Factors associated with C-reactive protein at the early stage of acute myocardial infarction in men

Background: Elevation of C-reactive protein (CRP) is associated with acute coronary events. CRP is related to cardiovascular risk factors and adipokines. The aim of the study was to reveal the factors associated with elevated CRP levels in patients with ST-segment elevation acute myocardial infarction (STEMI). As there are sex-related differences in plasma levels of CRP and adipokines, our study was designed for males. Methods: Seventy men admitted within the initial 6 hours of STEMI were categorized into 4 groups according to the quartile of CRP. Clinical data and laboratory measurements were analyzed. Results: Anthropometric measurements, glucose at admission, resistin, and leptin were significantly higher, and adiponectin lower with the increase of CRP quartile. A significant positive correlation between CRP and body mass index, waist circumference, glucose at admission, resistin, and leptin and a negative relation of CRP to HDL-cholesterol and adiponectin were observed. In univariate logistic regression analysis, variables associated with a level of CRP above the fourth quartile were history of angina, obesity, diabetes, glucose at admission, resistin, leptin, and adiponectin, and independent predictors were glucose at admission and resistin. To predict the elevated CRP level the optimal cut-off for glucose at admission was 144 mg/dL (sensitivity 84%, specificity 86%) and for resistin was 21.5 ng/mL (sensitivity 79%, specificity 71%). Conclusions: Glucose at admission and resistin are independently associated with elevated levels of CRP in men during the early stage of STEMI

Low adiponectin blood concentration predicts left ventricular remodeling after ST-segment elevation myocardial infarction treated with primary percutaneous coronary intervention

Background: Left ventricular remodeling (LVR), an increase in left ventricular end-diastolic volume index &#8805; 20%, is an adverse consequence of myocardial infarction. The aim of this study was to assess the association between LVR and adiponectin, which has been shown to protect against myocardial ischemia-reperfusion injury. Methods: In 75 patients echocardiographic examination was performed one year after ST-segment elevation myocardial infarction, successfully treated with primary percutaneous coronary intervention (pPCI). Two groups of patients were analyzed: those with LVR (n = 15) and those without LVR (n = 60). Results: The predictors of LVR were: anterior myocardial infarction, glucose at admission, baseline C-reactive protein, adiponectin, and echocardiographic parameters: left ventricular end-diastolic and end-systolic volume indices, ejection fraction < 40% and left ventricular wall motion score index (WMSI) at discharge. On multivariable regression analysis, lower adiponectin level (OR = 0.67, 95% CI 0.49-0.91, p < 0.05) and higher WMSI (OR = 20.14, 95% CI 2.62-154.82, p < 0.01) were the only independent negative predictors of LVR. The optimal cut-off for adiponectin for predicting LVR was &#8804; 4.7 mg/mL (sensitivity: 73%, specificity: 85%) and this level increased the risk of LVR 15-fold (95% CI 4.05-59.87, p = 0.0001). Conclusions: Baseline low blood adiponectin concentration, along with WMSI, can be considered as a predictor of the LVR in male patients one year after myocardial infarction and pPCI. (Cardiol J 2010; 17, 1: 49-56

The value of Doppler-derived myocardial performance index and tricuspid annular motion in the evaluation of the right ventricular function in patients with acute inferior myocardial infarction

