Zastosowanie sonoelastografii w diagnostyce i monitorowaniu leczenia zapaleń oraz choroby autoimmunologicznej tarczycy

Sonoelastography (USE) is a constantly evolving imaging technique used for the noninvasive and objective estimation of tissue stiffness. Several USE methods have been developed, including Quasi-Static or Strain Elastography and Shear Wave Elastography. The utility of USE has been demonstrated in differentiating between malignant and benign thyroid lesions. Recently, USE has been applied in the evaluation of thyroiditis and autoimmune thyroid disease (AITD).Thyroid inflammatory illnesses constitute a diverse group of diseases and may manifest various symptoms. These conditions may share some parallel clinical, biochemical, and ultrasonographic features, which can lead to diagnostic difficulties. USE may be an additional tool, supporting other methods in the diagnosis and treatment monitoring of thyroid diseases, other than thyroid nodular disease.The aim of this article was to analyse and summarise the available literature on the applicability of different elastographic techniques in the diagnosis, differentiation and monitoring of various types of thyroiditis and AITD. Advantages and limitations of this technique are also discussed. (Endokrynol Pol 2014; 65 (6): 520–531)Sonoelastografia (USE) jest stale rozwijającą się techniką obrazowania stosowaną do nieinwazyjnej i obiektywnej oceny sprężystości tkanki. Jak dotąd opracowano wiele metod USE, które można podzielić na dwie zasadnicze grupy: quasi-statyczną elastografię i elastografię fali poprzecznej (SWE). Wykazano wysoką skuteczność USE w różnicowaniu łagodnych i złośliwych zmian ogniskowych w gruczole tarczowym. Coraz częściej USE znajduje zastosowanie w ocenie zapaleń gruczołu tarczowego, w tym autoimmunologicznej choroby tarczycy (AITD). Zapalne choroby tarczycy stanowią bardzo zróżnicowaną grupę chorób, których wczesne objawy są nieswoiste. Trudności diagnostyczne mogą wynikać zarówno ze wspólnych cech klinicznych, biochemicznych, jak i ultrasonograficznych zapaleń tarczycy. Sonoelastografia może być uznana za dodatkowe narzędzie, wspierające inne stosowane metody w diagnostyce i monitorowaniu leczenia chorób tarczycy innych niż choroba guzkowa tarczycy.Celem niniejszego artykułu była analiza i podsumowanie dostępnej literatury na temat możliwości zastosowania technik elastograficznych w rozpoznawaniu, różnicowaniu i monitorowaniu różnych typów zapalenia gruczołu tarczowego. Przedstawiono zarówno wady, jak i zalety stosowania tej techniki w chorobach tarczycy. (Endokrynol Pol 2014; 65 (6): 520–531)

Rola terapii przezcewnikowych w leczeniu ostrej zatorowości płucnej — opinia Polskiej Inicjatywy PERT, Sekcji Krążenia Płucnego, Asocjacji Interwencji Sercowo-Naczyniowych i Asocjacji Intensywnej Terapii Kardiologicznej Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego

Dzięki postępom w zakresie technologii kardiologii interwencyjnej leczenie przezcewnikowe stało się w ostatnich latach realną opcją terapeutyczną w leczeniu pacjentów z ostrą zatorowością płucną z wysokim ryzykiem wczesnej śmiertelności. Obecnie stosowane techniki przezcewnikowe umożliwiają miejscową fibrynolizę lub embolektomię przy minimalnym ryzyku powikłań. Stąd mogą być rozważane u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka jako alternatywa dla chirurgicznej embolektomii płucnej, gdy systemowa tromboliza jest przeciwwskazana lub nieskuteczna. Rozważane są również u pacjentów z grupy średniego–wysokiego ryzyka, u których pomimo leczenia przeciwzakrzepowego nie uzyskano poprawy lub nastąpiło pogorszenie stanu klinicznego. Celem artykułu było przedstawienie roli technik przezcewnikowych w leczeniu chorych z ostrą zatorowością płucną zgodnie z aktualną wiedzą i opinią ekspertów. Leczenie interwencyjne opisano w szerszym kontekście organizacji opieki nad pacjentem. Przedstawiono organizację i zadania zespołu szybkiego reagowania w zatorowości płucnej, rolę obrazowania przedzabiegowego, zasady antykoagulacji okołozabiegowej, kryteria kwalifikacji pacjentów, wyboru odpowiedniego czasu interwencji oraz rolę intensywnej terapii. Szczegółowo omówiono dostępne terapie przezcewnikowe, w tym wystandaryzowane protokoły, definicje sukcesu i niepowodzenia procedury. Niniejszy dokument został opracowany we współpracy z ekspertami z różnych polskich towarzystw naukowych, co podkreśla rolę pracy zespołowej w opiece nad chorym z ostrą zatorowością płucną

