Irradiated platelet concentrate or platelet concentrate after pathogen reduction – what component to choose for transfusion-associated graft-versus-host disease prophylaxis?

Attributable mortality due to transfusion-associated graft-versus-host disease (TA-GVHD) in contrary to the reaction occurring after transplantations has been estimated to be more than 95%. This type of reaction may occur not only in immunocompromised patients but also in patients without immune deficits. Because there is currently no available treatment for TA-GVHD and very high mortality the goal has been to reduce the likelihood of occurrence in recipients at risk of TA-GVHD. The removal of all lymphocytes from blood components is very difficult and highly impracticable. Much easier way to neutralize lymphocytes presents irreversible injury of their genetic material. It can be achieved by using ionizing irradiation (gamma- or X-ray) or pathogen reduction technologies (PRT). PRT use ultraviolet light with or without photosensitizers. Since PRT cause damage to nucleic acids, they also have potential to inactivate lymphocytes T, making them unable to proliferate, engraft and cause TA-GVHD. Transmission of infections, particularly those not routinely tested in blood components, presents still significant problem in spite of constant improvement of methods applied for donor qualification, blood testing and preparation techniques. PRT have a goal to minimize the risk of transfusion-related pathogen transmission. PRT are equally effective in TA-GVHD prophylaxis as gamma irradiation and according to current guidelines may be applied alternatively. However PRT have advantage over gamma irradiation because they additionally decrease the risk of pathogen transmission via platelet concentrate transfusion and limit proinflammatory cytokine production as well as lymphocyte activation in blood components

Wirus Zika — nowo pojawiający się czynnik zakaźny przenoszony przez krew

Zika virus is an arbowirus from Flavivirus genus. It has broad cellular tropism infectinga wide range of foetal cells as well as adult cells particularly of the male sexual system. It istransmitted by vector — Aedes mosquitos, by infected blood and tissues and also by sexual contact. Testicular immune privilege may explain the persistence of the virus in these tissues,potentially acting as an active reservoir of the virus. In the recent years mosquito-borne Zikavirus transmission has been confirmed in 70 countries of South and Central America, MiddleAfrica, South Asia, and South Pacific Region. The incubation period lasts from several daysto one week. In 80% of cases the Zika virus infection is asymptomatic. Symptomatic casesresemble influenza accompanied by skin rush and itching skin on the entire body.Zika virus infection may cause microcephaly and/or damage to the foetus central nervoussystem. In adults the Guillain-Barre syndrome may occur. Several acute co-infections withdengue virus and/or chikungunya have been reported. It is therefore recommended to performappropriate multiplexed arboviral testing.In order to confirm Zika virus infection molecular methods (RT-PCR) for viral RNA detectionshould be used. In some cases serological assays may not be useful. Several known drugs/compounds(eg. chloroquine, azithromycin, sofosbuvir) have been shown effective in the treatmentof Zika virus infection. In Poland now there is a 28 day deferral for donors returning fromareas where virus transmission has been confirmed or reporting sexual contacts with personsdiagnosed with Zika virus infection or travelling to Zika virus affected regions. Such safetymeasures do not apply to donors of plasma dedicated solely for fractionation.Wirus Zika jest arbowirusem z rodzaju Flavivirus. Wykazuje tropizm do komórek płodów orazosób dorosłych, między innymi do komórek męskiego układu płciowego. Przenosi się drogąwektorową przez komary z rodzaju Aedes, poprzez zakażoną krew i tkanki, a także kontaktpłciowy. Uprzywilejowanie immunologiczne męskich jąder może tłumaczyć przetrwanie wirusaw jego tkankach i stanowienie aktywnego rezerwuaru wirusa. W ostatnim okresie przeniesienieprzez komary zakażenia wirusem Zika potwierdzono w 70 krajach z obszaru AmerykiPołudniowej i Środkowej, Afryki Środkowej, Azji Południowej, rejonu Południowego Pacyfiku.Okres wylęgania zakażenia trwa od kilku dni do tygodnia. Choroba przebiega bezobjawowonawet w 80% przypadków. Pełnoobjawowa choroba przypomina grypę z odropodobną wysypkąobejmującą skórę całego ciała z towarzyszącym świądem.Zakażenie wirusem Zika może skutkować małogłowiem i/lub uszkodzeniem ośrodkowegoukładu nerwowego u płodu. U dorosłych może wystąpić zespół Guillaina-Barrégo. Stwierdzonotakże, że zakażeniu wirusem Zika mogą towarzyszyć ostre zakażenia wirusem denguei/lub wirusem chikungunya. Z tego względu zaleca się równoczesne badanie markerów kilkuarbowirusów.W celu laboratoryjnego potwierdzenia zakażenia wirusem Zika należy stosować metody molekularne(RT-PCR), pozwalające wykryć RNA wirusa. Obecnie dostępne testy serologicznemają ograniczoną wartość w diagnostyce zakażeń. Niektóre z obecnie znanych i stosownychleków (chlochinina, azytromycyna, sofosbuvir) okazują się skuteczne w leczeniu zakażeniawirusem Zika. W Polsce obowiązuje aktualnie 28-dniowa dyskwalifikacja krwiodawców powracającychz obszarów o potwierdzonej transmisji wirusa Zika lub zgłaszających kontaktyseksualne z osobami, u których stwierdzono zakażenia wirusem Zika, lub z osobami, któreprzebywały na terenach występowania zakażeń wirusem Zika. Zalecenia te nie dotyczą krwiodawcówoddających osocze przeznaczone wyłącznie do frakcjonowania

