Retrospektywna analiza skuteczności i bezpieczeństwa leczenia kabazytakselem chorych z rozsianym rakiem gruczołu krokowego opornym na kastrację po niepowodzeniu leczenia docetakselem

Wstęp. Kabazytaksel został zarejestrowany przez FDA i EMEA do leczenia chorych na przerzutowego raka gruczołu krokowego opornego na kastrację (mCRPC) po niepowodzeniu chemioterapii opartej na docetakselu. W okresie od czerwca 2011 do listopada 2013 roku kabazytaksel był dostępny dla polskich pacjentów z mCRPC w ramach programu refundacji chemioterapii niestandardowej. Celem pracy jest retrospektywna analiza danych dotyczących skuteczności oraz bezpieczeństwa terapii kabazytakselem prowadzonej w tym okresie. Materiał i metody. Zebrano retrospektywnie dane 48 chorych na mCRPC, którzy otrzymali kabazytaksel jako chemioterapię drugiej lub trzeciej linii, po niepowodzeniu leczenia docetakselem. Dane dotyczyły: wyjściowej charakterystyki chorych, historii choroby nowotworowej oraz przebiegu leczenia kabazytakselem w zakresie skutków i bezpieczeństwa. Przeżycie wolne od (radiologicznej/klinicznej/biochemicznej) progresji (PFS) i czas całkowitego przeżycia (OS) oceniono przy pomocy metody Kaplana–Meiera; oceniono również odsetki obiektywnych odpowiedzi i korzyści klinicznych. Wyniki. W badanej grupie 48 chorych mediana PFS wyniosła 4,2 (95% CI 3,4–5,1) miesiąca, a OS — 15,1 (95% CI 12,7–17,4) miesiąca. Wartość OS liczona od momentu rozpoczęcia leczenia docetakselem u chorych, którzy otrzymali kabazytaksel w ramach drugiej linii leczenia, wyniósł 28,7 (95% CI 25,3–32,1) miesiąca. Odsetki przeżyć 1-, 2- i 3-letnich wyniosły odpowiednio 65%, 25% i 15%. Ogółem podano 289 cykli kabazytakselu (średnio 6 na chorego). U 41 chorych dokonano oceny odpowiedzi biochemicznej. Redukcję PSA > 50% w porównaniu z wartościami wyjściowymi uzyskano u 19/41 (46%) pacjentów, w tym u 3/41 zaobserwowano obniżenie stężenia PSA > 50% po początkowym wzroście. Zdarzenia niepożądane dotyczyły najczęściej układu krwiotwórczego (26 chorych) i pokarmowego (14 chorych). Zgłoszono 10 poważnych zdarzeń niepożądanych, w tym jeden zgon z powodu ostrej niewydolności nerek. Wniosek. Leczenie kabazytakselem chorych na uogólnionego raka gruczołu krokowego opornego na kastrację po niepowodzeniu leczenia docetakselem stanowi wartościową opcję terapeutyczną, o akceptowalnej toksyczności, w aspekcie stabilizacji stanu klinicznego i możliwości wydłużenia czasu przeżycia

Retrospektywna analiza skuteczności i bezpieczeństwa leczenia kabazytakselem pacjentów z rozsianym rakiem gruczołu krokowego opornym na kastrację po niepowodzeniu leczenia docetakselem

