Zrobić USG tarczycy każdy może, trochę lepiej lub trochę gorzej

The introduction of sonographic imaging has revolutionized the diagnostics of thyroid pathologies. Nowadays, thyroid ultrasound examination has become an essential part of routine thyroid gland evaluation. Although one of the greatest advantages of this examination lies in its simplicity, it requires a solid theoretical background, as well as a lot of experience for the examiner to become fluent in adequate interpretation of its results. The aim of this summary is to present a review of the most important aspects of both the technique and interpretation of thyroid ultrasound pictures with regard to the most common difficulties a thyroid sonographer may come across in everyday practice. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (3): 330-344)Wprowadzenie badań sonograficznych zrewolucjonizowało diagnostykę chorób tarczycy. Obecnie badanie ultrasonograficzne tarczycy jest stałym elementem rutynowego badania gruczołu tarczowego. Jedną z największych zalet tego badania jest łatwość jego przeprowadzania, jednak do odpowiedniej interpretacji jego wyników potrzebna jest rzetelna teoretyczna wiedza oraz duże doświadczenie. Celem niniejszej pracy było przedstawienie najważniejszych aspektów techniki i interpretacji obrazu ultrasonograficznego tarczycy z uwzględnieniem najczęstszych trudności, jakie osoba przeprowadzająca to badanie może napotkać w codziennej praktyce. (Endokrynol Pol 2010; 61 (3): 330-344

Patient satisfaction and preferences of lanreotide Autogel treatment in acromegaly

  Wstęp: Pomimo znanego znaczenia analogów somatostatyny (SSA) w leczeniu akromegalii, dotychczas nie poświęcono wiele uwagi zadowoleniu pacjenta i preferencjom dotyczącym poszczególnych SSA. Materiał i metody: Było to otwarte, prospektywne, obserwacyjne, wieloośrodkowe badanie, oparte na samoocenie przez pacjenta wyników leczenia. Obejmowało dorosłych pacjentów z akromegalią, którzy zmienili inny SSA na lanreotyd Autogel (nowe i stare aplikatory), co najmniej 2 miesiące przed włączeniem do badania. Okres obserwacji wynosił około 12 miesięcy. Podstawowym ocenianym wynikiem była ogólna satysfakcja z leczenia, mierzona za pomocą 5-punktowej skali Likerta. Wyniki uzupełniające były następujące: 1) efektywność leczenia pod względem kontroli objawów; 2) problemy techniczne związane z podawaniem leku, mierzone za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS); i 3) łatwość i bezpieczeństwo stosowania lanreotydu Autogel (nowe urządzenie vs. stare urządzenie). Wyniki: Spośród 102 pacjentów, którzy ukończyli badanie, 97 (95,1%) było “w pełni lub raczej zadowolonych“ z terapii lanreotydem Autogel, czterech (3,9%) było ”ani zadowolonych, ani niezadowolonych“, a jeden był ”raczej niezadowolony“. Kontrola objawów była oceniona jako “doskonała“ lub ”dobra“ przez 88–89% pacjentów w całym badaniu. Pacjenci zgłaszali mniej problemów technicznych związanych z podawaniem lanreotydu Autogel (końcowa średnia VAS: 5,3) w porównaniu z poprzednimi SSA (średnia VAS: 37,6). Spośród 31 pacjentów leczonych lanreotydem Autogel korzystających ze starego urządzenia, a następnie z nowego, 64,5% oceniło nowe urządzenie jako lepsze. Wnioski: Terapia lanreotydem Autogel skutkowała większym zadowoleniem pacjentów z ogólnego postępowania w akromegalii, w porównaniu z poprzednimi SSA. Nowe urządzenie do aplikowania lanreotydu Autogel okazało się łatwiejsze i bezpieczniejsze w użyciu niż poprzednie. (Endokrynol Pol 2016; 67 (6): 572–579)    Introduction: Despite the known importance of somatostatin analogues (SSAs) in the treatment of acromegaly, patient satisfaction leading to preferences for specific SSAs have received little attention so far. Material and methods: This open, prospective, observational, multicentre patient-reported outcome study included adult patients with acromegaly, who switched from another SSA to lanreotide Autogel (new and previous devices) at least two months prior to enrolment. The observation period was around 12 months. The primary outcome assessed was overall treatment satisfaction, measured using the five-point Likert scale. The secondary outcomes were: 1) treatment effectiveness, in terms of symptom control; 2) technical problems related to treatment administration, measured by the Visual Analog Scale (VAS); and 3) ease and safety of lanreotide Autogel delivery (new device vs. previous device). Results: Of the 102 patients who completed the study, 97 (95.1%) were “completely or rather satisfied” with lanreotide Autogel therapy, four (3.9%) were “neither satisfied nor dissatisfied”, and one (1%) was “rather dissatisfied”. Symptom control was reported as “excellent” or “good” by 88–89% of patients throughout the study. Patients reported fewer technical problems related to administration of lanreotide Autogel (final mean VAS: 5.3) compared to previous SSAs (mean VAS: 37.6). Of the 31 patients treated with lanreotide Autogel using the previous device followed by the new device, 64.5% reported the new device as improved. Conclusions: Lanreotide Autogel therapy resulted in greater patient satisfaction with overall acromegaly management, when compared to previous SSAs. The new lanreotide Autogel device was found to be easier to use than the previous one. (Endokrynol Pol 2016; 67 (6): 572–579)

