Jejunal perforation with obstruction due to enteropathy-associated T-cell lymphoma subtype II

Chłoniaki z komórek T stanowią grupę rzadkich chorób o niezwykle ciężkim przebiegu. Jedną z postaci jest enteropatyczny chłoniak T-komórkowy (EATL), występujący z częstością 0,5–1/mln populacji. Znane są dwie postacie tego chłoniaka: EATL 1 — pleomorficzny, który jest ściśle związany z celiakią oraz EATL 2 — monomorficzny, rzadko lub wcale niezwiązany z chorobą trzewną. Enteropatyczny chłoniak T-komórkowy umiejscawia się głównie w jelicie czczym lub krętym, a znacznie rzadziej w żołądku czy też dwunastnicy. Rozpoznanie przedoperacyjne jest trudne, a przyczyną laparotomii u większości chorych są objawy niedrożności, badalnego guza, krwawienie itp. W niniejszym artykule przedstawiono jeden z przypadków EATL podtypu 2 u 36-letniej kobiety. Chłoniak enteropatyczny z komórek T umiejscowiony był w jelicie czczym, a zdiagnozowany został dopiero po operacji. Mimo ogromnego postępu diagnostyki chorób jamy brzusznej nie jesteśmy w stanie bez pobrania materiału do badania histopatologicznego postawić rozpoznania. Brakuje też jednoznacznych zaleceń co do metody leczenia. Wydaje się, że standardem pozostaje chemioterapia CHOP, której skuteczność nie jest zadawalająca. Mimo to leczenie operacyjne powinno ograniczać się do przypadków powikłań EATL (krwawienia z przewodu pokarmowego lub do jamy otrzewnej, niedrożności jelit, perforacji czy też dużych rozmiarów guza). Rokowanie u pacjentów z wykrytym chłoniakiem enteropatycznym z komórek T jest złe, dużo gorsze niż w przypadku chłoniaków z komórek B. Przeżycie całkowite w tego typu przypadkach szacuje się na około 7 miesięcy.T-cell lymphomas are a group of rare diseases with extremely severe course. One of the forms is enteropathy-associated T-cell lymphoma (EATL), occurring with a frequency of about 0.5 to 1 per million population. Two forms of lymphoma are known: EATL 1 — pleomorphic, which is closely associated with celiac disease, and EATL 2 — monomorphic rarely or not at all associated with intestinal disorder. The most common complication is perforation and intestinal obstruction. EATL occurs in the jejunum or ileum (much less frequently is located in the stomach or duodenum) and this leads to difficulties in correct diagnosis of the disease. Present article shows one of the cases of EATL subtype II in a 36-year-old woman. Enteropathy-associated T-cell lymphoma was located in the jejunum, and was diagnosed after surgery. There is still no effective treatment despite a lot of research. It seems that the CHOP chemotherapy remains the standard of care, which however often does not provide desired effects. Surgical treatment should be confined to patients in whom haemorrhage, obstruction, perforation or extreme discomfort caused by tumour mass occured. The prognosis of patients with detected enteropathy-associated T-cell lymphoma is poor — much worse than in the case of B-cell lymphomas. Overall survival in these cases is estimated at 7 months

Małoinwazyjne operacje przepuklin pachwinowych z dostępu otwartego

Inguinal herniorrhaphy is one of the most common operations in general surgery wards worldwide. Tension free techniques with mesh implantation (among Lichtenstein most common) reduced recurrence rate to less than 1%. Chronic pain comprising up to 40% of operated patients still remains a clinical problem. Laparoscopic (endoscopic) techniques avoid extensive preparation in the groin, what is more hernia mesh is placed in avascular space of Borgios which contribute to reduction in chronic pain level. Apart from mentioned advantages laparoscopy (endoscopy) have drawbacks as well, among which high cost and long learning curve has to be taken into account. Currently many authors are keen on preperitoneal non laparoscopic minimal incision hernioplasty which result in few recently published operation techniques. In the article we present new hernioplasty methods and discuss them.Operacja przepukliny pachwinowej jest jedną z najczęściej wykonywanych na oddziałach chirurgii ogólnej. Obecnie stosowane metody beznapięciowe z wszczepieniem materiału syntetycznego (najczęściej operacja Lichtensteina) pozwoliły zredukować liczbę nawrotów poniżej 1%. Problemem natomiast pozostają przewlekłe dolegliwości bólowe, które dotyczą nawet 40% operowanych pacjentów. Techniki laparoskopowe (endoskopowe) pozwoliły zmniejszyć odsetek powikłań bólowych. W metodach tych unika się uszkodzenia nerwów powstające przez rozległe preparowanie w pachwinie, a siatkę umieszcza się w beznaczyniowej przestrzeni przedotrzewnowej. Mimo opisanych korzyści laparoskopia (endoskopia) ma również swoje wady, spośród których należy wymienić wysoką cenę instrumentarium używanego podczas operacji oraz długą krzywą uczenia. Obecnie wielu autorów wiąże duże nadzieje z przedotrzewnowym umieszczaniem siatki poprzez małe otwarte cięcia. W ostatnim czasie pojawiło się kilka propozycji takich operacji. W artykule autorzy dokonali przeglądu najnowszych metod pod kątem używanych technik oraz osiąganych rezultatów