Udar mózgu u młodej kobiety ze śluzakiem serca — opis przypadku

Choroby naczyń mózgowych, w tym udar mózgu, stanowią trzeciąpod względem częstości przyczynę zgonów w Polsce. Około80% udarów ma charakter niedokrwienny. Jedną z przyczyn udarumoże być materiał zatorowy pochodzący z lewego przedsionkaserca. W leczeniu udaru rekomenduje się zastosowanie dożylnejtrombolizy z użyciem rekombinowanego tkankowego aktywatoraplazminogenu. W pracy przedstawiono przypadek 38-letniej kobietyz niedokrwiennym udarem mózgu spowodowanym zatorowościąw przebiegu rzadkiego nowotworu serca — śluzaka.W takim przypadku szybko podjęte leczenie może uchronić pacjentówprzed niepełnosprawnością i zgonem

Przyczyny dyskwalifikacji pacjentów z chorobą Parkinsona z leczenia za pomocą głębokiej stymulacji mózgu

Choroba Parkinsona jest schorzeniem zwyrodnieniowym ośrodkowego układu nerwowego, w którym dochodzi do zmniejszenia aktywności układu dopaminergicznego, z towarzyszącymi zaburzeniami czynności wielu innych układów neuroprzekaźnikowych w jądrach podstawy i ich połączeniach. Choroba ma charakter postępujący i mimo stosowanego leczenia po pewnym czasie prowadzi do znacznego inwalidztwa. Po wyczerpaniu możliwości modyfikacji leczenia farmakologicznego u niektórych chorych można rozważyć leczenie neurochirurgiczne, którego celem jest poprawa jakości ich życia. Celem pracy była analiza najczęstszych przyczyn dyskwalifikacji z leczenia neurochirurgicznego za pomocą głębokiej stymulacji mózgu pacjentów z chorobą Parkinsona w Klinice Neurologicznej 10. Wojskowego Szpitala Klinicznego w Bydgoszczy. Analizą objęto 54 osoby z chorobą Parkinsona, w tym 38 mężczyzn i 16 kobiet, w wieku 48–82 lat, badanych w latach 2012–2014. Kryteriami dyskwalifikacji z leczenia neurochirurgicznego były: wiek powyżej 70 lat, czas trwania choroby krótszy niż 5 lat oraz ponad 15 lat, niewystarczająca odpowiedź na lewodopę (poprawa stanu ruchowego w fazie on w porównaniu z fazą off w III cz. UPDRS < 33%), poprawa stanu klinicznego po modyfikacji leczenia farmakologicznego, stwierdzenie otępienia lub innych zaburzeń psychicznych, w tym depresyjnych, a także istotnych zmian naczyniopochodnych w strukturach podkorowych mózgu oraz zanik korowy mózgowia w badaniu rezonansu magnetycznego. Najczęstszą przyczyną braku kwalifikacji do zabiegu głębokiej stymulacji mózgu były istotne zmiany naczyniopochodne w mózgowiu, co stwierdzono u 9 kobiet (56,2%) i 15 mężczyzn (39,4%). Drugą najczęstszą przyczyną w obu populacjach były nasilone zaburzenia depresyjne — u 6 kobiet (37,5%) i 14 mężczyzn (36,8%). Do leczenia operacyjnego chorych kwalifikował lekarz prowadzący; decyzja ta nie wynikała z sugestii chorego ani jego rodziny

Multiple sclerosis and autoimmune diseases — a case control study

Introduction. Multiple sclerosis (MS) is one of the most common autoimmune diseases worldwide, and various autoimmune comorbidities have been reported with MS. The aim of this study was to estimate the prevalence of autoimmune disease comorbidity in patients with MS and their relatives in a Polish population. Material and methods. In this retrospective multicentre study, we investigated a group of patients with MS, and their relatives, in terms of age, gender, and the presence of simultaneous autoimmune diseases such as Graves’s Disease, Hashimoto’s thyroiditis, type 1 diabetes mellitus, myasthenia gravis, psoriasis, ulcerative enteritis, Crohn’s Disease, coeliac disease, rheumatoid arthritis, autoimmune hepatitis and systemic lupus erythematous. Results. This study included 381 patients with MS, of whom 52.23% were women. 27 patients (7.09%) had at least one autoimmune disease. The most common comorbidity was Hashimoto’s thyroiditis (14 patients). 77 patients (21.45%) had relatives with an autoimmune disease, of which the most common was Hashimoto’s thyroiditis. Conclusions. Our study revealed that the probability of autoimmune diseases co-occurring in patients with MS, and in their relatives, is higher and we found the greatest risk to be for Hashimoto’s thyroiditis