Survival of pancreatic cancer patients treated with nab-paclitaxel (nab-P) in clinical practice: Analysis of National Health Fund data

Introduction. Despite advances in the last few decades, pancreatic cancer is still characterized by systematically increasing morbidity and high mortality with a low survival rate. The introduction of nab-paclitaxel (nab-P) to the first-line treatment of patients with metastatic pancreatic adenocarcinoma in combination with gemcitabine resulted in improvements in overall survival (OS), progression-free survival (PFS) and objective response rate (ORR).  Material and methods. This study analyzes OS and PFS in pancreatic cancer patients treated with nab-P in the real world setting in Poland, based on data from the National Health Fund (NFZ) database.  Results. Data from 873 patients were found (2014–2019). PFS in the entire population was 169 days (95% CI 147–189) without difference between men and women, but significantly better in younger patients (29–50 years). OS in the entire population was 379 days (95% CI 337–non-assessable), with no difference between men and women. A statistically significant longer PFS and OS was demonstrated in the group of patients diagnosed in 2014–2016.  Conclusion. Nab-paclitaxel, when used in clinical practice, provides treatment results similar to those in clinical trials. Collecting and periodically analyzing demographic and clinical data could help to assess the place of nab-P in the treatment of patients with pancreatic cancer more accurately

Systemic treatment of patients with advanced pancreatic cancer — is there still a place for gemcitabine in the first-line setting? Experience of Polish oncology centers

Introduction. Despite some progress in the treatment of patients with pancreatic cancer, it is still a malignancy with a poor prognosis, which results from its rapid local growth with a tendency to infiltrate surrounding tissues and metastasize, and late diagnosis at the advanced stage. The use of multi-drug regimens and modern targeted therapies did not completely eliminate the use of gemcitabine in monotherapy, which is a therapeutic option mainly in patients with poor performance status, ineligible for more advanced therapies. This study aimed to evaluate the results of treatment with single-agent gemcitabine in everyday clinical practice in Poland and to attempt to identify the predictors of obtaining long-term responses resulting from this treatment.  Material and methods. A retrospective analysis of 167 patients with advanced pancreatic cancer treated with single-agent gemcitabine in five oncology centers in Poland in the years 2017–2022 was conducted. Gemcitabine was used as monotherapy at an initial dose of 1000 mg/m2 of body surface area (BSA) weekly, 7 times in an 8-week cycle, then 3 times in a 4-week cycle.  Results. Median overall survival (OS) in the entire group of patients was 6.1 months (range — 0.2–32.3 months), and median progression-free survival (PFS) was 4.2 months (range — 0.2–31.3 months). A group of 60 patients was identified as “long responders” (LR), with a response of at least 6 months and a group of 107 as “short responders” (SR). Median PFS in the LR group was 9.15 months (range — 6.0–31.3 months) and in the SR group, it was 3.2 months (range — 0.2–5.8 months). Median OS was 11.6 months (range — 5.9–30.8) and 3.8 months (range — 0.2–32.3 months), respectively. In multivariate analysis, the likelihood of achieving at least a 6-month response (LR) was assessed using a logistic regression model. The model takes into account four variables: the neutrophil/lymphocyte (NLR) ratio, liver metastases, sex, and Hb level. Conclusions. The obtained results confirm that gemcitabine monotherapy is still useful in the first-line treatment of patients with advanced and metastatic pancreatic adenocarcinoma. An appropriate selection of patients for this treatment may improve the results while maintaining lower toxicity compared to combined treatment.

Neutrophil-to-lymphocyte ratio, platelet-to-lymphocyte ratio, and systemic immune-inflammation index as clinical predictive and prognostic markers in patients with advanced pancreatic cancer receiving gemcitabine monotherapy

