Η εργοδοτική ευθύνη σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος

H παρούσα εργασία πραγματεύεται το διαχρονικό και μείζονος σημασίας ζήτημα του εργατικού ατυχήματος, όσες προσπάθειες και αν έχουν γίνει, όσα μέτρα και αν έχουν ληφθεί, ο κίνδυνος ενός εργατικού ατυχήματος (είτε αυτό οφείλεται σε ελλιπή τήρηση μέτρων ασφαλείας, είτε στην επικινδυνότητα των μηχανών, είτε σε ανθρώπινο λάθος, είτε ακόμα και σε τυχαίο γεγονός ή ανωτέρα βία) ελλοχεύει πάντοτε σε κάθε είδους εργασιακή σχέση, καθώς είναι σύμφυτος με την ίδιο το γεγονός της παροχής εργασίας. Η υγεία (σωματική αλλά και ψυχική) και η ασφάλεια των εργαζομένων αποτελούν θεμελιώδη έννομα αγαθά και η προστασία τους θεμελιώδες δικαίωμα των εργαζομένων και ταυτόχρονα βασική υποχρέωση του εργοδότη, στο πλαίσιο της ευρύτερης υποχρέωσης πρόνοιας που τον βαρύνει. H υποχρέωση πρόνοιας, αποτελεί εύλογο και αναγκαίο αντιστάθμισμα της άσκησης του διευθυντικού δικαιώματος, στο περιεχόμενο της εντάσσεται και η υποχρέωση του εργοδότη να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να αποτραπεί ο κίνδυνος πρόκλησης ενός εργατικού ατυχήματος. Τη βάση της νομοθεσίας για τα εργατικά ατυχήματα στην Ελλάδα αποτελεί ο νόμος 551/1915, ο οποίος υπηρετώντας των αρχών της κοινωνικής δικαιοσύνης και του ανθρωπισμού καθιερώνει αντικειμενική ευθύνη του εργοδότη. Η συνδρομή, ωστόσο, πταίσματος στο πρόσωπο του εργοδότη δεν είναι άμοιρη συνεπειών, καθότι, αφενός μεν δίνει δικαίωμα διεκδίκησης χρηματικής ικανοποίησης για ηθική βλάβη, αφετέρου δε επιτρέπει την -έναντι του εργοδότη- διεκδίκηση πλήρους αποζημίωσης δυνάμει της ΑΚ 914 ή τη διεκδίκηση της διαφοράς μεταξύ πλήρους αποζημίωσης και παροχών του ΙΚΑ, όταν το πταίσμα συνίσταται σε δόλο ή ειδική αμέλεια στην 1η περίπτωση και σε δόλο αναγνωρισμένο με δικαστική απόφαση στη 2η. Αξίζει να σημειωθεί, ότι όπως αναλύεται στην παρούσα, το πρακτικό πεδίο εφαρμογής του ν. 551/1915, λόγω του ότι οι εργοδότες οι οποίοι απασχολούν εργαζόμενους που είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ απαλλάσσονται της υποχρέωσης καταβολής της προβλεπόμενης στον ως άνω νόμο κατ’ αποκοπή αποζημίωσης έχει συρρικνωθεί με αποτέλεσμα να εφαρμόζεται κατά βάση στα ναυτεργατικά ατυχήματα. Επίσης, στο παρόν πόνημα αναλύονται παραδείγματα αλληλέγγυας ευθύνης (πρόστηση, ευθύνη του ν.π. για πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων που το αντιπροσωπεύουν, οικοδομικές εργασίες, ΕΠΑ, παραχώρηση/απόσπαση εργαζομένου, outsourcing κ.λ.π), τα οποία παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, λόγω ιδίως της δυσχέρειας που αντιμετωπίζει ο εργαζόμενος στις περιπτώσεις αυτές ως προς τον προσδιορισμό του υπόχρεου προς αποζημίωση, αλλά και τους κινδύνους κατάχρησης που αυτές ενέχουν. Τέλος, όπως καταδεικνύεται από το σύνολο της παρούσας, σπουδαία είναι η συμβολή της νομολογίας, η οποία έχει συντελέσει έναν καθοριστικό/διαπλαστικό ρόλο στον προσδιορισμό της έννοιας και των προϋποθέσεων του εργατικού ατυχήματος. Η νομολογία δρώντας στο σύμφωνα με τον προστατευτικό σκοπό του εργατικού δικαίου και με σκοπό την αντιμετώπιση των δυσμενών οικονομικών συνεπειών του εργατικού ατυχήματος -σε οικονομικό τουλάχιστόν επίπεδο- έχει τυπολογίσει πληθώρα περιπτώσεων, οι οποίες συνιστούν τον πυρήνα του εργατικού ατυχήματος δηλαδή βίαιο συμβάν, ενώ ταυτόχρονα έχει διευρύνει την έννοια της αιτιώδους συνάφειας (κατά τη διάρκεια ή εξ αφορμής της εργασίας), δεχόμενη ότι αρκεί ακόμα και έμμεση σύνδεση με την εργασία, ώστε να χαρακτηριστεί ένα ατύχημα εργατικό, με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζεται εργατικό, σχεδόν κάθε ατύχημα το οποίο βρίσκεται σε μια χαλαρή έστω σχέση με την εργασία.This thesis analyses the major and timeless issue of work accident. Even though, a series of measures have been taken over the years, in order to prevent accidents at work, the risk of an occupational accident is always present in any kind of work. Τhe safety and the protection of physical and mental health of workers consist fundamental rights, that the employer is obligated to respect. More specifically, the employers have a duty of care their employees, which means that they should take all steps which are reasonably possible to ensure their health, safety and wellbeing. Therefore, the employers must abide by health & safety and employment law and take all necessary measures to prevent accidents at work. The basis of the legislation on work-accidents in Greece is law 551/1915, which imposes liability without fault (strict liability) on the employer. However, the employer's fault has significant consequences, especially in terms of the amount of compensation to which the employee is entitled and the establishment of a claim for non-pecuniary damage. Also, this thesis, refers to examples of joint liability in the event of an accident at work. Last but not least, the important contribution of case law to the definition of occupational accident is emphasized through a numerous of case law references