Introduction. Cabazitaxel has been approved by the FDA and EMEA for the treatment of metastatic castration- resistant prostate cancer (mCRPC) after failure of docetaxel-based chemotherapy. Between June 2011 and November 2013 cabazitaxel was reimbursed for Polish mCRPC patients as a non-standard chemotherapy. The study objective was a retrospective analysis of the efficacy and safety data of mCRPC patients treated with cabazitaxel in this period. Material and methods. Collection of retrospective data on 48 consecutive mCRPC patients treated with cabazitaxel after docetaxel failure. Data on baseline characteristics, cancer history, and the efficacy and safety of cabazitaxel treatment were collected. Progression-free survival (PFS) (radiological/clinical/biochemical) and overall survival (OS) were estimated by the Kaplan-Meier method. Objective response rate and clinical benefit were also assessed. Results. Forty-eight patients were included. Median PFS was 4.2 (95% CI 3.4–5.1) months, and median OS was 15.1 (95% CI 12.7–17.4) months. OS since docetaxel initiation in patients treated with cabazitaxel as second-line chemotherapy (n = 47) was 28.7 (95% CI 25,3–32,1) months. OS rates at 1, 2, and 3 years after first cabazitaxel cycle were 65%, 25%, and 15%, respectively. In total, 289 cycles of cabazitaxel were administered (mean six per patient). There were 41 patients evaluable for biochemical response, 19/41 (46%) of whom had a PSA decrease of at least 50% from baseline, including 3/41 who had an initial PSA flare followed by a decrease of at least 50% from baseline. Adverse events comprised predominantly haematological (26 patients) and gastrointestinal (14 patients) toxicities. Ten SAEs were reported, including one death due to acute renal failure. Conclusions. Treatment of mCRPC patients with cabazitaxel after docetaxel failure is an important therapeutic option with acceptable toxicity with respect to clinical stabilisation and possibly increased survival.Wprowadzenie: Kabazytaksel został zarejestrowany przez FDA i EMEA do leczenia chorych na przerzutowego raka gruczołu krokowego opornego na kastrację (mCRPC) po niepowodzeniu chemioterapii opartej o docetaksel. W okresie od czerwca 2011 do listopada 2013 kabazytaksel był dostępny dla polskich pacjentów z mCRPC w ramach programu refundacji chemioterapii niestandardowej. Celem pracy jest retrospektywna analiza danych dotyczących skuteczności oraz bezpieczeństwa terapii kabazytakselem prowadzonej w ww. okresie. Materiał i metody: zebrano retrospektywnie dane 48 chorych na mCRPC, którzy otrzymali kabazytaksel jako chemioterapię II lub III linii, po niepowodzeniu leczenia docetakselem. Dane dotyczyły: wyjściowej charakterystyki chorych, historii choroby nowotworowej oraz przebiegu leczenia kabazytakselem w zakresie skutków i bezpieczeństwa. Oceniono przeżycie wolne od (radiologicznej/klinicznej/biochemicznej) progresji (PFS), czas całkowitego przeżycia (OS) przy pomocy metody Kaplana-Meiera oraz odsetki obiektywnych odpowiedzi i korzyści klinicznych. Wyniki: w badanej grupie 48 chorych mediana PFS wyniosła 4.2 (95% CI 3.4 – 5.1) mies. a OS – 15.1 (95% CI 12.7 – 17.4) mies. OS liczony od momentu rozpoczęcia leczenia docetakselem u chorych, którzy otrzymali kabazytaksel w ramach 2. linii leczenia wyniósł 28,7 (95%CI 25,3-32,1) mies. Odsetek przeżyć 1-, 2- i 3-letnich wyniósł odpowiednio 65%, 25% i 15%. Ogółem podano 289 cykli kabazytakselu (średnio - 6/chorego). U 41 chorych dokonano oceny odpowiedzi biochemicznej. Redukcję PSA >50% w porównaniu z wartościami wyjściowymi uzyskano u 19/41 (46%) chorych, w tym u 3/41 obserwowano obniżenie stężenia PSA >50% po początkowym wzroście. Zdarzenia niepożądane dotyczyły najczęściej układu krwiotwórczego (26 chorych) i pokarmowego (14 chorych). Zgłoszono 10 poważnych zdarzeń niepożądanych, w tym jeden zgon z powodu ostrej niewydolności nerek. Wniosek: Leczenie kabazytakselem chorych na uogólnionego raka gruczołu krokowego opornego na kastrację, po niepowodzeniu leczenia docetakselem stanowi wartościową opcję terapeutyczną, o akceptowalnej toksyczności, w aspekcie stabilizacji stanu klinicznego i możliwości wydłużenia czasu przeżycia

Retrospektywna analiza skuteczności i bezpieczeństwa leczenia kabazytakselem chorych z rozsianym rakiem gruczołu krokowego opornym na kastrację po niepowodzeniu leczenia docetakselem

