Miejsce długodziałających β2-mimetyków i wziewnych glikokortykosteroidów w leczeniu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc

Wyniki badań klinicznych dowodzą, że kombinacja długodziałających β2-mimetyków i wziewnych glikokortykosteroidów zmniejsza liczbę zaostrzeń i poprawia jakość życia pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc w stopniu ciężkim i bardzo ciężkim. Wyniki badań obserwacyjnych sugerują, że wymienione leki mogą poprawiać przeżycie pacjentów z zaawansowaną chorobą, czego nie udało się udowodnić w skrupulatnie skonstruowanym badaniu Towards Revolution in COPD Health. W niniejszym przeglądzie randomizowanych badań klinicznych i dużych metaanaliz zastosowano systematyczną ocenę skuteczności obu grup leków w najważniejszych kategoriach klinicznych oraz bezpieczeństwa ich stosowania

Difficulties in management of tuberculous pneumonia in a patient with liver failure in the course of chronic hepatitis B and concomitant failure of the transplanted kidney

A 62-year-old woman with liver failure in the course of chronic hepatitis B and concomitant failure of the transplanted kidney was treated for tuberculous pneumonia. The treatment was initiated with rifampin, isoniazid and pyrazinamide. Both renal and hepatic side effects required modification of this scheme. After 1 month of treatment sputum smears tested for acid-fast bacilli converted to a negative result and the chest X-ray demonstrated complete resolution of pulmonary infiltrates. Further therapy resulted in serious deterioration of the liver failure and fatal outcome.A 62-year-old woman with liver failure in the course of chronic hepatitis B and concomitant failure of the transplanted kidney was treated for tuberculous pneumonia. The treatment was initiated with rifampin, isoniazid and pyrazinamide. Both renal and hepatic side effects required modification of this scheme. After 1 month of treatment sputum smears tested for acid-fast bacilli converted to a negative result and the chest X-ray demonstrated complete resolution of pulmonary infiltrates. Further therapy resulted in serious deterioration of the liver failure and fatal outcome

Factors influencing adherence to treatment in COPD patients and its relationship with disease exacerbations

 Wstęp: Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest jedną z najczęstszych przyczyn chorobowości i umieralności na świecie. Regularne leczenie pozwala na zmniejszenie nasilenia objawów, a także częstości zaostrzeń i hospitalizacji z powodu choroby. Jednak jedynie około 50% pacjentów przyjmuje regularnie przepisane leki. Celem pracy była ocena czynników wpływających na stosowanie się chorych na POChP, u których doszło do zaostrzenia choroby, do zaleceń lekarskich.Materiał i metody: Badaniem ankietowym objęto 49 pacjentów hospitalizowanych w Samodzielnym Publicznym Zespole Gruźlicy i Chorób Płuc w Olsztynie z powodu zaostrzenia POChP. Oceniano jakość życia, i stosowanie się do zaleceń lekarskich 30 dni po wypisie ze szpitala w zależności od czynników demograficznych, statusu społecznego, przebiegu choroby i hospitalizacji, a także poprawy odczuwanej po stosowanym leczeniu.Wyniki: Większość chorych oceniła swój stan zdrowia jako zły, a chorobę jako ograniczającą codzienną aktywność społeczną i zawodową. Trzydzieści dni po hospitalizacji zalecenia lekarskie wypełniało ściśle jedynie 67% badanych. Wykazano związek pomiędzy systematycznością leczenia a częstością zaostrzeń POChP (p = 0.045) i hospitalizacji (p = 0.005) oraz odczuwaniem poprawy po stosowanym leczeniu (p = 0.023). Płeć, miejsce zamieszkania, wykształcenie, a także rodzaj wykonywanej pracy nie miały związku ze stosowaniem się do zaleceń lekarskich.Wnioski: Czynnikiem mającym największy wpływ na częstość zaostrzeń i hospitalizacji jest systematyczność leczenia. Odczuwanie przez chorych subiektywnej poprawy po lekach poprawia współpracę pomiędzy lekarzem i pacjentem. Introduction: Chronic obstructive pulmonary disease (COPD) is one of the leading causes of morbidity and mortality in the world. Systematic treatment of COPD decreases symptoms and reduces the frequency of exacerbations and hospitalisations because of the disease. It is estimated that only 50% of patients use prescribed drugs systematically. The aim of this study was to identify the factors which can influence adherence to treatment of the patients who were treated due to exacerbation of COPD.Material and methods: A questionnaire probe was conducted on 49 patients hospitalised at the Regional Lung and Tuberculosis Hospital in Olsztyn, Poland due to COPD exacerbation. The assessed variables were: quality of life and adherence to treatment 30 days after discharge from hospital in relationship with demographic factors, social status, disease and hospitalisation course, and relief after systematic treatment.Results: Most of the patients assessed their health condition as poor and the disease as limiting their everyday social and occupational activity. 30 days after discharge from hospital the adherence rate to therapy was only 67%. There was an association between systematic treatment and the rate of exacerbations (P = 0.045) and hospitalisations (P = 0.005) but also clinical benefit after long-term treatment (P = 0.023). There were no associations between adherence to treatment and sex, place of residence, education or occupation.Conclusions: Lack of systematic treatment is the main risk factor for COPD exacerbations and hospitalisation rate. A subjective sense of relief after drugs is a factor improving patients’ compliance