Will radio frequency identification system replace bar codes in labelling of blood components?

W systemach radiowej identyfikacji (RFID, radio frequency identification) pojemniki z krwią i jej składnikami są oznaczane etykietami elektronicznymi wybranego zakresu częstotliwości. Fale elektromagnetyczne generowane przez antenę czytnika aktywują tagi lub modyfikują dane zapisane w ich pamięci, natomiast tagi zwrotnie wysyłają do czytników informacje zapisane wcześniej w ich pamięci. Otrzymana przez czytniki informacja jest dalej przekazywana i zapisywana do bazy danych oprogramowania zestawu.Systemy radiowej identyfikacji w jednostkach służby krwi mogą być stosowane do identyfikacji, monitorowania statusu krwi i jej składników od momentu zarejestrowania się krwiodawcy, poprzez pobranie krwi, otrzymywanie jej składników, kwalifikowanie do użytku klinicznego, transport i przechowywanie, aż do momentu wydania do szpitala lub oddziału. Zaletami systemu jest możliwość identyfikacji składników na odległość, a także w środowisku, gdzie kody kreskowe mogą ulegać uszkodzeniu i być nieczytelne. Jednocześnie można identyfikować więcej niż jeden składnik.Efekt termiczny oddziaływania fal elektromagnetycznych na krew i jej składniki jest znany i brany pod uwagę jako ważny element mogący wpływać na warunki przechowywania. Równolegle z zastosowaniem technik radiowej identyfikacji w jednostkach służby krwi aktualnym stało się więc zagadnienie poszukiwania innego niż termiczny wpływu „in vitro” fal radiowych na ilość, funkcje życiowe i metabolizm krwi i jej składników oraz określenie bezpiecznych parametrów pracy systemu radiowej identyfikacji.Zgodnie z zaleceniami Grupy Roboczej Międzynarodowego Towarzystwa Przetaczania Krwi (ISBT WPIT, International Society for Blood Transfusion Working Party on Information Technology), do znakowania pojemników z krwią i jej składnikami są stosowane bierne transpondery, pracujące w pasmie wysokiej częstotliwości (HF, high frequency) 13,56 MHz. Doniesienia innych autorów sugerują możliwość bezpiecznej pracy również z systemem ultra wysokiej częstotliwości (UHF, ultra high frequency) 915 MHz.In radio frequency identification systems (RFID) blood component bags are labelled with tags. Electromagnetic waves activate tags or modify the data stored in their memory. The activated tags send out the information previously written to their memory. The information is then received by the reader and transmitted to a computer software. RFID can be used to identify, monitor the status of blood and blood components from the donationthrough preparation of components, release, transport and storage until delivery to theblood bank or ward.The advantage of RFID system is the ability of component identification from the distance, and in an environment where barcodes can be damaged and become unreadable. RFID systems offer also identification of multiple components at the same time. The thermal effect of electromagnetic waves on the blood cells and tissues is well known and may be considered as an important element that may affect the storage conditions of blood components. There are no other credible scientific and medical reports of adverse health effect of radio waves. The International Society for Blood Transfusion Working Party on Information Technology (ISBT WPIT) developed guidelines for the safe operation of RFID in transfusion medicine. According to this guidelines passive transponders (electronic label), operating in the HF band of 13.56 MHz may be used for identification of blood components. Other authors suggest the possibility of safety use of UHF band of 915 MHz