Background: Right ventricular infarction (RVI) accompanies inferior myocardial infarction (IMI) in 30-55% of cases and the proximal segment of the right coronary artery (RCA) is the most common infarct-related artery (IRA). Early successful reperfusion radically improves upon an unfavourable early outcome in patients with IMI. Echocardiography is a valuable method, complementary to electrocardiography (ECG) in the identification of RVI. Tricuspid annular motion (TAM) and myocardial performance index (MPIR) allow the assessment of RV function independent of any geometrical principle. The aim of the study was to assess the value of MPIR and TAM in the diagnosis of RVI in patients with a first IMI. Methods: Echocardiography was performed on days 2-3 following IMI in 111 patients. Left (LV) and right (RV) ventricular function was assessed with special attention to the signs of RVI: RV segmental asynchrony (in any available view), RV wall motion score index (WMSIR), MPIR and TAM. On the grounds of ECG findings two groups of patients were analysed: I - 33 patients with RVI and II - 78 patients with no signs of RVI. Echocardiography parameters of RV function were additionally analysed in two subgroups of patients: A - patients with IRA in the proximal segment of RCA (proxRCA) and B - patients with IRA located elsewhere, as well as in a control group of 24 healthy subjects. Results: Group I and group II were comparable with respect to age, sex, history of angina prior to IMI, multi-vessel disease and left ventricular function. The mean interval between the onset of IMI and admission to hospital was significantly shorter and hypotension (&#8804; 95 mm Hg) was more often observed in group I than in group II. Segmental asynergy of RV walls was present in 88% of group I and in only 11% of group II (p < 0.001). There were significant differences between group I and group II in WMSIR (1.42 &plusmn; 0.28 vs. 1.04 &plusmn; 0.21, p < 0.0001), TAM (16.9 &plusmn; 1.5 vs. 21.4 &plusmn; 1.8, p < 0.001) and MPIR (0.42 &plusmn; 0.05 vs. 0.29 &plusmn; 0.06, p < 0.0001). Significant differences between control group and group I and between control group and group II in TAM and MPIR were revealed (p < 0.01). Both in group I and group II the mean values of TAM were lower and those of MPIR higher in the A than in the B subgroups. A sensitivity and specificity test showed that MPIR &#8805; 0.36 and TAM &#8804; 19.5 mm argue for RVI. At least one of these abnormal values was noted in all patients with RVI. Coexistence of both abnormal values of MPIR and TAM was significantly more often observed in group IA than in group IB (91% vs. 73%, p < 0.05) and in group IIA than in group IIB. Multivariate logistic regression analysis has established that MPIR and TAM increase the probability of a diagnosis of RVI in the same proportion (15.3-time and 15.6-time respectively). Conclusions: In patients with IMI echocardiography parameters - MPIR and TAM are supplementary to clinical and ECG data and are useful easily obtainable indicators of RVI. In patients with IMI RV dysfunction is related to the localisation of IRA. A sensitivity and specificity test showed that MPIR &#8805; 0.36 and TAM &#8804; 19.5 mm argue for RVI. At least one of these abnormal values was noted in all patients with RVI. Coexistence of both abnormal values of MPIR and TAM was significantly more often observed in group IA than in group IB (91% vs. 73%, p < 0.05) and in group IIA than in group IIB. Multivariate logistic regression analysis has established that MPIR and TAM increase the probability of a diagnosis of RVI in the same proportion (15.3-time and 15.6-time respectively). Conclusions: In patients with IMI echocardiography parameters - MPIR and TAM are supplementary to clinical and ECG data and are useful easily obtainable indicators of RVI. In patients with IMI RV dysfunction is related to the localisation of IRA

The relationship between leptin and obesity and cardiovascular risk factors in men with acute myocardial infarction

Background: Leptin, a hormone-like peptide secreted by adipose tissue, is a strong correlate of obesity. Conflicting data exist concerning leptin as an independent risk factor of coronary artery disease. The aim of the study was to assess the relationship between leptin and obesity and cardiovascular risk factors in men with acute myocardial infarction. Methods: Two groups of patients who had experienced their first acute myocardial infarction were analysed: 40 obese and 40 non-obese men. Waist and hip circumferences, waist-to-hip ratio, C-reactive protein (CRP), uric acid, fasting glucose, lipid profile and leptin were measured. Results: Mean leptin was significantly higher in obese than in non-obese patients (46.7 ng/ml &#177; 18.7 vs. 15.6 ng/ml &#177; 11.9; p < 0.01). Leptin levels correlated positively with all anthropometric measurements, fasting glucose, triglyceride levels, CRP and uric acid and negatively with HDL-cholesterol. Conclusions: In patients with acute myocardial infarction, obesity is related to increased leptin. The subcutaneous fat compartment seems to be an important determinant of plasma leptin concentration. Leptinemia is associated with several biochemical disorders, suggesting that leptin may be a pathogenetic factor in cardiovascular disease. (Cardiol J 2007; 14: 252-259

