Recurrent cerebrovascular accidents in young man with patent foramen ovale and thrombophilia

W pracy przedstawiono przypadek młodego mężczyzny z nawracającymi incydentami niedokrwienia mózgu, u którego ujawniono obecność drożnego otworu owalnego oraz złożonego defektu układu krzepnięcia. W pracy przeanalizowano także obecny stan wiedzy na temat zasad postępowania w tego typu przypadkach.We present a case of young man with recurrent cerebrovascular accidents with concurrent patent foramen ovale and complex clotting abnormalites. The paper summarises present knowledge about management in that cases

Recurrent brachiocephalic vein thrombosis in antiphospholipid syndrome

W pracy przedstawiono przypadek mężczyzny w średnim wieku z nawracającą zakrzepicą żyły ramienno-głowowej w przebiegu zespołu antyfosfolipidowego. Przedmiotem opisu jest kazuistyczny charakter zajęcia żyły ramienno-głowowej oraz trudności w diagnostyce laboratoryjnej zespołu antyfosfolipidowego. We present a case of a middle-aged man with recurrent brachiocephalic vein thrombosis concomitant with antiphospholipid syndrome. The reported case concerns unique involvement of the brachiocephalic vein and the difficulties in laboratory diagnostics of the antiphospholipid syndrome.

Hypertension and a Function of Peroxisome Proliferator-Activated Receptor gamma

Nadciśnienie tętnicze jest jedną z chorób cywilizacyjnych. Współistniejące często z nim zaburzenia metaboliczne, zwłaszcza insulinooporność, z jednej strony przyczyniają się do progresji przebiegu nadciśnienia tętniczego. Z drugiej strony, zwiększają ryzyko rozwoju miażdżycy i powikłań sercowo-naczyniowych. W artykule przedstawiono związek receptorów aktywowanych przez proliferatory peroksysomów gamma (PPARgamma) z nadciśnieniem tętniczym. Ich agoniści - tiazolidinediony - mogą stać się lekami o przełomowym znaczeniu w leczeniu zespołów metabolicznych, ze względu na unikalny mechanizm jednoczesnego obniżania insulinooporności i ciśnienia tętniczego.Hypertension is one of the civilization’s disease. The coexistence of systemic metabolic disorders, especially insulin resistance, cause progression of hypertension and the risk of cardiovascular diseases in the course of atherosclerosis. This review will discuss the role of peroxisome proliferator-activated receptor gamma (PPARgamma) in hypertension. Thiazolidinediones, which are activators PPARgamma, could be a turning-point in the treatment of polymetabolic syndrome, because of reducing of insulin resistance and hypertension at the same time

Vascular complications in essential thrombocythaemia

Nadpłytkowość samoistna jest chorobą mieloproliferacyjną, w której przebiegu występują powikłania zakrzepowe i krwotoczne. Właściwe rozpoznanie umożliwia włączenie odpowiedniego programu terapeutycznego, który w dużej mierze zapobiega kolejnym incydentom zakrzepowym. Podstawą leczenia są leki cytoredukcyjne oraz przeciwpłytkowe podawane chorym z grupy wysokiego ryzyka. W przyszłości mogą być stosowane nowe leki, zmieniające aktywność kinazy JAK2. Acta Angiol 2011; 17, 1: 37–48Essential thrombocythaemia is a myeloproliferative disorder characterised by both thrombotic and haemorrhagic events. Proper diagnosis enables administration of adequate therapeutic regimens, which can prevent occurrence of further thrombotic episodes. Treatment mainly involves cytoreductive and antiplatelet drugs administered in high-risk patients. New therapeutic agents modulating JAK2 kinase activity can possibly be used in the future. Acta Angiol 2011; 17, 1: 37–4

Hypothenar hammer syndrome complicated by critical finger ischaemia in a fight sports instructor