False-positive radioiodine whole-body scan due to a renal cyst

Patients affected by differentiated thyroid cancer are treated surgically and by ablative radioiodine therapy. A post-therapy whole-body scan allows detection of thyroid remnants or local and distant metastases, although false-positive findings may be observed. We report a case of a 75-year-old woman with follicular thyroid cancer, who underwent ablative radioiodine treatment. On post-therapy wholebody scan, abnormal uptake in the left upper abdomen was found, although stimulated thyroglobulin level was not suggestive for distant metastases of differentiated thyroid carcinoma. Additional SPECT/CT acquisition revealed focal 131I uptake located at the posterolateral wall of the left kidney corresponding to a round lesion 47 mm in maximal diameter. In order to verify this finding abdominal ultrasound and abdominal contrast-enhanced CT were performed, confirming multiple renal cysts in the left kidney; the largest one was the site of abnormal radioiodine accumulation. Despite the high incidence of renal cysts, especially in the elderly, radioiodine uptake in renal cystsis extremely rare. Different hypotheses on the mechanism of radioiodine uptake in the cyst were proposed, among them active secretion by sodium-iodide symporter or other transporting proteins. We conclude that abnormal radioiodine uptake in renal cysts can be an exceptional finding mimicking a metastasis

Diagnostic value of radionuclide scanning and ultrasonography in thyroid developmental anomaly imaging

Thyroid is particularly prone to morphogenetic variability. Developmental failure of the thyroid gland is in 85% of cases the underlying cause of congenital hypothyroidism, diagnosed at birth with a frequency of 1:3000–1:4000 newborns. However, the incidence of less severe developmental variants of the thyroid is much higher. Determination of the aetiology of congenital hypothyroidism is crucial for predicting its severity and outcome as well as impacts dose of L-thyroxine during substitution. Thyroid imaging is necessary to establish diagnosis, and it involves mainly thyroid ultrasound examination and scintiscan. Awareness of both the advantages and limitations of sonographic and scintigraphic imaging are central to the successful interpretation of their results and reasonable recommendation of these procedures for patients with thyroid developmental anomalies of different age and clinical picture. Hence, the aim of this review is to provide the most important and up-to-date information on the place of radionuclide scanning and ultrasonography in visualization of different thyroid developmental abnormalities. Nuclear Med Rev 2011; 14, 1: 21–2

99mTc-EDDA/HYNIC-TOC in the diagnosis of differentiated thyroid carcinoma refractory to radioiodine treatment

BACKGROUND: In majority of cases of differentiated thyroid carcinoma (DTC), the ablative radioiodine treatment shows high efficacy. In a small number of patients, mechanism of selective iodine uptake by the DTC cells is insufficient and alternative methods of diagnosis and treatment are needed. As demonstrated in vitro, DTC cells show expression of somatostatin recep­tors. Radiolabeled somatostatin analogs are widely used in the diagnosis of neuroendocrine tumors. The aim of the study was to evaluate the utility of peptide receptor scintigraphy with the use of 99mTc-EDDA/HYNIC-TOC in the diagnosis of DTC in patients with elevated thyroglobulin concentrations (Tg), negative WBS and no effect of the consecutive radioiodine therapies. MATERIAL AND METHODS: Whole body scintigraphy as well as SPECT of neck and chest were performed 3 and 24 h after i.v. administration of 740 MBq 99mTc-EDDA/HYNIC-TOC. The obtained images were compared with other radionuclide and ra­diological imaging methods. Forty-three patients with DTC after surgery and ablative radioiodine treatment with negative WBS and elevated Tg were qualified. Patients’ age: 18–83 years (mean 58.0). RESULTS: SRS showed foci of tracer accumulation in 29 cases (67.4%). Sensitivity was 69.0% specificity 78.6%. SRS correctly identified local recurrence in 8 pts., metastatic lymph nodes in 19 pts., lung metastases in 12 pts. and bone metastases in 5 pts. SRS showed high sensitivity in the detection of metastatic lymph nodes (100%) and bone metastases (83.3%) and lung metastases (63.2%). Positive SRS was found in pts. with higher Tg concentrations (130 ± 144 vs. 30 ± 54 ng/ml). CONCLUSION: Scintigraphy with the use of the studied technetium-99m-labeled somatostatin analog is useful in the evaluation of patients with advanced DTC. It shows relatively good sensitivity and specificity but not high enough to be recommended as a routine imaging method. The role of somatostatin receptor scintigraphy in DTC is complementary to other imaging modalities

