Allergic bronchopulmonary aspergillosis mimicking lung cancer in a non-asthmatic female patient: a case report

Alergiczna aspergiloza oskrzelowo-płucna (ABPA) jest chorobą płuc, o zmiennym obrazie radiologicznym, wywołaną reakcją nadwrażliwości na antygeny grzybów z rodzaju Aspergillus, najczęściej Aspergillus fumigatus. Alergiczna aspergiloza oskrzelowo- płucna najczęściej występuje u chorych na astmę steroidozależną (1–2% chorych) lub mukowiscydozę (5–15% chorych). Bardzo rzadko chorobę rozpoznaje się u osób bez astmy oskrzelowej. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek ABPA u 45-letniej chorej, diagnozowanej wstępnie z powodu podejrzenia raka płuca lewego z poszerzeniem wnęki, u której nigdy nie rozpoznawano astmy oskrzelowej. Po wykonaniu badań rozpoznano ABPA i wdrożono leczenie z poprawą kliniczną, radiologiczną i obniżeniem stężenia immunoglobulin E (IgE). Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 80, 1: 77–81Allergic bronchopulmonary aspergillosis (ABPA) is a lung disease caused by a hypersensitivity reaction to antigens of the Aspergillus species (most frequently Aspergillus fumigatus), with a variable radiographic appearance. ABPA most commonly affects patients with steroid-dependent asthma (1–2%) and patients with cystic fibrosis (5–15%). ABPA is very rarely diagnosed in non-asthmatics. We report a case of ABPA in a 45-year-old female initially evaluated for suspected cancer of the left lung with hilar lymphadenopathy, who had never been diagnosed with asthma. After the diagnostic investigation was complete, the diagnosis of ABPA was established and appropriate treatment was instituted leading to clinical, radiological, and serological improvement (IgE decrease)

Pulmonary alveolar proteinosis during a 30-year observation. Diagnosis and treatment

