Koszt netto pocztowej usługi powszechnej i jego finansowanie

Państwa członkowskie Unii Europejskiej zobowiązane są do zapewnienia wszystkim obywatelom dostępu do powszechnych usług pocztowych, czyli określonego katalogu usług, świadczonych co najmniej pięć dni w tygodniu, po przystępnych cenach, o określonej, jednakowej jakości dla wszystkich użytkowników. Państwa członkowskie realizują ten obowiązek poprzez wyznaczenie jednego z operatorów pocztowych do wypełniania wszystkich obowiązków wchodzących w zakres pocztowych usług powszechnych. Operator wyznaczony ponosi samodzielnie koszty związane z wypełnieniem nałożonych na niego obowiązków, co może negatywnie wpłynąć na jego wynik finansowy. Kalkulacja kosztu netto ma na celu stwierdzenie czy wynik fi nansowy operatora wyznaczonego doznaje uszczerbku w wyniku realizacji nałożonych obowiązków. Koszt netto jest wyznaczany poprzez porównanie rzeczywistego wyniku finansowego operatora wyznaczonego realizującego obowiązek z hipotetyczną sytuacją, w której operator ten zostałby zwolniony z tego obowiązku i mógł dowolnie modyfi kować zakres i sposób prowadzenia swojej działalności, kierując się jedynie kryterium maksymalizacji zysku ekonomicznego. W przypadku stwierdzenia występowania dodatniej wartości kosztu netto operator wyznaczony jest uprawniony do uzyskania dopłaty składającej się z udziałów wszystkich operatorów świadczących usługi wchodzące w zakres usług powszechnych. Jednakże ze względu na fakt, że większość usług wchodzących w zakres usług powszechnych jest realizowana przez operatora wyznaczonego, jego udział w dopłacie jest znacząco większy niż suma udziałów pozostałych operatorów. W konsekwencji operator wyznaczony jest zmuszony samodzielnie finansować znaczącą część obciążenia swojego wyniku fi nansowego z tytułu realizowanych obowiązków. Operator wyznaczony ma jedynie możliwość uzyskania dodatkowego fi nansowania ze środków budżetowych w przypadku, gdy po osiągnięciu maksymalnego dozwolonego pułapu udziału wszystkich operatorów w dopłacie, nie jest ona wystarczająca do pokrycia wartości kosztu netto. Sytuacja ta może stanowić zagrożenie dla równowagi konkurencyjnej oraz procesu liberalizacji rynku pocztowego

Arterial hypertension as a risk factor for myocardial infarction with non-obstructive coronary arteries (MINOCA)

Myocardial infarction with non-obstructive coronary arteries (MINOCA) as a relatively new disease entity distinguished from the group of acute coronary syndromes (ACS) is not a rare clinical problem and it requires in-depth diagnostics. MINOCA accounts for 5–10% of all ACS cases. MINOCA is most common between the ages of 50–60 and predominates in females. Coronary microvascular dysfunction and coronary vasospasm are among the potential mechanisms. The latest guidelines for the treatment of ACS in patients presenting without persistent ST-segment elevation emphasize the importance of searching for the causes of angina in patients with insignificant lesions in the coronary arteries by extending invasive diagnostics (e.g., acetylcholine provocation test) and using noninvasive diagnostics (e.g., CMR or SPECT). In the context of MINOCA, among the typical risk factors for coronary artery disease, arterial hypertension (HTN) seems to be the most important by inducing coronary microcirculation remodeling (mostly hypertrophy) and hence the narrowing of the lumen. Studies comparing patients with MINOCA and obstructive coronary artery disease (MI-CAD) in the context of risk factors, in particular HTN, were analyzed. In five out of nine analyzed studies, HTN occurred significantly more often in patients with MINOCA compared to patients with MI-CAD. The current pharmacotherapy recommendations focus on slowing the progression of coronary microvascular dysfunction (CMD), i.e., adequate treatment of risk factors and comorbidities, such as HTN. Therefore, it seems reasonable to conduct studies directly analyzing the relationship between HTN and MINOCAin order to improve diagnostics and establish appropriate pharmacotherapy that will improve prognosis

