The relationships of Clarke’s angle with structural features of the forefoot and hindfoot and the prevalence of foot deformity in geriatric patients

Wstęp. Stopa ludzka jest ważną częścią statyczno-dynamiczną narządu ruchu, kształtującą się przez całe życie w sposób indywidualny dla każdego człowieka. U osób w podeszłym wieku jest szczególnie narażona na zmiany inwolucyjne, co wskazuje na potrzebę badania stóp u osób w tym okresie ontogenezy. Materiał i metody. Badaniami przekrojowymi objęto 160 kobiet, będących mieszkankami Domu Pomocy Społecznej im. L.A. Helclów w Krakowie. Średnia wieku badanej grupy wynosiła 78,7 roku. Podstawową metodą badawczą była plantograficzna ocena budowy stopy w warunkach statycznych. W celu charakterystyki zebranego materiału obliczono średnią arytmetyczną (x– ), odchylenie standardowe (SD) i współczynnik zmienności (V). Do analizy związków kąta Clarke’a z kątem piętowym i przednią strefą podparcia stopy (kąt a i kąt b) zastosowano korelację liniową Pearsona. Wyniki. Stwierdzono podobne wartości wysklepienia podłużnego (kąt Clarke’a), poprzecznego stóp (kąt piętowy g), ustawienia palucha (kąt a), ustawienia V palca (kąt b) stopy lewej i prawej u kobiet w podeszłym wieku. Istnieje korelacja kąta Clarke’a z kątem koślawości palucha (a). Najczęstszą deformacją stóp kobiet w wieku geriatrycznym jest płaskostopie podłużne i poprzeczne. Wnioski. Budowa stopy lewej i prawej jest podobna i zbliża się do wartości normatywnych, więc zmiany inwolucyjne w równym stopniu wpływają na stan obu stóp kobiet w wieku geriatrycznym. Kąt Clarke’a jest ściśle powiązany z kątem a, co pozwala twierdzić, że ustawienie palucha może mieć pierwszorzędne znaczenie dla wysklepienia podłużnego stóp kobiet geriatrycznych. Najczęstszymi deformacjami stóp są płaskostopie podłużne i poprzeczne, dlatego należy konstruować obuwie profilaktyczne korygujące i odciążające sklepienie stóp kobiet w podeszłym wieku. Gerontol. Pol. 2011; 19, 1: 33–39Background. The human foot is a very important part of human locomotor system. Foot is particularly prone to involutional changes; therefore foot examination should be performed on elderly patients. Material and methods. Female residents (n = 160) of elderly nursing home in Krakow were examined. The mean age was 78.7 years. Plantographic assessment of foot structure under static load of body weight was performed. For each examined parameter mean value (x– ), standard deviation (SD), and variability coefficient (V) were calculated. For the evaluation of the relations of Clarke’s angle with the heel angle and the features of forefoot, Pearson linear correlation was determined. The prevalence of foot deformity among studied women was also estimated. Results. Clarke’s angle of foot longitudinal arch, the hallux valgus angle (a), the V toe deformity angle (b), and heel angle were similar for right and left foot in studied group. The most frequent foot deformity was transverselongitudinal flat foot. Conclusions. There was no difference in structural features between right and left foot in geriatric women, which indicates that involutional changes equally affect both feet. There is a correlation between Clarke’s angle and hallux position, which indicates that hallux position is the most important determinant for the longitudinal foot arch deformity in geriatric females. The prevalence of transverse-longitudinal flat foot is high, therefore orthopaedic shoes should be used in prevention and treatment of foot deformities in geriatric patients. Gerontol. Pol. 2011; 19, 1: 33–3

Weryfikacja trafności doboru wskaźników do oceny ukształtowania stopy na podstawie badań stóp kobiet w wieku 20-27 lat