Cardiac remodeling and right ventricular function in patients with end-stage renal disease one year since maintenance hemodialysis initiation

Wstęp. Wobec rosnącej liczby chorych wymagających leczenia nerkozastępczego oraz dwukierunkowych interakcji między nerkami a sercem, znanych jako zespół nerkowo-sercowy, ocena wpływu dializoterapii na funkcję serca stała się kluczowa. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 22 dorosłych pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek zakwalifikowanych do hemodializoterapii w Centrum Dializ między styczniem a grudniem 2019 roku. Wyniki. Mediana wieku pacjentów wyniosła 59,5 roku (51–64). Kobiety stanowiły 55% badanej grupy. Najczęstszymi chorobami współistniejącymi były: nadciśnienie tętnicze (86%) oraz cukrzyca (36%). W obserwacji rocznej odnotowano istotny spadek wymiarów proksymalnego i dystalnego RVOT (odpowiednio: p = 0,04; p = 0,007) oraz istotny spadek wartości IVAc (p = 0,01). W konsekwencji wydłużenia IVRTc (p < 0,001) i IVCTc (p < 0,001) zaobserwowano istotny wzrost wartości MPI (p < 0,001). Wnioski. U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek długotrwała dializoterapia wpływa negatywnie na funkcję prawej komory. IVA oraz MPI, mierzone metodą tkankowego Dopplera pulsacyjnego, są czułymi wskaźnikami zmian w prawej komorze.Introduction. Due to the increasing number of patients requiring renal replacement therapy and bidirectional interactions between kidneys and heart, known as reno-cardiac syndrome, the assessment of dialysis influence on heart performance has become paramount. Material and methods. This was a prospective study analyzing data of 22 adult patients with end-stage renal disease, referred for maintenance hemodialysis (HD) at our Dialysis Centre between January 2019 and December 2019. Results. The median age of the patients was 59.5 (51–64) years, and 55% of the study group were females. The most common comorbidities were hypertension (86%) and diabetes (36%). At one-year follow-up, there was a significant decrease in proximal and distal right ventricular outflow tract (RVOT) dimensions (p = 0.04; p = 0.007 respectively) and in isovolumic acceleration time corrected (p = 0.01). As the result of the prolongation of isovolumic relaxation time corrected (p &lt; 0.001) and isovolumic contraction time corrected (p &lt; 0.001) a significant increase in myocardial performance index (MPI) (p &lt; 0.001) was observed. Conclusions. In patients with end-stage renal disease long-term HD negatively impacts RV function. Isovolumic acceleration and MPI measured with pulsed tissue Doppler are sensitive indicators of changes in RV function

Obesity and adiponectin in acute myocardial infarction

Background: Low plasma concentration of adiponectin, a hormone-like peptide secreted by adipose tissue, is detected in obesity and in coronary artery disease. The aim of the study was to assess the impact of obesity on adiponectin and the relation of adiponectin to the anthropometric parameters and cardiovascular risk factors in men with acute myocardial infarction. Methods: Two groups of patients with first acute myocardial infarction were analyzed: 40 obese and 40 non-obese men. Waist and hip circumferences and waist-to-hip ratio, C-reactive protein (CRP), uric acid, fasting glucose, lipid profile and adiponectin were measured. Results: Mean level of adiponectin was significantly lower in obese than non-obese patients (6.80 &#956;g/ml &plusmn; 4.31 vs. 11.18 &#956;g/ml &plusmn; 7.19; p < 0.01). Adiponectin levels correlated negatively with all anthropometric measurements, the most significantly with waist circumference, with systolic blood pressure, fasting glucose, triglyceride levels, CRP, uric acid and positively with age and HDL-cholesterol. Adiponectin level was significantly associated with HDL-cholesterol, waist circumference and with trigliceryde levels and these independent variables explained 39% of the plasma adiponectin variability. Conclusions: In patients with acute myocardial infarction obesity is related to decreased adiponectin. Low adiponectin level is associated with atherogenic lipid profile and higher levels of inflammatory markers. (Cardiol J 2007; 14: 29&#8211;36