Cellular composition of induced sputum in sarcoidosis

WSTĘP: Celem pracy była analiza składu komórkowego plwociny indukowanej (PI) u chorych na sarkoidozę i ocena, czy różnice we wzorze odsetkowym komórek pozwalają określić aktywność choroby. Oceniano także bezpieczeństwo procedury.MATERIAŁ I METODY: Indukcję plwociny przeprowadzano przez inhalację hipertonicznego roztworu chlorku sodu. Do analiz włączono 21 materiałów uzyskanych od osób zdrowych, 32 od chorych z aktywną i 33 od osób z nieaktywną sarkoidozą.WYNIKI: Odsetek limfocytów był istotnie wyższy w PI w aktywnej sarkoidozie niż w chorobie nieaktywnej i u osób zdrowych (9,7 v. 3,1 i 2,9%). Najwyższy był on w materiale od chorych z aktywną chorobą i zmianami miąższowymi w płucach (13,3%). Odsetek makrofagów był istotnie niższy w aktywnej chorobie niż u osób zdrowych (76,8 v. 83,4%). W PI od osób z aktywną chorobą w fazach II i III był on także niższy, niż w fazie I sarkoidozy, niezależnie od aktywności choroby. Nie było natomiast różnicy we wzorze odsetkowym komórek w PI pomiędzy całą grupą chorych na sarkoidozę a grupą kontrolną. We wszystkich badanych grupach procedura indukcji plwociny była dobrze tolerowana, przerwano ją tylko 4 razy, w tym dwukrotnie z powodu duszności lub spadku PEF. Objawy te szybko ustąpiły po podaniu dodatkowej dawki salbutamolu.WNIOSKI: Indukcja plwociny przez inhalację hipertonicznego roztworu chlorku sodu jest procedurą bezpieczną, ocena jej składu komórkowego nie przydaje się jednak w diagnostyce sarkoidozy. Może ona natomiast służyć ocenie aktywności choroby, zwłaszcza u osób ze zmianami w miąższu płuc.INTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate the cellular composition of induced sputum (IS) in sarcoidosis and its role in assessing the disease activity. The safety of the procedure was also determined.MATERIAL AND METHODS: Sputum induction by inhalation of hypertonic saline was performed. Twenty-one samples from the healthy controls, 32 from patients with active disease, and 33 from subjects with inactive disease were analysed.RESULTS: The percentage of lymphocytes in IS was significantly higher in active sarcoidosis than in inactive disease and the control group (9.7% vs. 3.1% vs. 2.9%), and was the highest in the patients with parenchymal changes and active disease (13.3%). The percentage of macrophages was significantly lower in active sarcoidosis than in normal subjects (76.8% vs. 83.4%). It was also significantly lower in IS in active disease and stages II and III than in both subgroups with active and inactive stage I of sarcoidosis. There were no significant differences in the IS cell percentages between the whole sarcoidosis group and the controls. Sputum induction was well tolerated and stopped only four times, two of them because of dyspnoea or the decrease of PEF. The symptoms were well reversible after administering salbutamol.CONCLUSIONS: Sputum induction by inhalation of hypertonic saline is safe, but the evaluation of IS differential cell counts is not useful in sarcoidosis diagnosing. However, it could be used in assessing the activity of the disease, especially in patients with interstitial lung changes

Usefulness of exercise test and peak inspiratory flow (PIF) measurement in diagnosis and management of bronchial asthma

The purpose of this manuscript is to define the benefit of exercise test and peak inspiratory flow (PIF) measurement in adult patients with bronchial asthma. Seventy-seven patients – forty-seven from examined group (21 women, 26 men) and thirty patients from control group (8 women, 22 men) participated in this study. Exercise tests (ET) were performed in all subjects in the beginning of the study (ET1) then repeated two months later (ET2) only to the examined group. Patients exercised on a bicycle ergometer for 8-10 minutes to increase the hart rate to submaximal level. Spirometry were performed before and after the study and 5, 10, 15 and 20 minutes later. Symptoms of asthma after exercise and forced expiratory flow in one second (FEV1) decrease more then 15% of predicted value confirmed the diagnosis(positive test result).Thirty patients (74,4%) from examined group had positive results in ET1 and twelve (25,5%) – negative. Four patients (10%) were positive in ET2 and thirty-six (90%) – negative. ΔFEV1 decrease in ET2 was (-14,78%), in ET2 (-4,45%)

