Basic personality traits and social competences of the participants of the substitution therapy program and their role in the process of change

Cel. Problematyka używania substancji psychoaktywnych ma sporą reprezentację w polskim dorobku naukowym, zwłaszcza w minionym 30-leciu. Wciąż jednak brak jest publikacji dotyczących tzw. grup specyficznych, które tworzą m.in. osoby problemowo używające jednej substancji – opioidów. W niniejszym artykule postanowiono przybliżyć zarys profilu osobowości osób uzależnionych od opioidów w aspekcie zależności między wybranymi cechami osobowości a kompetencjami społecznymi. Poznanie wskazanych czynników odgrywa znaczącą rolę nie tylko w procesie terapii i resocjalizacji: we wczesnej fazie diagnozy polega ona na planowaniu pozytywnej zmiany, w okresie późniejszym pozwala tak zaplanować proces zmiany, aby zapobiec nawrotowi choroby. Metoda. W badaniu wykorzystano wystandaryzowane testy psychologiczne (EPQ-R i KKS) oraz krótką ankietę. Zastosowano nieprobabalistyczny dobór próby. Badaniu poddano 50 osób uzależnionych od opioidów, uczestniczących w programie terapii substytucyjnej. Wyniki i wnioski. Badania wykazały, że osoby neurotyczne deklarują większe problemy w sytuacjach wymagających bliskości z drugą osobą. Badania dostarczają wniosków dla praktyki terapeutycznej i resocjalizacyjnej. W programach tych warto uwzględniać te formy pracy, które umożliwiają beneficjentom ćwiczenie pewności siebie i otwartości, oraz niewerbalne sposoby wyrażania uczuć, uwzględniające twórczą ekspresję. Kompetencje społeczne w zakresie intymności i bliskości można wzmacniać poprzez różne formy terapii, w tym dramy, treningi umiejętności i warsztaty, angażując dodatkowo rodziny uczestników terapii.Aim. The issue of the use of psychoactive substances has a considerable representation in Polish scientific achievements, especially in the past 30 years. However, there are still no publications on the so-called specific groups that create, among others problem users of one substance - opioids. In this article, it was decided to outline the personality profile of opioid addicts in terms of the relationship between selected personality traits and social competences. Knowing the indicated factors plays a significant role not only in the process of therapy and social rehabilitation. In the early phase of diagnosis, it consists in planning a positive change; later it allows the planning of the process of change in such a way as to prevent relapse of the disease. Methods. The study used standardized psychological tests (EPQ-R and KKS) and a short questionnaire. A non-probabilistic sample selection was used. The study involved 50 opioid addicts participating in a substitution therapy program. Results. Research has shown that neurotic people declare greater problems in situations requiring intimacy with another person. Research provides conclusions for therapeutic and social rehabilitation practice. In these programs, it is worth taking into account such forms of work that enable the beneficiaries to exercise self-confidence and openness, as well as non-verbal ways of expressing feelings that take into account creative expression. Social competences in terms of intimacy and closeness can be strengthened through various forms of therapy, including drama, skills training, and workshops, additionally involving families of addicts

Porównanie cystouretrografii mikcyjnej i sonocystografii mikcyjnej z użyciem ultrasonograficznego środka kontrastującego drugiej generacji w badaniu prospektywnym

Background: The invasiveness and exposure to radiation in voiding cystourethrography led to the introduction of alternative methods of diagnosis of vesicoureteral reflux, including contrast enhanced voiding urosonography. While there is a limited number of studies comparing these methods using new generation ultrasound contrast agents, none of them compared both methods simultaneously. This study is aimed at assessing agreement between contrast enhanced voiding urosonography with second-generation ultrasound contrast agents and voiding cystourethrography. Methods: From April 2013 to May 2014, 83 children (37 female and 46 male), mean age 3.5 years, age range from 1 month to 17.5 years, underwent prospective simultaneous assessment by contrast enhanced voiding urosonography and voiding cystourethrography, with a total of 166 uretero-renal units evaluated. Results: The sensitivity of voiding cystourethrography and contrast enhanced voiding urosonography were comparable, amounting to 88%, however, neither reached 100% for the entire studied population. The negative predictive value of voiding urosonography and voiding cystourethrography was 97%, and there was no difference between both methods. Conclusion: Voiding cystourethrography and contrast enhanced voiding urosonography are comparable methods in diagnosis of vesicoureteral reflux, and can be performed alternatively. However, some limitations of contrast enhanced voiding urosonography must be remembered.Wprowadzenie: Negatywne skutki promieniowania jonizującego wykorzystywanego do badań cystouretrografii mikcyjnej wymuszają poszukiwanie alternatywnych metod diagnostycznych. Takim badaniem może być sonocystografia mikcyjna z użyciem ultrasonograficznych środków kontrastujących. Liczba prac porównujących klasyczne badanie cystouretrografii mikcyjnej i badanie ultrasonograficzne z użyciem środków kontrastujących drugiej generacji jest jednak niewielka. Dotąd nie opublikowano pracy, która porównałaby jednoczasowo obie metody w diagnostyce odpływów pęcherzowo-moczowodowych. Prezentowana praca ma na celu ocenę zgodności między badaniem ultrasonograficznym z użyciem środków kontrastujących drugiej generacji i badaniem cystouretrografii mikcyjnej. Materiał i metody: W okresie od kwietnia 2013 do maja 2014 roku jednoczasowe badanie ultrasonograficzne z użyciem środków kontrastujących drugiej generacji i cystouretrografii mikcyjnej wykonano u 83 dzieci (37 dziewczynek i 46 chłopców, średnia wieku 3,5 roku, zakres wieku od 1 miesiąca do 17,5 roku). Prospektywnej ocenie zostało poddanych 166 jednostek moczowodowo-nerkowych. Wyniki: W badaniu wykazano podobną czułość obu metod diagnostycznych w diagnostyce odpływów pęcherzowo- moczowodowych, na poziomie 88%, żadna z metod nie osiągnęła wyniku 100%. Ujemna wartość predykcyjna dla obu metod wyniosła 97% i nie wykazano żadnej istotnej różnicy pomiędzy obiema metodami w zakresie diagnostyki odpływów pęcherzowo-moczowodowych. Wniosek: Obie metody wykazały podobną czułość w ocenie odpływów pęcherzowo-moczowodowych. Należy jednak pamiętać o możliwych ograniczeniach badania ultrasonograficznego z użyciem środków kontrastujących drugiej generacji w diagnostyce fazy mikcyjnej u niespokojnych, płaczących w trakcie badania dzieci

