Unagreement is an illusion

This is the author accepted manuscript. The final version is available from Springer via http://dx.doi.org/10.1007/s11049-015-9311-yThis paper proposes an analysis of unagreement, a phenomenon involving an apparent mismatch between a definite third person plural subject and first or second person plural subject agreement observed in various null subject languages (e.g. Spanish, Modern Greek and Bulgarian), but notoriously absent in others (e.g. Italian, European Portuguese). A cross-linguistic correlation between unagreement and the structure of adnominal pronoun constructions suggests that the availability of unagreement depends on whether person and definiteness are hosted by separate heads (in languages like Greek) or bundled on a single head (i.e. pronominal determiners in languages like Italian). Null spell-out of the head hosting person features high in the extended nominal projection of the subject leads to unagreement. The lack of unagreement in languages with pronominal determiners results from the interaction of their syntactic structure with the properties of the vocabulary items realising the head encoding both person and definiteness. The analysis provides a principled explanation for the cross-linguistic distribution of unagreement and suggests a unified framework for deriving unagreement, adnominal pronoun constructions, personal pronouns and pro

Konstruowanie tożsamości hybrydowej „Obcego”. Przypadek greckich emigrantów w Kanadzie

The aim of our study is to examine the multiple ways Greek immigrants position themselves in terms of cultural identity. Recent approaches to immigrants’ cultural identities tend to employ the concept of transnationalism to account for their hybridity and fluidity. Here, we intend to show that Georg Simmel’s ([1908] 1971) notion of the stranger is also relevant to the analysis and interpretation of such transnational identities. In this context, and drawing on positioning theory (Davies and Harré 1990), we argue that our informants mainly construct hybrid ‘stranger’ identities as both Greeks and Canadians or as feeling Greek but not when in Greece. Our data consists of 15 semi-structured interviews exploring the immigrant experiences of Greeks who migrated to Canada from the mid-1940s until the late 1970s. The analysis focuses on (a) the discursive means the informants employ to construct the hybrid identity of the ‘stranger’, and (b) the specific purposes they fulfill. It appears that hybrid self-positionings are achieved via the use of (a) the discourses of ‘being’ and ‘feeling’, (b) the disclaimer I am/feel Greek but…, (c) metaphors, (d) small stories, (e) the evaluative phrase this is difficult to answer…, and (f) repair mechanisms. We also argue that, via constructing ‘stranger’ identities, the immigrants of our data claim Greekness, on the one hand, and legitimize themselves as Canadian citizens on the other, while also distancing themselves from the Greeks living in Greece and the respective negative stereotypes.W naszym artykule stawiamy sobie za cel zbadanie różnych sposobów, na jakie greccy imigranci budują swoją tożsamość kulturową. Najnowsze podejścia do tożsamości kulturowej imigrantów wykorzystują koncepcję transnacjonalizmu, w celu wyjaśnienia ich hybrydyczności i płynności. W pracy zamierzamy pokazać, że pojęcie "obcego" autorstwa Georga Simmela ([1908] 1971) można również odnieść do analizy i interpretacji tego typu transnarodowych tożsamości. W tym kontekście, bazując na teorii pozycjonowania Daviesa i Harré’go (1990), twierdzimy, iż nasi respondenci budują hybrydową tożsamość "obcego" głównie na dwa sposoby: i) jako jednocześnie Grecy i Kanadyjczycy, ii) jako Grecy, wtedy kiedy nie przebywają w Grecji. Nasze dane zostały zebrane w 15 częściowo ustrukturyzowanych wywiadach badających imigranckie doświadczenia Greków, którzy wyemigrowali do Kanady w okresie od połowy lat czterdziestych do późnych lat siedemdziesiątych. Analiza skupia się na: (a) środkach dyskursywnych stosowanych przez respondentów w celu skonstruowania swojej hybrydowej tożsamości "obcego" oraz (b) konkretnych celach, które te środki spełniają. Badania wydają się wskazywać, że hybrydowe samookreślenie osiąga się poprzez użycie: (a) zastrzeżenia: "Jestem / czuję się Grekiem, ale ...", (b) metafory, (c) krótkiego opowiadania i (d) mechanizmu naprawczego. Twierdzimy również, że poprzez budowanie tożsamości „obcego” uwzględnieni w badaniu imigranci uznają się za Greków a jednocześnie za obywateli kanadyjskich, a przy tym dystansują się od Greków żyjących w Grecji i odpowiadających im negatywnych stereotypów