Introduction. Pancreatic cancer is characterized by an increasing incidence and still poor prognosis despite the availability of various therapeutic options, currently including single- and multi-drug chemotherapy as well as molecularly targeted therapy. Therefore, appropriate qualification for particular therapies, based mainly on clinical and histological factors, is extremely important. Inflammatory status, associated with cancer development, justifies the search for prognostic markers related to the immune system, which could be additional factors facilitating selection of appropriate therapy. This study aimed at assessing the prognostic value of the neutrophil-to-lymphocyte ratio (NLR), plateletto- lymphocyte ratio (PLR), and systemic immune-inflammation index (SII) in patients with advanced pancreatic cancer undergoing gemcitabine monotherapy.  Material andmethods. A retrospective analysis of blood morphological parameters was performed in 167 patients with advanced pancreatic cancer treated with gemcitabine monotherapy in the first line in five oncology centers in Poland in the years 2017–2022. The NLR, PLR, and SII were calculated, and cut-off points between high and low values were defined. Clinical parameters and their distribution were assessed depending on the overall survival (OS) value equal to or greater than or less than median OS. The distribution of patients within OS intervals in relation to the categories of inflammatory markers was assessed.  Results. The median age of patients was 71 years, the majority were women (58%), with clinical stage IV (57%), and with dominant location of metastases in the liver (42.5%). The median NLR was 2.69 (range 0.5–36.65), PLR 146.54 (range 18.53–1118.57), and SII 784.75 (range 79.86–10622.67). The cut-off points were defined as 4.5625 for the NLR [125 patients (75.8%) with a value less than and 40 patients (24.3%) with a value equal to or greater], 150 for the PLR [87 (52.7%)/ 78 (47.3%)], and 897.619 for the SII [96 (58.2%)/69 (41.8%)]. Comparing the groups with OS longer than or equal to the median and OS shorter than the median, statistically significant differences were found in relation to body mass index (BMI) (p = 0.02), baseline stage (p < 0.001), and location of metastases (p < 0.001). There were statistically significantly more NLR and SII values below the cut-off points in patients with survival at least equal to median OS. Concerning the PLR, no statistically significant differences were found between groups determined by OS value.  Conclusions. We demonstrated the relationship between indicators calculated on the basis of blood count parameters and treatment results. It may indicate the predictive and prognostic importance of indices reflecting immune system status, which can be a valuable addition to the clinical criteria included in prognostic models.

Jakość życia chorych na zaawansowanego raka trzustki

Pancreatic cancer is one of the most common malignancies with poor prognosis and high mortality. Advanced-stage disease at diagnosis and the dominant clinical symptoms significantly deteriorate the quality of life. The paper presents an analysis of the results of quality of life studies in patients with locally advanced and metastatic pancreatic cancer, as well as the relationship between therapeutic decisions and quality of life indicators. It has been shown that the initial assessment of life quality can have prognostic value. Appropriate symptomatic treatment of patients with advanced pancreatic cancer improves the quality of life, increases the compliance and prolongs survival. The assessment of the quality of life in patients with advanced pancreatic cancer has multivariable significance, which is not limited only to improving the quality of life.Rak trzustki jest jednym z najczęściej występujących nowotworów złośliwych, charakteryzującym się złym rokowaniem i wysoką śmiertelnością. Rozpoznanie choroby w zaawansowanym stadium oraz dominujące objawy kliniczne w istotnym stopniu pogarszają jakość życia chorych. Przedstawiono analizę wyników badań jakości życia u chorych na miejscowo zaawansowanego i przerzutowego raka trzustki oraz zależności między decyzjami terapeutycznymi i wskaźnikami jakości życia. Wykazano, że początkowa ocena jakości życia może mieć znaczenie prognostyczne. Właściwe leczenie objawowe chorych na zaawansowanego raka trzustki poprawia komfort życia, poprawia przestrzeganie zaleceń terapeutycznych oraz wydłuża czas przeżycia. Ocena jakości życia u chorych na zaawansowanego raka trzustki ma wielowymiarowe znaczenie, które nie ogranicza się jedynie do poprawy komfortu życia

Jakość życia chorych na zaawansowanego raka trzustki

Rak trzustki jest jednym z najczęściej występujących nowotworów złośliwych, charakteryzującym się złym rokowaniem i wysoką śmiertelnością. Rozpoznanie choroby w zaawansowanym stadium oraz dominujące objawy kliniczne w istotnym stopniu pogarszają jakość życia chorych. W pracy przedstawiono analizę wyników badań jakości życia chorych na miejscowo zaawansowanego i przerzutowego raka trzustki oraz zależności między decyzjami terapeutycznymi i wskaźnikami jakości życia. Wykazano, że początkowa ocena jakości życia może mieć znaczenie prognostyczne. Właściwe leczenie objawowe chorych na zaawansowanego raka trzustki poprawia komfort życia, poprawia przestrzeganie zaleceń terapeutycznych oraz wydłuża czas przeżycia. Ocena jakości życia chorych na zaawansowanego raka trzustki ma wielowymiarowe znaczenie, które nie ogranicza się jedynie do poprawy komfortu życia

