Odlučivanje o imovinskim odnosima bračnih drugova u ostavinskim postupcima sukladno Uredbi 2016/1103 o bračnoimovinskim režimima

Donošenjem Uredbe (EU) Vijeća 2016/1103 od 24. lipnja 2016. o provedbi pojačane suradnje u području nadležnosti, mjerodavnog prava te priznavanja i izvršenja odluka u stvarima bračnoimovinskih režima (dalje: Uredbe 2016/1103) u 18 država članica koje sudjeluju u pojačanoj suradnji primjenom zajedničkih pravila olakšat će se odlučivanje u stvarima bračnoimovinskog režima s prekograničnim elementom. Ujedno, očekuje se da će njezinim provođenjem u ržavama članicama biti olakšana primjena ostalih europskih instrumenata iz područja europskoga obiteljskog prava u postupcima razvoda braka i ostavinskim postupcima. U radu će se prezentirati pravila Uredbe 2016/1103 o nadležnosti i mjerodavnom pravu u postupcima u kojima se odlučuje o bračnoimovinskom režimu bračnih drugova. Analizirat će se primjena pravila Uredbe 2016/1103 o nadležnosti i mjerodavnom pravu u ostavinskim postupcima s prekograničnim elementom u kojima se primjenjuje Uredba 650/2012. o nasljeđivanju. Ukazat će se na potencijalna sporna mjesta i otvorena pitanja prilikom tumačenja pravila Uredbe 2016/1103 koja bi mogla izazvati dvojbe i nedorečenosti za sud ili javne bilježnike prilikom razrješavanja pitanja imovinskih odnosa u postupcima u kojemu odlučuju o nasljeđivanju. Zaključno će se sugerirati moguća rješenja kojima bi se mogle ukloniti poteškoće i nedostaci u praktičnoj primjeni Uredbe 2016/1103

JURISDICTION, COMPETENT JUDICIAL AUTHORITIES AND PROCEEDINGS UNDER REGULATION (EU) NO 650/2012 ON SUCCESSION

U radu se iznose novine koje u području nasljeđivanja donosi provedba Uredbe br. 650/2012 Europskog parlamenta i Vijeća od 4. srpnja 2012. o nadležnosti, mjerodavnom pravu, priznavanju i izvršavanju odluka i prihva- ćanju i izvršavanju javnih isprava u nasljednim stvarima i o uspostavi Europske potvrde o nasljeđivanju. Osobita se pažnja poklanja odredbama kojima je uređena nadležnost, tijela koja postupak provode kao i postupci koji će se provoditi u povodu Uredbe br. 650/2012 o nasljeđivanju. U tom se smislu u prvom dijelu rada detaljno analiziraju odredbe koje vezano uz primjenu Uredbe br. 650/2012 o nasljeđivanju donose Provedbena uredba Komisije br. 1329/2014 оd 9. prosinca 2014. o uspostavi obrazaca iz Uredbe br. 650/2012 Europskog parlamenta i Vijeća o nadležnosti, mjerodavnom pravu, priznavanju i izvršavanju odluka i prihvaćanju i izvršavanju javnih isprava u nasljednim stvarima i o uspostavi Europske potvrde o nasljeđivanju kao i odredbe hrvatskog Zakona o provedbi Uredbe br. 650/2012 o nasljeđivanju. U drugom dijelu rada analizira se predmet C404/14 Matoušková v. Republika Češka te se upućuje na poteškoće u pogledu razgraničenja područja primjene Uredbe (EZ) br. 2201/2003 te Uredbe br. 650/2012 o nasljeđivanju do kojih bi moglo doći u pojedinim predmetima s međunarodnim obilježjem.Novelties in the field of matters of succession brought by implementation of Regulation (EU) No 650/2012 of the European Parliament and of the Council of 4 July 2012 on jurisdiction, applicable law, recognition and enforcement of decisions and acceptance and enforcement of authentic instruments in matters of succession and on the creation of a European Certificate of Succession are disscused in the paper. Especial emphasis is on jurisdiction, competent judicial authority and proceedings under Regulation on succession. In this sense, in the first part of the paper detailed analysis of provisions of Commission Implementing Regulation (EU) No 1329/2014 of 9 December 2014 establishing the Forms referred to in Regulation (EU) No 650/2012 of the European Parliament and of the Council on jurisdiction, applicable law, recognition and enforcement of decisions and acceptance and enforcement of authentic instruments in matters of succession and on the creation of a European Certificate of Succession and provisions of Croatian Law on implementation of Regulation (EU) No 650/2012 of the European Parliament and of the Council on jurisdiction, applicable law, recognition and enforcement of decisions and acceptance and enforcement of authentic instruments in matters of succession and on the creation of a European Certificate of Succession is provided. In the second part of the paper case C404/14 Matoušková v. Republic of Czech is presented and difficulties in determining whether the case at issue falls within the scope of Regulation (EC) No 2201/2003 or Regulation No 650/2012 on succession which could occur in matters of succession with cross-border implications are reffered to