Wstęp: Proteinoza pęcherzyków płucnych (PPP) jest rzadką chorobą charakteryzującą się nieprawidłowym gromadzeniem substancji surfaktantopodobnej w makrofagach pęcherzyków płucnych i oskrzelikach końcowych. Przebieg choroby jest różnorodny, a rokowanie często jest dobre. U części chorych proces jednak postępuje oraz może być przyczyną dysfunkcji układu oddechowego i upośledzać jakość życia. W takiej sytuacji jedynym skutecznym leczeniem jest płukanie całych płuc. Celem pracy jest przedstawienie charakterystyki i przebiegu PPP w materiale własnym z prześledzeniem metod rozpoznawania i okoliczności kierowania chorych do Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc z uwzględnieniem wskazań do leczenia i oceną jego efektywności.Materiał i metody: Do retrospektywnej analizy włączono 17 chorych: 6 kobiet i 11 mężczyzn w wieku 32–56 lat obserwowanych w III Klinice Chorób Płuc Instytutu Gruźlicy w latach 1984–2013. Wszyscy chorzy mieli wykonane badania radiologiczne klatki piersiowej: badanie konwencjonalne (RTG) oraz 15 chorych — tomografię komputerową wysokiej rozdzielczości (HRCT), badania czynnościowe płuc i gazometrię. U wszystkich wykonano bronchoskopię, u 7/17 — płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe (BAL), czternaścioro chorych było poddanych otwartej biopsji płuca (OBP). Kryteriami kwalifikującymi do płukania całych płuc (WLL) była progresja choroby z dusznością ograniczającą dzienną aktywność i/lub hipoksemia.Wyniki: U 13/17 chorych rozpoznanie ustalono poza Instytutem Gruźlicy. Chorych kierowano do Instytutu Gruźlicy (IG) w celu ustalenia dalszego postępowania. Podstawą rozpoznania PPP było badanie histologiczne wycinków z płuca pobranych podczas otwartej biopsji (w 14 przypadkach) i podczas biopsji przezoskrzelowej (w 2 przypadkach). Tylko u 1 chorego rozpoznanie ustalono w oparciu o badanie popłuczyn oskrzelowo-pęcherzykowych. Obraz płuc w HRCT był charakterystyczny dla proteinozy w 11/15 przypadkach, a obraz płynu z płukania oskrzelowo-pęcherzykowego w 6/7 przypadkach, w których wykonano BAL. U 4 chorych narażonych na czynniki szkodliwe, rozpoznano proteinozę wtórną, u pozostałych nie znaleziono narażenia na zanieczyszczenia środowiskowe ani choroby sprzyjającej zachorowaniu — rozpoznano zatem pierwotną proteinozę pęcherzykową. U jednej chorej wykryto przeciwciała przeciw czynnikowi stymulującemu dla monocytów/makrofagów (GM-CSF) w surowicy, co pozwoliło na rozpoznanie autoimmunologicznej postaci proteinozy (aPPP). Większość chorych (10/17) zgłaszała objawy w momencie rozpoznania: duszność lub objawy zakażenia dróg oddechowych. Najczęstszym zaburzeniem w badaniach czynnościowych płuc (12/17) było obniżenie wskaźnika dyfuzji dla tlenku węgla (DLCO). U 2 chorych stwierdzono niewydolność oddechową w spoczynku. Chorych obserwowano od 6 miesięcy do 19 lat. Samoistną częściową remisję zmian obserwowano u 10 spośród 13 chorych nieleczonych, w tym u jednego chorego remisję całkowitą, w 3 przypadkach stwierdzono stabilizację zmian w badaniach radiologicznych, a u kolejnych 4 chorych zastosowano leczenie w postaci płukania całych płuc, uzyskując u 3 z nich poprawę kliniczną oraz częściową remisję zmian w badaniach radiologicznych. U jednego chorego pomimo trzykrotnego płukania nie uzyskano poprawy.Wnioski: Proteinoza pęcherzyków płucnych jest rzadką chorobą śródmiąższową, w większości przypadków o łagodnym przebiegu. U 13/17 chorych rozpoznanie ustalono poza Instytutem Gruźlicy na podsatawie badań histopatologicznych wycinków z płuca pobranych podczas otwartej biopsji płuca, co jest głównie związane z czasem, z jakiego pochodzi większość chorych (1984–2004), kiedy to otwarta biopsja płuca była wymaganym badaniem diagnostycznym. Po ustaleniu rozpoznania chorzy byli kierowani do Instytutu Gruźlicy w celu ustalenia dalszego postępowania. Najczęściej stwierdzanym zaburzeniem w badaniach czynnościowych płuc było obniżenie DLCO. W większości przypadków obserwowano spontaniczną remisję zmian. U czterech chorych z PAP o ciężkim przebiegu zastosowano płukanie całych płuc, uzyskując w 3 przypadkach poprawę.Introduction: Pulmonary alveolar proteinosis (PAP) is a rare disease characterised by the abnormal accumulation of surfactant-like material in macrophages within the alveolar spaces and distal bronchioles. The course of the disease is variable and the prognosis is often good. However, progressive disease in some patients can cause respiratory dysfunction and can be life threatening. In this situation, the only effective treatment is whole lung lavage. The objective of the study was to present the characteristics and the course of pulmonary alveolar proteinosis in our own material, the diagnostic methods used, the indications for treatment and the treatment efficacy.Material and methods: Retrospective analysis included 17 patients: 6 women and 11 men, aged from 32 to 56 years, who were observed in the Third Lung Department of Pneumonology at the National Institute of Tuberculosis and Lung Diseases between 1984 and 2013. In all patients chest X-ray, pulmonary function test and blood gases were performed. In 15 patients, high-resolution computed tomography (HRCT) was obtained. Bronchoscopy was performed in all of the patients, and in 7/17, bronchoalveolar lavage (BAL) was carried out. Fourteen patients underwent open lung biopsy. The indications for whole lung lavage (WLL) were progression of dyspnoea with restriction of daily activity and/or hypoxaemia.Results: In most of the patients (13/17) the diagnosis was established outside our institute. Patients were referred to our department to establish further procedures. The criteria of diagnosis of PAP in most patients (16/17) was the histological examination of lung tissue, obtained by open lung biopsy (14 cases) and transbronchial lung biopsy (TBLB) (2 cases). Only in one patient the diagnosis was established on the basis of BAL. HRCT imaging was characteristic of proteinosis in 11/15 patients, and BAL examination in 6/7 patients, in whom BAL was performed. In four patients, who had been exposed to injurious factors for many years, secondary proteinosis was recognised; in other patients, no exposure or no other disease was found, and primary alveolar proteinosis was diagnosed. In one patient granulocyte macrophage colony stimulating factor autoantibody was detected. The majority of patients (10/17) had clinical symptoms at the diagnosis. The most commonly reported was dyspnoea, followed by respiratory tract infections. The most common abnormality (12/17) in pulmonary lung test was a decrease of diffusing capacity of the lung for carbon monoxide (DLCO). Respiratory distress at rest was found in two patients. Patients were observed for the period of 6 months to 19 years. Spontaneous partial remission was observed in 10 out of 13 untreated patients, including one complete remission; in 3 cases stabilisation was found in radiological examinations; and in other 4 patients, whole lung lavagewas used, resulting in clinical improvement with partial resolution of lesions in radiological examinations in 3 patients. In one patient, despite WLL being repeated three times, improvement was not achieved.Conclusions: Pulmonary alveolar proteinosis is a rare interstitial disease with a mild course in most cases. In 13/17 patients diagnosis was based on histological examination of samples from open lung biopsy. The presented patients were observed in the years 1984–2004, and at that time histologic examination was the main diagnostic method. The most common abnormality in pulmonary function tests was decrease of DLCO. In most cases, spontaneous remission of the disease was observed. In four patients with severe course of PAP, WLL was performed with subjective, functional and radiological improvement in 3 of them

