Long term outcomes in diabetic patients treated with atherectomy for peripheral artery disease

Background: The prevalence of diabetes has increased significantly in well-developed countries during the last decade and it continues to grow. Diabetes increases the risk of restenosis in patients treated percutaneously for peripheral artery disease. The present study sought to compare outcomes of atherectomy treatment in diabetic (DM) vs. non-diabetic (nDM) patients suffering from peripheral artery disease.Method: Between 2008 and 2012, 204 revascularization atherectomy procedures were performed on arteries of the lower extremities. The endpoints included target lesion revascularization (TLR), amputation and death. The type of atherectomy (excisional-soft plaque, orbital-calcified plaque, with active aspiration — with a thrombus) was left to operator discretion.Results: This study contains 132 DM (66% male, age 68 ± 11.2 years) and 72 nDM (63% male, age 75 ± 11.3 years) subjects. DM were younger but had a higher prevalence of coronary artery disease (DM: 91% vs. nDM: 62%, p < 0.0001) and end-stage renal disease (DM: 22% vs. nDM: 2.5%, p < 0.0001). There were no differences in critical limb ischemia between the groups (DM: 21% vs. nDM: 12%, p = = 0.13). Mean time of follow-up was 384 and 411 days in DM and nDM, respectively (p = 0.43). There were no significant differences in TLR (DM: 15.2% vs. nDM: 22.2%, p = 0.249), amputations (DM: 3.0% vs. nDM: 1.5%, p = NS) or death rates (DM: 2.2% vs. nDM: 2.7%, p = NS). Kaplan-Mayer analysis showed no significant differences between the groups in the time to TLR, amputation or death.Conclusions: Plaque modification with adjusted atherectomy appears to have similar outcomes indiabetic as well as in non-diabetic patients. Nonetheless, a randomized study would be warranted toconfirm the findings of the current study

Zastosowanie biwalirudyny i okluderów dostępu naczyniowego w zabiegach przezskórnej angioplastyki naczyń wieńcowych i obwodowych prowadzonych w trybie ambulatoryjnym

Background: Currently the majority of coronary and peripheral interventions are performed with an overnight stay. This increases the cost and does not reduce logistic constraints on hospital resources. We hypothesised that by combining bivalirudin with vascular closure devices we can safely discharge patients on the same day after percutaneous coronary intervention (PCI) and percutaneous transluminal angioplasty (PTA) without increasing their risk of bleeding. Aim: To evaluate the safety and the feasibility of same-day discharge after PCI and PTA using bivalirudin and vascular closure devices. Methods: This is a retrospective analysis of 833 consecutive patients who underwent percutaneous procedures in our centre between January 2007 and February 2010. The population was divided into interventional and diagnostic arms. All interventions were done with use of bivalirudin for anticoagulation and vascular closure devices for achieving haemostasis. Haemostasis in the diagnostic cohort was achieved with standard manual compression. The mean time of observation was 30 days. The mean age of patients was 64.3 years. The primary endpoint was any bleeding event meeting GUSTO criteria. The secondary endpoints included local vascular complications, major adverse cardiac and cerebrovascular events, time to ambulation and discharge, as well as need for overnight hospitalisation. Results: In 30-day observation the primary endpoint occurred in 4.0% of patients in the interventional group and in 2.6% of patients in the diagnostic group (p = 0.31). The frequency of local vascular complications was higher in the interventional group although it was not statistically significant (3.1% vs. 2.9%; p = 0.33). Patients from the interventional group were ambulated sooner compared to the diagnostic group (117.5 vs. 131 min; p = 0.003). Time to discharge was 316.4 ± 38.7 min and 214.2 ± 23.4 min for interventional and diagnostic procedures, respectively (p < 0.001). Conclusions: PCI and PTA in the selected group of patients, with use of bivalirudin and vascular closure devices, do not appear to have increased risk of post-procedural events when compared to diagnostic procedures, and can be done safely without the need for an overnight stay.  Wstęp i cel: Celem badania była ocena bezpieczeństwa i skuteczności stosowania biwalirudyny w połączeniu z urządzeniami do zamykania miejsca kaniulacji tętnicy udowej w grupie pacjentów po zabiegach przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) oraz przezskórnej angioplastyki transluminalnej (PTA) prowadzonych w trybie ambulatoryjnym. Metody: Retrospektywną analizą objęto 833 pacjentów, u których przeprowadzono zabiegi endowaskularne diagnostyczne lub terapeutyczne. Badaną populację podzielono na dwie grupy: interwencyjną i diagnostyczną. W grupie interwencyjnej hemostazę uzyskiwano poprzez zastosowanie urządzeń zamykających miejsce wkłucia, w grupie diagnostycznej natomiast przy użyciu kompresji manualnej. W grupie terapeutycznej stosowano biwalirudynę jako wspomagającą terapię przeciwkrzepliwą. Zabiegi diagnostyczne przeprowadzano bez antykoagulacji. Okres obserwacji wynosił 30 dni, a średni wiek populacji — 64,3 roku. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania było wystąpienie powikłań krwotocznych klasyfikowanych wg skali GUSTO. Do drugorzędowych punktów końcowych należały: miejscowe powikłania naczyniowe, poważne zdarzenia sercowo-naczyniowe, czas do uruchomienia i wypisania oraz konieczność obserwacji całodobowej. Wyniki: Pierwszorzędowy punkt końcowy wystąpił u 21 (4,0%) pacjentów z grupy interwencyjnej oraz u 8 (2,6%) pacjentów z grupy diagnostycznej (p = NS). Częstość występowania miejscowych powikłań naczyniowo-krwotocznych była nieistotnie wyższa w grupie terapeutycznej (3,1% vs. 2,9%; p = NS). W grupie terapeutycznej pacjentów uruchamiano istotnie szybciej w porównaniu z chorymi z grupy diagnostycznej (117,5 vs. 131 min; p < 0,01). Wnioski: Zastosowanie biwalirudyny i urządzeń do zamykania miejsca kaniulacji tętnicy udowej w trakcie przeprowadzania PCI oraz PTA nie zwiększa ryzyka powikłań krwotocznych w porównaniu z zabiegami diagnostycznymi prowadzonymi bez antykoagulacji, a także umożliwia przeprowadzanie zabiegów endowaskularnych w trybie ambulatoryjnym.

