Interpretacja stężeń troponin sercowych w świetle czwartej uniwersalnej definicji zawału serca z 2018 roku

Cardiac troponin (cTn) is a laboratory test routinely used in patients with suspected acute coronary syndrome (ACS). Unfortunately, wide variety of laboratory assays and different cut-off values regarding gender may result in difficulties with diagnosis and delay the treatment. Troponin I and less specific troponin T are used to diagnose ACS. Dynamic changes in cTn concentration are required to confirm the diagnosis of myocardial infarction (MI). The fourth universal definition of myocardial infarction defines five major types of MI — atherosclerotic plaque disruption, imbalance between myocardial oxygen supply and demand unrelated to acute coronary atherothrombosis, cardiac death with symptoms suggestive of myocardial ischaemia and new ischaemic electrocardiographic changes, MI connected with percutaneous coronary intervention or coronary bypass grafting. Considering this definition, increased cTn concentrations are not always related to abnormal findings in coronary angiography and can be associated with many conditions. Increased high sensitivity cTn values in healthy individuals can be induced by intense physical activity, which is confirmed by studies performed in marathoners. While elevated cTn levels are observed in 20–60% of patients with acute ischemic stroke and are associated with an increased long-term mortality, acute MI is diagnosed only in 3,5% of patients. Elevated cTn levels often accompany chronic kidney disease, however changes in serial testing are obligatory for acute MI diagnosis. Deterioration of kidney function is more connected with elevated TnT rather than TnI levels. Regardless of the reason, increased cTn concentration is a negative predictive factor. Patients with elevated cTn levels need further diagnosis, risk stratification and a long-term follow-up.Stężenia troponin sercowych (cTn) oznacza się rutynowo w diagnostyce ostrego zespołu wieńcowego (ACS). Rozpoznanie ACS mogą jednak utrudniać różne rodzaje testów laboratoryjnych oraz inne punkty odcięcia wartości patologicznych u kobiet i mężczyzn. W diagnostyce ACS znajdują zastosowanie troponina I (TnI) oraz mniej specyficzna troponina T (TnT). Do potwierdzenia zawału serca (MI) konieczne jest stwierdzenie dynamicznych zmian stężenia cTn. W czwartej uniwersalnej definicji zawału serca wyróżnia się pięć głównych typów MI w zależności od patomechanizmu: związany z pęknięciem blaszki miażdżycowej, związany z dysproporcją między podażą a zapotrzebowaniem mięśnia sercowego na tlen, zgon sercowy u pacjentów z objawami sugerującymi niedokrwienie mięśnia sercowego i nowymi zmianami niedokrwiennymi w elektrokardiografii oraz MI towarzyszący angioplastyce wieńcowej i pomostowaniu aortalno-wieńcowemu. Zgodnie z tą definicją podwyższone stężenie cTn nie zawsze wynika z obecności istotnych zwężeń w tętnicach wieńcowych i może towarzyszyć wielu stanom. Wzrost wartości cTn oznaczanej metodą wysokoczułą u zdrowych osób może być indukowany intensywnym wysiłkiem fizycznym, co potwierdzają badania maratończyków. Podwyższone stężenie cTn występuje u 20–60% pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu i wiąże się z wyższą śmiertelnością odległą, jednak ostry MI w tej grupie chorych diagnozuje się jedynie u 3,5% osób. Podwyższone stężenie troponin sercowych często towarzyszy przewlekłej chorobie nerek, jednak w przypadku podejrzenia ACS znaczenie ma dynamika seryjnych pomiarów. Pogorszenie funkcji nerek ma większy wpływ na wzrost stężenia cTnT niż cTnI. Niezależnie od przyczyny podwyższone wartości cTn stanowią niekorzystny czynnik rokowniczy. Pacjenci, u których stwierdzono wzrost wartości cTn, wymagają rozszerzenia diagnostyki, stratyfikacji ryzyka i długoterminowej obserwacji

Pacjentka z kardiomiopatią przerostową zawężającą drogę odpływu lewej komory leczona ablacją alkoholową

Kardiomiopatia przerostowa charakteryzuje się nieproporcjonalnym do obciążenia hemodynamicznego, uwarunkowanym genetycznie, niesymetrycznym przerostem mięśnia sercowego dotyczącym głównie lewej komory, a w szczególności przegrody międzykomorowej. Ponieważ kardiomiopatię przerostową uważa się za najczęstszą chorobę serca uwarunkowaną genetycznie, a także z powodu związanego z nią zwiększonego ryzyka nagłej śmierci sercowej, stanowi ona wciąż przedmiot żywej dyskusji. Echokardiografia nadal pozostaje najważniejszym badaniem w diagnostyce tej choroby. Choć kardiomiopatia przerostowa nie ujawnia żadnych swoistych zmian w EKG, obserwacje potwierdzają, że badanie to jest powszechnie dostępnym narzędziem pozwalającym na wyodrębnienie z populacji już wczesnej postaci choroby wtedy, gdy brakuje klinicznych danych do jej rozpoznania. W zależności od objawów klinicznych choroby zaleca się różne podejście do pacjentów. Chorzy bez objawów wymagają jedynie długotrwałej obserwacji. Niezależnie od wielkości gradientu w drodze odpływu lewej komory farmakoterapia jest powszechnie zalecanym leczeniem pierwszego rzutu u większości chorych. Dolegliwości skutecznie łagodzą β-adrenolitykami lub werapamil. W przypadku wyczerpania możliwości farmakologicznej kontroli objawów choroby sięga się po inwazyjne metody leczenia. Ostatnio coraz większe znaczenie ma przezskórna ablacja alkoholowa jako metoda o mniejszym stopniu inwazyjności. Wszczepienie kardiowertera-defibrylatora zaleca się chorym z utrwalonym częstoskurczem komorowym, migotaniem komór lub obciążonym dużym czynnikiem ryzyka nagłej śmierci sercowej. Pacjenci z kardiomiopatią powinni być informowani o niebezpieczeństwie wystąpienia choroby wśród członków ich rodzin. Krewnych pierwszego stopnia, a także pozostałych spokrewnionych członków rodziny należy zachęcać do poddania się badaniom przesiewowym