Zespół młotkowy kłębika (HHS) jest rzadką postacią niedokrwienia palców ręki występującą u osób, częściej u mężczyzn, narażonych na powtarzające się, tępe urazy okolicy kłębika. Charakteryzuje się niedokrwieniem palców dominującej ręki nieobejmującym kciuka i występowaniem takich objawów, jak ból, zaburzenia naczyniowo- ruchowe, parestezje i nietolerancja zimna. W zaawansowanych przypadkach mogą pojawić się zmiany troficzne skóry i martwica opuszek palców. Rozpoznanie weryfikuje się w trakcie angiografii potwierdzającej obecność zakrzepicy lub tętniaka dystalnego odcinka tętnicy łokciowej. Leczenie i zapobieganie HHS obejmuje głównie ochronę ręki przed urazami mechanicznymi i zaprzestanie palenia tytoniu. Stosuje się również antykoagulanty, leki przeciwpłytkowe oraz przeprowadza zabiegi rewaskularyzacji chirurgicznej i sympatektomii szyjnej. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek instruktora sportów walki z objawami krytycznego niedokrwienia prawej ręki w przebiegu HHS, u którego wczesne rozpoznanie i leczenie umożliwiły niemal całkowitą remisję zmian.Hypothenar hammer syndrome (HHS) is a rare entity of arterial insufficiency to the hand and is seen in patients, especially men, with a history of repetitive blunt trauma to the hypothenar eminence. It is characterized by unilateral digital ischaemia of the dominating hand, which spares the thumb, with the most often manifestations being pain, paresthesias and cold intolerance. In advanced cases trophic skin changes and necrosis of the fingertips may develop. The diagnosis is verified by angiography, showing thrombosis or aneurysm of the distal ulnar artery. Treatment and prevention of HHS consists mainly of hand protection against mechanical injury and cessation of smoking. Anticoagulants, antiplatelet drugs, surgical revascularization and cervical sympathectomy may be useful in its management. Here we present the case of a fight sports instructor with critical right hand ischaemia in the course of HHS, in whom early diagnosis and treatment enabled almost complete remission of changes

Comparative evaluation of pentoxyphylline and sulodexide effectiveness in the treatment of symptomatic arteriosclerosis obliterans

