Pain control after total knee arthroplasty: a randomized trial comparing local infiltration anesthesia and continuous femoral block

Local infiltration analgesia (LIA) is a new multimodal wound infiltration method. It has attracted growing interest in recent years and is widely used all over the world for treating postoperative pain after knee and hip arthroplasty. This method is based on systematic infiltration of a mixture of ropivacaine, a long acting local anesthetic, ketorolac, a cyclooxygenase inhibitor (NSAID), and adrenalin around all structures subject to surgical trauma inknee and hip arthroplasty. Two patient cohorts of 40 patients scheduled for elective total knee arthroplasty (TKA) and 15 patients scheduled for total hip arthroplasty (THA) contributed to the work presented in this thesis. In a randomized trial the efficacy of LIA in TKA with regard to pain at rest and upon movement was compared to femoral block. Both methods result in a high quality pain relief and similar morphine consumption, but fewer patients in the LIA group reported pain of 7/10 on any occasion during the 24 h monitoring period (paper I). In the same patient cohort the maximal total plasma concentration of ropivacaine was below the established toxic threshold for most patients although a few reached potentially toxic concentrations of 1.4-1.7 mg/L. The time to maximal detected plasma concentration was around 4-6 h after release of tourniquet in TKA (paper II). All patients in the THA cohort were subjected to the routine LIA protocol. In these patients both the total and unbound plasma concentration of ropivacaine was determined. The concentration was below the established toxic threshold. As ropivacaine binds to a-1 acid glycoprotein(AAG) we assessed the possibility that increased AAG may decrease the unbound concentration of ropivacaine. A40 % increase in AAG was detected during the first 24 h after surgery, however the fraction of unbound ropivacaine remained the same. There was a trend towards increased C max of ropivacaine with increasing age and decreasing creatinine clearance but the statistical power was too low to draw any conclusion (paper III). Administration of 30mg ketorolac according to the LIA protocol both in TKA and THA resulted in a similar Cmax as previously reported after 10 mg intramuscular ketorolac (paper II, paper IV). Neither age, nor body weight or BMI, nor creatinine clearance, correlates to maximal ketorolac plasma concentration or total exposure to ketorolac (AUC) (paper IV). In conclusion, LIA provides good postoperative analgesia which is similar to femoral block after total knee arthroplasty. The plasma concentration of ropivacaine seems to be below toxic levels in most TKA patients. The unbound plasma concentration of ropivcaine in THA seems to be below the toxic level. The use of ketorolac in LIA may not be safer than other routes of administration, and similar restrictions should be applied in patients at risk of developing side effects

Gospodarcze i przyrodnicze znaczenie krzewiastych wierzb Salix sp.

W Polsce istnieją uzasadnione podstawy do szerszego zainteresowania się krzewiastymi wierzbami - wikliną w uprawie polowej i wykorzystaniem jej biomasy na cele energetyczne (ekologiczne paliwo), surowca dla przemysłu chemicznego (celuloza). Wysoka zawartość salicylanów i garbników w korze wierzb krzewiastych stanowi potencjalny surowiec dla przemysłu farmaceutycznego i chemicznego. Włókno organiczne pozyskiwane z kory krzewiastych wierzb (32-57%) może stanowić substytut dla włókna szklanego. Duża plastyczność ekologiczna krzewiastych gatunków wierzb daje możliwość ich wykorzystania w kształtowaniu krajobrazu, przy rekultywacji stanowisk zdewastowanych działalnością przemysłową i komunalną. Pędy Salix sp. mogą być używane do wykonywania zabezpieczeń przed erozją stromych brzegów cieków wodnych i skarp przy szlakach komunikacyjnych oraz do produkcji ekranów akustycznych tłumiących hałas (przy drogach biegnących przez osiedla). Rośliny te można sadzić w strefach buforowych wokół ujęć wody, oczyszczalni ścieków, wysypisk śmieci.It seems justifiable to claim that the shrubby willow may attract increasing attention in Poland - for field cultivation, for production of biomass used as energy source (ecological fuel) or as a raw material for chemical industry (cellulose). Bark of shrubby willow is a potentially valuable raw material for pharmaceutical and chemical industries because of high salicylates and tannins contents. Organic fibre produced from shrubby willow bark (32-57%) may substitute glass fibre. High ecological adaptability of shrubby species of willow makes it possible to apply this plant in landscaping and reclamation of areas devastated by industrial and urban activities. Willow shoots can be used to prevent erosion of river gorges and escarpments by roadsides or to make acoustic screens to reduce noise (by roads crossing housing estates). Willows can be planted in buffer zones around water intakes, sewage treatment plants, landfills