Zależność między leptyną a otyłością i czynnikami ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego u mężczyzn z ostrym zawałem serca

Wstęp: Leptyna jest hormonopodobnym białkiem wydzielanym przez tkankę tłuszczową, które ściśle wiąże się z otyłością. Rola leptyny jako niezależnego czynnika ryzyka choroby wieńcowej jest kontrowersyjna. Celem pracy była ocena zależności między leptyną a otyłością i czynnikami ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego u mężczyzn z ostrym zawałem serca. Metody: Przebadano dwie grupy osób, 40 otyłych i 40 szczupłych, z pierwszym ostrym zawałem serca. Wszystkim pacjentom zmierzono obwody talii i bioder oraz wskaźniki talia&#8211;biodra, a także stężenie białka C-reaktywnego, kwasu moczowego, glukozy na czczo, leptyny oraz oceniono profil lipidowy. Wyniki: Średnie stężenie leptyny było istotnie wyższe w grupie pacjentów otyłych niż w grupie chorych szczupłych (46,7 &#177; 18,7 ng/ml vs. 15,6 &#177; 11,9 ng/ml; p < 0,01). Stężenie leptyny wykazywało dodatni związek ze wskaźnikami antropometrycznymi, stężeniem glukozy na czczo, triglicerydów, białka C-reaktywnego i kwasu moczowego, natomiast ujemny związek ze stężeniem cholesterolu frakcji HDL. Wnioski: U pacjentów z ostrym zawałem serca otyłość wiąże się z podwyższonym stężeniem leptyny. Na stężenie leptyny w osoczu wpływa zarówno podskórna, jak i trzewna tkanka tłuszczowa. Leptynemia ściśle wiąże się z wieloma zaburzeniami biochemicznymi, co sugeruje, że leptyna może uczestniczyć w rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 468&#8211;476

Przydatność wskaźnika pracy serca (MPI) w nieinwazyjnej ocenie globalnej - skurczowej i rozkurczowej funkcji komór

Zaproponowany przez Tei i wsp. wskaźnik pracy serca (MPI) służy do oceny globalnej skurczowo- -rozkurczowej funkcji komór na podstawie stosunku sumy czasów izowolumetrycznego skurczu i rozkurczu do czasu wyrzutu. Pomiarów można dokonywać metodą pulsacyjnego doplera przepływowego, doplera tkankowego lub automatycznej detekcji wsierdzia, a wartości MPI zależą od zastosowanej metody. Wskaźnik pracy serca można wykorzystywać w ocenie funkcji zarówno lewej, jak i prawej komory. Jest wskaźnikiem niezależnym od geometrii komory, częstości pracy serca, obciążenia wstępnego i stopnia niedomykalności zastawki mitralnej, a wpływ wieku na MPI jest nieistotny. Wskaźnik ten jest łatwy do obliczenia, charakteryzuje się dużą powtarzalnością wyników, ma znaczącą wartość rokowniczą i jest przydatny w monitorowaniu przebiegu chorób serca. Wskaźnik pracy serca może ułatwić różnicowanie między prawidłowym a pseudonoramlnym/restrykcyjnym profilem przepływu mitralnego. Ograniczeniem metody jest wymagana precyzja dokonywania pomiarów oraz miarowy rytm zatokowy. U chorych z zaburzeniami przewodzenia śródkomorowego MPI stosuje się w monitorowaniu czynności komór i w ocenie efektów stosowanego leczenia, m.in. metodą resynchronizacji pracy komór u chorych z ciężką niewydolnością serca. (Folia Cardiol. 2005; 12: 412&#8211;420

Przydatność doplerowskiego wskaźnika pracy serca oraz skurczowej amplitudy ruchu pierścienia trójdzielnego w ocenie czynności prawej komory u chorych z ostrym zawałem ściany dolnej lewej komory