Zaawansowany rak trzustki — ewolucja w zakresie rozpoznawania i leczenia systemowego chorych w ostatnich dziesięcioleciach

Pancreatic cancer is one of common malignant neoplasms. It is characterized by poor prognosis and high mortality, which is mainly due to detection in an advanced stage. This review presents epidemiological and clinical characteristics of pancreatic cancer, as well as current strategies of systemic treatment of advanced disease, including first- and second-line chemotherapy, as well as molecularly targeted therapies and immunotherapy.Rak trzustki jest jednym z częściej występujących nowotworów złośliwych układu pokarmowego. Charakteryzuje się złym rokowaniem i wysoką śmiertelnością, co głównie ma związek z wykrywaniem w zaawansowanym stadium. W artykule przedstawiono charakterystykę epidemiologiczną i kliniczną raka trzustki oraz aktualne strategie leczenia systemowego chorych w zaawansowanym stadium choroby z uwzględnieniem chemioterapii pierwszej i drugiej linii, terapii ukierunkowanych molekularnie oraz immunoterapii

Przeżycie chorych na raka trzustki leczonych nab-paklitakselem w warunkach praktyki klinicznej: analiza danych Narodowego Funduszu Zdrowia

Introduction. Despite advances in the last few decades, pancreatic cancer is still characterized by systematically increasing morbidity and high mortality with a low survival rate. The introduction of nab-paclitaxel (nab-P) to the first-line treatment of patients with metastatic pancreatic adenocarcinoma in combination with gemcitabine resulted in improvements in overall survival (OS), progression-free survival (PFS) and objective response rate (ORR).  Material and methods. This study analyzes OS and PFS in pancreatic cancer patients treated with nab-P in the real world setting in Poland, based on data from the National Health Fund (NFZ) database.  Results. Data from 873 patients were found (2014–2019). PFS in the entire population was 169 days (95% CI 147–189) without difference between men and women, but significantly better in younger patients (29–50 years). OS in the entire population was 379 days (95% CI 337–non-assessable), with no difference between men and women. A statistically significant longer PFS and OS was demonstrated in the group of patients diagnosed in 2014–2016.  Conclusion. Nab-paclitaxel, when used in clinical practice, provides treatment results similar to those in clinical trials. Collecting and periodically analyzing demographic and clinical data could help to assess the place of nab-P in the treatment of patients with pancreatic cancer more accurately.Wprowadzenie. Rak trzustki — niezależnie od zwiększenia dostępności metod leczenia — nadal charakteryzuje się systematycznie rosnącą zachorowalnością oraz dużą śmiertelnością z niskim odsetkiem przeżyć. Wprowadzenie nab-paklitakselu (nab-P) w skojarzeniu z gemcytabiną do leczenia pierwszej linii chorych na przerzutowego gruczolakoraka trzustki przyniosło poprawę przeżycia całkowitego (OS), przeżycia wolnego od progresji choroby (PFS) i odsetka obiektywnych odpowiedzi (ORR).  Materiał i metody. W niniejszej pracy analizowano OS i PFS u chorych na raka trzustki leczonych nab-P w warunkach praktyki klinicznej w Polsce na podstawie danych pochodzących z bazy Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ).  Wyniki. Odnaleziono dane 873 chorych z lat 2014–2019. Mediana PFS w całej badanej grupie wyniosła 169 dni (95% CI, 147–189), bez różnicy w zależności od płci, ale była statystycznie istotnie większa u młodszych chorych (29–50 lat). Mediana OS w całej badanej grupie wyniosła 379 dni (95% CI 337–niemożliwe do obliczenia), bez różnicy w zależności od płci. Wykazano statystycznie istotne wydłużenie PFS i OS w grupie chorych, u których rozpoznanie postawiono w latach 2014–2016.  Podsumowanie. Nab-P stosowany w warunkach praktyki klinicznej pozwala uzyskać wyniki podobne do odnotowanych w badaniach klinicznych. Gromadzenie i okresowe analizowanie danych demograficznych i klinicznych mogłoby pomóc dokładniej ocenić miejsce nab-P w leczeniu chorych na raka trzustki