Production of buckwheat sowing seeds on soil classified to good wheat complex

In the period 1993-1995 in the Experimental Station belonging to Olsztyn University of Agriculture and Technology the experiment was carried out aimed to study of growing buckwheat on soil of good wheat complex (cultivars Hruszowska, Emka and Kora) and rate of nitrogen applying (40 kg N ha before sowing + 0 during flowering, 20 + 20 or 0 + 40) effects on yield and seed sowing value of buckwheat. Seed yields ranged from 0,71 to 2,71 t/ha and significantly higher yielded cv. Kora and the lowest yield was noted for Emka. В iological yield (harvested using human force from microplots) amounted above 3,0 t/ha. Losses of buckwheat seeds during the growing period amounted to 44% on average. Nitrogen applied during buckwheat flowering limited crop lodging, but on the other hand adversely affected sowing value of obtained yield, compared to treatment where whole rate of N was applied before sowing. In the above ground mass of buckwheat yield seeds of Raphanus raphanistrum were not found

Plon i wartość nasion facelii błękitnej (Phacelia tanacaetifolia Benth.) w zależności od wybranych czynników agrotechnicznych

Facelia błękitna wysiewana w terminie wczesnym - odpowiadającym terminowi siewu zbóż jarych, wschodziła liczniej i wydała wyższy plon nasion niż siana w terminie późnym - po zbiorze poplonów ozimych. Wzrost ilości wysiewu nasion z 5 do 15 kg·ha⁻¹ dawał nieproporcjonalny do wysiewu wzrost obsady roślin. Facelia rosnąca w mniejszym zagęszczeniu wytwarzała liczniejsze rozgałęzienia, wytwarzała więcej nasion i wydała z jednostki powierzchni zbliżony plon nasion do rosnącej gęściej. Zbiór facelii sposobem dwuetapowym, jednoetapowym po wcześniejszej desykacji oraz jednoetapowym bez desykacji nie powodował istotnych różnic w plonie nasion. Najwyższy plon nasion uzyskano z wczesnego terminu siewu w ilości 10 kg·ha⁻¹, przy zbiorze dwufazowym. Nie stwierdzono istotnego wpływu czynników doświadczenia na masę 1000 nasion i ich zdolność kiełkowania.Phacelia tanacaetifolia Benth. sown at early date, i.e. the same as for spring cereals, showed better emergence and gave higher seed yield as compared to later sowing term after harvest of winter aftercrops. Increase of seed sowing rate from 5 to 15 kg per ha resulted in disproportionate increase of plant density. When Phacelia tanacaetifolia Benth. was grown in lower density more branches were developed, more seeds were set per plant and final yield was similar to that obtained on more dense stand. None studied method of harvesting i.e.: two stages, one stage after desiccation or one-stage without desiccation, did affect the seed yield. The highest seed yield was obtained when plants were sown in the early date at the rate of 10 kg per ha and two stage method of harvesting was used. Seed germination capacity and weight of 1000 seeds were not affected by experimental treatments

Skaryfikacja a wartość siewna nasion rutwicy wschodniej (Galega orientalis Lam.)

