Chemioterapia metronomiczna w interdyscyplinarnym leczeniu pacjentki ze skórnym rozsiewem raka piersi

Chemioterapia metronomiczna jest opcją terapeutyczną polegającą na długotrwałym eksponowaniu nowotworu na stosunkowo małe dawki leków cytotoksycznych. Taki rodzaj frakcjonowania leczenia wykorzystuje potencjalnie inne niż klasyczne mechanizmy działania leków przeciwnowotworowych, będąc przy tym atrakcyjnym z punktu widzenia profilu toksyczności i zachowania jakości życia. W pracy opisano przypadek wieloletniego interdyscyplinarnego leczenia kobiety ze skórnym rozsiewem raka piersi, podczas którego opierano się na wielu liniach chemioterapii metronomicznej w połączniu z interwencjami miejscowymi, takimi jak elektrochemioterapia

Niwolumab w leczeniu raka nerkowokomórkowego w praktyce klinicznej

W ciągu ostatniej dekady nastąpił intensywny rozwój badań nad niwolumabem, jak i nad pozostałymi inhibitorami punktu kontrolnego. Jednym z nowotworów, w przypadku których istnieje najwięcej doświadczeń z niwolumabem, jest rak nerki. Wraz z coraz lepszym zrozumieniem mechanizmów działania komórkowej odpowiedzi immunologicznej, coraz lepiej rozumiemy, jakie jest miejsce niwolumabu wśród dostępnych w tym rozpoznaniu opcji terapeutycznych. W ostatnich kilku latach wyraźniej rysują się kierunki badań nad zwiększeniem skuteczności terapii inhibitorami punktu kontrolnego, toteż rozwijane są nowe skojarzenia leków immunokompetentnych. Niniejszy artykuł ma na celu przystępne przybliżenie onkologom praktykom kluczowych aspektów leczenia raka jasnokomórkowego nerki niwolumabem

BRAF — nowy cel terapeutyczny w raku jelita grubego

Mutacja BRAF V600E, o ugruntowanej już roli w leczeniu przerzutowego czerniaka, w ostatnich latach była intensywnie badana u chorych na przerzutowego raka jelita grubego. Występuje w około 10% przypadków tego nowotworu. Dowiedziono, iż jest negatywnym czynnikiem rokowniczym, chociaż nowsze prace wskazują na złożoną zależność tego efektu od stanu genów odpowiedzialnych za naprawę uszkodzeń DNA typu „mismatch”. Niezależnie od faktu, iż znaczenie predykcyjne mutacji BRAF V600E dla chemioterapii oraz leczenia celowanego pozostaje przedmiotem kontrowersji, konieczność odmiennego podejścia do leczenia systemowego pacjentów z tej grupy jest podnoszona w wytycznych międzynarodowych towarzystw naukowych. Badane są liczne opcje terapii: od intensyfikacji klasycznych schematów chemioterapii podawanych w pierwszej linii, po innowacyjne kombinacje leków celowanych mające na celu zniesienie efektu mutacji BRAF V600E na aktywację osiowych, dla karcynogenezy, szlaków transdukcji sygnału. Niniejsza praca przeglądowa ma na celu przybliżenie tego złożonego tematu onkologom zajmującym się na co dzień leczeniem nowotworów przewodu pokarmowego

BRAF — nowy cel terapeutyczny w raku jelita grubego

Mutacja BRAF V600E, o ugruntowanej już roli w leczeniu przerzutowego czerniaka, w ostatnich latach była intensywnie badana u chorych na przerzutowego raka jelita grubego. Występuje w około 10% przypadków tego nowotworu. Dowiedziono, iż jest negatywnym czynnikiem rokowniczym, chociaż nowsze prace wskazują na złożoną zależność tego efektu od stanu genów odpowiedzialnych za naprawę uszkodzeń DNA typu „mismatch”. Niezależnie od faktu, iż znaczenie predykcyjne mutacji BRAF V600E dla chemioterapii oraz leczenia celowanego pozostaje przedmiotem kontrowersji, konieczność odmiennego podejścia do leczenia systemowego pacjentów z tej grupy jest podnoszona w wytycznych międzynarodowych towarzystw naukowych. Badane są liczne opcje terapii: od intensyfikacji klasycznych schematów chemioterapii podawanych w pierwszej linii, po innowacyjne kombinacje leków celowanych mające na celu zniesienie efektu mutacji BRAF V600E na aktywację osiowych, dla karcynogenezy, szlaków transdukcji sygnału. Niniejsza praca przeglądowa ma na celu przybliżenie tego złożonego tematu onkologom zajmującym się na co dzień leczeniem nowotworów przewodu pokarmowego