Digitalizirane javnobilježničke isprave i perspektiva digitalizacije javnobilježničke službe

Posljednje zakonodavne intervencije u Zakon o javnom bilježništvu izvršene su prvenstveno radi usklađivanja s odredbama Zakona o izmjenama i dopunama Zakona o trgovačkim društvima i Zakona o izmjenama i dopunama Zakona o sudskom registru, kojima su izmijenjena pravila u pogledu upotrebe digitalnih alata i postupaka u pravu društava. Tim se pak izmjenama pristupilo u okviru procesa implementacije Direktive (EU) 2019/1151 Europskog parlamenta i Vijeća od 20. lipnja 2019. o izmjeni Direktive (EU) 2017/1132 u pogledu upotrebe digitalnih alata i postupaka u pravu društava. U radu će se analizirati uloga javnih bilježnika u osnivanju, odnosno doregistraciji društava na daljinu sastavljanjem javnobilježničke isprave u elektroničkom obliku. Usporedbom s komparativnim uzor(c)ima istražit će se perspektiva za daljnje proširenje primjene javnobilježničke isprave u elektroničkom obliku u hrvatskom pravnom sustavu, kao dio tendencije digitalizacije u svrhu uspostavljanja cjelovitog e-notarijata u budućnosti

LA TUTELA GIUDIZIALE DEI DIRITTI DEI CONSUMATORI: LA VIA (MIGLIORE)?