Wstęp. Kabazytaksel został zarejestrowany przez FDA i EMEA do leczenia chorych na przerzutowego raka gruczołu krokowego opornego na kastrację (mCRPC) po niepowodzeniu chemioterapii opartej na docetakselu. W okresie od czerwca 2011 do listopada 2013 roku kabazytaksel był dostępny dla polskich pacjentów z mCRPC w ramach programu refundacji chemioterapii niestandardowej. Celem pracy jest retrospektywna analiza danych dotyczących skuteczności oraz bezpieczeństwa terapii kabazytakselem prowadzonej w tym okresie.Materiał i metody. Zebrano retrospektywnie dane 48 chorych na mCRPC, którzy otrzymali kabazytaksel jako chemioterapię drugiej lub trzeciej linii, po niepowodzeniu leczenia docetakselem. Dane dotyczyły: wyjściowej charakterystyki chorych, historii choroby nowotworowej oraz przebiegu leczenia kabazytakselem w zakresie skutków i bezpieczeństwa. Przeżycie wolne od (radiologicznej/klinicznej/biochemicznej) progresji (PFS) i czas całkowitego przeżycia (OS) oceniono przy pomocy metody Kaplana–Meiera; oceniono również odsetki obiektywnych odpowiedzi i korzyści klinicznych.Wyniki. W badanej grupie 48 chorych mediana PFS wyniosła 4,2 (95% CI 3,4–5,1) miesiąca, a OS — 15,1 (95% CI 12,7–17,4) miesiąca. Wartość OS liczona od momentu rozpoczęcia leczenia docetakselem u chorych, którzy otrzymali kabazytaksel w ramach drugiej linii leczenia, wyniósł 28,7 (95% CI 25,3–32,1) miesiąca. Odsetki przeżyć 1-, 2- i 3-letnich wyniosły odpowiednio 65%, 25% i 15%. Ogółem podano 289 cykli kabazytakselu (średnio 6 na chorego). U 41 chorych dokonano oceny odpowiedzi biochemicznej. Redukcję PSA > 50% w porównaniu z wartościami wyjściowymi uzyskano u 19/41 (46%) pacjentów, w tym u 3/41 zaobserwowano obniżenie stężenia PSA > 50% po początkowym wzroście. Zdarzenia niepożądane dotyczyły najczęściej układu krwiotwórczego (26 chorych) i pokarmowego (14 chorych). Zgłoszono 10 poważnych zdarzeń niepożądanych, w tym jeden zgon z powodu ostrej niewydolności nerek. Wniosek. Leczenie kabazytakselem chorych na uogólnionego raka gruczołu krokowego opornego na kastrację po niepowodzeniu leczenia docetakselem stanowi wartościową opcję terapeutyczną, o akceptowalnej toksyczności, w aspekcie stabilizacji stanu klinicznego i możliwości wydłużenia czasu przeżycia

Packing polymers in protein cages

The combination of addressable synthetic macromolecules with proteins of precise structure and function often leads to materials with unique properties, as is now shown by the efficient multi-site initiation of polymer growth inside the cavity of a virus capsi

Bivalves from the Olenekian (Early Triassic) of south-western Utah: systematics and evolutionary significance

The recovery from the end-Permian mass extinction event was a key interval in the history of life, but few modern studies provide systematic data on benthic marine faunas from the epoch immediately following the crisis. Here, the bivalve fauna from the early Spathian (Olenekian, late Early Triassic) Virgin Limestone Member of the Moenkopi Formation is comprehensively documented for the first time. The new genus Sementiconcha (Myophoricardiidae), type species Sementiconcha recuperator sp. nov., and the new species Leptochondria nuetzeli, Eumorphotis ericius, E. virginensis and Pleuromya prima, are described. Leptochondriidae is placed in synonymy with Asoellidae, which is revised. With 27 species belonging to 18 genera, the Virgin Limestone Member records the highest bivalve diversity reported so far from this time interval, questioning previous claims that the recovery from the end-Permian mass extinction was delayed until the Middle Triassic. The two bivalve subclasses (Pteriomorphia and Heteroconchia) that are present in the Virgin Limestone Member clearly differ in their evolutionary contexts. Pteriomorphs of the Virgin Limestone are nearly exclusively composed of genera that survived the end-Permian mass extinction event, whereas heteroconchs are highly dominated by genera that evolved in the Early Triassic. This contrasting evolutionary background probably reflects differential effects of the end-Permian mass extinction event and subsequent crises on these two subclasses, possibly related to differences in filter feeding efficiency and shell mineralogy. The high proportion of infaunal heteroconchs, including deep-infaunal Pholodomyoida, is an additional indicator of a relatively advanced recovery stage, further corroborating that recovery of benthic organisms was well underway during the late Early Triassic