The predictive value of complete blood count-derived indices for major adverse cardiovascular events in MINOCA patients at 5-year follow-up

Introduction: The authors analysed the potential of red blood cell and platelet indices such as red cell distribution width (RDW), mean corpuscular volume (MCV), and mean platelet volume (MPV) as predicting factors in myocardial infarction with non-obstructive coronary arteries (MINOCA) patients of 5-year outcomes. Material and methods: Between 2010–2015 were identified 112 patients who had final MINOCA diagnosis and available laboratory findings. The primary endpoint was the 5-year major adverse cardiovascular events rate, defined as cardiac death, myocardial infarction, or hospitalization due to angina. Results: Only RDW had a significant impact on long-term outcomes. 93 (83%) patients had RDW ≤ 14.5 (group 1), and 19 (17%) patients had RDW > 14.5 (group 2). The mean RDW value was 13.58 ± 1.11%. In group 1 and group 2, mean RDW values were 13.18 ± 0.55%, and 15.54 ± 1.06% (p < 0.001), respectively. Patients with abnormal RDW values (group 2) characterized lower value of left ventricular eject fraction (60 ± 8% vs. 53 ± 13%, p = 0.024), and higher NT-proBNP values (3,170 ± 5,285 pg/mL vs. 6,200 ± 4,223 pg/mL, p = 0.013) as well as troponin levels (501–2500 ng/mL: 31% vs. 53%, p = 0.02). A statistically significant difference was observed only for all-cause death. All-cause death rates for no RDW ≤ 14.5% vs. RDW > 14.5% were 2.2% vs. 21.1% (HR 5.09, 95% CI 1.03–25.2, p = 0.046), respectively. Conclusions: RDW was significantly associated with the increased risk of all-cause mortality in MINOCA patients at 5 years

Coronary slow flow is not an adverse prognostic factor in MINOCA patients in the 5-year follow-up

Introduction: The research aimed to compare the characteristics and outcomes of myocardial infarction with non-obstructive coronary arteries (MINOCA) patients with coronary slow flow (CSF) vs. normal coronary flow (no CSF) in a 5-year follow-up. Material and methods: Between 2010–2015 were identified 111 patients as having final MINOCA diagnosis and available calculated corrected TIMI frame count (cTFC). CSF was defined as cTFC greater than 27 frames per second in any of the three coronary arteries. The primary endpoint was the 5-year major adverse cardiovascular events rate, defined as cardiac death, myocardial infarction, or hospitalization due to angina. Results: The mean cTFC was 28.9 ± 6.1 frames per second (median: 28, IQR 24–33; min-max: 19–58). 62 (55.9%) patients had normal coronary flow, and 49 (44.1%) had CSF. Patients did not differ in sex (females no CSF vs. CSF: 58% vs. 61%, p = 0.7) or age (63 ± 15 years vs. 63 ± 13 years, p = 0.8). Patients with CSF characterized higher rates of chronic kidney disease (0 vs. 8.2%, p = 0.035). No statistically significant difference was observed for any of the analysed points. MACE rates for no CSF vs. CSF were 9.6% vs. 14.3% (HR 0.80, 95% CI 0.28–2.96, p = 0.7), respectively. Conclusions: CSF was not associated with a higher risk of adverse events among MINOCA patients at five years

Morfologia zatoki wieńcowej - badania z zastosowaniem echokardiografii wewnątrzsercowej