Jedno od otvorenih pitanja u raspravama o smjeru razvoja politike zaštite potrošača na EU razini jest pitanje učinkovitosti mehanizama kojima se ostvaruju i štite prava potrošača u nacionalnim pravnim sustavima država članica. Mjere i aktivnosti EU zakonodavca dovele su tako do situacije da su pravozaštitni mehanizmi trenutno gotovo \u27konkurirajući\u27, što objektivno otvara potrebu preispitivanja u kojoj se mjeri njihove funkcije preklapaju odnosno, je li moguće detektirati (naj)bolji put ostvarenja zaštite prava potrošača. Analiza u radu polazi od okolnosti da se politika zaštite potrošača razvija(la) u okviru mjera koje služe unaprjeđenju unutrašnjeg tržišta i harmonizaciji prava s jedne, te prepoznate potrebe zaštite potrošača kao društvenopolitičkog cilja, s druge strane. U tom smislu, ključno o čemu rad raspravlja i pokušava zaključiti jest može li se najnoviji razvoj na području zaštite potrošača, uključujući recentne odluke Suda Europske unije interpretirati kao odraz tendencije da se djelotvorna sudska zaštita (individualnih) prava potrošača ipak, odnosno ponovno postavi kao prioritet. U prvom dijelu rada prikazat će se dosadašnji razvoj i primjena mehanizama koji predstavljaju svojevrstan alternativni put ostvarenju pravne zaštite potrošača u odnosu na postupak pred sudom. Potom, u drugom dijelu rada razmatrat će se li sve prisutniji fokus na sudsku zaštitu prava potrošača na EU razini naznaka \u27uspjelog eksperimenta koji je rezultirao neočekivanim ishodom\u27. Potrebna će se argumentacija priskrbiti, između ostalog osvrtanjem na trend \u27proceduralizacije\u27 odnosno \u27europeizacije\u27 nacionalnoga potrošačkog prava u praksi Suda Europske unije. Osobito će se analizirati utjecaj djelovanja odredbe članka 47. Povelje Europske unije o temeljnim pravima te njegovog zahtjeva za osiguranje učinkovite zaštite postupovnih prava pojedinaca u postupcima pred sudovima država članica. Istovremeno, u obzir će se uzeti i najnovije aktivnosti Europske komisije usmjerene na postupanje nacionalnih sudova te uklanjanje postojećih barijera u njihovom radu u pružanju sudske zaštite potrošačima.At EU level, discussions on the future direction of development of consumer protection policy revolve around the open question of efficiency of mechanisms for protection and realisation of consumer rights in national legal systems of EU Member States. Measures and activities of the EU legislator resulted in ‘competing’ mechanisms, which objectively creates a need for examination of the extent to which their functions overlap as well as if it is possible to detect the (most) appropriate way for protection of consumer rights. The analysis in the paper starts from the presumption that the consumer protection policy was developed within the measures aimed at integration of the Single Market and harmonization of consumer laws, on the one side and the recognized need of consumer protection as a social and political goal, on the other side. In this sense, the main point discussed in the paper is whether the recent development in the field of consumer protection, including the recent judgments of the European court could be interpreted as a reflection of the notion that the efficient judicial protection of (individual) consumer rights is (yet) again a priority at EU level. In the first part of the paper the development and application of mechanisms which represent a certain kind of alternative to the judicial consumer protection will be presented. In the second part of the paper, we will consider if the all the more present focus on judicial protection of consumer rights at EU level is an indication of a ‘successful experiment which resulted in unexpected outcome’. The required argumentation will be provided through monitoring of the trend of ‘proceduralization’ or ‘europeanisation’ of the national consumer law in the jurisprudence of the European court. The effect of Article 47 EU Charter of Fundamental Rights and its requirement of efficient protection of procedural rights of individuals before national courts of EU Member States will be analysed in detail. At the same time, the recent activities of the European Commission directed at court proceedings before national courts and removal of barriers in their work in the field of consumer protection will be taken into account.Eine der Fragen in den Diskussionen über die Entwicklungstendenz der Politik des Verbraucherschutzes in der EU ist die Frage der Wirksamkeit von Mechanismen, durch welche die Verbraucherrechte in den Rechtsystemen der EU-Mitgliedstaaten verwirklicht und geschützt werden. Die Maßnahmen und die Aktivitäten des EUGesetzgebers haben