Challenges in the diagnosis and treatment of peritoneal mesothelioma: a case study and review of the literature

Peritoneal mesothelioma is a rare neoplasm that is associated with multiple diagnostic and therapeutic challenges. Therapeutic guidelines are scarce and based on extrapolative data. Histopathological diagnosis is difficult as neither the morphological finding nor the immunohistochemical stains are specific. The mainstay treatment for resectable disease is cytoreductive surgery with intraperitoneal chemotherapy being a valuable addition. Treatment of non-resectable cases includes platinum-based chemotherapy, immune checkpoint inhibitors, and bevacizumab. We present a case of a 49-year-old woman suffering from inoperable peritoneal mesothelioma, which was initially diagnosed as ovarian cancer and treated accordingly

Low-grade serous ovarian cancer with BRAFV600E mutation treated with metronomic chemotherapy — a case report and literature review

Introduction. Ovarian cancer (OC) is the leading cause of cancer death worldwide. In Poland, it is the fourth leading cause of death from neoplasms in women. OC is a heterogeneous disease with low-grade cases characterized by a better prognosis, but poor chemosensitivity. Metronomic chemotherapy (MC) may be a beneficial approach.  Case presentation. We present a patient with low-grade serous ovarian cancer (LGSOC) with long-term disease control achieved with MC despite being resistant to standard-dose chemotherapy with paclitaxel and carboplatin. Overall survival (OS) of the patient was 65 months. MC was administered most of the time. The patient was treated with two metronomic regimens: topotecan plus cyclophosphamide and vinorelbine plus methotrexate, both in combination with hormone therapy. The cancer was found to harbor the BRAFV600E mutation (v-raf murine sarcoma viral oncogene homolog B1, a valine-to-glutamic acid substitution at position 600), but that did not impact the treatment.  Conclusions. LGSOC has distinct features from high-grade serous ovarian cancer (HGSOC). MC may be a valuable option in LGSOC despite being understudied. The BRAFV600E mutation occurs in 2–33% of low-grade serous ovarian tumors. It is a more common finding in LGSOC than in HGSOC. BRAF inhibition in OC may be a new therapeutic option. Some BRAF inhibitors have already been registered for solid tumors with this mutation

Długotrwała odpowiedź na niwolumab u chorego na zaawansowanego raka nerki opornego na inhibitory angiogenezy i mTOR — opis przypadku

Kidney cancer is a model example of a cancer in which developments in molecular biology and immunology transformed the treatment and prognosis. The newest class of medications approved in this setting are checkpoint inhibitors which are known to be active in first and subsequent treatment lines of advanced disease, although the earlier approved angiogenesis and mTOR inhibitors still maintain their importance. The article presents the study of a patient with advanced kidney cancer in whom sequential utilization of almost all the available treatment modalities yielded a prolonged survival, with excellent response to checkpoint inhibition administered as a fourth treatment line.Rak nerki jest modelowym przykładem nowotworu, w którym odkrycia biologii molekularnej i immunologii przekształciły sposób leczenia i rokowanie. Najnowszą klasą leków zarejestrowanych w tym wskazaniu są inhibitory punktu kontrolnego, aktywne w pierwszej i kolejnych liniach leczenia choroby przerzutowej. Na znaczeniu nie tracą jednak metody terapii wprowadzone do praktyki wcześniej (inhibitory angiogenezy, inhibitory mTOR czy metody leczenia miejscowego). W pracy przedstawiono przypadek chorego na zaawansowanego raka nerki, u którego sekwencyjne wykorzystanie niemal wszystkich dostępnych metod leczenia miejscowego i systemowego pozwoliło uzyskać długotrwałe przeżycie przy doskonałej odpowiedzi na immunoterapię zastosowaną jako czwarta linia leczenia

