Osiemnastosekundowa pauza podczas testu pochyleniowego — co dalej?

Authors present a case report of a young man with whom despite to the fainting and significant pauses during a tilt test, implantation of pacemaker was not performed. The patient remains in outpatients care and he seems to refer advantage of the conservative treatment. Above procedure, there is in accordance with current guidelines, which emphasize the selection of a small group of patients among which invasive treatment (pacemaker implantation) should be considered. Recent studies point out an increasing role of prolonged Holter monitoring and implantable events recorders. In contrast, there is no evidence that cardiodepressive syncope during tilt test indicates pacemaker implantation as first-line therapy.Autorzy przedstawili przypadek młodego mężczyzny, u którego mimo wywiadu omdlenia i istotnej pauzy w trakcie testu pochyleniowego nie zdecydowano o implantacji kardiostymulatora. Pacjent pozostający pod stałą kontrolą ambulatoryjną odnosi korzyści z zastosowanego postępowania zachowawczego. Takie postępowanie pozostaje w zgodzie z aktualnymi wytycznymi, w których kładzie się nacisk na selekcję wąskiej grupy chorych, którzy powinni być kierowani na leczenie inwazyjne (implantacja kardiostymulatora). W najnowszych badaniach podkreśla się coraz większą rolę przedłużonej rejestracji holterowskiej i wszczepialnych rejestratorów zdarzeń. Natomiast brakuje dowodów, na to, że omdlenie kardiodepresyjne w trakcie testu pochyleniowego stanowi jednoznaczne wskazanie do stałej stymulacji serca

Inappropriate sinus tachycardia — ailment or disease?

We present a case of a 36-year-old female patient with a long history of persistent palpitations, limited exercise tolerance, and pre-syncope. ECG recordings revealed long lasting episodes of inappropriate sinus tachycardia (IST). IST is characterised by persistent cardiac arrhythmias with sinus P waves in the ECG, and an exaggerated response to a minimal physical effort or stress. Using 24-h Holter definition the average heart rate in patients with IST should be > 90 bpm or daytime heart rate > 100 bpm. The syndrome is associated neither with structural heart disease nor with any reversible causes of sinus tachycardia (i.e. fever, anemia, infection, hyperthyroidism, drug abuse). Therefore the diagnosis is generally one of exclusion. Beta-blockers are most frequently used as first line therapy. Other potentially effective drugs are nondihydropyridine calcium antagonists or ivabradine. The prognosis in patients with IST is very good but in some cases the symptoms can be severe and debilitating

Analiza EKG to nie tylko rola lekarza…

Parkinson’s disease is a frequent cause of pitfalls in ECG interpretation. ECG recordings are frequently interpreted as ventricular tachycardia or/and atrial flutter. These ECG findings are in fact provoked by motion artifacts. Case report describes a 59-year-old man with Parkinson’s disease in whom wide QRS tachycardia was recognized based on a surface ECG. Patient was referred to a hospital in order to determine indications for an implantable cardioverter-defibrillator implantation. Reanalysis of an electrocardiogram enabled to verify the initial diagnosis.Choroba Parkinsona jest często opisywaną przyczyną elektrokardiograficznych pomyłek diagnostycznych. Zapisy krzywych w elektrokardiogramie (EKG) interpretowane jako częstoskurcze komorowe lub/i trzepotanie przedsionków są w istocie spowodowane drżeniami mięśniowymi. Opisany przypadek dotyczy 59-letniego mężczyzny z chorobą Parkinsona, u którego na podstawie zapisu EKG rozpoznano częstoskurcz z szerokimi zespołami QRS. Pacjenta skierowano do kliniki w celu rozważenia kwalifikacji do implantacji kardiowertera-defibrylatora. Dokładna analiza EKG pozwoliła na weryfikację rozpoznania

Sports safety for patients with implantable cardioverter-defibrillator

Implantowane kardiowertery-defibrylatory (ICD) to standard postępowania w pierwotnej i wtórnej prewencji nagłego zgonu sercowego. Urządzenia te są coraz częściej spotykane u młodych osób czynnie uprawiających sporty. Do tej pory wszczepienie ICD u wspomnianych chorych wiązało się z koniecznością zmiany trybu życia, co mogło niekorzystnie wpływać na jakość życia. Ze względu na sprzeczne doniesienia dotyczące bezpieczeństwa uprawiania sportów przez osoby po wszczepieniu ICD, w 2006 roku zainicjowano rejestr pacjentów z ICD, którzy kontynuują wyczynowe lub amatorskie uprawianie sportu. Wyniki ICD Sports Registry wskazują na możliwość czynnego uprawiania sportu przez osoby z ICD bez ryzyka poważnych urazów czy nieskutecznych wyładowań ICD.Implantable cardioverter-defibrillators (ICD) have become a standard management in primary and secondary prevention of sudden cardiac death. More and more frequently ICD are implanted in young, active patients. So far, implantation of the device was associated with the necessity to change patients’ lifestyle, which might adversely affect their quality of life. Due to discrepancies in reports on sports safety in patients with ICD, a multicentre international ICD Sport Registry was initiated in 2006. The results of this study showed that many patients with implanted cardioverter-defibrillator are physically active. ICD Sports Registry results indicate the possibility of sports participation of people with an ICD without the risk of serious injury or ineffective ICD therapy

Nawrotny częstoskurcz w łączu przedsionkowo-komorowym — odwracalna przyczyna nieadekwatnych wyładowań wszczepialnego kardiowertera-defibrylatora

Pacjentowi (68-letni mężczyzna) z rozpoznaną kardiomiopatią rozstrzeniową wszczepiono kardiowerter-defibrylator (ICD) w prewencji pierwotnej nagłego zgonu sercowego. W systemie home-monitoring zaobserwowano wiele arytmii, które zostały sklasyfikowane przez ICD jako epizody częstoskurczu komorowego. Arytmie były pomyślnie przerwane terapią antytachyarytmiczną, raz została zastosowana terapia wysokoenergetyczna (14 J). W zapisie z 24-godzinnego  monitorowania elektrokardiograficznego metodą Holtera zarejestrowano napad arytmii z regularnymi, wąskimi zespołami QRS. Po analizie zapisów wewnątrzsercowych z pamięci ICD wysunięto podejrzenie, że był to nawrotny częstoskurcz w łączu przedsionkowo-komorowym. W czasie inwazyjnego badania elektrofizjologicznego potwierdzono diagnozę i wykonano ablację drogi wolnej łącza przedsionkowo-komorowego. Kontrola ICD przy użyciu telemonitoringu potwierdziła  skuteczność zabiegu ablacji.