Role of catheter-directed therapies in the treatment of acute pulmonary embolism. Expert opinion of the Polish PERT Initiative, Working Group on Pulmonary Circulation, Association of Cardiovascular Interventions, and Association of Intensive Cardiac Care

Thanks to advances in interventional cardiology technologies the catheter-directed treatment has become recently a viable therapeutic option in the treatment of patients with acute pulmonary embolism at high risk of early mortality. Current transcatheter techniques allow local fibrinolysis or embolectomy with minimal risk of complications. Therefore they can be considered in high risk patients as an alternative to surgical pulmonary embolectomy when systemic thrombolysis is contraindicated or ineffective. They are also considered in patients with intermediate — high risk with a lack of improvement or clinical deterioration despite anticoagulation. The purpose of this article is to present the role of transcatheter techniques in the treatment of patients with acute pulmonary embolism. We describe current knowledge and experts’ opinion in this field. Interventional treatment is described in the broader context of patient care organization and therapeutic modalities. We present the organization and responsibilities of pulmonary embolism response teams, the role of pre-procedural imaging, peri-procedural anticoagulation, patients selection, timing of intervention and intensive care support. Currently available catheter directed therapies are discussed in detail including standardized protocols, definitions of procedure success and failure. This expert opinion has been developed in collaboration with experts from various Polish scientific societies signifying the role of teamwork in the care for patients with acute pulmonary embolism

Leczenie interwencyjne ostrej zatorowości płucnej wysokiego i pośredniego ryzyka — nowe metody przezcewnikowe

Acute pulmonary embolism and/or deep vein thrombosis arethe third most frequent cardiovascular disease. This potentiallycurable condition may lead to severe disability, or even deathif undiagnosed and/or untreated. After proper diagnosis, it iscrucial to choose optimal treatment modality, taking into considerationrisk stratification and the risk of severe bleeding. Inthis paper we discuss novel transcatheter treatment modalities(and its subtypes) that seems to be very promising method.Streszczenie: Zatorowość płucna i/lub zakrzepica żył głębokich jest trzecią najczęstszą -chorobą układu sercowo naczyniową. Ta potencjalnie uleczalna choroba może , wobec niewłaściwego rozpoznania i leczenia skutkować niepełnosprawnością lub zgonem. Po trafnym rozpoznaniu ważny jest wybór metody leczenia uwzględniający stratyfikację ryzyka zgonu oraz powikłań krwotocznych. W niniejszym artykule omówiono nowe , niezwykle obiecujące , przezcewnikowe metody leczenia ostrej zatorowości płucnej (z uwzględnieniem jej podtypów)

Komu i dlaczego zamykać ubytek przegrody międzyprzedsionkowej z użyciem fenestrowanego okludera?

Atrial septal defect (ASD) type II is one of the most common congenital heart defects diagnosed in adulthood. The main hemodynamic disorder in patients with ASD is the occurrence of left to right shunt, leading to the volume overload, increase in pulmonary flow, and in some patients even to development of pulmonary hypertension and increase in pulmonary vascular resistance. Currently, the percutaneous closure is the treatment of choice of the ASD type II. In current work, we described treatment options in patients with the presence of ASD-related pulmonary hypertension and impaired left ventricular function associated with the defect. Techniques of percutaneous closure of ASD type II using fenestrated occluders were discussed.Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej (ASD) typu II stanowi jedną z najczęstszych wrodzonych wad serca rozpoznawanych w wieku dorosłym. Głównym zaburzeniem hemodynamicznym u chorych z ASD jest obecność przecieku krwi ze strony lewej na prawą, prowadząca do rozwoju przeciążenia objętościowego prawego serca, wzrostu przepływu płucnego, a u części chorych nawet do dysfunkcji prawej komory, nadciśnienia płucnego oraz wzrostu naczyniowego oporu płucnego. Aktualnie metodą z wyboru w leczeniu ASD typu II jest przezskórne zamknięcie przy użyciu okludera. W pracy przedstawiono problem leczenia ASD z rozwiniętym nadciśnieniem płucnym oraz upośledzoną funkcją lewej komory towarzyszącą wadzie. Omówiono techniki przezskórnego zamknięcia ASD w stadium nadciśnienia płucnego przy użyciu fenestrowanych okluderów