Background. Although the description of arteriosclerosis obliterans dates back to the middle of the nineteenth century, no efficient pharmacological agent reducing symptoms of lower limb ischaemia has yet been discovered. As well as pentoxyphylline, which has been used for many years, sulodexide - a glycosaminoglycan with heparin-like activity - is also being employed. Material and methods. In a multidirectional ongoing trial, the effectiveness of both agents was preliminarily assessed following 8 weeks of treatment, including 7 days of intravenous injections, 42 days of oral administration, and subsequent 7-day re-administration of intravenous drips. Both drugs were dosed in accordance with the manufacturer's indications: intravenous pentoxyphylline 2 x 300 mg in 250 ml 0.9% NaCl, and orally: 2 x 600 mg in retard form; intravenous sulodexide 1 x 1 amp. (600 LSU) in 250 ml 0.9% NaCl, and orally 2 x 1 caps. (250 LSU). Forty patients with the early stage of the disease (IIB according to the Fontaine classification) were evaluated (mean age 54.3 years old - 17 study subjects in the pentoxyphylline group and 23 in the sulodexide group). Lower limb arterial sufficiency was assessed by means of treadmill test, with ankle-brachial index evaluation and plethysmography conducted before and after the treadmill test. Results and conclusions. In the conducted project, the non-significant influence of pentoxyphylline over both pain-free and total claudication distance was determined. In the case of sulodexide, significant lengthening of pain-free (by 20.13 m) and total claudication distance (by 25.71 m) were established, and statistical significance was reached for claudication distance increase by sulodexide in comparison with pentoxyphylline (16%; p < 0.05). No significant influence of the two agents over plethysmographic parameters of arterial sufficiency both pre- and post-treadmill tests was demonstrated, although comparative analysis showed a clinically irrelevant difference in the affection of lower-limb pressure values before and after treatment. A 5-year evaluation period of both drugs' effectiveness has been planned, with the intention of enlarging the study population.Wstęp. Mimo że miażdżycę zarostową opisano już w połowie XIX wieku, ciągle nie znaleziono skutecznego środka farmakologicznego zmniejszającego objawy niedokrwienia kończyn dolnych. Obok pentoksyfiliny stosowanej od wielu lat w leczeniu wykorzystuje się również sulodeksyd - lek będący glikozaminoglikanem o działaniu heparynopodobnym. Materiał i metody. W wielokierunkowym, nadal kontynuowanym badaniu oceniono wstępnie skuteczność obu środków po 8 tygodniach leczenia w schemacie: 7 dni iniekcji dożylnych, 42 dni leczenia doustnym preparatem oraz powtórnie 7 dni wlewów kroplowych. Obydwa leki stosowano w dawkach zgodnych z zaleceniami producentów: pentoksyfilina dożylnie: 2 x 300 mg w 250 ml 0,9% NaCl oraz doustnie: 2 x 600 mg w formie o przedłużonym uwalnianiu (retard); sulodeksyd dożylnie: 1 x 1 ampułka (600 LSU) w 250 ml 0,9% NaCl i doustnie 2 x 1 kapsułka (250 LSU). Badaniem objęto 40 osób, u których stwierdzono chorobę we wczesnym stadium IIB według skali Fontaine&#8217;a (średnia wieku 54,3 roku - 17 pacjentów w grupie leczonych z zastosowaniem pentoksyfiliny i 23 w grupie otrzymującej sulodeksyd). Wydolność tętniczą kończyn dolnych oznaczono za pomocą testu na bieżni ruchomej z oceną wartości wskaźnika kostka-ramię oraz wykonując badanie pletyzmograficzne przed testem na bieżni i po nim. Wyniki i wnioski. W przeprowadzonym postępowaniu stwierdzono nieznamienny wpływ pentoksyfiliny na długość zarówno bezbólowego, jak i całkowitego dystansu chromania przestankowego. W przypadku sulodeksydu wykazano istotne wydłużenie dystansu chromania bezbólowego (o 20,13 m) i całkowitego (o 25,71 m), a także stwierdzono, że dystans chromania u chorych stosujących sulodeksyd wydłużył się w porównaniu z pentoksyfiliną i była to wartość istotna statystycznie (16%; p < 0,05). Nie wykazano znamiennego wpływu obu preparatów na parametry wydolności tętniczej oznaczone w pletyzmografii zarówno przed próbą wysiłkową i po niej, choć w analizie porównawczej odnotowano nieistotną klinicznie różnicę wpływu na zmianę ciśnień na kończynach dolnych przed leczeniem i po nim. Ocenę skuteczności obu leków zaplanowano na okres 5 lat z zaangażowaniem większej grupy pacjentów

The phenomenon of synaesthesia in phantom limbs — therapeutic treatment

Phantom pains, appearing as a consequence of the amputation of a limb, have their source in the work of human brain. Many authors claim that the development and intensification of these sensations are connected to the neuroplasticity of the brain. Difficulties in the estimation of the circumstances, as well as patients’ ineffective attempts to palliate the pain, make the problem a vitally important issue. Pharmacotherapy is still a dominant and popular form of treatment. This paper serves to describe the causes of phantom pains and to discuss the possible treatment techniques, namely physiotherapy and unconventional therapeutic methods. The effectiveness of physiotherapy depends mainly on the accurate choice of the physiotherapeutic method or concrete treatment. The reactions of tissues to a stimulus and the obtaining desirable reaction of the human organism allow for achieving proper homeostasis and limiting pain. There are many areas of medicine where physiotherapy has proved to be successful, and its usefulness in the management of the phantom sensations should be also assessed