Gruźlica płuc imitująca rozwój raka płuca po 10 latach od remisji raka

Różnicowanie pomiędzy gruźlicą płuc a rakiem płuca stanowi często prawdziwe wyzwanie dla klinicystów, szczególnie że oba schorzenia mogą występować równocześnie. Jest to spowodowane tym, że zarówno objawy kliniczne, jak i radiologiczne obu chorób są podobne. Prezentowany opis przypadku przedstawia pacjentkę leczoną 10 lat wcześniej na zaawansowanego raka płuca, która z powodu pojawienia się nowych objawów klinicznych i zmian radiologicznych trafiła ponownie do szpitala z powodu podejrzenia progresji raka, a u której ostatecznie rozpoznano gruźlicę.Różnicowanie pomiędzy gruźlicą płuc a rakiem płuca stanowi często prawdziwe wyzwanie dla klinicystów, szczególnie że oba schorzenia mogą występować równocześnie. Jest to spowodowane tym, że zarówno objawy kliniczne, jak i radiologiczne obu chorób są podobne. Prezentowany opis przypadku przedstawia pacjentkę leczoną 10 lat wcześniej na zaawansowanego raka płuca, która z powodu pojawienia się nowych objawów klinicznych i zmian radiologicznych trafiła ponownie do szpitala z powodu podejrzenia progresji raka, a u której ostatecznie rozpoznano gruźlicę

Immunophenotype of T Cells Expressing Programmed Death-1 and Cytotoxic T Cell Antigen-4 in Early Lung Cancer: Local vs. Systemic Immune Response

The overexpression of programmed death-1 (PD-1) and cytotoxic T cell antigen 4 (CTLA-4) receptors on T cells are among the major mechanisms of tumor immunoevasion. However, the expression pattern of these receptors on T cell subpopulations of a different activation status and at different sites is poorly characterized. Thus, we analyzed the expression of PD-1 and CTLA-4 on the naïve, activated, memory, and activated memory T cells. Bronchoalveolar lavage fluid (BALF) from the lung affected by lung cancer (clBALF), the opposite ‘healthy’ lung (hlBALF), and peripheral blood (PB) samples were collected from 32 patients. The cells were analyzed by multiparameter flow cytometry. The proportion of memory, activated, and activated memory CD8+ cells with the expression of PD-1 and CTLA-4 were elevated in the clBALF when compared to the hlBALF (insignificantly), but these proportions were significantly higher in the BALF when compared with the PB. The proportions of PD-1+ and CTLA-4+ T cells were elevated in the squamous cell carcinoma when compared to the adenocarcinoma patients. Also, the expression of PD-1 and CTLA-4 on T cells from the BALF was significantly higher than from PB. We report for the first time the differential expression of checkpoint molecules on CD4+ and CD8+ lymphocytes at a different stage of activation in the local environment of lung cancer. Moreover, the circulating T cells have a distinct expression of these receptors, which suggests their poor utility as biomarkers for immunotherapy

Blood Monocyte Subsets with Activation Markers in Relation with Macrophages in Non-Small Cell Lung Cancer

(1) The cells from the monocyte line play an important role as regulators of cancer development and progression. Monocytes present pro- and anti-tumor immunity and differentiation into macrophages. Macrophages are predominant in the lung cancer environment and could be evaluated by bronchoalveolar lavage fluid (BALF). (2) The aim of the study was analysis of monocytes: classical, intermediate and non-classical with expression of: CD62L, CD11c, CD18, HLA-DR in non-small cell lung cancer (NSCLC) and their correlation with BALF macrophages from lungs with cancer (clBALF) and healthy lungs (hlBALF). (3) A total of 24 patients with NSCLC and 20 healthy donors were investigated. Monocyte subtyping and macrophage counts were performed by flow cytometry. (4) There are three types in peripheral blood (PB): classical monocytes (CD14++CD16-), intermediate (CD14+CD16+) and non-classical (CD14-/+CD16++). We noticed a higher proportion of classical and intermediate monocytes in lung cancer than in healthy donors (76.2 vs. 67.3, and 7.9 vs. 5.2 p < 0.05). We observed a higher proportion of macrophages in clBALF then in hlBALF. A higher CD62L expression on all monocyte subtypes in healthy donors than in study group was found. There were positive correlations between: classical CD11c+, intermediate CD11c+, intermediate HLA-DR+ monocytes in PB with macrophages in clBALF. We did not observe these correlations with macrophages from hlBALF. (5) A predominance of classical and intermediate monocytes in lung cancer and the correlation between intermediate monocytes with CD11c+ and HLA-DR+ and macrophages from the NSCLC milieu support a role of monocyte-line cells in cancer immunity. A high proportion of monocytes with low expression of CD62L indicates the participation of monocytes in attenuation of anticancer response