dazu geführt, dass rechtsschützende Mechanismen derzeit fast konkurrenzfähig sind. So stellt es sich die Frage, zu welchem Ausmaß die Funktionen dieser Mechanismen überlappen, und ob man einen besseren oder den besten Weg zum Schutz der Verbraucherrechte finden kann. Die in der Arbeit durchgeführte Analyse geht davon aus, dass die Politik des Verbraucherschutzes im Rahmen von Maßnahmen, welche einerseits zu einem integrierten Binnenmarkt und Harmonisierung des Rechtes und andererseits zur Verwirklichung des sozialen Ziels des Verbraucherschutzes dienen, entwickelt wurde. Deshalb bespricht man in der Arbeit die Frage, ob man die neuesten Entwicklungen im Bereich des Verbraucherschutzes, einschließlich der Entscheidungen des Gerichtshofs der Europäischen Union, als eine Tendenz zur Prioritätssetzung des gerichtlichen Schutzes individueller Verbraucherrechte auslegen sollte. Im ersten Teil der Arbeit werden die bisherige Entwicklung und die Anwendung von Mechanismen des im Vergleich zum gerichtlichen Schutz alternativen Verbraucherschutzes dargestellt. Anschließend wird besprochen, ob der Fokus auf gerichtlichen Schutz der Verbraucherrechte auf EU-Ebene ein Zeichen des erfolgreichen Experiments mit unerwarteten Folgen sei. Das Letztgenannte wird man durch die Berücksichtigung der „Prozeduralisierung“, beziehungsweise der „Europäisierung“ des nationalen Verbraucherrechts in der Rechtsprechung des Gerichtshofs der Europäischen Union argumentieren. Besonderen Wert legt man in der Arbeit auf die Auswirkung des Art. 47 der Charta der Grundrechte der Europäischen Union, beziehungsweise auf die Anforderung zur Sicherung eines effektiven Schutzes prozessualer Rechte von Einzelnen vor Gerichten der EU-Mitgliedstaaten. Die neuesten Aktivitäten der Europäischen Kommission, welche auf die Verfahren vor nationalen Gerichten und die Aufhebung von Barrieren beim gerichtlichen Schutz der Verbraucherrechte gerichtet sind, werden auch in Betracht gezogen.Una delle questioni aperte nei dibattiti sulla direzione di sviluppo delle politiche volte a tutelare i consumatori a livelli dell’UE è quella concernente l’efficienza dei meccanismi medianti i quali si realizzano e si tutela i diritti dei consumatori negli ordinamenti nazionali dei singoli Stati membri. Le misure e le attività del legislatore europeo hanno così condotto fino alla situazione in cui i meccanismi di tutela legale al momento sono “concorrenti”; il che oggettivamente risalta la necessità di interrogarsi in che misura le loro funzioni si sovrappongano, ovvero se sia possibile riconoscere la via (migliore) per la realizzazione della tutela dei diritti dei consumatori. L’analisi condotta nel lavoro parte dal presupposto che la politica di tutela dei consumatori (si sviluppò) e si sviluppa nell’ambito delle misure che servono all’evoluzione del mercato interno ed all’armonizzazione del diritto, da un lato, e la riconosciuta esigenza di tutela dei consumatori quale scopo politico e sociale, dall’altra. In tale senso, un punto centrale del lavoro e sul quale si tenta di giungere ad una conclusione è se si possa interpretare il recente sviluppo in materia di tutela dei consumatori, includendovi le recenti decisioni della Corte di Giustizia dell’Unione europea, quale espressione della tendenza che la tutela giudiziaria (individuale) dei diritti dei consumatori sia nuovamente una priorità. Nella prima parte del lavoro si presenterà lo sviluppo della materia fino ad ora, come anche l’applicazione di meccanismi che rappresentano una via alternativa alla realizzazione della tutela legale dei consumatori rispetto al procedimento giudiziario. Successivamente, nella seconda parte del lavoro si analizzerà se la crescente attenzione per la giurisprudenza in materia di consumatori a livello europeo sia un segnale “di un riuscito esperimento dall’esito inaspettato”. Rinverremo l’argomentazione necessaria, tra l’altro, osservando il trend della \u27proceduralizzazione\u27, ovvero della \u27europeizzazione\u27 del diritto dei consumatori nazionale nella giurisprudenza della Corte di giustizia dell’Unione europea. In particolare, si analizzerà l’influenza dell’operato della disposizione dell’art. 47 della Carta dei diritti fondamentali dell\u27Unione europea e la conseguente esigenza di garanzia di una tutela efficiente dei diritti processuali del singolo nei procedimenti dinnanzi alle corti degli Stati membri. Al tempo stesso, verranno prese in considerazione anche le più recenti attività della Commissione europea relative all’operato delle corti nazionali ed alla eliminazione delle esistenti barriere nel loro operato nel prestare tutela giudiziaria ai consumatori