Wstęp: Ujście zatoki wieńcowej (CSo) stanowi podstawę tzw. trójkąta Kocha, w którego obrębie przebiega droga wolna węzła przedsionkowo-komorowego, będąca celem aplikacji prądu o częstotliwości radiowej w trakcie ablacji. Celem pracy było porównanie wielkości CSo przy zastosowaniu echokardiografii wewnątrzsercowej (ICE) u pacjentów z AVNRT, chorych z AVRT oraz u osób bez wywiadu tachyarytmii. Materiał i metody: Badaniem objęto 14 chorych z AVNRT (w wieku śr. 41,2 ± 11,3 roku) i 11 pacjentów z AVRT (w wieku śr. 45,8 ± 13,2 roku). Grupę kontrolną stanowiło 16 osób poddanych zabiegowi implantacji układu stymulującego z użyciem ICE (w wieku śr. 57,8 ± 17,8 roku). Pole powierzchni oraz wymiar podłużny CSo określano, stosując ICE. Wyniki: Odpowiednio u chorych z AVNRT, AVRT i w grupie kontrolnej oceniono: pole powierzchni CSo (Me: 126,5 vs. 100,5 vs. 104 mm2) i wymiar poprzeczny CSo (śr. ± SD: 20,7 ± 7,3 vs. 16,3 ± 4,4 vs. 17,1 ± 5,2 mm). U pacjentów z AVNRT CSo miało istotnie większe pole powierzchni niż u osób z AVRT (p = 0,01), a także w porównaniu z pacjentami z grupy kontrolnej (p = 0,04). Wymiar podłużny CSo był istotnie dłuższy u pacjentów z AVNRT niż u chorych z AVRT (p = 0,03). Nie stwierdzono korelacji (τKendall) między polem powierzchni CSo a wiekiem, płcią, powierzchnią ciała oraz maksymalnym odstępem AH (atrium-His). Wnioski: Pacjenci z AVNRT charakteryzują się większym CSo w porównaniu z osóbami bez tej formy częstoskurczu. Różnice w wielkości CSo mogą stanowić element anatomicznego substratu niezbędnego do wystąpienia podwójnej elektrofizjologii węzła przedsionkowo-komorowego

Morfologia zatoki wieńcowej - badania z zastosowaniem echokardiografii wewnątrzsercowej

Wstęp: Ujście zatoki wieńcowej (CSo) stanowi podstawę tzw. trójkąta Kocha, w którego obrębie przebiega droga wolna węzła przedsionkowo-komorowego, będąca celem aplikacji prądu o częstotliwości radiowej w trakcie ablacji. Celem pracy było porównanie wielkości CSo przy zastosowaniu echokardiografii wewnątrzsercowej (ICE) u pacjentów z AVNRT, chorych z AVRT oraz u osób bez wywiadu tachyarytmii. Materiał i metody: Badaniem objęto 14 chorych z AVNRT (w wieku śr. 41,2 ± 11,3 roku) i 11 pacjentów z AVRT (w wieku śr. 45,8 ± 13,2 roku). Grupę kontrolną stanowiło 16 osób poddanych zabiegowi implantacji układu stymulującego z użyciem ICE (w wieku śr. 57,8 ± 17,8 roku). Pole powierzchni oraz wymiar podłużny CSo określano, stosując ICE. Wyniki: Odpowiednio u chorych z AVNRT, AVRT i w grupie kontrolnej oceniono: pole powierzchni CSo (Me: 126,5 vs. 100,5 vs. 104 mm2) i wymiar poprzeczny CSo (śr. ± SD: 20,7 ± 7,3 vs. 16,3 ± 4,4 vs. 17,1 ± 5,2 mm). U pacjentów z AVNRT CSo miało istotnie większe pole powierzchni niż u osób z AVRT (p = 0,01), a także w porównaniu z pacjentami z grupy kontrolnej (p = 0,04). Wymiar podłużny CSo był istotnie dłuższy u pacjentów z AVNRT niż u chorych z AVRT (p = 0,03). Nie stwierdzono korelacji (τKendall) między polem powierzchni CSo a wiekiem, płcią, powierzchnią ciała oraz maksymalnym odstępem AH (atrium-His). Wnioski: Pacjenci z AVNRT charakteryzują się większym CSo w porównaniu z osóbami bez tej formy częstoskurczu. Różnice w wielkości CSo mogą stanowić element anatomicznego substratu niezbędnego do wystąpienia podwójnej elektrofizjologii węzła przedsionkowo-komorowego