Style of coping with stress and emotional functioning in patients with asthma

Wstęp: Ocena efektywności radzenia sobie ze stresem budzi wiele kontrowersji. Związane jest to ze złożonością choroby jako wydarzenia stresowego i jej powiązaniami z każdą właściwie dziedziną życia i działalności człowieka. Celem badań była ocena efektywności sposobów radzenia sobie ze stresem - skoncentrowanego na zadaniu, skoncentrowanego na emocjach i skoncentrowanego na unikaniu, stosowanych przez pacjentów chorych na astmę w zmaganiu się z chorobą i jej konsekwencjami. Materiał i metody: W badaniach uczestniczyło 100 chorych na astmę (15 - z astmą lekką, 40 - z astmą umiarkowaną, 45 - z astmą ciężką). Do pierwszej grupy włączono chorych z astmą lekką i umiarkowaną, do drugiej - chorych z astmą ciężką. Badanymi były przeważnie kobiety (69% kobiet, 31% mężczyzn), w wieku 19-75 lat, z wykształceniem przynajmniej podstawowym. Zastosowano następujące kwestionariusze: Inwentarz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (CISS), Przymiotnikową Skalę Nastroju (UMACL) i Test Kontroli Astmy (ACT). Wyniki: Styl skoncentrowany na zadaniu pozytywnie wpływał na emocje u chorych na astmę lekką/umiarkowaną (p < 0,05), natomiast styl skoncentrowany na unikaniu sprzyjał funkcjonowaniu emocjonalnemu chorych z astmą ciężką (p < 0,05). Styl skoncentrowany na emocjach okazał się jednoznacznie nieefektywny, ponieważ negatywnie wpływał na emocje u chorych na astmę w obu badanych grupach (p < 0,05). Wnioski: Otrzymane wyniki pozwalają stwierdzić, że styl radzenia sobie ze stresem odgrywa istotną rolę w funkcjonowaniu emocjonalnym chorych na astmę i wskazują na konieczność uwzględnienia indywidualnego stylu radzenia sobie ze stresem podczas opracowywania planu leczenia chorego.Introduction: The evaluation of styles of coping with stress resulting from a somatic disease was always considered controversial, since the stress is a consequence of the complexity of the disease as a stressful event and is linked with every field of human life and activity. The main aim of this study was to evaluate the effectiveness of various styles of coping with stress - task-oriented, emotion-oriented, or avoidance-oriented - used by patients with asthma to cope with their disease and its consequences. Material and methods: 100 patients with asthma were examined including 15 with mild asthma, 40 with moderate asthma, and 45 with severe asthma. The first group consisted of patients with mild-to-moderate asthma and the second group of patients with severe asthma. The subjects were mainly females (69% women, 31% men) aged from 19 to 75 years, with at least primary level of education. The following questionnaires were used: Coping Inventory for Stressful Situations (CISS), UWIST Mood Adjective Check List (UMACL), and Asthma Control Test (ACT). Results: Task-oriented style had a positive influence on emotions (p < 0.05) in patients with moderate asthma. Avoidance-oriented style had a positive influence on emotions (p < 0.05) in patients with severe asthma. Emotion-oriented style proved ineffective and had a negative influence on emotions (p < 0.05) in all patients. Conclusions: Coping style plays a key role in the emotional functioning of asthmatics. Moreover, incorporation of an individual style of coping with stress in the therapeutic process is necessary

Rola lekarza rodzinnego w diagnostyce i terapii obturacyjnego bezdechu sennego

Obturacyjny bezdech senny (OSA) jest schorzeniem, którym medycyna zajęła się stosunkowo niedawno. Większość pacjentów nie jest jeszcze objęta opieką i często nieświadoma swojej choroby. Konieczność zmiany tej sytuacji jest poważnym wyzwaniem dla współczesnego lekarza rodzinnego. Artykuł ten zawiera podstawową wiedzę na temat objawów, sposobów postępowania i możliwych następstw OSA. Dostarcza również wielu praktycznych informacji dotyczących opieki nad osobami chorymi. Forum Medycyny Rodzinnej 2008, tom 2, nr 2, 101-11