DECISIONI CIRCA I RAPPORTI PATRIMONIALI TRA CONIUGI NEI PROCEDIMENTI SUCCESSORI IN FORZA DEL REGOLAMENTO 2016/1103 SUI REGIMI PATRIMONIALI TRA CONIUGI

Donošenjem Uredbe (EU) Vijeća 2016/1103 od 24. lipnja 2016. o provedbi pojačane suradnje u području nadležnosti, mjerodavnog prava te priznavanja i izvršenja odluka u stvarima bračnoimovinskih režima (dalje: Uredbe 2016/1103) u 18 država članica koje sudjeluju u pojačanoj suradnji primjenom zajedničkih pravila olakšat će se odlučivanje u stvarima bračnoimovinskog režima s prekograničnim elementom. Ujedno se očekuje da će njezinim provođenjem u državama članicama biti olakšana primjena ostalih europskih instrumenata iz područja europskoga obiteljskog prava u postupcima razvoda braka i ostavinskim postupcima. U radu će se prikazati pravila Uredbe 2016/1103 o nadležnosti i mjerodavnom pravu u postupcima u kojima se odlučuje o bračnoimovinskom režimu bračnih drugova. Analizirat će se primjena pravila Uredbe 2016/1103 o nadležnosti i mjerodavnom pravu u ostavinskim postupcima s prekograničnim elementom u kojima se primjenjuje Uredba 650/2012 o nasljeđivanju. Ukazat će se na potencijalna sporna mjesta i otvorena pitanja pri tumačenju pravila Uredbe 2016/1103 koja bi mogla izazvati dvojbe i nedorečenosti za sud ili javne bilježnike u razrješavanju pitanja imovinskih odnosa u postupcima u kojemu odlučuju o nasljeđivanju. Zaključno će se predložiti moguća rješenja kojima bi se mogle otkloniti poteškoće i nedostatci u praktičnoj primjeni Uredbe 2016/1103.Council Regulation (EU) 2016/1103 of 24 June 2016 implementing enhanced cooperation in the area of jurisdiction, applicable law and the recognition and enforcement of decisions in matters of matrimonial property regimes (hereinafter: Regulation 2016/1103) provides for uniform rules which should facilitate delivering of judgments concerning matrimonial property in cross-border disputes in 18 Member States which established enhanced cooperation between themselves in the area of the property regimes of international couples. The application of the Regulation 2016/1103 should contribue to the application of other european instruments in the fi eld of european family law in divorce and succession proceedings. The paper presents rules on jurisdiction and applicable law under the Regulation 2016/1103 which should be applied in proceedings concerning matrimonial property regimes. Application of the provisions of Regulation 2016/1103 on jurisdiction and applicable law in proceedings for succession will be analyzed. The paper elaborates on certain potentially problematic solutions and open issues revealed through interpretation of provisions of Regulation 2016/1103 which could cause doubts and uncertainties for the court and public notaries. Possible solutions which could remove diffi culties and insuffi ciencies in the application of the Regulation 2016/1103 will be suggested.Die Verordnung (EU) 2016/1103 des Rates vom 24. Juni 2016 zur Durchführung einer Verstärkten Zusammenarbeit im Bereich der Zuständigkeit, des anzuwendenden Rechts und der Anerkennung und Vollstreckung von Entscheidungen in Fragen des ehelichen Güterstands (nachstehend: Verordnung 2016/1103) ermöglicht eine einheitliche Regelung, welche die Erbringung von Urteilen über Ehegüter bei grenzüberschreitenden Streitigkeiten in 18 Mitgliedstaaten erleichtern sollte, die eine verstärkte Zusammenarbeit im Bereich der Eigentumsregelungen internationaler Paare erlaubt. Die Anwendung der Verordnung 2016/1103 sollte zur Anwendung anderer europäischer Rechtsakte im Bereich des europäischen Familienrechts in Scheidungs- und Nachfolgeverfahren beitragen. Dieser Artikel enthält Vorschriften über die Zuständigkeit und das anwendbare Recht nach der Verordnung 2016/1103, die in Verfahren betreffend Ehescheidungsregelungen anzuwenden sind. Die Anwendung der Bestimmungen der Verordnung 2016/1103 über die Zuständigkeit und das anwendbare Recht im Erbrecht wird analysiert. Der Artikel befasst sich mit bestimmten potenziell problematischen Lösungen und offenen Fragen, die durch die Auslegung der Bestimmungen der Verordnung 2016/1103 offenbart werden und die Zweifel und Ungewissheiten für das Gericht und die Notare hervorrufen könnten. Mögliche Lösungen, die Schwierigkeiten und Unzulänglichkeiten bei der Anwendung der Verordnung 2016/1103 beseitigen könnten, werden vorgeschlagen.Con l’entrata in vigore del Regolamento (UE) 2016/1103 del Consiglio del 24 giugno 2016 che attua la cooperazione rafforzata nel settore della competenza, della legge applicabile, del riconoscimento e dell’esecuzione delle decisioni in materia di regimi patrimoniali tra coniugi (in avanti: Regolamento 2016/1103) nei diciotto stati membri che prendono parte alla cooperazione rafforzata, applicando tali regole comuni, verranno agevolate le decisioni nelle questioni afferenti i rapporti patrimoniali tra coniugi aventi elemento di transnazionalità. Inoltre, si prevede mediante la sua applicazione che negli stati membri divenga più facile anche l’applicazione di altri strumenti europei nell’ambito del diritto europeo della famiglia nei procedimenti di divorzio ed in quelli successori. Nel lavoro verranno illustrate le regole del Regolamento 2016/1103 sulla competenza e sul diritto applicabile nei procedimenti nei quali si decide dei rapporti patrimoniali tra coniugi. Si esaminerà l’applicazione delle regole del Regolamento 2016/1103 sulla competenza e sul diritto applicabile nei procedimenti successori con elemento transfrontaliero nei quali si applica il Regolamento 650/2012 in materia di successioni. Si rileveranno eventuali questioni controverse che sorgono nell’interpretare le regole del Regolamento 2016/1103, che potrebbero sollevare dubbi e lacune per le corti ed i notai in occasione della risoluzione dei rapporti patrimoniali nei procedimenti dove si decida di successioni. In conclusione si suggeriranno possibili soluzioni con le quale potrebbero venire superate diffi coltà e lacune nell’applicazione pratica del Regolamento 2016/1103