Morfologia zatoki wieńcowej - badania z zastosowaniem echokardiografii wewnątrzsercowej

Wstęp: Ujście zatoki wieńcowej (CSo) stanowi podstawę tzw. trójkąta Kocha, w którego obrębie przebiega droga wolna węzła przedsionkowo-komorowego, będąca celem aplikacji prądu o częstotliwości radiowej w trakcie ablacji. Celem pracy było porównanie wielkości CSo przy zastosowaniu echokardiografii wewnątrzsercowej (ICE) u pacjentów z AVNRT, chorych z AVRT oraz u osób bez wywiadu tachyarytmii. Materiał i metody: Badaniem objęto 14 chorych z AVNRT (w wieku śr. 41,2 ± 11,3 roku) i 11 pacjentów z AVRT (w wieku śr. 45,8 ± 13,2 roku). Grupę kontrolną stanowiło 16 osób poddanych zabiegowi implantacji układu stymulującego z użyciem ICE (w wieku śr. 57,8 ± 17,8 roku). Pole powierzchni oraz wymiar podłużny CSo określano, stosując ICE. Wyniki: Odpowiednio u chorych z AVNRT, AVRT i w grupie kontrolnej oceniono: pole powierzchni CSo (Me: 126,5 vs. 100,5 vs. 104 mm2) i wymiar poprzeczny CSo (śr. ± SD: 20,7 ± 7,3 vs. 16,3 ± 4,4 vs. 17,1 ± 5,2 mm). U pacjentów z AVNRT CSo miało istotnie większe pole powierzchni niż u osób z AVRT (p = 0,01), a także w porównaniu z pacjentami z grupy kontrolnej (p = 0,04). Wymiar podłużny CSo był istotnie dłuższy u pacjentów z AVNRT niż u chorych z AVRT (p = 0,03). Nie stwierdzono korelacji (τKendall) między polem powierzchni CSo a wiekiem, płcią, powierzchnią ciała oraz maksymalnym odstępem AH (atrium-His). Wnioski: Pacjenci z AVNRT charakteryzują się większym CSo w porównaniu z osóbami bez tej formy częstoskurczu. Różnice w wielkości CSo mogą stanowić element anatomicznego substratu niezbędnego do wystąpienia podwójnej elektrofizjologii węzła przedsionkowo-komorowego

