Aortoenteric fistulas — case report series from the Department of Surgery of the 4. Military Clinical Hospital in Wroclaw over the years 2010–2016

Background. Aortoenteric fistulas constitute a rare, but severe clinical problem involving a pathologicalconnection between the abdominal aorta and gastrointestinal tract. We distinguish primary and, much morefrequent, secondary fistulas. All such fistulas require urgent surgical treatment. Currently, the most commontreatment method involves open in situ prosthesis replacement or an extra-anatomical by-pass. Endovascularprocedures offer an alternative to open surgery, but remain controversial. Material and methods. The analysis included 6 surgical procedures in 5 patients with aorto-duodenal fistulatreated at the Department of Surgery of the 4. Military Clinical Hospital over the years 2010–2016. Opensurgery was performed in 4 cases, while 2 patients underwent stentgraft implantation. Diagnostics consisted ofan angio-CT and upper gastrointestinal tract endoscopy. All patients were diagnosed with radiological signs ofprosthesis infection, 2 of 6 patients died during the perioperative period. Surgical complications were observedin 5 of 6 cases (83%). Results. Endovascular treatment was associated with a reduction in the number of early postoperative complicationsand shortening of hospital stay. Conclusions. Based on the results and literature data, stentgraft implantation into the aorto-duodenal fistulaappears to be a viable alternative treatment method

Neurological complications after thoracic endovascular aortic repair. Does the left subclavian artery coverage without revascularization increase the risk of neurological complications in patients after thoracic endovascular aortic repair?

Abstract Introduction One of the most severe complications after TEVAR is ischemic stroke and spinal cord ischemia (SCI) resulting in severe disability. These complications can be fatal up to 30% of cases, so it is very important to define risk factors associated with the occurrence of such events. The aim of this study was to define the causes and risk factors associated with the occurrence of neurological complications in patients after TEVAR. Materials and methods We performed a retrospective analysis of 51 patients undergoing TEVAR in the Department of Vascular Surgery of Military Teaching Hospital in Wroclaw between 2014 and 2017. In 18 patients LSA coverage was managed without revascularization (35.29%), and in 33 patients LSA remained uncovered (64.71%). Results We did not find any statistically significant difference in the incidence of stroke and spinal cord ischemia in patients with covered and uncovered LSA (stroke p = 0.37, SCI p = 0.58). In the group of patients with covered and uncovered LSA, we did not find any significant differences in the incidence of additional comorbidities such as obesity, ischemic heart disease, hypertension or previous stroke. Conclusions There is no difference in stroke and SCI occurrence between patients with covered and uncovered LSA. Although there are many studies analysing the risk of such complications, there is no specific consensus regarding the treatment of LSA coverage. Randomised clinical trials on a large group of patients are still needed

Wyniki lecznia operacyjnego pękniętych tętniaków aorty brzusznej (PTAB) w materiale własnym

Background. Pęknięty tętniak aorty jest definiowany jako krwawienie poza przydankę poszerzonej ściany aorty. Częstość występowania pękniętego tętniaka aorty brzusznej (PTAB) waha się pomiędzy 5.6 a 17.5 na 100.000 mieszkańców w ciągu roku i wydaje się maleć w ciągu ostatnich dwóch dekad. Celem pracy była ocena wyników leczenia pacjentów z pękniętym tętniakiem aorty brzusznej Materiał i metoda: Do analizy włączono pacjentów operowanych z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej w Klinice Chirurgicznej 4 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką we Wrocławiu w latach 2011-2017. Z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej operowano łącznie 140 pacjentów. Ocenę wyników leczenia przeprowadzono na podstawie retrospektywnej analizy dokumentacji medycznej pacjentów, oceniającej wyniki leczenia w oparciu o następujące parametry: śmiertelność około- i pooperacyjna, poważne powikłania około- i pooperacyjne (ostry zespół wieńcowy, niedokrwienie jelit, niewydolność nerek, niewydolność oddechowa, niedokrwienie kończyn dolnych). Wyniki Uzyskane wyniki potwierdzają, pomimo ciągłego postępu, wysoką śmiertelność oko-ło-i pooperacyjną z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej. Dalszy rozwój techniki operacyjnej z leczeniem wewnątrznaczyniowym (EVAR), postępowania anestezjologicznego, może pozwolić na uzyskanie lepszych wyników leczenia. Wymaga to jednak dużego wysiłku organizacyjnego z zapewnieniem całodobowej dostępności wielospecjalistycznego zespołu (chirurg naczyniowy, anestezjolog, technik radiolog, personel pielęgniarski), z możliwością wykonywania procedur wewnątrznaczyniowych. Wnioski Leczenie operacyjne pacjentów z pękniętym tętniakiem aorty brzusznej nadal wiąże się z wysokimi wskaźnikami śmiertelności i znaczną ilością powikłań pooperacyjnych

The evaluation of the postoperative course in patients operated due to abdominal aortic aneurysm as urgent or elective procedure