From Conciliation to Mediation in Family Disputes-Harmonization of Croatian Family Legislation on Peaceful Resolution of Family Disputes with EU law

Reformi obiteljskog zakonodavstva pristupilo se s namjerom da se unaprijedi zaštita obitelji i djece te hrvatsko pravo uskladi s europskim i međunarodnim standardima na tom području. U tom smislu uređenje instituta posredovanja, koji je u hrvatskom obiteljskom pravu predviđen kako bi omogućio pomirenje bračnih drugova, a ako se to ne dogodi, informiranju o pravnim posljedicama razvoda braka, i eventualno postizanju dogovora bračnih drugova u pogledu budućih odnosa, ocijenjeno je kao neodgovarajuće u odnosu na pristup uređenju mirnog rješavanja obiteljskih sporova kojega predviđaju europski dokumenti. Po uzoru na njih, novim obiteljskim uređenjem redefinira se institut posredovanja uvođenjem instituta obveznog savjetovanja i obiteljske medijacije kao temelja sustava alternativnog rješavanja svih obiteljskih sporova u hrvatskom pravu.The reform process of family law was initiated with one aim to promote protection of family and children and harmonize Croatian law with European and international standards in this field. In this respect, the intervention institute governed by Croatian family law with the purpose to facilitate reconciliation or in cases where reconciliation between spouses is not achieved, to provide information regarding legal consequences of divorce and possibly to achieve agreement between spouses as for their relationship in future was deemed inadequate in regards to the approach provided by European documents on regulation of peaceful resolution of family disputes. Under the influence thereof, new family legislation redefines intervention and introduces mandatory counselling and family mediation as foundations of the system of alternative dispute resolution of all family disputes in Croatian law

Principles of EU Law in Civil Procedural Law – Expectations vs Reality

U hrvatskome su pravnom poretku određeni ljudskopravni standardi ukorijenjeni u praksu postupanja u građanskome sudskom postupku te se osjećaju njegovim sastavnim dijelom, premda su svoje izvorište imali u Europskoj konvenciji za zaštitu ljudskih prava i temeljnih sloboda, a u novije vrijeme i u Povelji EU-a o temeljnim pravima. Iz toga se može zaključiti da proces europeizacije građanskoga parničnog postupka, koji se zbog rastućeg utjecaja Europske unije na nacionalni građanski parnični postupak tek počinje osvještavati, zapravo već dulje vrijeme traje. Velik doprinos integriranju postulata prava EU-a u nacionalne građanske parnične postupke daje razvoj sekundarnog prava u okviru pravosudne suradnje u građanskim i trgovačkim stvarima posljednjih godina. Uz to, bitna je uloga judikature Suda Europske unije te preuzimanja postupovnih pravila implementacijom pojedinih direktiva, koje unatoč svojoj materijalnopravnoj prirodi, takva pravila sadržavaju. Stoga, polazeći od Rewe-Comet doktrine ‘postupovne autonomije’ država članica, u radu se želi istražiti kako je europeizacija do sada (pre)oblikovala određena obilježja hrvatskoga građanskog parničnog postupka. Pri tome, ključno je pitanje na koje se želi odgovoriti – jesu li tako u funkcioniranju građanskog pravosuđenja u RH ostvareni preduvjeti potrebni za uzajamno povjerenje te pravosudnu suradnju s drugim državama članicama te zaštitu temeljnih ljudskopravnih standarda koje promiče pravo EU-a?In the Croatian legal order, certain human rights standards are deeply embedded in the practice of civil proceedings and are considered as its main part, although they emanate from the European Convention on Human Rights and the EU Charter of Fundamental Rights. Hence, it can be concluded that the process of ‘Europeanization’, whose visibility has become obvious with the growing influence of the EU on the national civil procedure, has been under way for some time. The development of secondary law in the area of judicial co-operation in civil and commercial matters between Member States has been a major contribution to the integration of EU law into national civil litigation in recent years. Additionally, the jurisprudence of the Court of Justice of the EU and the adoption of certain rules into the national system through implementation of certain Directives, which contain such rules in spite of their substantive legal nature have had a significant role as well. Therefore, starting with the Rewe-Comet doctrine of ‘procedural autonomy’ of the Member States, the paper seeks to explore the influence of the process of ‘Europeanization’ on the shaping of certain standards of Croatian civil litigation and whether the desired effect has been achieved. The key question the paper aims to answer is whether the functioning of the civil justice system in Croatia fulfills the preconditions needed for mutual trust and judicial co-operation with other Member States and the protection of fundamental human rights promoted by EU law