MDR, pre-XDR and XDR drug-resistant tuberculosis in Poland in 2000–2009

Wstęp: Gruźlica jest chorobą wyleczalną i można zapobiegać jej rozprzestrzenianiu się, stosując odpowiednie metody diagnostyczne oraz skuteczną terapię. Zagrożeniem dla szybkiej i skutecznej eliminacji choroby z populacji są szczepy oporne na podstawowe i najbardziej skuteczne leki przeciwprątkowe. Coraz częściej szczepy typu MDR nabywają dodatkowej oporności i osiągają postać o oporności pre-XDR oraz XDR. Takie przypadki są już rejestrowane w wielu miejscach na świecie. Gruźlica wielolekooporna jest trudniejsza do wyleczenia niż gruźlica lekowrażliwa. Chorzy nie wracają do zdrowia po zastosowaniu standardowego 6-miesięcznego schematu leczenia, ale muszą być poddani długotrwałej terapii opartej na przyjmowaniu leków mniej skutecznych, bardziej toksycznych i droższych. Materiał i metody: Poddano analizie 297 chorych na gruźlicę, od których w latach 2000–2009 wyhodowano szczepy o oporności MDR. Genomowe DNA tych szczepów wykorzystano do analizy molekularnej, w której zastosowano dwie metody genotypowania: spoligotyping oraz MIRU-VNTR. Wyniki: Wśród badanych 297 chorych na gruźlicę MDR zidentyfikowano u 36 chorych (12,1%) na gruźlicę pre-XDR, 19 (6,4%) na gruźlicę XDR i jednego chorego (0,3%) na gruźlicę pre-TDR. Spośród 19 szczepów o oporności XDR 4 posiadały odmienne wzory molekularne w analizie spoligotyping, a 15 szczepów tworzyło 5 grup, z których każda miała charakterystyczny, odrębny spoligotyp. Dalsze typowanie metodą MIRU-VNTR szczepów o oporności XDR wykazało, że można wyodrębnić tylko 3 grupy o tym samym wzorze DNA — utworzyło je 11 analizowanych szczepów. Wnioski: Niniejsza praca dowiodła obecności na terenie Polski szczepów o oporności pre-XDR i XDR. Wykorzystane metody typowania wskazały, że wśród 19 szczepów XDR 11 (57,9%) posiadało te same wzory DNA. Wśród chorych, od których wyizolowano jednakowe szczepy prątków, były przypadki wznowy gruźlicy i zachorowania nowe, co może świadczyć o aktywnej transmisji oporności XDR w Polsce. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 4: 278–287Introduction: Tuberculosis (TB) is a curable disease and its spread can be prevented by using appropriate diagnostic methods and effective treatment. The obstacle to the rapid eradication of the disease from a population may be strainsresistant to essential and most effective antibiotics. In many places in the world MDR, pre-XDR and XDR-TB was reported. These forms of TB do not respond to the standard six-month treatment with first-line anti-TB drugs and the therapy should be conducted two years or more with drugs that are less potent, more toxic and much more expensive. Material and methods: This study included MDR-TB strains isolated from 297 patients in 2000–2009. To determine the XDR-TB population structure, the 19 isolates were genotyped by spoligotyping and MIRU-VNTR (mycobacterial interspersed repetitive units-variable number of tandem repeats) method. Results: Among 297 MDR-TB cases, 36 (12.1%) were pre-extensively drug-resistant (pre-XDR), 19 (6.4%) were XDR and 1 (0.3%) was pre-totally drug-resistant (pre-TDR). Four of the 19 XDR isolates exhibit a unique spoligopattern, while the rest 15 belonged to one of 5 clusters. The MIRU-VNTR analysis reduced the number of clustered isolates to 11. Conclusions: The study documented the emergence of pre-extensively and extensively drug-resistant tuberculosis in Poland among patients with multidrug-resistant TB. Genotyping methods showed clonal similarity among XDR strains and may suggest the possible transmission among patients with newly diagnosed and with recurrent TB. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 4: 278–28