Background: The evaluation of correctness in feet shaping is significant from the point of view of the prevention and correction in foot deformation. Besides the ample works devoted to the diagnostic testing of feet, new research is necessary to standardize these evaluations as well as to determine the manner of foot deformation classification. The purpose of the work is an attempt to verify which of the suggested indexes will be more useful in evaluating the longitudinal arch of the foot, the transverse arch and foot proportion.Material and methods: Cross-sectional studies were performed in 2008-2009 and included 150 randomly selected students. The tested women were aged 20-27. A plantographic method non-marking technique was used to evaluate the feet. The longitudinal arch of the foot was evaluated by Clark’s angle (CL), KY index, Chippaux-Smirak Index (CSI) and the author’s index of depth of the longitudinal arch of the foot (IDLA). To evaluate the transverse arch of the foot the Wejsflog index (WI) and heel angle (γ) were used. Foot proportions were tested by using the following indexes: foot corpulence (FCI) and the length and width index (LWI). Verification of choice relevance of the plantographic indexes in relation to foot evaluation was carried out by factors analysis.Results: The index of depth of the longitudinal arch of the foot (IDLA) achieved the maximum load factor values. The Wejsflog index (WI) achieved slightly higher load factor values than did the heel angle. The length and width index (LWI) achieved slightly higher load factor values than did the foot corpulence index (FCI).Conclusions: In evaluating the longitudinal arch the most accurate is the index of the depth of the longitudinal arch (IDLA). To evaluate the transverse arch the Wejsflog index (WI) is more useful. To evaluate foot proportions the length and width index (LWI) is more useful.Wstęp: Ocena prawidłowości ukształtowania stóp ma istotne znaczenie z punktu widzenia profilaktyki i korekcji. Pomimo duŜej liczby prac poświęconych diagnostyce stóp konieczne są nowe badania w celu ujednolicenia oceny oraz określenia sposobu klasyfikacji deformacji stóp. Celem pracy jest próba zweryfikowania, które ze wskaźników służących do oceny wysklepienia podłużnego, poprzecznego i proporcji stóp mają największą siłę diagnostyczną, a więc w założeniu są najbardziej trafne. Materiał i metody: Badaniami przekrojowymi w latach 2008-2009 objęto losowo dobraną grupę 150 studentek. Wiek badanych mieścił się w przedziale 20-27 lat. Odbitki stóp wykonano techniką niebrudzącą, przyrządem pomysłu ŚlęŜyńskiego. Z plantogramów uzyskano następujące wskaźniki oceniające wysklepienie podłużne: wskaźnik kątowy Clarke’a (CL), wskaźnik KY, wskaźnik Chippaux-Smirak (CSI), wskaźnik głębokości wysklepienia podłużnego stopy (Wgwp). Wyznaczono wskaźniki wysklepienia poprzecznego: wskaźnik Wwp Wejsfloga, kąt piętowy (γ). Wskaźniki proporcji stopy: wskaźnik tęgości stopy (Ts), wskaźnik długościowo-szerokościowy (Wd-sz). Weryfikacji trafności doboru wskaźników do oceny stóp dokonano metodą analizy czynnikowej. Analizy statystyczne przeprowadzono przy uŜyciu programu Microsoft Excel pakietu Office firmy Microsoft oraz programu STATISTICA 8.0 firmy StatSoft. Wyniki: Wskaźnik głębokości wysklepienia podłużnego stopy (Wgwp) osiągnął najwyższe wartości ładunków w ramach czynnika. Wskaźnik Wwp Wejsfloga osiągnął wyŜsze wartości ładunków czynnikowych niŜ kąt piętowy. Wskaźnik Wd-sz osiągnął wyŜsze wartości ładunków w ramach czynnika niż wskaźnik tęgości stopy (Ts). Wnioski: Do oceny wysklepienia podłużnego stóp najbardziej trafny w zastosowaniu jest wskaźnik głębokości wysklepienia podłużnego stopy (Wgwp). Do oceny wysklepienia poprzecznego najbardziej przydatny jest wskaźnik Wwp Wejsfloga, natomiast w ocenie proporcji stóp najbardziej trafny jest wskaźnik długościowo-szerokościowy (Wd-sz)

Sprawność funkcjonalna osób z dyskopatią lędźwiową po usprawnianiu w warunkach uzdrowiskowych