The influence of lactose intolerance and other gastro-intestinal tract disorders on L-thyroxine absorption

Metodą z wyboru w leczeniu niedoczynności tarczycy jest doustne podawanie L-tyroksyny (LT4) w dawkach pozwalających na utrzymanie u pacjenta stanu równowagi hormonalnej. Wymienia się wiele czynników, które mogą w istotny sposób wpływać na wchłanianie preparatu LT4, do których należą między innymi: korelacja czasowa przyjęcia leku i ostatniego posiłku, niektóre nawyki żywieniowe, a także różne organiczne i czynnościowe patologie przewodu pokarmowego. Głównym celem niniejszej pracy jest przegląd i usystematyzowanie literatury dotyczącej wpływu różnorodnych zaburzeń wchłaniania na skuteczność podawanych preparatów LT4. Konieczność stosowania dużych dawek LT4 w leczeniu substytucyjnym niedoczynności tarczycy często jest pierwszym objawem jednego z zespołów chorobowych, przebiegających z zaburzeniami wchłaniania, które mogą być skąpoobjawowe i wcześniej mogły pozostawać nierozpoznane. Pacjenci otrzymujący LT4 w dawce większej niż 2 μg/kg mc./dobę, z przetrwale podwyższonymi stężeniami tyreotropiny, powinni być poddani diagnostyce w kierunku pozornych lub rzeczywistych zaburzeń wchłaniania LT4. Test wchłaniania LT4 z wykorzystaniem jej dużej dawki jest przydatny w diagnozie pozornych zaburzeń wchłaniania. Po wykluczeniu braku współpracy ze strony pacjenta w diagnostyce różnicowej należy uwzględnić takie patologie, jak: nietolerancja laktozy, celiakia, zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka, infekcja Helicobacter pylori, stan po resekcji jelita, nieswoiste zapalenie jelita czy, wreszcie, infekcje pasożytnicze. W przypadku potwierdzenia nietolerancji laktozy należy zastosować preparat LT4 pozbawiony laktozy oraz dietę bezlaktozową w celu uzyskania eutyreozy bądź możliwości zmniejszenia dawki preparatu LT4. W celiakii zastosowanie diety bezglutenowej zwykle skutkuje normalizacją zapotrzebowania na LT4, podobnie jak eradykacja infekcji bakteryjnej H. pylori czy pasożytniczej. W przypadku zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka czy nieswoistego zapalenia jelita leczenie choroby podstawowej i uzyskanie remisji może doprowadzić do poprawy wchłaniania LT4. U chorych po operacjach jelit zwykle konieczne jest stosowanie ponadstandardowych dawek LT4 w celu uzyskania eutyreozy.The preferred treatment for hypothyroidism is oral levothyroxine (LT4) ingestion, in doses that ensure a sustained state of hormonal balance. Many different factors may significantly influence the absorption of LT4, including: interval between the ingestion of the drug and the last meal, eating habits, and different functional and organic pathologies of the gastro-intestinal tract. The main purpose of this paper is to review and systematise the available literature on the subject of the influence of different malabsorption syndromes on the effectiveness of LT4 preparations. The need to use high LT4 doses in the substitutional treatment of hypothyroidism is often the very first sign of one of the pathologies that are connected with malabsorption syndrome, which might have been asymptomatic and undiagnosed previously. Patients who require more than 2 μg/kg body weight of LT4 per day, with constantly increased thyrotropin level, should be diagnosed with the suspicion of pseudomalabsorption or real absorption disorder. An LT4 absorption test, using high doses of LT4, may be useful in the diagnosis of pseudomalabsorption. After excluding non-compliance, the differential diagnosis should include such disorders as lactose intolerance, coeliac disease, atrophic gastritis, Helicobacter pylori infection, bowel resection, inflammatory bowel disease, and parasite infection. Where there is a diagnosis of lactose intolerance, both a low lactose diet and a lactose-free LT4 preparation should be administered to restore euthyroidism or make it possible to decrease the dose of the LT4 preparation. In coeliac disease, a gluten-free diet usually allows a normalisation of the need for LT4, as do eradication of the H. pylori infection or parasite colonisation. In cases of atrophic gastritis or inflammatory bowel disease, treating the underlying diseases and regaining the state of remission may improve the absorption of LT4. In patients after gastro-intestinal tract surgery, a dose of LT4 higher than that typically used is needed to restore euthyroidis