Metody oznaczania mikrocząstek pochodzących z komórek krwi i śródbłonka

Microparticles (MP-microparticles) – cell membrane vesicles 0.1–1μm diameter, released in response to activation or apoptosis, both in physiological and pathological conditions. They reveal a wide spectrum of biological activities, express cell surface antigens characteristic for cells of their origin. In this article reviewed quantitative and qualitative methods for detection of microparticles, presents pre-analytical conditions as an potential source of variability in the analysis of MP. In conclusion there are several methods for detection of microparticles but they are not standarized. Methods of microparticles detection need to be standarized to be clinically relevant

Granulocyte transfusion vs. neutropenia — is there a chance to win this battle?

Bacterial and fungal infections remain a significant cause of morbidity and mortality in patients with prolonged severe neutropenia that results from the treatment of an underlying haematological malignancy. Granulocyte transfusions have been broadly used to prevent and/or treat life-threatening infections in these patients. The purpose of this review was to answer the question, “Are granulocyte transfusions effective in combating hazardous infections in haematology/oncology patients with neutropenia?”

Alprostadil and pentoxifylline influence on the ability of monocytes to release extrinsic pathway factors in patients with peripheral arterial occlusive disease

Wstęp. Monocyty - jednojądrzaste krwinki białe - poza wszechstronnym udziałem w procesach zapalnych i reakcjach immunologicznych odgrywają istotną rolę w zaburzeniach hemostazy, które leżą u podłoża rozwoju miażdżycy. W pracy dokonano oceny wpływu terapii lekami naczynioaktywnymi - alprostadilem (PGE1) i pentoksyfiliną - na zdolność monocytów do uwalniania czynników zewnątrzpochodnego układu krzepnięcia. Materiał i metody. Badania przeprowadzono u 30 mężczyzn chorych na miażdżycę zarostową tętnic kończyn dolnych (II okres wg klasyfikacji Fontaine’a), hospitalizowanych w Klinice Hematologii Akademii Medycznej w Białymstoku. Pacjentów podzielono na dwie 15-osobowe grupy. Krew do badań pobierano przed podaniem badanych leków i po nim. Monocyty izolowano z krwi pełnej według metody Böyum w modyfikacji własnej. Wyizolowane monocyty hodowano na podłożu płynnym RPMI-1640 w obecności lipopolisacharydu Eucherichia coli (LPS) w temperaturze 37 ºC i atmosferze 5-procentowego CO2 przez okres 36 godzin. W płynie inkubacyjnym hodowli monocytów oznaczano stężenie czynnika tkankowego (TF), aktywność czynnika VII oraz stężenia czynnika X. Wyniki. Wlew PGE1 powodował istotnie zmniejszenie uwalniania czynnika X przez izolowane monocyty. Pentoksyfilina stosowana dożylnie wpływała na znamienne zmniejszenie uwalniania czynników VII i X. W przeprowadzonych badaniach nie stwierdzono wpływu badanych leków na zdolność monocytów do uwalniania TF. Wnioski. W badaniach tych wykazano, że dożylne wlewy PGE1 i pentoksyfiliny u chorych na miażdżycę zarostową zmniejszają istotnie zdolność monocytów do uwalniania składowych układu krzepnięcia - czynnika VII i X. Uzyskane wyniki wskazują na nowy mechanizm przeciwmiażdżycowego działania PGE1 i pentoksyfiliny.Background. Monocytes - mononuclear white cells, apart from their versatile contribution in inflammatory and immunological processes, play an important role in disorders of the haemostasis system, which are the basis of the atherosclerosis progress. In a present study, an assessment of the influence of the active vessel agents - alprostadil and pentoxifylline therapy - on the ability of monocytes to release extrinsic pathway factors was carried out. Material and methods. The study was performed on 30 men who suffered from peripheral arterial occlusive disease (stage II, according to Fontaine) hospitalized in the Department of Haematology, Medical Academy, Białystok. The patients were divided into two groups of 15 people each. Blood was collected before and after infusion of the study medicine. Monocytes were isolated from whole blood according to the methods of Böyum with the authors’ own modifications. The isolated monocytes were incubated in the RPMI-1640 medium in the presence of the lipopolysaccharide Eucherichia coli (LPS) at 37 ºC under 5% CO2 for 36 h. Tissue factor concentration (TF), factor VII activity and factor X concentration were assessed in the liquid of the incubated monocytes. Results. Alprostadil infusion significantly decreased factor X release from the isolated monocytes. Pentoxifylline used intravenously significantly decreased the release of factors VII and X. In the present study, the influence of the study medicine on the ability of monocytes to release the tissue factor was not recorded. Conclusions. Our study demonstrated that intravenous infusion of alprostadil and pentoxifylline in patients suffering from occlusive disease significantly decreased the ability of monocytes to release extrinsic pathway factors - factor VII and X. The obtained results indicate a novel anti-atherosclerotic quality of alprostadil and pentoxifylline

