Diagnostyka łuszczycy za pomocą dermoskopu i mikroskopu konfokalnego

Łuszczyca jest przewlekłą, zapalną, genetycznie uwarunkowaną chorobą, dotyczącą około 2% populacji. Pierwsze objawy choroby pojawiają się zazwyczaj u osób dorosłych. W patogenezie zwraca się uwagę na związek z antygenami Cw2, Cw6, B13, Bw57, DR7, A30 czy B27. W większości przypadków postawienie prawidłowej diagnozy nie stanowi problemu, jednak czasami obraz kliniczny jest niecharakterystyczny, co dla dermatologa może stanowić niemałe wyzwanie. W tych przypadkach zarówno dermoskopia, jak i mikroskopia konfokalna in vivo wydają się bardzo pomocne. Dermoskopowo łuszczyca wykazuje typowe cechy: pod warstwą rogową widoczne liczne naczynia krwionośne typu kropek. W obrazie spod mikroskopu konfokalnego w warstwie wierzchniej dominują typowy układ plastra miodu i parakeratoza. Na granicy skórno-naskórkowej widoczne są liczne poszerzone naczynia w brodawkach skórnych, w których świetle obserwuje się komórki zapalne. Obie metody diagnostyczne pozwalają uniknąć biopsji, a w efekcie oszpecenia pacjenta blizną, jednocześnie zwiększając szanse postawienia trafnej diagnozy.Łuszczyca jest przewlekłą, zapalną, genetycznie uwarunkowaną chorobą, dotyczącą około 2% populacji. Pierwsze objawy choroby pojawiają się zazwyczaj u osób dorosłych. W patogenezie zwraca się uwagę na związek z antygenami Cw2, Cw6, B13, Bw57, DR7, A30 czy B27. W większości przypadków postawienie prawidłowej diagnozy nie stanowi problemu, jednak czasami obraz kliniczny jest niecharakterystyczny, co dla dermatologa może stanowić niemałe wyzwanie. W tych przypadkach zarówno dermoskopia, jak i mikroskopia konfokalna in vivo wydają się bardzo pomocne. Dermoskopowo łuszczyca wykazuje typowe cechy: pod warstwą rogową widoczne liczne naczynia krwionośne typu kropek. W obrazie spod mikroskopu konfokalnego w warstwie wierzchniej dominują typowy układ plastra miodu i parakeratoza. Na granicy skórno-naskórkowej widoczne są liczne poszerzone naczynia w brodawkach skórnych, w których świetle obserwuje się komórki zapalne. Obie metody diagnostyczne pozwalają uniknąć biopsji, a w efekcie oszpecenia pacjenta blizną, jednocześnie zwiększając szanse postawienia trafnej diagnozy

Healing Process after High-Intensity Focused Ultrasound Treatment of Benign Skin Lesions: Dermoscopic Analysis and Treatment Guidelines

Background: High-Intensity Focused Ultrasound (HIFU) has emerged as a precise and non-invasive modality for tissue ablation and healing. This study presents a detailed dermoscopic analysis of skin healing post-High-Intensity Focused Ultrasound (HIFU) treatment, focusing on common benign skin lesions, such as seborrheic keratosis, sebaceous hyperplasia, vascular lesions, and sebaceous nevi. Methods: Prior to HIFU treatment, a comprehensive assessment was conducted, integrating ultrasound scanning and clinical evaluations. The TOOsonix System ONE-M was employed for HIFU treatments, with parameters tailored to each lesion type. Results: A common pattern observed across all lesions includes initial whitening post treatment, followed by scab formation and the development of a pink area with reparative vessels. This study, however, highlights distinct differences in fibrosis patterns and healing timelines across different lesion types. Each lesion type exhibited unique fibrosis patterns post treatment. Flatter variants of seborrheic keratosis healed within a month, displaying hypopigmentation and reparative vessels, alongside a distinct lattice fibrosis pattern in more verrucous forms, which took about two months to heal. Sebaceous hyperplasia, characterized by rapid healing within three weeks, demonstrated fibrosis with pink areas and perpendicular white lines, concluding with a slight depression. Vascular lesions varied in healing time based on depth, with superficial ones showing whitening and crust formation, while deeper lesions had vessel occlusion and size reduction accompanied by concentric fibrotic bands. Sebaceous nevi presented the longest healing duration of three months, characterized by amorphous white-gray structures, scab formation, and the emergence of pink areas with branching vessels, leading to clear skin with reduced white lines. Conclusions: in conclusion, this meticulous clinical evaluation highlights the unique healing characteristics and timelines for each skin lesion type treated with HIFU. These insights are invaluable for optimizing follow-up assessments, identifying potential complications, and refining treatment protocols. By providing detailed insights into the healing timelines and patterns for different types of lesions, patients can be better informed about their post-treatment journey