Niwolumab w leczeniu raka nerkowokomórkowego w praktyce klinicznej

W ciągu ostatniej dekady nastąpił intensywny rozwój badań nad niwolumabem, jak i nad pozostałymi inhibitorami punktu kontrolnego. Jednym z nowotworów, w przypadku których istnieje najwięcej doświadczeń z niwolumabem, jest rak nerki. Wraz z coraz lepszym zrozumieniem mechanizmów działania komórkowej odpowiedzi immunologicznej, coraz lepiej rozumiemy, jakie jest miejsce niwolumabu wśród dostępnych w tym rozpoznaniu opcji terapeutycznych. W ostatnich kilku latach wyraźniej rysują się kierunki badań nad zwiększeniem skuteczności terapii inhibitorami punktu kontrolnego, toteż rozwijane są nowe skojarzenia leków immunokompetentnych. Niniejszy artykuł ma na celu przystępne przybliżenie onkologom praktykom kluczowych aspektów leczenia raka jasnokomórkowego nerki niwolumabem

Niwolumab w leczeniu raka nerkowokomórkowego, w praktyce klinicznej

Nivolumab alike other immune checkpoint inhibitors has been intensively developed during the last decade. Kidney cancer is among the neoplasm in treatment of which we have accumulated the most experience regarding nivolumab. As improves our understanding of the mechanisms underlying specific cellular immune response, thus improves our understanding of the place the nivolumab holds among other therapeutic options. Recent years brought development of innovative immunotherapy combinations as a method for improving immunotherapy efficacy. This review aims at providing practicing oncologists with key aspects of renal cell carcinoma treatment with nivolumab.Niwolumab, jak pozostałe inhibitory punktu kontrolnego, jest przez ostatnią dekadę intensywnie rozwijany. Jednym z nowotworów, dla których dysponujemy najszerszymi doświadczeniami z terapią niwolumabem jest rak nerki. Wraz z coraz lepszym zrozumieniem mechanizmów działania komórkowej odpowiedzi immunologicznej, coraz lepiej rozumiemy miejsce niwolumabu wśród dostępnych w tym rozpoznaniu opcji terapeutycznych. W ostatnich kilku latach, coraz wyraźniej rysują się kierunki badań nad zwiększeniem skuteczności terapii inhibitorami punktu kontrolnego – toteż rozwijane są nowe, innowacyjne skojarzenia leków immunokompetentnych. Niniejsze opracowanie ma na celu przystępne przybliżenie onkologom praktykom kluczowych aspektów leczenia raka jasnokomórkowego nerki niwolumabem

Ewolucja w leczeniu raka stercza. Część 1

Prostate cancer is the most common cancer in men. Strategies relying on androgen deprivation have long been utilized in it’s treatment. However, the therapy of castration-resistant disease still remains challenging. Therapeutic options have rapidly evolved during the last decade. New molecules with unprecedented activity, provided significant survival benefit in advanced disease. This review presents the key aspects of prostate cancer systemic therapy evolution over the last decades. The first part focuses on therapies active in castration-resistant disease. Part two reviews data on earlier therapy lines and principles relevant to devising optimal treatment sequence.Rak gruczołu krokowego jest najczęstszym nowotworem występującym u mężczyzn. W leczeniu chorych od dawna wykorzystuje się strategie oparte na deprywacji androgenowej. Wyzwaniem pozostaje terapia w przypadku choroby opornej na kastrację. W ciągu ostatniego dwudziestolecia opcje leczenia systemowego chorych na ten nowotwór intensywnie ewoluowały. Nowe cząsteczki, o niespotykanej wcześniej aktywności, znacząco poprawiły przeżycie chorych z zaawansowaną postacią choroby.  W niniejszym opracowaniu przedstawiono kluczowe aspekty ewolucji leczenia systemowego raka gruczołu krokowego w ciągu ostatnich dekad. W pierwszej części autorzy skupili się na terapiach skutecznych w fazie oporności na kastrację. W drugiej części zostaną opisane dane dotyczące wcześniejszych linii leczenia oraz zasady doboru optymalnej sekwencji terapii