Medication adherence in patients after percutaneous coronary intervention due to acute myocardial infarction: From research to clinical implications

Adherence to medication is one of the most significant challenges of secondary prevention in patients after an acute myocardial infarction (AMI). Indeed, it has been well established that higher adherence is associated with better cardiovascular outcomes. Research pertaining to secondary prevention after AMI treated with percutaneous coronary intervention (PCI) focuses mainly on the adherence to antiplatelet therapy. Adherence levels have been found to be particularly poor and thus, insufficient with regards to prevention; with a high rate of discontinuation of therapy occurring during the 12-month follow-up. There are numerous predicting factors associated with non-adherence to antiplatelet therapy in patients after PCI. These include, but are not limited to, a lack of education on antiplatelet treatment, various comorbidities, depression, or even, unmarried status. Financial limitations of the patient also play a relevant role, however, the nature of this impediment is problematic and requires further investigation. It would seem beneficial to carry out advanced research based on a randomized and double-blind protocol, however, large-cohort, real-world observations are also essential to investigate non-adherence across a broad array of treatment settings above and beyond the scope of prospective clinical trials. Research about adherence under the context of invasive treatment of AMI has a tremendous practical impact and should be considered a matter of importance concerning both clinicians and scientists. Close collaboration between not only researchers, health practitioners, i.e. physicians and pharmacists, but also politicians, is strongly recommended to aid in designing an intervention that might improve patient adherence

Added Value of Interactive 3-D Stereo Vision Echocardiography in the Heart Valve Team: A Post Hoc Analysis for Optimal Decision Making in Patients With Mitral Valve Regurgitation

Objective: We assessed the added value of advanced echocardiography post hoc analysis for optimal decision-making in the Heart Valve Team (HVT) using an interactive, dynamic, live visualization system with true three-dimensional (3-D) stereo vision. Methods: HVT scrutinized the incremental value of 3 consecutive methods of presentation of full-volume echocardiographic data sets in terms of diagnosis and possibility of repair in 11 selected patients having mitral regurgitation (MR)(Table 1). The questionnaire investigated consecutively (a) standard two-dimensional (2-D) transesophageal echocardiography, (b) single-beat 3-D zoom of the surgical view of the mitral valve, and (c) advanced 3-D volumetric rendering technology (Personal Space Station, Vesalius 3D software, PS-Medtech, Netherlands). Results: In 4 of 11 reviews (36%), single-beat 3-D zoom had additional value over 2-D echocardiography in terms of mechanism/adjustments or adjustment of confirmation of diagnosis. Single-beat 3-D zoom had no additional value over 2-D echocardiography in terms of proposal/probability of repair. In 7 out of 11 (64%) reviews, true stereo 3-D visualization had additional value in terms of mechanism of pathology compared to 2-D and 3-D zoom and in 5 out of 11 (45%) reviews in confirmation of diagnosis. In 3 out of 11 (27%) reviews, true stereo 3-D visualization had additional value in terms of proposal of repair and in 4 of 11 (36%) in probability of repair over 2-D and 3-D zoom. Conclusions: Advanced easy-to-use true 3-D echocardiography limited differences in interpretation and strengthened the confidence in understanding the mechanisms and suitability for repair of mitral valve regurgitation, typically in more complex valve pathology

Added Value of Interactive 3-D Stereo Vision Echocardiography in the Heart Valve Team : A Post Hoc Analysis for Optimal Decision Making in Patients With Mitral Valve Regurgitation

OBJECTIVE: We assessed the added value of advanced echocardiography post hoc analysis for optimal decision-making in the Heart Valve Team (HVT) using an interactive, dynamic, live visualization system with true three-dimensional (3-D) stereo vision. METHODS: HVT scrutinized the incremental value of 3 consecutive methods of presentation of full-volume echocardiographic data sets in terms of diagnosis and possibility of repair in 11 selected patients having mitral regurgitation (MR)(Table 1). The questionnaire investigated consecutively (a) standard two-dimensional (2-D) transesophageal echocardiography, (b) single-beat 3-D zoom of the surgical view of the mitral valve, and (c) advanced 3-D volumetric rendering technology (Personal Space Station, Vesalius 3D software, PS-Medtech, Netherlands). RESULTS: In 4 of 11 reviews (36%), single-beat 3-D zoom had additional value over 2-D echocardiography in terms of mechanism/adjustments or adjustment of confirmation of diagnosis. Single-beat 3-D zoom had no additional value over 2-D echocardiography in terms of proposal/probability of repair. In 7 out of 11 (64%) reviews, true stereo 3-D visualization had additional value in terms of mechanism of pathology compared to 2-D and 3-D zoom and in 5 out of 11 (45%) reviews in confirmation of diagnosis. In 3 out of 11 (27%) reviews, true stereo 3-D visualization had additional value in terms of proposal of repair and in 4 of 11 (36%) in probability of repair over 2-D and 3-D zoom. CONCLUSIONS: Advanced easy-to-use true 3-D echocardiography limited differences in interpretation and strengthened the confidence in understanding the mechanisms and suitability for repair of mitral valve regurgitation, typically in more complex valve pathology