Lower back pain is the most common cause of limitation in different spheres of a person’s life. The aim of this study was to evaluate the influence of health-resort therapy on the functional efficiency in persons with discopathy of the lumbar spine, compared to a control group. 360 people aged 50-60 with discopathy of the lumbar spine, including 180 boarders of the “Piast” Health Resort in Iwonicz-Zdrój (experimental group) and 180 ambulatory patients of the REH-MED Non-public Healthcare Centre in Jasło (control group) were surveyed three times. The research tool was the Oswestry Disability Index (ODI). The Anova Friedman test, Wilcoxon signed-rank test and Mann-Whitney U test were used for analyses. In the study performed 3 months after the end of therapy, in the health-resort patients, the pain less often disrupted sleep (p=0.001) and locomotion (p=0.045) compared to the ambulatory group. After the end of therapy, patients from the experimental group achieved much better results regarding social life (p=0.037) and the effects persisted at constant level for 3 months after stopping treatment (p=0.505). Application procedures based on mineral resources increases efficiency of therapy aimed at improvement of functioning in daily life in persons with discopathy of the lumbar spine. Distant effects of health-resort spa therapy are especially observable in the improvement of sleep, walking ability and also in the area of social life. Puszczałowska-Lizis E., Zwiercan I. Functional efficiency in persons with lumbar spine discopathy after treatment at a health resort. Med Rehabil 2016; 20(3): 31-37. DOI: 10.5604/01.3001.0009.5012Wstęp: Schorzenia dolnego odcinka kręgosłupa stanowią przyczynę ograniczeń w różnych sferach życia człowieka. Celem pracy była ocena wpływu terapii uzdrowiskowej na sprawność funkcjonalną osób z dyskopatią lędźwiową na tle grupy porównawczej. Materiał i metody: Trzykrotnym badaniem objęto 360 osób w wieku 50-60 lat z dyskopatią lędźwiową, w tym 180 pensjonariuszy Sanatorium Uzdrowiskowego „Piast” w Iwoniczu-Zdroju (grupa badana) i 180 pacjentów ambulatoryjnych Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej REH-MED w Jaśle (grupa kontrolna). Narzędzie badawcze stanowił wskaźnik sprawności w bólach dolnej części kręgosłupa − ODI. Do analiz wykorzystano testy: ANOVA Friedmana, Wilcoxona i U Manna-Whitneya. Wyniki: W badaniu przeprowadzonym 3 miesiące od zakończenia terapii u pacjentów uzdrowiskowych dolegliwości bólowe znacznie rzadziej utrudniały sen (p=0,001) i lokomocję (p=0,045) w porównaniu do grupy ambulatoryjnej. Po terapii osoby z grupy badanej wyżej oceniały możliwość prowadzenia życia towarzyskiego (p=0,037), a efekt utrzymywał się na niezmiennym poziomie 3 miesiące od jej zakończenia (p=0,505). Wnioski: Stosowanie zabiegów wykorzystujących surowce naturalne podnosi efektywność terapii ukierunkowanej na poprawę funkcjonowania osób z dyskopatią lędźwiową w życiu codziennym. Odległy efekt terapii uzdrowiskowej jest szczególnie widoczny w poprawie lokomocji i snu, a także w sferze życia towarzyskiego

Foot shape and its relationship with somatic characteristics in pre-school children

Introduction : The preschool period, characterised by high intensity of ontogenetic developmental changes, is considered to be the most important regarding formation of the foot. Getting to know the issue of the foot anatomy in children in this period is the main problem, which is the starting point towards proper prevention, examination, or correction of its deformities. Aim of the research: To analyse the shape of children’s feet and its relationship with chosen somatic characteristics in pre-school children. Material and methods : The study group comprised 80 five-year-old children recruited from randomly selected pre-schools in the Podkarpackie region. A CQ-ST podoscope was used as the research tool. In order to evaluate intersex differences at the average level of the tested variables, we used the Student’s t test or alternatively the Mann-Whitney U test. The relations between tested variables was assessed using Pearson’s linear correlation or Spearman’s rank correlation. Results : A low percentage of foot deformities in the children was found. In girls, statistically significant relationships were seen between Clarke’s angle in the right foot and body mass index as well as between Wejsflog index in the right foot and body weight and height. In the case of boys, Clarke’s angle and Wejsflog index in the left foot correlated with body mass index. Conclusions: We can therefore assume that most of the surveyed girls and boys had correctly longitudinally and transversely arched feet and toes positioned correctly. Excessive weight was a factor distorting the foot shape in children; it caused a deterioration of longitudinal and transverse arch of the right foot in girls, and left foot flattening occurred in boys