Η ευθύνη του παρέχοντος υπηρεσίες σύμφωνα με το ν. 2251/1994. Το τεκμήριο παρανομίας και υπαιτιότητας (Το παράδειγμα της ευθύνης του ιατρού και της ευθύνης της τράπεζας)

Η παρούσα εργασία αναλύει τις προυποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 8 του ν. 2251/1994 και παρουσιάζει τις ιδιαιτερότητες του μέσα και απο τα 2 παραδείγματα της ευθύνης του ιατρού και της ευθύνης της τράπεζας.Τhe present thesis analyzes the requirements for the application of article 8 of Law 2251/1994 and presents its specificities through both examples of medical malpractice and bank liability

Incidence of ulcerative colitis in Central Greece: A prospective study

Aim: To study the incidence of ulcerative colitis UC in the prefecture of Trikala, Central Greece. Methods: A prospective and population based epidemiological study of UC from 1990 to the end of 1994 was conducted. Trikala is a semirural prefecture of Central Greece with a population of 138 946 (census 1991). Three gastroenterologists (one hospital based, two private doctors) of the prefecture participated in this study. Results: During the study period, 66 new histologically verified cases of UC were recorded. The mean annual incidence of the disease in 1990-1994 was 11.2 per 105 inhabitants (95%CI: 8.7-14.3). There was no difference between men and women (annual incidence: 10.5 and 12.0 per 105 inhabitants respectively), either among urban, semirural or rural populations (annual incidence: 11.7, 17.1 and 9.9 per 105 inhabitants respectively). The majority (56%) of the patients never smoked and a quarter were ex-smokers. About a half of all cases had proctitis. Conclusion: UC is common in Central Greece and its incidence is similar to that in North-Western European countries. © 2005 The WJG Press and Elsevier Inc. All rights reserved