Zaawansowany rak trzustki — ewolucja w zakresie rozpoznawania i leczenia systemowego chorych w ostatnich dziesięcioleciach

Rak trzustki jest jednym z częściej występujących nowotworów złośliwych układu pokarmowego. Charakteryzuje się złym rokowaniem i wysoką śmiertelnością, co głównie ma związek z wykrywaniem w zaawansowanym stadium. W artykule przedstawiono charakterystykę epidemiologiczną i kliniczną raka trzustki oraz aktualne strategie leczenia systemowego chorych w zaawansowanym stadium choroby z uwzględnieniem chemioterapii pierwszej i drugiej linii, terapii ukierunkowanych molekularnie oraz immunoterapii

Zaawansowany rak trzustki — ewolucja w zakresie rozpoznawania i leczenia systemowego chorych w ostatnich dziesięcioleciach

Rak trzustki jest jednym z częściej występujących nowotworów złośliwych układu pokarmowego. Charakteryzuje się złym rokowaniem i wysoką śmiertelnością, co głównie ma związek z wykrywaniem w zaawansowanym stadium. W artykule przedstawiono charakterystykę epidemiologiczną i kliniczną raka trzustki oraz aktualne strategie leczenia systemowego chorych w zaawansowanym stadium choroby z uwzględnieniem chemioterapii pierwszej i drugiej linii, terapii ukierunkowanych molekularnie oraz immunoterapii

Systemowe leczenie chorych na zaawansowanego raka trzustki — czy nadal jest miejsce dla gemcytabiny w pierwszej linii? Doświadczenia polskich ośrodków