Geneza i etapy powstania Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem

The authors based on the analysis of archival materials and articles in medical journals presented the activities of individuals and organizations for the establishment of a national association for rehabilitation of the disabled. In the mid-war period, the biggest role in promoting the idea of rehabilitation of the disabled persons falls on the orthopedic environment. The founder of Polish orthopedics, professor I. Wierzejewski, in 1928, was elected to the Senate in order to enter the „Law on the care of the maimed and crippled”. At the IV Congress of the Polish Orthopaedic Association in Lviv, in 1933, one of the sessions was devoted to the care for the crippled. The resolutions of the Congress addressed to the Polish authorities argued for opening the facilities and providing education for young cripples, keeping the statistics of crippled people and the creation of associations cooperating with the International Association of Crippled Child Care. In 1937, the Ministry of Social Welfare made a draft statute of the Society for Combating Disability and Care for the Crippled. Despite many efforts, the society was not founded before the war. At the first post-World War II conference of the members of the Polish Society of Orthopaedics and Traumatology, held in Warsaw in 1946, prof. W. Dega presented a plan for organization of orthopedic treatment and care for the infirm. It assumed, among others, creating a nationwide association to combat disability and care for the infirm. In 1956, he founded the Committee for Cooperation with the International Society for Rehabilitation of the Disabled, which in 1957 was transformed into the Polish Committee for the Rehabilitation of the Disabled. Members of the Committee (W. Dega, Gruca A., A. Hulek, S. Rudnicki, M. Weiss, H. Dworakowska and others) sought to create a socioscientific organization for fighting disability. On March 9, 1960 they organized the meeting claiming to life one of the largest NGOs in the People’s Republic of Poland, the Polish Association for Rehabilitation of the Disabled. The establishment of the Society crowned many years of efforts of individuals and organizations working for the good of people with disabilities in Poland.Autorzy na podstawie analizy materiałów archiwalnych oraz artykułów zamieszczonych w czasopismach medycznych przedstawili działalność poszczególnych osób i organizacji na rzecz powołania ogólnopolskiego stowarzyszenia mającego na celu zwalczanie kalectwa. W okresie międzywojennym największa rola w promowaniu idei walki z kalectwem przypada środowisku ortopedów. Twórca polskiej ortopedii prof. I. Wierzejewski w roku 1928 został wybrany do Senatu, aby wprowadzić „Ustawę o opiece nad kalekami i ułomnymi”. Na IV Zjeździe Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego we Lwowie w 1933 r. jedna z sesji programowych poświęcona była opiece nad kalekami. Uchwały Zjazdu kierowane do władz RP postulowały otwarcie zakładów leczniczo-wychowawczych dla młodocianych kalek, prowadzenie statystyki osób kalekich oraz utworzenie stowarzyszenia współpracującego z Międzynarodowym Towarzystwem Opieki nad Dzieckiem Kalekim. W roku 1937 w Ministerstwie Opieki Społecznej powstał nawet projekt statutu Towarzystwa Walki z Kalectwem i Opieki nad Kalekami. Mimo wielu starań przed wybuchem wojny nie udało się utworzyć towarzystwa. Na pierwszej po II wojnie światowej konferencji członków Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego, która odbyła się w Warszawie w 1946 r. prof. W. Dega przedstawił projekt organizacji lecznictwa ortopedycznego i opieki nad kalekami. Zakładał on m.in. powołanie ogólnopolskiego towarzystwa do zwalczania kalectwa i opieki nad kalekami. W 1956 r. powstał Komitet do Spraw Współpracy z Międzynarodowym Towarzystwem Rehabilitacji Inwalidów, który przekształcił się w 1957 r. w Polski Komitet Rehabilitacji Inwalidów. Członkowie Komitetu (W. Dega, A. Gruca, A. Hulek, S. Rudnicki, M. Weiss, H. Dworakowska i inni) dążyli do utworzenia organizacji społeczno- naukowej prowadzącej różne formy walki z kalectwem. 9 marca 1960 r. zorganizowali zebranie powołujące do życia jedną z największych organizacji pozarządowych w PRL, Polskie Towarzystwo Walki z Kalectwem. Powstanie Towarzystwa uwieńczyło wieloletnie starania osób i organizacji działających na rzecz dobra osoby niepełnosprawnej w Polsce

The level of body balance in standing position and handstand in seniors athletes practicing artistic gymnastics