(Nove) funkcije javnih bilježnika u uređenju obiteljskopravnih odnosa – hrvatsko uređenje i komparativna rješenja

Izostanak dugo očekivanih, značajnijih reformskih zahvata u području hrvatskog izvanparničnog prava s jedne i tendencija izmještanja postupaka poput razvoda braka, odnosno, općenito, uređivanja obiteljskopravnih odnosa, iz nadležnosti sudova u nadležnost javnih bilježnika u državama članicama Europske unije (dalje: EU) s druge strane povod su rasprave o oportunosti uvođenja sličnih rješenja u hrvatski pravni sustav, koju donosi ovaj rad. Središnje je pitanje, pri tome, koju bi (novu) funkciju u uređivanju obiteljskopravnih odnosa bilo primjereno povjeriti javnim bilježnicima, a imajući u vidu postojeće zakonodavno uređenje u RH, kompetencije javnih bilježnika, tradicionalno poimanje uloge sudova u rješavanju obiteljskopravnih odnosa i sve prisutnije trendove jačanja autonomije volje stranaka u njihovom uređenju. Komparativnim istraživanjem rješenja u pravnim sustavima Estonije, Francuske, Grčke, Latvije, Luksemburga, Nizozemske, Portugala, Rumunjske, Slovačke, Slovenije i Španjolske pokušat će se, na temelju različitih modela u primjeni, dati odgovor na to pitanje. Zaključno će se, na temelju rezultata istraživanja različitih modela, razmotriti njihova moguća primjenjivost u našem pravnom sustavu i dati preporuke „de lege ferenda“ za njihovu operacionalizaciju i funkcionalizaciju u našem pravnom sustavu