Cechy sonograficzne raków rdzeniastych tarczycy — przegląd systematyczny i metaanaliza

Introduction: Thyroid nodular goitre is one of the most common endocrine disorders. Differentiating between benign and malignant lesions is an emerging challenge in endocrinological practice. Ultrasonography (US) remains the most commonly applied method in the preliminary assessment of lesions and is the basis for the decision as to fine needle aspiration biopsy (FNAB) and further diagnostics. Many studies have evaluated the diagnostic value of US malignancy features. However, they focused mainly on papillary thyroid cancer (PTC). It remains unclear whether other types of thyroid carcinoma (TC) are also characterised by the same US features. The aim of this study was to assess the usefulness of US features considered as markers in the diagnosis of medullary thyroid cancer (MTC).Material and methods: The PubMed/MEDLINE and Cochrane Library databases were searched to identify studies on US features of MTCs. The random-effects model was used to calculate pooled sensitivity and specificity and odds ratios (OR) — if a comparison with PTCs was available.Results: Hypoechogenicity was present in 83.4% of MTCs, and 32.7% were markedly hypoechogenic. None of the 157 MTCs was hyperechogenic. Sensitivity of halo absence was 88.9%, but irregular margins were present in 38.0%. 35.5% of MTCs had microcalcifications, and 27.0% had macrocalcifications. 14.4% presented ‘taller than wide feature’ (higher anteroposterior than transverse diameter). Apart from macrocalcifications, all these features occurred insignificantly less often in MTCs than in PTCs.Conclusions: US features commonly considered as markers of malignancy can be useful also in the diagnostics of MTCs. However, MTCs tend to possess suspicious US features slightly less often than PTCs. Some features, such as hyperechogenicity, can be considered to be strong markers of benign status. Although the US appearance of the thyroid lesion is an important diagnostic factor, it is worth remembering that it does not allow for a definitive differentiation between benign and malignant nodules. In the case of MTCs, as well as other TCs, US examination remains a valuable diagnostic tool, but should always be interpreted carefully in the context of other examinations. (Endokrynol Pol 2014; 65 (4): 314–318)Wstęp: Guzki tarczycy należą do najczęstszych zaburzeń spotykanych w endokrynologii. Różnicowanie zmian łagodnych i złośliwych stanowi wyzwanie w praktyce endokrynologicznej. Badanie ultrasonograficzne (USG) pozostaje najczęściej stosowaną metodą wstępnej oceny zmian, a także podstawą dla decyzji o biopsji cienkoigłowej i dalszej diagnostyce. W licznych pracach oceniano wartość diagnostyczną cech sonograficznych uważanych za markery złośliwości. Były one jednak skupione głównie na rakach brodawkowatych tarczycy (RBT). Przedmiotem kontrowersji pozostaje, czy inne typy raków tarczycy charakteryzują się tymi samymi cechami sonograficznymi. Celem pracy było określenie użyteczności cech sonograficznych uznawanych za markery złośliwości w diagnostyce raków rdzeniastych tarczycy (RRT).Materialy i metody: Przeszukano bazy danych Pubmed/MEDLINE oraz Cochrane Library w celu odnalezienia prac zawierających dane o cechach sonograficznych raków rdzeniastych. Model efektów zmiennych został użyty do obliczenia czułości, swoistości oraz ilorazów szans — gdy dostępne były również dane dotyczące raków brodawkowatych.Wyniki: Hipoechogenność była obecna w 83,4% przypadków raków rdzeniastych, 32,7% RRT wykazywało głęboką hipoechogenność. Żaden ze 157 RRT nie był hiperechogenny. Czułość braku “halo” wynosiła 88,9%, jednak nierówne granice były obecne jedynie w 32,7% przypadków. 35,5% RRT posiadało mikrozwapnienia, 27,0% — makrozwapnienia. 14,4% RRT posiadało cechę “taller than wide” (przewaga wymiaru przednio — tylnego nad poprzecznym). Za wyjątkiem makrozwapnień, wszystkie wymienione cechy występowały nieistotnie statystycznie rzadziej w RRT niż RBT.Wnioski: Cechy sonograficzne uważane za markery złośliwości są przydatne również w diagnostyce raków rdzeniastych tarczycy. Jednakże w przypadku RRT występują one nieco rzadziej niż w przypadku RBT. Niektóre cechy, jak hiperechogenność, można uznać za przemawiające silnie za nieobecnością RRT. Jakkolwiek obraz sonograficzny zmian ogniskowych w tarczycy stanowi wartościowy element diagnostyczny należy pamiętać, że nie pozwala on na definitywne rozstrzygnięcie charakteru zmiany. W przypadku raków rdzeniastych, podobnie jak innych typów raka tarczycy, USG pozostaje wartościowym narzędziem, jego wynik powinien być jednak interpretowany ostrożnie, z uwzględnieniem wyników innych badań. (Endokrynol Pol 2014; 65 (4): 314–318