Minimally reduced levels of anti-Spike IgG after nine COVID-19 convalescent plasma donations: a case report

Despite intensive research, the physiology of the serological response to SARS-CoV-2 infection and its dynamics during the recovery period remain incompletely understood. Regulation of the immune response seems all the more important as it plays a role in both virus clearance during infection and the potential development of long-term resistance to reinfection. A case of convalescent plasma donor is described in whom was observed a prolonged enhanced immune response to infection in the form of a persistently high level of anti-Spike IgG despite subsequent plasma donations. The presented donor experienced COVID-19 interstitial pneumonia, requiring pharmacotherapy in a hospital setting (therapy involving azithromycin, chloroquine and protease inhibitors), which allowed him to achieve remission. The described donor donated plasma nine times during convalescence, each time showing a satisfactory level of anti-Spike IgG. The presented case highlights the multifactorial regulation of the serological response in the course of SARS-CoV-2 infection, which may include the long-term effect of pharmacotherapy, especially in the field of antiretroviral drugs. While the authors are not yet able to clearly define the importance of antiretroviral therapy in regulating the humoral response in COVID-19 patients, it is supposed it may be important in the subsequent antibody production

The inflammatory reaction during chronic venous disease of lower limbs.

Chronic venous disease (CVD) is an insufficiency of distal veins caused by their partial or total obstruction, endothelial distension and functional disorders. Chronic venous disease of lower limbs is common problem and affects millions of people. In this article we suggest that inflammatory process is involved in the structural remodeling in venous valves and in the venous wall, leading to valvular incompetence and the development of varicose veins

Effector and memory CD4+ and CD8+ T cells in the chronic infection process.

T cell memory in comparison with B cell memory is not well understood. This review focuses on CD8+ and CD4+ memory T cells. In this article we try to define memory cells and also present models of memory T cells formation. We would also like to delineate their differentiation into distinct subsets. Long-lived memory T cells consist in two main subsets: TCM and TEM. Recent studies have shown that not all cells considered to be memory cells differentiate into TCM and TEM, but a small proportion of theses cells exhibit naive cells phenotype. Memory T cells constitute a heterogeneous population of cells. In this study we lay stress on characteristic of main memory T cells subsets and their alleged participation in immune response upon reexposure to the Ag