The net cost of the universal postal service and its financing

Państwa członkowskie Unii Europejskiej zobowiązane są do zapewnienia wszystkim obywatelom dostępu do powszechnych usług pocztowych, czyli określonego katalogu usług, świadczonych co najmniej pięć dni w tygodniu, po przystępnych cenach, o określonej, jednakowej jakości dla wszystkich użytkowników. Państwa członkowskie realizują ten obowiązek poprzez wyznaczenie jednego z operatorów pocztowych do wypełniania wszystkich obowiązków wchodzących w zakres pocztowych usług powszechnych. Operator wyznaczony ponosi samodzielnie koszty związane z wypełnieniem nałożonych na niego obowiązków, co może negatywnie wpłynąć na jego wynik finansowy. Kalkulacja kosztu netto ma na celu stwierdzenie czy wynik finansowy operatora wyznaczonego doznaje uszczerbku w wyniku realizacji nałożonych obowiązków. Koszt netto jest wyznaczany poprzez porównanie rzeczywistego wyniku finansowego operatora wyznaczonego realizującego obowiązek z hipotetyczną sytuacją, w której operator ten zostałby zwolniony z tego obowiązku i mógł dowolnie modyfi kować zakres i sposób prowadzenia swojej działalności, kierując się jedynie kryterium maksymalizacji zysku ekonomicznego. W przypadku stwierdzenia występowania dodatniej wartości kosztu netto operator wyznaczony jest uprawniony do uzyskania dopłaty składającej się z udziałów wszystkich operatorów świadczących usługi wchodzące w zakres usług powszechnych. Jednakże ze względu na fakt, że większość usług wchodzących w zakres usług powszechnych jest realizowana przez operatora wyznaczonego, jego udział w dopłacie jest znacząco większy niż suma udziałów pozostałych operatorów. W konsekwencji operator wyznaczony jest zmuszony samodzielnie fi nansować znaczącą część obciążenia swojego wyniku finansowego z tytułu realizowanych obowiązków. Operator wyznaczony ma jedynie możliwość uzyskania dodatkowego fi nansowania ze środków budżetowych w przypadku, gdy po osiągnięciu maksymalnego dozwolonego pułapu udziału wszystkich operatorów w dopłacie, nie jest ona wystarczająca do pokrycia wartości kosztu netto. Sytuacja ta może stanowić zagrożenie dla równowagi konkurencyjnej oraz procesu liberalizacji rynku pocztowego.EU Member States are obliged to ensure that all EU citizens have access to universal postal services i.e. specifi c list of services, provided at least fi ve days a week, at affordable prices, with a uniform quality for all users. Member States implement this obligation by appointing a single postal operator to carry out all duties within the scope of the universal postal service obligation. The designated operator bears the costs associated with the fulfi llment of its obligations, which may however adversely affect its fi nancial results. The goal of the net cost calculation is to determine whether the fi nancial result achieved by the designated operator is adversely affected by the imposed obligations. The net cost is calculated as a comparison of the actual financial results of the designated operator, with a hypothetical situation where that operator was to be exempt from the universal service obligation and could freely modify the scope and quality of its service provision based on the economic profi t criterion only. In case of a positive net cost value, the designated operator is entitled to a payment made out of contributions from all postal operators providing services from within the scope of the universal service. However, due to the fact that most of the services within the scope of the universal service are provided by the designated operator itself, its own contribution to the compensation fund is signifi cantly greater than the sum of the contributions from other operators. As a result, the designated operator is forced to carry the financial burden resulting from the universal service obligation largely by itself. The designated operator can obtain additional funds from the budget only if the contributions made by all other operators participating in the compensation fund reach their maximum allowable ceiling. This situation may thus have a negative impact on competitive balance and the process of liberalization of the postal market

Concise, Practical Review on Transthoracic Lung Ultrasound in Prehospital Diagnosis of Dyspnea in Adults

Ultrasonography is a relatively young but widely recognized method of imaging parenchymal organs, including the lungs. Our concise, practical review on transthoracic lung ultrasound (LUS) in the prehospital diagnosis of dyspnea in adults attempts to summarize current knowledge in the field. Furthermore, we discussed POCUS protocols in the analyzed context, discussing their usefulness. We concluded that bedside ultrasonography, or point of care (POCUS), is developing rapidly; however, the knowledge about the use of LUS in a pre-hospital setting is scarce, highlighting the need for further research in this field. Additionally, despite the possibility of using various ultrasound protocols in diagnosing a patient with dyspnea, there is no comprehensive and, at the same time, highly sensitive and specific protocol covering a satisfactory saccade of differential diagnosis of this symptom. It seems reasonable to conduct further targeted research to create such a dedicated solution

Concise, Practical Review on Transthoracic Lung Ultrasound in Prehospital Diagnosis of Dyspnea in Adults

Ultrasonography is a relatively young but widely recognized method of imaging parenchymal organs, including the lungs. Our concise, practical review on transthoracic lung ultrasound (LUS) in the prehospital diagnosis of dyspnea in adults attempts to summarize current knowledge in the field. Furthermore, we discussed POCUS protocols in the analyzed context, discussing their usefulness. We concluded that bedside ultrasonography, or point of care (POCUS), is developing rapidly; however, the knowledge about the use of LUS in a pre-hospital setting is scarce, highlighting the need for further research in this field. Additionally, despite the possibility of using various ultrasound protocols in diagnosing a patient with dyspnea, there is no comprehensive and, at the same time, highly sensitive and specific protocol covering a satisfactory saccade of differential diagnosis of this symptom. It seems reasonable to conduct further targeted research to create such a dedicated solution