Ostre niedokrwienie kończyn dolnych w przebiegu aktywnego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego &#8212; opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Thromboembolic events represent one of the most serious complications of ulcerative colitis (UC). Two thirds of cases are accounted for by deep vein thrombosis and/or pulmonary embolism. Complications connected with arterial thrombosis are extremely rare and they mostly affect young adults suffering from severe flare-ups of the disease. We present a case of acute ischaemia of the lower limbs in the course of extensive arterial thrombosis in a 28-year-old woman with newly diagnosed UC. The patient was disqualified from surgical thrombectomy due to peripheral localization of vascular changes. Likewise, undertaking local fibrinolysis was impossible because of recent bleeding in the digestive tract. In view of the lack of improvement after conservative treatment of UC and progression of necrosis, a total proctocolectomy was performed. Over the next 14 months of follow-up, the necrotic foot lesions almost completely healed. Acta Angiol 2011; 17, 4: 277&#8211;285Epizody zakrzepowo-zatorowe stanowią jedno z najpoważniejszych powikłań wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (UC), przy czym za 66% z nich odpowiadają zakrzepica żył głębokich i zatorowość płucna. Zakrzepica tętnicza stanowi bardzo rzadkie powikłanie UC i w większości przypadków rozwija się u młodych osób dorosłych z ciężkim rzutem choroby. W pracy przedstawiono przypadek ostrego niedokrwienia kończyn dolnych w przebiegu rozległego procesu zakrzepowego tętnic u 28-letniej kobiety z niedawno rozpoznanym UC. Obwodowa lokalizacja zmian spowodowała dyskwalifikację z leczenia chirurgicznego, a zastosowanie fibrynolizy miejscowej było niemożliwe z powodu niedawnego epizodu krwawienia z przewodu pokarmowego. Ze względu na brak poprawy po leczeniu zachowawczym oraz progresję zmian martwiczych podjęto decyzję o całkowitym wycięciu jelita grubego. W ciągu 14-miesięcznego okresu obserwacji stwierdzono niemal całkowite wygojenie się zmian w obrębie kończyn dolnych. Acta Angiol 2011; 17, 4: 277&#8211;28

A case of spontaneous arteriovenous fistula - clinical, plethysmographic, and radiological findings

Przetoki tętniczo-żylne (AVF) w obrębie kończyn dolnych są rzadko występującymi chorobami, zwykle spowodowanymi urazami penetrującymi. Sporadycznie pojawiają się przypadki zmian samoistnych. W pracy przedstawiono przypadek 74-letniego pacjenta z rozpoznaniem choroby tętnic obwodowych, u którego w badaniu angiograficznym uwidoczniono przetokę łączącą żyłę podkolanową i gałęzie tętnicy udowej głębokiej. Chory zaprzeczał występowaniu w przeszłości urazu kończyny. Ponieważ podjęte leczenie - przezskórna angioplastyka i zabieg operacyjny - nie doprowadziły do poprawy ukrwienia kończyny, przeprowadzono amputację udową. W pracy przedstawiono wyniki badań obrazowych - ultrasonograficznych, pletyzmograficznych i angiograficznych.Przetoki tętniczo-żylne (AVF) w obrębie kończyn dolnych są rzadko występującymi chorobami, zwykle spowodowanymi urazami penetrującymi. Sporadycznie pojawiają się przypadki zmian samoistnych. W pracy przedstawiono przypadek 74-letniego pacjenta z rozpoznaniem choroby tętnic obwodowych, u którego w badaniu angiograficznym uwidoczniono przetokę łączącą żyłę podkolanową i gałęzie tętnicy udowej głębokiej. Chory zaprzeczał występowaniu w przeszłości urazu kończyny. Ponieważ podjęte leczenie - przezskórna angioplastyka i zabieg operacyjny - nie doprowadziły do poprawy ukrwienia kończyny, przeprowadzono amputację udową. W pracy przedstawiono wyniki badań obrazowych - ultrasonograficznych, pletyzmograficznych i angiograficznych