Nasiona rutwicy wschodniej Galega orientalis Lam. zebrane ręcznie z plantacji poddano skaryfikacji kilkoma sposobami i oceniono ich wartość siewną. Próby nasion bez skaryfikacji zawierały około 85% nasion twardych, kiełkowały i wschodziły w polu zdecydowanie słabiej od nasion skaryfikowanych. Najwyższą laboratoryjną szybkością i zdolnością kiełkowania oraz najliczniejszymi wschodami w polu wykazały się nasiona traktowane przez 15 minut stężonym kwasem siarkowym. Przedłużenie czasu działania kwasu na nasiona do 30, 45 i 60 minut powodowało ograniczenie liczby wschodzących roślin w polu. Nasiona zanurzane na 30, 60 i 90 sekund w ciekłym azocie charakteryzowały się słabszą szybkością kiełkowania i mniej licznymi wschodami w polu od nasion skaryfikowanych w kwasie siarkowym. Dwukrotna skaryfikacja mechaniczna zwiększała szybkość i zdolność kiełkowania nasion w laboratorium, jednak po wysiewie w polu wschody z tych nasion nie byty liczniejsze od otrzymanych z nasion skaryfikowanych jeden raz. Wszystkie sposoby skaryfikacji obniżały masę 1000 nasion. Elektroprzewodnictwo wód nastoinowych oraz ilość pobranej wody przez nasiona w czasie 24 godzin były wprost proporcjonalne do wartości siewnej ocenianych nasion.The seeds of Galega orientalis Lam. harvested by hands were subjected to clipping by several methods and their sowing value was determined. Seed samples without clipping contained ca. 85% hard non-germinating seeds, germinated less intensively and their field emergence rate was lower than that for treated seeds. The highest energy and capacity of germination in the laboratory as well as the best field emergence were found in seeds treated for 15 min with concentrated sulfuric acid: treatment prolonged to 30, 45 and 60 min reduced the number of emerged seedlings in the field. Seeds submerged for 30, 60 or 90 seconds in liquid nitrogen showed lower germination energy and lower field emergence rate as compared to seeds treated with sulfuric acid. Doubled mechanical clipping resulted in increase of germination capacity and energy under laboratory conditions whereas the same emergence rate as for single treatment was found in the field. All methods of seed treatment reduced 1000 seed weight. Electroconductivity of excudates and amount of water imbibed during 24 hours were proportional to seed sowing value

Plonowanie słonecznika zwyczajnego (Helianthus annus L.) uprawianego na nasiona w północno-wschodniej Polsce

W Zakładzie Dydaktyczno-Doświadczalnym w Tomaszkowie ART Olsztyn, prowadzono doświadczenie z uprawą słonecznika zwyczajnego na nasiona. Wysiewano 5 odmian: Lech, Wielkopolski, Eurosol, Frankasol, Negra de Clui w zagęszczeniu 60 x 15 i 60 x 30 cm. Najwyższy plon nasion wydała odmiana Frankasol, rosnąca w obsadzie około 100 tys. roślin na 1 ha, najniższy zaś Negra de Clui. Słonecznik rosnący w rzadszym łanie wytwarzał większe koszyczki, dorodniejsze nasiona oraz większą masę nasion z rośliny, czym rekompensował plon nasion z jednostki powierzchni w stosunku do rosnącego prawie dwukrotnie gęściej W okresie zbioru koszyczki i nasiona miały wysoką wilgotność i wymagały sztucznego dosuszania. Najwięcej silnie porażonych roślin zgnilizną twardzikową było u odmiany Negra de Clui, o połowę mniej u odmian Eurosol i Frankasol.Field experiment on seed production of sunflower was carried out at Tomaszkowo Experimental Station in belonging to Olsztyn University of Agriculture and Technology. Five sunflower cultivars were tested: Lech, Wielkopolski, Eurosol, Frankasol, Negra de Clui. Seeds were sown at spacing 60 x 15 and 60 x 30 cm. The highest seed yield was obtained for Frankasol cv. at density of 100 000 plants per ha while the lowest for Negra de Clui cv. Cultivated on a sparser stand sunflower set bigger anthodia, larger seeds, giving higher seed weight per plant, what resulted in a higher seed yield per ha as compared to twice denser stands, and compensated the higher stand density. Because of their high moisture content the seeds had to be artificially dried after harvesting. The highest rate of stalk break (Sclerotinia sclerotiorum) infestation was recorded for Negra de Clui cv. plants whereas the Eurosol and Frankasol cultivars were half less infested

