17 Wyniki leczenia ziarnicy złośliwej w stopniu klinicznym od I do IV w materiale Regionalnego Centrum Onkologii w Bydgoszczy

Przeprowadzono retrospektywną analizę grupy 142 pacjentów z rozpoznaniem ziarnicy złośliwej leczonych w Regionalnym Centrum Onkologii w Bydgoszczy w latach 1990–1996. Prawdopodobieństwo całkowitego 5-letniego przeżycia dla wszystkich chorych wyniosło 72% dla przeżyć bezobjawowych 65%. Średnia czasu obserwacji wynosiła 38 miesięcy, mediana obserwacji 34 miesiące. Oceniono odsetki przeżyć 5-letnich w zależności od płci, stopnia zaawansowania klinicznego, obecności objawów ogólnych oraz zastosowanych metod leczenia.Uzyskane odsetki 5-letnich przeżyć różniły się statystycznie w obrębie: stopnia zaawansowania klinicznego, występowania objawów ogólnych. Nie wykazano istotnych statystycznie różnic w czasie przeżycia w zależności od płci i postaci histopatologicznej. W tym okresie stosowano samodzielną chemioterapię wg schematu MOPP lub MOPP/ABV lub leczenie skojarzone (od 1993 r. z polami płaszczowymi) lub samodzielną radioterapię.Uzyskane wyniki potwierdzają gorsze rokowania u pacjentów, u których zastosowano mniej niż 6 serii chemioterapii (różnica statystycznie istotna). Uzyskano też lepszy 5-letni odsetek przeżyć u chorych, u których w leczeniu zastosowano chemioterapię i radioterapię niż u pacjentów poddanych wyłącznie chemioterapii (różnice statystycznie istotne). Oceniono częstość występowania objawów ubocznych i powikłań w trakcie leczenia

39 Wyniki leczenia niepowodzeń u chorych z rozpoznaniem ziarnicy złośliwej w materiale Regionalnego Centrum Onkologii w Bydgoszczy

W Centrum Onkologii w Bydgoszczy w latach 1990–1996 leczono 142 pacjentów z rozpoznaniem ziarnicy złośliwej. Przeprowadzono retrospektywną ocenę wyników leczenia niepowodzeń u chorych, u których zastosowano leczenie 1-rzutu. Mediana obserwacji wynosiła 34 miesiące, średnia obserwacja 38 miesięcy. Niepowodzenie, czyli progresja w trakcie pierwotnego leczenia lub brak odpowiedzi na leczenie lub wznowa po leczeniu wystąpiła u 50 pacjentów/35%/. Przeprowadzono analizę wyników uwzględniając czas jego wystąpienia dzieląc pacjentów na grupy:1– z progresją lub brakiem regresji w trakcie leczenia pierwotnego,2– ze wznową wczesną/remisja krótsza niż 12 miesięcy3– ze wznową późną /remisja dłuźsza niż 12 miesięcy/Zastosowano leczenie drugiego rzutu uwzględniając: czas, jaki upłynął od ukończenia leczenia pierwotnego, lokalizację wznowy i zaawansowania choroby.W grupie niepowodzeń samodzielną chemioterapię zastosowano u 19 pacjentów/38%/, leczenie skojarzone u 18/36%/, samodzielną radioterapię u 4/8%/, nie leczono 9 pacjentów/18%/.Najczęściej niepowodzenia dotyczą pacjentów z rozpoznaniem histopatologicznym NS II i MC. Ogółem 5-letnie aktualizowane przeżycie dla całej grupy wynosiło 42%, odpowiednio w grupie 1–38%, w grupie 2–46%, w grupie 3–63% różnice statystycznie istotne.Dane uzyskane z analizy wyników, świadczą, iż najczęstszą przyczyną zgonów jest niepowodzenie leczenia chorych z grupy 1 i 2. Za niekorzystny czynnik rokowniczy można uznać czas od ukończenia leczenia pierwotnego do pojawienia się wznowy