İleri Evre Gastrointestinal Kanserli Hastalarda Fibrin ile İlişkili Yeni Bir Biyobelirteç Olan Serum DR-70 Düzeyinin Prognostik ve Prediktif Değeri

Amaç: DR-70, kandaki fibrin yıkım ürünlerini tespit eden yeni geliştirilmiş bir testtir. Bu çalışmada ileri evre gastrointestinal (GI) kanserlerde DR- 70’in tedavi yanıtını izlemedeki etkinliğini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya farklı serilerdeki sistemik tedaviler ile tedavi edilen ileri evre GI kanserli hastalar dahil edildi. Görüntüleme çalışmaları, DR-70 ve geleneksel tümör belirteçleri [karsinoembriyonik antijen (CEA), karbonhidrat antijeni (CA) 19-9] başlangıçta ve tedavinin üçüncü ayında tekrarlandı. Bulgular: Çalışmaya kolorektal (%52,1), özofagogastrik (%32,4) ve pankreatikobiliyer kanser (%15,5) tanısı konan toplam 142 hasta alındı. Hastaların çoğu birinci basamak tedavi alıyordu (%56,3). Hastaların %57’sinde ikinci kan örneği alındı. Özofagogastrik kanseri olan hastalarda, DR-70 yanıtı tedavi yanıtı ile iyi korelasyon gösterdi (p=0,007) ve başlangıçta düşük serum DR-70 düzeyi, daha uzun genel sağkalım ile anlamlı şekilde ilişkiliydi (p=0,02). Kolorektal kanserli hastalarda tedavi öncesi DR-70 ile CEA düzeyleri arasında pozitif fakat zayıf bir korelasyon (p=0,03, r=0,244) varken, tedavi öncesi DR-70 ile CA 19-9 arasında özofagogastrik ve pankreatikobilier kanserlerde orta düzeyde pozitif bir korelasyon vardı (sırasıyla p=0,01, r=0,402 ve p=0,04, r=0,515). DR-70 konsantrasyonunda %25’ten fazla azalma, daha iyi genel ve progresyonsuz sağkalım ile ilişkiliydi. Sonuç: DR-70, özellikle özofagogastrik kanserde tedaviye yanıtı ve sağkalımı ön gören güçlü bir belirteçtir

Prognostic Factors in Operated Early Stage Lung Cancer Patients- Retrospective Single Center Data

Aim: Non-small cell lung cancer (NSCLC) accounts for 85% of all lung cancers. Although curative treatment is surgery in the early stages, disease relapse is common. In this study, we retrospectively evaluated the prognostic factors and outcomes of operated NSCLC cases.Materials and Methods: Retrospective analysis of data from 166 patients with early stage NSCLC who presented after surgery and treated and followed in our clinic between 2006-2018 was performed. Histopathologic features and clinical findings were investigated as prognostic factors.The findings were analyzed using SPSS.Results: At the time of diagnosis, median age was 61 (39-82) and 84% of the patients were male. Most common pathologic subtype was adenocarcinoma. Median disease free survival (DFS) and overall survival (OS) were 76 months (%95CI:32.1-110.0) and 87 months (95%CI:59.8-114.1). ). In multivariate analysis, presence of vascular invasion was found to be independent prognostic factors for both DFS and OS (HR:2.5 and 2.3, respectively). Adenocarcinoma solid pattern was only associated with worse disease-free survival (HR: 1.7).Conclusion: In our study, we showed that the presence of vascular invasion and solid-type adenocarcinoma is associated with poor survival

Chordoma: a case series and review of the literature

Abstract Background Chordoma is a rare malignant tumor of the skull base and axial skeleton, with an incidence of less than 0.1/100,000 per year. Patients with advanced chordoma have a poor prognosis due to locoregional recurrence with infiltration and destruction of surrounding bone and soft tissue. Cytotoxic chemotherapy or other systemic therapies have not been proven to be effective for these diseases. Therefore, several molecularly targeted therapies have been proposed as potentially beneficial, including tyrosine kinase inhibitors such as imatinib, sorafenib, lapatinib, and others. Case presentation We present three cases of advanced chordoma treated with molecular targeted therapies: a 52-year-old Caucasian man, a 72-year-old Caucasian woman, and a 38-year-old Caucasian woman. Conclusions Chordoma has few systemic treatment options and they have limited benefit. Randomized trials with large patient numbers are unfeasible in this rare disease. Targeted therapy might be a reasonable alternative treatment for chordoma. Still, new treatment strategies are needed for this rare disease