Exenatide twice daily versus insulin glargine for the treatment of type 2 diabetes in Poland — subgroup data from a randomised multinational trial GWAA

Wstęp: Ocena bezpieczeństwa i efektów leczenia analogiem GLP-1 (eksenatyd) i długodziałajacym analogiem insuliny (glargina) pacjentówz cukrzycą typu 2, nieskutecznie leczonych doustną terapia skojarzoną, biorących udział w polskiej grupie 26-tygodniowego,wieloośrodkowego, otwartego, randomizowanego badania klinicznego GWAA.Materiał i metody: 80 pacjentów z cukrzycą typu 2 skojarzoną z otyłością (BMI 25–45 kg/m2), nieskutecznie (7% < HbA1c < 10%) leczonychdoustną terapią skojarzoną (metformina + pochodna sulfonylomocznika) zostało zrandomizowanych do dwóch grup leczenia interwencyjnego.Pierwsza otrzymywała eksenatyd 20 μg/dobę, a druga glarginę w jednej dawce na dobę. Analizie porównawczej poddano masęciała, BMI, HbA1c, dobowy profil glikemii i działania niepożądane.Wyniki: Średnie stężenie HbA1c było 7,9% (0,86) i 7,8% (1,02) w odpowiednich grupach, W 26 tygodniu leczenia uzyskano redukcję HbA1cw obu grupach (eksenatyd –0,72% [0,12]; glargina –0,64% [0,12]). Poposiłkowa glikemia, po śniadaniu i kolacji, była niższa u pacjentówleczonych eksenatydem. Masa ciała w tej grupie uległa redukcji 1,9 (0,48) kg, natomiast wzrosła 1,6 (0,48) kg u pacjentów leczonych insuliną(różnica: –3,5 kg [95%CI –4,9; –2,2]). Nocne hipoglikemie zostały zgłoszone przez 3 pacjentów w porównaniu do 7 (3 v. 24 epizody)odpowiednio w grupie leczonej eksenatydem i glarginą. Objawy uboczne występowały częściej w grupie leczonej eksenatydem (nudnościn = 22 v. n = 1, wymioty n = 5 v. 0, bóle głowy n = 8 v. n = 2) w porównaniu z grupą leczoną glarginą.Wnioski: Eksenatyd był równie efektywny jak glargina w zakresie wyrównania gospodarki węglowodanowej w badanych grupachpacjentów z cukrzycą typu 2. Terapia eksenatydem skuteczniej obniżała glikemie poposiłkowe, zaś insulinoterapia zapewniała niższeglikemie na czczo. Przewagą leczenia eksenatydem była redukcja masy ciała oraz mniej epizodów hipoglikemii, jednak przy większejczęstości objawów ubocznych ze strony przewodu pokarmowego.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 375–382)Introduction: We explored the safety and efficacy of exenatide BID v. insulin glargine in a subgroup of Polish patients with type 2 diabetessub-optimally controlled with metformin plus a sulfonylurea, participating in a 26-week randomised, controlled open-label trial.Material and methods: In Poland, 80 patients (HbA1c 7–10%, BMI 25–45 kg/m2) were randomised to exenatide 10 μg BID (n = 40) or insulinglargine once daily (n = 40). We present exploratory analyses on HbA1c, glucose profiles, body weight, hypoglycaemia and adverse events (AEs).Results: Mean (SD) baseline HbA1c was 7.9% (0.86) for exenatide and 7.8% (1.02) for insulin glargine. At Week 26, LS mean (SEM) HbA1cdecreased in both groups (exenatide –0.72% [0.12]; glargine –0.64% [0.12]), as did fasting glucose. Postprandial glucose excursions afterbreakfast and dinner were smaller in patients treated with exenatide. LS mean (SEM) body weight decreased by –1.9 (0.48) kg with exenatideand increased by 1.6 (0.48) kg with glargine (group difference [95%CI]: –3.5 kg [–4.9 to –2.2]). Hypoglycaemia was low in bothgroups; nocturnal hypoglycaemia was reported for three v. seven patients (three v. 24 episodes) in the exenatide and glargine groups,respectively. Adverse events were more common with exenatide (nausea n = 22 v. n = 1, vomiting n = 5 v. n = 0, headache n = 8 v. n = 2).Conclusion: This exploratory analysis confirms that findings from the global study apply to patients treated with exenatide BID andglargine in Poland, showing that exenatide BID was as effective as insulin glargine. Data suggested that changes in HbA1c were similar,with fasting glucose changes greater in the glargine group and postprandial changes greater in the exenatide BID group. Exenatide BIDwas associated with weight reduction, less nocturnal hypoglycaemia, but more gastrointestinal events compared to glargine.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 375–382