The aim of the study was to compare the values of selected stability indices registered in the trials in standing with eyes open and without visual control, and in handstand in athletes practicing artistic gymnastics at the highest level of advancement. Methods: The study included 20 athletes practicing artistic gymnastics. The research tool was posturograph CQ-Stab 2P. The results obtained in individual trials were compared using Friedman repeated measures analysis of variance by ranks and then subjected to Dunn post-hoc test with Bonferroni adjustment. Results: Statistically significant differences in the values of stability indices recorded in individual samples were found. Exceptions are the results obtained in the trials with eyes open and without visual control with regard to the size of the surface area delineated by the COP ( p = 0.173) and the frequency of corrective reactions ( p = 0.464), as well as the length of the statokinesiogram path in the mediolateral direction ( p = 0.342), mean velocity of COP movement in the mediolateral direction ( p = 0.246), maximal amplitude of the COP in the mediolateral direction ( p = 0.342) and number of COP displacements in the mediolateral direction ( p = 0.246). Conclusions: In seniors, disabling visual control during free standing as well as adopting a handstand position result in deterioration of the stability indices, which is a resultant of the COP displacement in both directions as well as in the anteroposterior direction. Lack of differences in the values of stability indices in the mediolateral direction suggest that in a free standing position, seniors practicing artistic gymnastics control the movement of the center of foot pressure in the mediolateral direction and eye control is not important for the stability of the body in the frontal plane

Influence of pre-delivery education on the course of pregnancy, childbirth and early maternity

Wprowadzenie i cel pracy. Zajęcia w szkole rodzenia mają na celu przygotowanie ciężarnej do porodu i rodzicielstwa. Jednym z założeń psychoprofilaktyki porodowej jest nabycie umiejętności wspomagania naturalnych mechanizmów rodzenia ze szczególnym uwzględnieniem wsparcia ze strony bliskiej osoby. Cel pracy stanowiła próba wykazania, czy edukacja przedporodowa w szkole rodzenia ma wpływ na przebieg ciąży, porodu i wczesne macierzyństwo. Materiał i metody. Sondażem diagnostycznym objęto 60 pierworódek w wieku 20–30 lat, w tym 30 kobiet uczestniczących w zajęciach szkoły rodzenia przy NZOZ KEMED Sp. z o.o. w Jaśle (grupa badana) i 30 kobiet niebiorących udziału w zajęciach szkoły rodzenia (grupa kontrolna). W analizie zastosowano nieparametryczny test niezależności chi-kwadrat (χ2). Wyniki. Stwierdzono statystycznie istotną zależność pomiędzy uczestnictwem w zajęciach szkoły rodzenia a umiejętnością wykorzystania w praktyce metod łagodzących dolegliwości bólowe (p=0,003) oraz umiejętnością zsynchronizowania oddechu z rytmem skurczów macicy w czasie porodu (p=0,001). Aż 97% uczestniczek szkoły rodzenia podjęło decyzję o porodzie rodzinnym. Wszystkie pierworódki uznały kurs przedporodowy za przydatny w przygotowaniu ojców do aktywnego uczestnictwa w porodzie i sprawowania opieki nad noworodkiem. Wnioski. Uczestnictwo w zajęciach szkoły rodzenia wpłynęło na poprawę jakości życia ciężarnej. Przyczyniło się do sprawnego przebiegu porodu, wzmocniło więź pomiędzy małżonkami oraz ułatwiło opiekę nad noworodkiem. Wskazuje to na potrzebę popularyzowania szkół rodzenia w celu podnoszenia świadomości przyszłych rodziców.Introduction and aim. Activities in antenatal classes are aimed at preparing a pregnant woman for childbirth and parenthood. One of the assumptions of psychoprevention is the acquisition of abilities to support natural giving birth mechanisms, with special consideration of the support of a close relative on the delivery ward. The aim of the research was to attempt to show whether the pre-delivery education in the antenatal classes influences the course of pregnancy, childbirth and early maternity. Material and method. The study involved the method of a diagnostic survey including 60 primipara aged 20–30, including 30 pregnant women taking part in antenatal classes in the KEMED non-public health care institution LLC in Jaslo (experimental group), and 30 pregnant women not taking part in the antenatal classes (control group). The collected research results were analyzed with the use of a non-parametric test of independence Chi-square (χ2). Results. Studies show statistically significant dependences between participation in antenatal classes and the ability to use painkilling methods in practice (p=0.003), and the ability to synchronize breathing with the rhythm of uterine contractions in childbirth (p=0.001). As much as 97% of respondents decided on a family childbirth. All primiparous recognized the antenatal course as being useful in the preparation of the fathers to actively participate in the birth and care for a newborn. Conclusions. The participation in antenatal classes resulted in the improvement of the quality of life of the pregnant women. It also contributed to the efficient course of childbirth, tightened contact between husband and wife and made the infant care easier. This points to the need for popularizing birth schools to raise the awareness of future parents

Awareness of mothers of primary school children about the prevention of body posture defects