Introduction: The patients with the aortic abdominal aneurysym of 55 mm in diameter are qualified to surgery. There are open repair (OR) by means of the vascular prosthesis implantation or the less invassive endovascular method by means of the stentgraft implantation through femoral arteries incision (EndovascularAorticRepair – EVAR). Aim: The aim of the study was the evaluation of the postoperative course in patients operated due to aortic abdominal aneurysm and the evaluation of the impact of the surgical method on the short-time results. Material and methods: 124 patients operated due to abdominal aortic aneurysm in Dept of Surgery of 4th Military Hospital in Wroclaw in 2014 were enrolled into the study: 53 patients with OR, 53 patients with EVAR, and 19 patients with ruptured aneurysm. Results: Mortality was 0% in EVAR and 6% in OR and 39% in ruptured aneurysm. Time of hospital stay was 5.8 days in EVAR vs 10 days in OR. The stay in ICU was 0% in EVAR vs 13% in OR. Blood transfusion was 9.4% in EVAR vs 66% in OR. Time of postoperative analgesia was 27 h in EVAR vs 76.8 h in OR. Cardio-respiratory decompensation was 1.9% in EVAR vs 7.6% in OR. Renal insufficiency was 2% in EVAR vs 9% in OR. The lower rate of organ complications was in EVAR. The ruptured aneurysm presented the most complicated postoperative course: hospital stay of 11.4 days, ICU stay of 78%, blood transfusion of 100%, painkillers of 136 hours, cardio-respiratory decompensation of 81% and renal insufficiency of 69%. Conclusions: The method of treatment, the conditions of the admision and the type of surgery influenced the postoperative course. The elective EVAR patients presented both the 0% of mortality and the lightest postoperative course. The ruptured abdominal aortic aneurysms operated as an emergency had the most complicated postoperative course

Ocena przebiegu pooperacyjnego u pacjentów operowanych z powodu tętniaka aorty brzusznej w trybie planowymi pilnym

Wstęp: Do leczenia operacyjnego w trybie planowym kwalifikowani są pacjenci z tętniakami aorty o średnicy przekraczającej 5,5cm. Wyróżnia się leczenie klasyczną metodą otwartą operacyjną poprzez wszczepienie protezy naczyniowej w miejsce tętniaka (Open-Repair - OR), bądź leczenie mało inwazyjną metodą wewnątrznaczyniową poprzez wszczepienie stentgraftu przez nacięcie tętnic udowych (EndovascularAorticRepair - EVAR) Cel pracy: Celem pracy była ocena stanu pacjentów w okresie okołooperacyjnym tętniaka aorty brzusznej oraz próba określenia wpływu rodzaju metody zabiegu na wczesny wynik leczenia. Materiał i metody: Badaniami objęto 124 chorych leczonych z powodu tętniaka aorty brzusznej w Klinice Chirurgicznej 4WSK we Wrocławiu w 2014 roku. Analizie poddano dokumentację medyczną 3 grup pacjentów: leczonych metodą otwartą (OR, 53 osoby), leczonych metodą wewnątrznaczyniową (EVAR,53 osoby), oraz operowanych z powodu pękniętego tętniaka (19 osób). Wyniki: Śmiertelność w grupie leczonych metodą EVAR wyniosła 0%, w grupie leczonej metodą OR 6%, a u leczonych w trybie ostrodyżurowym z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej 39%. Czas hospitalizacji EVAR 5,8 dni vs OR 10,0 dni. Pobyt na OIT: EVAR 0% vs OR 13%. Przetoczenie krwi: EVAR 9,4% vs OR 66%. Czas analgezji pooperacyjnej EVAR27,1 godz. vs OR 76,8 godz. Dekompensacja krążeniowo-oddechowa EVAR 1,9% vs OR 7,6%. Anuria: EVAR 2% vs OR 9%. Niższy procent powikłań ze strony narządów w EVAR. Najcięższy przebieg okołooperacyjny u chorych leczonych z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej: pobyt w szpitalu 11,4 dni, pobyt na OIT 78%, konieczność transfuzji u 100%, długi czas stosowania leków przeciwbólowych, średnio 136 godz., dekompensacja krążeniowo-oddechowa u 81%, anuria u 69%. Wnioski: Zastosowane metody leczenia tętniaków aorty brzusznej, tryb przyjęcia i rodzaj zabiegu miało wpływ na przebieg okołooperacyjny. Operowani planowo metodą EVAR mieli najlżejszy przebieg okołooperacyjny przy zerowej śmiertelności w porównaniu z leczonymi metodą OR. Najcięższy przebieg okołooperacyjny obserwowano u operowanych w trybie ostrodyżurowym z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej

Czynniki wpływające na ryzyko pęknięcia tętniaka aorty brzusznej

Tętniak aorty brzusznej jest stosunkowo często występującą patologią naczyń, a jego pęknięcie niedocenianą przyczyną zgonów z powodu chorób sercowo-naczyniowych. Kluczowym problemem klinicznym jest określenie ryzyka pęknięcia tętniaka, co bezpośrednio przekłada się na wybór strategii leczniczej i stanowi kwalifikację do leczenia operacyjnego. Najczęściej za decydujący parametr rokowniczy uznaje się maksymalną średnicę tętniaka. W świetle obecnych danych naukowych konieczne wydaje się wzięcie pod uwagę również takich czynników jak: dane demograficzne, przeszłość chorobowa oraz morfologię samego tętniaka – jego geometrię i obecność przyściennej skrzepliny. Mnogość czynników, zarówno biologicznych jak i biofizycznych, stanowi dla badaczy duże wyzwanie. Praca stanowi zwięzłe podsumowanie aktualnych danych z dostępnych publikacji naukowych