Mimo pewnego postępu w leczeniu chorych na raka trzustki nadal jest to nowotwór o złym rokowaniu, wynikającym z szybkiego wzrostu miejscowego ze skłonnością do naciekania okolicznych tkanek i tworzenia przerzutów oraz późnego rozpoznania w zaawansowanym stadium. Zastosowanie schematów wielolekowych oraz nowoczesnych leków ukierunkowanych molekularnie nie wyeliminowało całkowicie stosowania gemcytabiny w monoterapii, która jest opcją terapeutyczną głównie u chorych w złym stanie sprawności, niekwalifikujących się do bardziej zaawansowanych terapii. Celem przedstawionego badania była ocena wyników leczenia gemcytabiną w monoterapii w warunkach praktyki klinicznej w Polsce oraz próba określenia cech wskazujących na możliwość uzyskania długotrwałych odpowiedzi pod wpływem tego leczenia. Przeprowadzono retrospektywną analizę 167 chorych na zaawansowanego raka trzustki leczonych gemcytabiną w monoterapii w pięciu ośrodkach onkologicznych w Polsce w latach 2017 – 2022. Gemcytabinę stosowano w monoterapii w początkowej dawce 1000 mg/m2 p.c. co tydzień, 7 razy w cyklu 8-tygodniowym, a następnie 3 razy w cyklu 4-tygodniowym. Mediana czasu całkowitego przeżycia (OS, overall survival) w całej grupie chorych wyniosła 6,1 mies. (zakres 0,2 – 32,3 mies.), a mediana czasu przeżycia wolnego od progresji (PFS, progression-free survival) – 4,2 mies. (zakres 0,2-31,3 mies.). Wyodrębniono grupę 60 chorych z długotrwałymi odpowiedziami (LR, long responders), u których uzyskano odpowiedź utrzymującą się co najmniej 6 miesięcy oraz 107 osób z krótkotrwałymi odpowiedziami (SR, short responders). Mediana PFS w grupie LR wyniosła 9,15 mies. (zakres – 6,0-31,3 mies.), a w grupie SR – 3,2 mies. (zakres – 0,2-5,8 mies.). Mediana OS wyniosła odpowiednio 11,6 mies. [zakres – 5,9-30,8] i 3,8 mies. [zakres – 0,2-32,3 mies.]. W analizie wieloczynnikowej oceniano prawdopodobieństwo uzyskania co najmniej 6-miesięcznej odpowiedzi na leczenie (LR) za pomocą modelu regresji logistycznej. Model, który wybrano uwzględnia 4 zmienne: wskaźnik neutrofili/limfocytów (NLR, neutrophil/lymphocyte ratio), przerzuty do wątroby, płeć, stężenie Hb. Uzyskane wyniki potwierdzają, że gemcytabina w monoterapii nadal ma zastosowanie w leczeniu pierwszej linii chorych na zaawansowanego i przerzutowego gruczolakoraka trzustki. Odpowiedni dobór chorych do leczenia może umożliwić poprawę wyników przy zachowaniu mniejszej toksyczności w porównaniu z leczeniem skojarzonym.Wprowadzenie. Mimo pewnego postępu w leczeniu chorych na raka trzustki, nadal jest to nowotwór o złym rokowaniu, wynikającym z szybkiego wzrostu miejscowego ze skłonnością do naciekania okolicznych tkanek i tworzenia przerzutów oraz późnego rozpoznania w zaawansowanym stadium. Zastosowanie schematów wielolekowych oraz nowoczesnych leków ukierunkowanych molekularnie nie wyeliminowało całkowicie stosowania gemcytabiny w monoterapii, która jest opcją terapeutyczną głównie u chorych w złym stanie sprawności, niekwalifikujących się do bardziej zaawansowanych terapii.  Celem przedstawionego badania była ocena wyników leczenia gemcytabiną w monoterapii w warunkach praktyki klinicznej w Polsce oraz próba określenia cech wskazujących na możliwość uzyskania długotrwałych odpowiedzi pod wpływem tego leczenia.  Materiał i metody. Przeprowadzono retrospektywną analizę 167 chorych na zaawansowanego raka trzustki leczonych gemcytabiną w monoterapii w pięciu ośrodkach onkologicznych w Polsce w latach 2017–2022. Gemcytabinę stosowano w monoterapii w początkowej dawce 1000 mg/m2 p.c. co tydzień, 7 razy w cyklu 8-tygodniowym, a następnie 3 razy w cyklu 4-tygodniowym.  Wyniki. Mediana czasu przeżycia całkowitego (OS, overall survival) w całej grupie chorych wyniosła 6,1 miesiąca (zakres 0,2–32,3 mies.), a mediana czasu przeżycia wolnego od progresji (PFS, progression-free survival) — 4,2 miesiąca (zakres 0,2–31,3 mies.). Wyodrębniono grupę 60 chorych z długotrwałymi odpowiedziami (LR, long responders), u których uzyskano odpowiedź utrzymującą się co najmniej 6 miesięcy oraz 107 osób z krótkotrwałymi odpowiedziami (SR, short responders). Mediana PFS w grupie LR wyniosła 9,15 miesiąca (zakres — 6,0–31,3 mies.), a w grupie SR — 3,2 miesiąca (zakres — 0,2–5,8 mies.). Mediana OS wyniosła odpowiednio 11,6 miesiąca (zakres — 5,9–30,8 mies.) i 3,8 miesiąca (zakres — 0,2–32,3 mies.). W analizie wieloczynnikowej oceniano prawdopodobieństwo uzyskania co najmniej 6-miesięcznej odpowiedzi na leczenie (LR) za pomocą modelu regresji logistycznej. Wybrany model uwzględnia 4 zmienne: wskaźnik neutrofili/limfocytów (NLR, neutrophil/ lymphocyte ratio), przerzuty w wątrobie, płeć oraz stężenie Hb.  Wnioski. Uzyskane wyniki potwierdzają, że gemcytabina w monoterapii nadal znajduje zastosowanie w leczeniu pierwszej linii chorych na zaawansowanego i przerzutowego gruczolakoraka trzustki. Odpowiedni dobór terapii do konkretnych chorych może umożliwić poprawę wyników przy zachowaniu mniejszej toksyczności w porównaniu z leczeniem skojarzonym.