Invasive aspergillosis of the paranasal sinuses, lung and brain

Autorzy przedstawiają przypadek grzybicy kropidlakowej zatok przynosowych, płuc i mózgowia o gwałtownym przebiegu i śmiertelnym skutku. U 43-letniego mężczyzny z rozległym nowotworem skóry naciekającym jamę nosową, zatoki przynosowe i oczodoły, po leczeniu operacyjnym, radioterapii i steroidoterapii systemowej, wystąpiły objawy zakażenia dolnych dróg oddechowych. Stwierdzono zakażenie mieszane: bakteryjne i grzybicze. Z popłuczyn oskrzelowych i wymazów z jamy nosowej wyhodowano Aspergillus fumigatus. Pomimo zniszczenia kości zatok przynosowych, odstąpiono od rewizji operacyjnej okolicy. W tomografii komputerowej klatki piersiowej uwidoczniono grubościenne jamy w obu płucach. Włączono leczenie przeciwgrzybicze worikonazolem. Po 2 tygodniach stabilizacji stan chorego uległ pogorszeniu i uwidoczniono liczne ropnie w obrębie mózgowia. Odstąpiono od agresywnego leczenia operacyjnego z powodu niekorzystnego rokowania w przebiegu nieradykalnego leczenia raka skóry. Po kolejnych 2 tygodniach chory zmarł. Na prośbę rodziny zmarłego nie wykonano badania autopsyjnego.A case of invasive aspergillosis (IA) of paranasal sinuses, lung and brain with a fulminant fatal outcome is reported. A 43-year-old man with a history of skin carcinoma of the nasal region and a course of systemic corticosteroids, presented with symptoms of lung infection. Aspergillus fumigatus was cultured from respiratory and nasal samples. Erosion of adjacent bones of the nasal cavity was acknowledged, but no sinus surgery was performed. A computed tomography of the thorax showed thick-walled cavities of different sizes with air and scarce fluid levels in both lungs. Treatment with voriconazole was administered. The patient deteriorated in the ensuing 2 weeks because central nervous system involvement was observed. No aggressive surgical resection was performed and the patient died 2 weeks later. IA was not confirmed by histopathology because no necropsy was performed

Tracheobronchopathia osteochondroplastica — case report and literature review

Tracheobronchopatia osteochondroplastyczna (TBO) jest rzadką chorobą o niejasnej etiologii, charakteryzującą się powstawaniem mnogich, chrzęstnych i chrzęstno-kostnych guzków w błonie podśluzowej tchawicy i dużych oskrzeli. Przebieg kliniczny choroby jest zwykle łagodny, ale zwężenie dróg oddechowych może powodować przewlekłe, niespecyficzne objawy kliniczne. Przedstawiono przypadek 50-letniego mężczyzny z przewlekłą dusznością wysiłkową i widocznym w badaniach obrazowych zwężeniem tchawicy. Przyczyną objawów była TBO.Tracheobronchopathia osteochondroplastica (TBO) is a rare disease of unknown etiology characterised by a formation of multiple, cartilaginous and osteocartilaginous submucosal nodules in the trachea and major bronchi. The course of the disease is usually benign but the narrowing of the respiratory tract can lead to chronic non-specific clinical symptoms. We present a case of a 50-year old man with chronic exertional dyspnoea and stenosis of the trachea visible in imaging tests, in whom the symptoms were caused by TBO

Treatment of the recurrent pleural exudate in malignant pleural mesothelioma - case report

Recurrent pleural effusion is one of the frequent manifestations of malignant mesothelioma and other malignancies with pleural involvement. The thoracocentesis and the evacuation of effusion improve patients quality of life, but this effect is transient. Standard therapy includes drainage of pleural cavity and chemical pleurodesis. Talc is considered the most effective and safe agent. In recurrent effusion, especially when the complete drainage is impossible, chronic indwelling pleural catheter or pleural-peritoneal shunt are used. Although decortication and pleurectomy are effective the co-morbitidity associated with these methods is frequent. Presented is the case of recurrent pleural effusion due to malignant mesothelioma requiring the administration of different treatment methods.Nawracający wysięk opłucnowy jest częstym objawem złośliwego międzybłoniaka lub innych nowotworów przebiegających z zajęciem opłucnej. Ewakuacja płynu przynosi natychmiastową poprawę kliniczną, ale efekt ten z reguły jest krótkotrwały. Postępowaniem z wyboru jest drenaż i chemiczna pleurodeza. Najskuteczniejszym i bezpiecznym środkiem obliterującym jest talk. Do innych sposobów leczenia należą: długotrwały drenaż za pomocą cewnika umieszczonego w jamie opłucnowej oraz wykonanie przetoki opłucnowo- otrzewnowej. Dekortykacja i pleurektomia są skutecznymi metodami postępowania w nawracającym wysięku opłucnowym, lecz wiążą się z największym ryzykiem powikłań. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek chorego z międzybłoniakiem opłucnej, u którego uporczywie nawracający wysięk opłucnowy wymagał zastosowania różnych metod leczenia