Characteristics of biomass from willows cultivated under Eco-Salix system in energetic aspect

Podstawą przeprowadzonych badań była biomasa pozyskana z roślin wierzby uprawianej w dwuczynnikowym doświadczeniu polowym w systemie Eko-Salix, po trzech latach wegetacji. W laboratorium oznaczono: wilgotność, zawartość popiołu, części lotne, ciepło spalania, wartość opałową oraz skład chemiczny biomasy. Uprawa wierzby w systemie Eko-Salix może dostarczyć biomasy drzewnej o korzystnych cechach ze względu na energetyczne wykorzystanie. Wilgotność biomasy wynosiła średnio 49,3%, zawartość popiołu 11,4 g * kg-1 s.m., wartość opałowa 8,8 MJ * kg-1, a zawartość siarki 0,26 g * kg-1 s.m. Biomasa roślin odmiany Tur charakteryzowała się najmniejszą wilgotnością, zawartością popiołu i siarki oraz największą wartością opałową. Biomasa pozyskana w warunkach różnych gęstości sadzenia była mało zróżnicowana pod względem badanych cech. Paliwo pozyskane z pędów głównych Salix spp. miało korzystniejsze parametry energetyczne (mniej popiołu, siarki i azotu) w porównaniu z gałęziami.Biomass obtained from thye willows cultivated in a two-factor experiment under the Eco-Salix system, after three years of vegetation was used as an experimental material. Following parameters were determined in laboratory analyses: moisture content, ash content, volatile matter, heat of combustion, heating value and the elementary composition of biomass. Cultivation of willows under the Eco-Salix system may provide wooden biomass of advantageous properties with respect to its use as a fuel. The average moisture content was 49.3%, ash content - 11.4 g * kg-1 dm, heating value - 8.8 MJ * kg-1 and the sulphur content 0.26 g * kg-1 d.m. The level of moisture content, ash and sulphur contents were the lowest in biomass of the Tur cultivar and its heating value was the highest. Biomass obtained at various planting densities varied a little in terms of parameters analysed in the experiment. The fuel obtained from main shoots of the Salix spp. achieved better parameters affecting its energetic value (less ash, sulphur and nitrogen contents) than that obtained from the branches