Wprowadzenie i cel pracy. Rodzice powinni odgrywać szczególną rolę w działaniach zapobiegających powstawaniu zaburzeń narządu ruchu oraz statyki ciała potomstwa, głównie poprzez zapewnienie mu odpowiednich warunków codziennego funkcjonowania. Cel pracy stanowiła ocena wiedzy matek dzieci w okresie wczesnoszkolnym na temat wad postawy ciała oraz poznanie zakresu działań profilaktycznych podejmowanych w kierunku ich zapobiegania, w zależności od środowiska zamieszkania. Materiał i metody. Sondażem diagnostycznym objęto matki dzieci uczęszczających do klas I–III losowo wybranych szkół podstawowych na terenie województwa podkarpackiego. Wiek respondentek zawierał się w przedziale 20–45 lat. Analizie nieparametrycznym testem niezależności chi-kwadrat Pearsona (χ2) poddano wyniki 300 ankiet. Wyniki. Większość respondentek, niezależnie od miejsca zamieszkania, wykazała się znajomością podstawowych zagadnień dotyczących postawy ciała. Matki ze środowiska miejskiego wiedzę tę istotnie częściej czerpały od lekarza (p < 0,001) i fizjoterapeuty (p = 0,001). Mieszkanki wsi rzadziej poddawały dziecko systematycznej specjalistycznej kontroli postawy ciała (p = 0,007). Zaledwie 20% matek z miasta i 22% ze wsi kiedykolwiek uczestniczyło w szkoleniu/prelekcji dla rodziców na temat prewencji wad postawy ciała. Wnioski. Istnieje potrzeba zachęcania matek dzieci w okresie wczesnoszkolnym, niezależnie od środowiska zamieszkania, do udziału w prelekcjach pozwalających poszerzać wiedzę z zakresu profilaktyki zaburzeń narządu ruchu i statyki ciała oraz zwiększania dostępności specjalistycznych usług medycznych dla mieszkańców obszarów wiejskich.Introduction and aim. Parents should play a special role in the prevention of motor organ disorders and the body statics of their offspring, primarily by providing them with appropriate conditions for daily life functionig. The objective of the study was assessment of the knowledge of primary schoolchildren’s mothers about postural defects and recognition of the scope of prophylactic measures undertaken to prevent them, according to their place of residence. Material and method. The diagnostic survey covered mothers of children attending classes I-III of randomly selected primary schools in the Podkarpackie Voivodeship. The age of the respondents ranged from 20–45 years. Results of 300 questionnaires were analyzed using a non-parametric Chi-square (χ2) test of independence. Results. The majority of the respondents, regardless of their place of residence, showed knowledge of the basic issues concerning the body posture. Mothers in the urban environment significantly more often acquired this knowledge from a physician (p<0.001) and physiotherapist (p=0.001). Rural inhabitants less often subjected the child to systematic specialized posture control (p=0.007). Only 20% of urban mothers and 22% of rural mothers attended at least one training session/talk for parents about the prevention of postural defects. Conclusions. There is a need for encouraging mothers of primary school children, irrespective of their place of residence to participate in lectures which allow to expand their knowledge about prevention of motor organ and body statics disorders, and to increase an access to specialized medical services for rural inhabitants

Impact of footwear fitting on foot shape in primary schoolgirls

The study aimed to analyze the footwear fitting and its impact on foot construction features in primary schoolgirls. Methods: The study group was comprised of 100 girls aged 9 years. The study relied on the CQ-ST podoscope and the Clevermess device for pertinent measurements. The data were analyzed based on the Mann–Whitney U-test, multiple regression analysis and simple regression. Results: Too short right footwear had 37% of the girls and the left – 38% of the girls, while too long shoes were worn respectively by: 14% of the girls and 15% of the girls. Too wide footwear in relation to the right foot width had 45% of the group and in relation to the left foot: 41% of the group. Too narrow right shoes had 23% of the group and the left – 32% of the group. Statistically significant influence of the excess of outdoor footwear width was found on the Clarke’s angle values ( p = 0.041), the fifth toe setting of the right foot ( p = 0.015) and Wejsflog index of the left foot ( p = 0.036). Conclusions: Most 9-year-old girls wear poorly fitted outdoor footwear. Appropriately selected footwear in terms of the width facilitates the formation of foot architecture, but wearing too wide footwear increases the risk of hollow feet and the varus deformity of the fifth toe