LE NOVITÀ NEL PROCEDIMENTO DI REVISIONE

U ovom radu analizirat će se nacrt novele Zakona o parničnom postupku iz 2016. godine koji je usmjeren k važnim izmjenama u pogledu instituta revizije kako bi se Vrhovnom sudu Republike Hrvatske osiguralo ispunjavanje njegove javne funkcije - osiguranja jedinstvene primjene prava i ravnopravnosti svih u njegovoj primjeni. U svezi s time defi nirana je uloga Vrhovnog suda prema Ustavu Republike Hrvatske, ali i kroz shvaćanja Europskog suda za ljudska prava. S obzirom na temu rada, analiziran je razvoj instituta revizije kao izvanrednog pravnog lijeka kroz povijest hrvatskoga zakonodavstva te je ukazano na probleme koji postoje u sadašnjem uređenju. Razlog nužnosti promjena u pogledu revizije je preopterećenost Vrhovnog suda zbog pristizanja velikog boja revizijskih predmeta uz istodobno postojanje ogromnih zaostataka u dosadašnjem radu. Razlog zbog kojega su protivnici ove reforme toliko brojni je promjena paradigme u određenju uloge i funkcije Vrhovnog suda iz privatne u javnu funkciju čime bi Sud odlučivao samo o pravnim pitanjima u javnome interesu. Upravo zbog promjene paradigme, došlo bi do ukidanja dvostrukog kolosijeka u režimu revizije te bi bila propisana samo, tzv. revizija po dopuštenju. Predložene izmjene proučavane su kroz prizmu slovenskoga zakonodavstva koje je slične reforme provelo 2008. godine, a zbog sličnosti dvaju sustava pogodno je za usporedbu i predviđanja rezultata koji bi trebali uslijediti i u Republici Hrvatskoj.In this paper, a draft of the 2016 Law on Civil Procedure will be analyzed, focusing on significant changes to the audit institute to ensure that the Supreme Court of the Republic of Croatia ensures the fulfillment of its public function - ensuring the uniform application of the rights and equality of all in its use. In this regard, the role of the Supreme Court was defined according to the Constitution of the Republic of Croatia, but also through the notions of the European Court of Human Rights. Considering the topic of work, the development of the audit institute as an extraordinary legal remedy has been analyzed through the history of Croatian legislation and pointed to the problems that exist in the current arrangement. The reason for the necessity of revising the audit is overwork by the Supreme Court because of the large number of the audit subjects at the same time as the existence of huge backlogs in the work so far. The reason why opponents of this reform are so numerous is the change of the paradigm in determining the role and function of the Supreme Court from private to public function, which would make the Court decide only on legal issues in the public interest. Properly to the paradigm change, there would be a two-way revocation in the revision regime and only the so-called”Revision by Permission” could be legitimate. The proposed changes have been studied through the prism of Slovenian legislation, similar to the reforms carried out in 2008, and due to the similarity of the two systems, it is appropriate to compare and predict the results that should follow in the Republic of Croatia.Dieser Beitrag analysiert den Entwurf der Novelle des Zivilprozessgesetzes aus dem Jahr 2016, welcher wesentliche Änderungen in das Institut der Revision eingeführt hat, mit dem Ziel, dem Obersten Gerichtshof der Republik Kroatien die Erfüllung seiner öffentlichen Funktion – Sicherung der einheitlichen Rechtsanwendung und Gleichberechtigung aller Personen bei dieser Anwendung – zu ermöglichen. Diesbezüglich wird die Rolle des Obersten Gerichtshofs der Republik Kroatien dem Verfassungsgericht der Republik Kroatien aber auch den Ansichten des Europäischen Gerichtshofs für Menschenrechte gegenüber definiert. Die Entwicklung des Instituts der Revision als eines außerordentlichen Rechtsbehelfs in der Geschichte der kroatischen Gesetzgebung wird im Beitrag analysiert. Es wird auch auf die Probleme bei der bestehenden Regelung hingewiesen. Änderungen bezüglich der Revision sind notwendig, weil der Oberste Gerichtshof infolge der großen Anzahl von Revisionsgegenständen und der Rückstände überlastet ist. Andererseits gibt es viele Gegner dieser Reform, denn die Rolle und Funktion des Obersten Gerichtshofs wurde damit von privater auf öffentliche Funktion geändert, was bedeuten würde, dass der Gerichtshof nur über Rechtssachen von öffentlichem Interessen entscheiden würde. Gerade wegen der Änderung dieses Paradigmas wurde man die Zweigleisigkeit im Regime der Revision aufheben, was bedeuten würde, dass man nur die sog. „Revision nach Zulässigkeit“ erlauben würde. Die vorgeschlagenen Änderungen wurden durch das Prisma der slowenischen Gesetzgebung untersucht, die im Jahr 2008 ähnliche Reformen durchführte. Wegen Ähnlichkeiten zwischen zwei Systemen eignet sich diese Vergleichung für die Vorhersage der in der Republik Kroatien zu erwartenden Ergebnisse.Nel presente lavoro si analizzerà il disegno della novella della legge sul contenzioso civile del 2016 volto a riformare in maniera importante il procedimento di revisione al fine di garantire alla Suprema Corte della Repubblica di Croazia le sue funzioni pubbliche, in primis di garante dell’applicazione univoca del diritto e dell’eguaglianza di tutti nella sua applicazione. A tale proposito viene defi nito il ruolo della Suprema Corte nel rispetto della Costituzione della Repubblica di Croazia, ma anche attraverso l’interpretazione della Corte europea dei diritti dell’uomo. In considerazione del tema oggetto d’indagine, viene presa in disamina l’evoluzione dell’istituto della revisione quale mezzo di impugnazione straordinario nella storia della legislazione croata, sollevando all’uopo le questioni che emergono nella disciplina attuale. La ragione dell’esigenza di modificare la revisione si rinviene nella pressione avvertita dalla Suprema Corte a causa dell’elevato numero di casi di revisione unitamente ai rilevanti arretrati relativi a procedimenti pregressi. Il motivo per il quale tale riforma incontri lo sfavore di molti va rinvenuto nel cambiamento del paradigma nella concezione del ruolo e della funzione della Suprema Corte da privata a pubblica, con la quale la Corte sarebbe deputata a decidere soltanto delle questioni giuridiche di interesse pubblico. Proprio in ragione del cambiamento di paradigma, si giungerebbe all’eliminazione del doppio binario nel regime della revisione e verrebbe regolata la sola “revisione eccezionale“. Le modifiche proposte sono disaminate attraverso il prisma della legislazione slovena che riformò similmente la materia nel 2008; vista la somiglianza dei due ordinamenti, ciò potrebbe essere utile nella previsione delle conseguenze cui la riforma potrebbe condurre nella Repubblica di Croazia