Characteristics of selected biofuels produced from solid biomass

Badaniom poddano "świeże" zrębki i pelet wytworzony z jednorocznych pędów wierzby krzewiastej odmiany Start oraz pelet z biomasy ślazowca pensylwańskiego. Ponadto, w celu porównania parametrów energetycznych, badaniom poddano: pelet wyprodukowany z trocin bukowych, dębowych, sosnowych, z pozostałości słonecznikowych i jabłkowych oraz brykiet z mieszaniny trocin iglastych i liściastych w proporcji (1:1). Parametry wyprodukowanego paliwa z roślin energetycznych oraz pozostałości z przemysłu rolno-spożywczego były zróżnicowane i z reguły gorsze niż peletu z czystych trocin zarówno z drzew iglastych, jak i liściastych. Zawartość popiołu w badanych paliwach wynosiła średnio 1,76%. Najniższa była ona w pelecie z trocin dębowych (0,4%), a najwyższa w pelecie z pozostałości słonecznikowych (3,5%). Wartość opałowa uwzględniająca wilgotność danego paliwa oraz zawartość w nim popiołu była najniższa w świeżych zrębkach wierzby (7,67 MJ/kg). Istotnie najwyższą wartością tej cechy charakteryzował się pelet z trocin dębowych (18,03 MJ/kg). Zawartość siarki w pelecie z odpadów słonecznikowych była prawie 3.krotnie wyższa niż w biomasie roślin energetycznych i 20.krotnie wyższa niż z czystych trocinach.Fresh woodchips, pellets produced from one-year old willow stems Start cv., and pellets from Virginia mallow biomass were analysed. In order to com-pare some energetic parameters the pellets of oak, beech and pine wood sawdust, from sunflower husks, apple residues and the briquettes produced from mixed coniferous and broad leaves (1:1 ratio), were also tested. In general, the parameters of solid biofuels produced from energy crops and residues of food processing industry, were differentiated and worse than those of pellets produced from sawdust only, irrespective of the kind of wood. Ash content in tested biofuels on average amounted to 1.76%. The highest ash content was found in pellets of sunflower husks and the lowest in oak sawdust pellets, 3.5 and 0.4%, respectively. Heating value, considering the moisture and ash contents, was the lowest for fresh woodchips and the highest was found for oak wood sawdust pellets (7.67 and 18.03 MJ/kg, respectively). Sulphur content in pellets produced from the sunflower husks was almost three times higher than in biomass of energy crops, and 20 times higher than in pellets of the pure sawdust

Energy features and chemical composition of willow biomass cultivated in Eko-Salix System

Nowym podejściem do produkcji biomasy drzewnej jest uprawa wierzby w systemie Eko-Salix przy zastosowaniu żywokołów i ekstensywnych rozwiązań agrotechnicznych. Podstawą prowadzonych badań było doświadczenie polowe, prowadzone w czterech powtórzeniach na glebie torfowo-murszowej w latach 2009-2014. Celem przeprowadzonych badań było określenie cech termofizycznych oraz składu elementarnego biomasy wierzby pozyskanej w 5-letniej rotacji z uprawy jednorodnej i mieszanej. Ciepło spalania oznaczone w suchej biomasie wierzby w doświadczeniu wyniosło średnio 19,54 MJ∙kg-1 s.m., a wartość opałowa 8,9 MJ∙kg-1. Zawartość węgla i wodoru była wysoka, a zawartość popiołu, siarki, azotu i chloru niska, co czyni ten surowiec atrakcyjnym do dalszej termochemicznej konwersji na potrzeby energetyki i przemysłu biorafineryjnegoThe authors propose an innovative willow cultivation method, the so-called Eko-Salix system, on agricultural land not used for consumption crops using three-year-old live stakes at a density of 4.5 thousand ha-1 and biomass harvesting in a 5-year rotation. The basis of the conducted study was a large-area experiment, carried out in four replications in the years 2009-2013 on peat-muck soil (Ł-MtII cb). The experimental factor was a homogeneous crop of Salix viminalis - the UWM 043 clone and a mixture of Salix viminalis clones - UWM: 043, 067, 046. Higher heating value and lower heating value in average amounted to 19.54 MJ∙kg-1 d.m. and 8.9 MJ∙kg-1 respectively. Amount of carbon and hydrogen was high. Moisture, ash, sulphur, nitrogen and chlorine content was low. Thus, willow biomass may be regarded as attractive feedstock for further thermochemical conversion for energy and biorefinery purposes

The energy efficiency of willow biomass production in Poland - a comparative study

Field experiments with willow (Salix L.) coppice cultivation and Eko-Salix systems have been conducted at the University of Warmia and Mazury since 1992. In that wider context, the aim of the work described here was to compare energy inputs involved in setting up a plantation and producing biomass, and to assess the efficiency of willow-chips production under the coppice and Eko-Salix systems. The energy gain determined in the experiments was several to more than twenty times as great as the inputs needed to operate the plantation and to harvest willow biomass, this leaving both systems of willow cultivation under study attractive where setting up short-rotation coppices is concerned