Bezpieczeństwo i biokompatybilność nowego samorozprężalnego stentu nitinolowego zbudowanego w technologii komórek hybrydowych przeznaczonego do tętnic szyjnych na modelu świni domowej

Background: Stent design may influence the outcomes, suggesting that adverse event rates vary according to free cell area and cell design. Open cell design technology of self-expandable stents, dedicated for carotid revascularisation has better deliverability, although closed cell technology is expected to cause fewer thromboembolic events. Aim: To evaluate the feasibility and vascular response of novel, hybrid cell, self-expandable nitinol stents (MER®, Balton, Poland) implanted into porcine carotid arteries. Hybrid cell design combines open and closed cell technology. Methods: All tested stents were implanted with 10% overstretch into 10 carotid segments of Polish domestic pigs. Control angiography was obtained immediately before and after vascular interventions as well as 28 days after the procedure. Thereafter, animals were sacrificed, and the treated segments were harvested and evaluated in the independent histopathology laboratory. Results: All stents were easily introduced and implanted, showing good angiographic acute outcome. At 28 days, in the angiography, all vessels were patent with no signs of thrombi or excessive neointimal formation, with the late lumen loss of –0.11 ± 0.3 mm and percentage diameter stenosis 10.18 ± 8.1%. There was a 10% increase in the vessel reference diameter when compared to baseline (4.57 ± 0.5 vs. 4.96 ± 0.3 mm, p < 0.01). In the histopathology, mean area stenosis was 17.4% and mean intimal thickness was 0.20 mm. At histopathology, the mean injury, inflammation, and fibrin scores were low. Endothelialisation was complete in all stents, and neointimal tissue appeared moderately mature as shown by the moderate mean neointimal smooth muscle score. Nonetheless, histopathology shows one stent affected by peri-strut granulomas and one stent affected by marked mineralisation. Conclusions: The novel Polish self-expandable nitinol carotid stent with hybrid cell technology shows optimal biocompatibility and a vascular healing profile, and therefore may be introduced for first-in-man application.Wstęp: Stenty przeznaczone do rewaskularyzacji tętnic szyjnych zbudowane w technologii otwartokomórkowej charakteryzują się stosunkowo łatwym dopasowaniem do anatomii leczonego segmentu, podczas gdy technologia zamkniętokomórkowa zapewnia lepszą stabilizację blaszki miażdżycowej. Cel: Celem badania była ocena możliwości stosowania i odpowiedzi biologicznej ściany naczynia na nowy stent samorozprężalny przeznaczony do tętnic szyjnych (MER®, Balton, Polska), wykonany w technologii komórek hybrydowych, łączących zalety stentów otwarto- i zamkniętokomórkowych, na modelu świni domowej. Metody: Badane stenty (n = 10) zostały implantowane do tętnic szyjnych świń przy użyciu zwalidowanego i powszechnie stosowanego modelu uszkodzenia ściany naczynia (przerozmiarowanie średnicy stentu w stosunku do średnicy referencyjnej naczynia o ok. 10%). Kontrolna angiografia została wykonana przed, bezpośrednio po implantacji oraz w 28. dniu eksperymentu. W ostatnim dniu badania segmenty tętnic szyjnych wraz ze stentami wyizolowano i przekazano do analizy histopatologicznej. Wyniki: Wszystkie stenty zostały łatwo wprowadzone oraz implantowane do wybranych segmentów tętnic szyjnych. Kontrolna angiografia uwidoczniła dobrą apozycję stentów, brak ich złamań i brak nadmiernego przerostu neointimy. Utrata światła naczynia w analizie angiografii ilościowej po 28 dniach wyniosła –0,11 ± 0,3 mm, a odsetek zwężenia średnicy światła tętnicy wyniósł 10,18 ± 8,1%. Referencyjna średnica światła naczynia zwiększyła się o 10% (4,57 ± 0,5 vs. 4.96 ± 0.3 mm, p < 0,01). Średnia powierzchnia zwężenia wynosiła 17,4%, a średnia grubość intimy — 0,2 mm. W badaniu histopatologicznym parametry, takie jak uszkodzenie naczynia, obecność złogów fibryny i odczyn zapalny były niskie. Endotelializacja we wszystkich stentach była pełna, a stopień dojrzałości neointimy oceniono jako średni. Tylko w 1 stencie zaobserwowano naciek granulocytarny, a w innym mineralizację wokół przęseł. Wnioski: Nowy polski samorozprężalny stent nitinolowy wykonany w technologii komórek hybrydowych charakteryzuje się optymalną biokompatybilnością i szybkim gojeniem ściany tętnicy. Na tej podstawie może zostać wdrożony do pierwszego użycia w praktyce klinicznej