Thyroid ultrasound — a piece of cake?

Wprowadzenie badań sonograficznych zrewolucjonizowało diagnostykę chorób tarczycy. Obecnie badanie ultrasonograficzne tarczycy jest stałym elementem rutynowego badania gruczołu tarczowego. Jedną z największych zalet tego badania jest łatwość jego przeprowadzania, jednak do odpowiedniej interpretacji jego wyników są potrzebne rzetelna wiedza teoretyczna oraz duże doświadczenie. Celem niniejszej pracy było przedstawienie najważniejszych aspektów techniki i interpretacji obrazu ultrasonograficznego tarczycy z uwzględnieniem najczęstszych trudności, jakie osoba przeprowadzająca to badanie może napotkać w codziennej praktyce.(Endokrynol Pol 2011; 62 (zeszyt edukacyjny I): 8–24)The introduction of sonographic imaging has revolutionized the diagnostics of thyroid pathologies. Nowadays, thyroid ultrasound examination has become an essential part of routine thyroid gland evaluation. Although one of the greatest advantages of this examination lies in its simplicity, it requires a solid theoretical background, as well as a lot of experience for the examiner to become fluent in adequate interpretation of its results. The aim of this summary is to present a review of the most important aspects of both the technique and interpretation of thyroid ultrasound pictures with regard to the most common difficulties a thyroid sonographer may come across in everyday practice. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (education supplement I): 8–24

Primary hyperparathyroidism in pregnancy — a review of literature

Hyperparathyroidism during pregnancy is diagnosed in 0.5–1.4% women and poses a serious challenge. Symptoms of primary hyperparathyroidism (PHP), namely fatigue, lethargy and proximal muscle weakness, are unspecific and could be mistaken as complaints naturally present during pregnancy. Thus, diagnosis is usually delayed. Moreover, the complications of PHP are very common. They occur in 67% of mothers and even in up to 80% of progeny. Appropriate management is a matter of debate. According to clinical symptoms, biochemical evaluation and trimester of pregnancy an operation or conservative management should be introduced. The recognition and understanding of the illness is therefore vital. Due to the lack of unequivocal guidelines concerning pregnancy and PHP, in this review we will analyze recent findings to facilitate proper proceedings

PET/MR — a rapidly growing technique of imaging in oncology and neurology

INTRODUCTION: The combination of positron emission tomography (PET) and magnetic resonance (MR) has become a subject of interest for researchers in the recent several years. Positron emission tomography in combination with magnetic resonance (PET/MR) is the most recent imaging technique classified in the so called hybrid systems category. AIM: This review briefly discusses the development history of PET/MR scanners, the principle of their operation, of tandem systems, as well as fully integrated devices. Further, it summarizes recent reports on the application of PET/MR scans and their possible future role in oncological and non-oncological diagnostics. CONCLUSIONS: Recent reports regarding the application of PET/MR scanners show huge potential of simultaneously received images, which exceed the advantages of either of those scans used separately. However, the results so far remain uncertain and require further investigations, especially in terms of clinical studies, not only for scientific purposes.      INTRODUCTION: The combination of positron emission tomography (PET) and magnetic resonance (MR) has become a subject of interest for researchers in the recent several years. Positron emission tomography in combination with magnetic resonance (PET/MR) is the most recent imaging technique classified in the so called hybrid systems category. AIM: This review briefly discusses the development history of PET/MR scanners, the principle of their operation, of tandem systems, as well as fully integrated devices. Further, it summarizes recent reports on the application of PET/MR scans and their possible future role in oncological and non-oncological diagnostics. CONCLUSIONS: Recent reports regarding the application of PET/MR scanners show huge potential of simultaneously received images, which exceed the advantages of either of those scans used separately. However, the results so far remain uncertain and require further investigations, especially in terms of clinical studies, not only for scientific purposes