Wstęp: Zawał prawej komory (RVI) towarzyszy zawałowi ściany dolnej lewej komory (IMI) w 30-55% przypadków, a tętnicą odpowiedzialną za zawał (IRA) jest zazwyczaj proksymalny odcinek prawej tętnicy wieńcowej (RCA). Skuteczna reperfuzja uzyskiwana metodą pierwotnej interwencji wieńcowej (pPCI) poprawia niekorzystne, wczesne rokowanie u chorych z RVI. Ocena echokardiograficzna (TTE) prawej komory (RV) jest cennym uzupełnieniem badania elektrokardiograficznego (EKG). Amplituda ruchu pierścienia trójdzielnego (TAM) oraz wskaźnik pracy serca (MPIR) opisują czynność RV bez konieczności odnoszenia się do zasad geometrycznych. Celem pracy była ocena przydatności MPIR i TAM w rozpoznaniu zaburzeń czynności RV u chorych z pierwszym IMI. Metody: W 2.-3. dobie IMI wykonano TTE u 111 chorych z IMI. Oceniano funkcję skurczową lewej komory oraz zaburzenia czynności RV z określeniem obecności odcinkowych zaburzeń kurczliwości (w jakiejkolwiek dostępnej projekcji), wskaźnika kurczliwości wolnej ściany RV (WMSIR), MPIR i TAM. Na podstawie kryteriów elektrokardiograficznych chorych podzielono na dwie grupy: grupa I - 33 osób z RVI i grupa II - 78 pacjentów bez RVI. Wydzielono również dwie podgrupy, w zależności od IRA: grupa A - IRA w proksymalnym odcinku RCA (proxRCA) i grupa B - IRA w dalszym odcinku RCA lub w tętnicy okalającej. W grupie kontrolnej liczącej 24 zdrowych osób określono prawidłowe wartości wskaźnika TAM i MPIR. W modelu wieloczynnikowej regresji logistycznej stwierdzono, że MPIR i TAM w podobnym stopniu zwiększają prawdopodobieństwo rozpoznania RVI. Wyniki: Grupy I i II nie różniły się istotnie pod względem wieku, płci, występowaniem choroby wielonaczyniowej i stopniem dysfunkcji skurczowej lewej komory. W grupie I częściej rejestrowano odcinkowe zaburzenia kurczliwości RV niż w grupie II (88% vs. 11%, p < 0,001) oraz stwierdzano istotne różnice w zakresie: WMSIR (1,42 &plusmn; 0,28 vs. 1,04 &plusmn; 0,21, p < 0,0001), TAM (16,9 &plusmn; 1,5 vs. 21,4 &plusmn; 1,8, p < 0,001) i MPIR (0,42 &plusmn; 0,05 vs. 0,29 &plusmn; 0,06, p < 0,0001). Wskaźniki TAM i MPIR istotnie różniły się między grupą kontrolną a grupami I i II (p < 0,01). Zarówno w grupie I, jak i w grupie II średnia wartość TAM była istotnie niższa, a MPIR wyższa w podgrupie A niż w podgrupie B. Wykazano, że MPIR &#8805; 0,36 i TAM &#8804; 19,5 mm wskazują na RVI. W grupie I przynajmniej jeden z wymienionych nieprawidłowych wyników rejestrowano u wszystkich chorych z RVI, a współistnienie obu istotnie częściej w grupie IA niż w grupie IB (91% vs. 73%, p < 0,05). Podobnie, w grupie chorych bez RVI (grupie II) nieprawidłowe wartości MPIR i TAM wiązały się z lokalizacją IRA w proksymalnym odcinku RCA. W modelu wieloczynnikowej regresji logistycznej stwierdzono, że MPIR i TAM w podobnym stopniu zwiększają prawdopodobieństwo rozpoznania RVI (odpowiednio 15,3- i 15,6-krotnie). Wnioski: U chorych z zawałem ściany dolnej MPIR i TAM są łatwymi do określenia, niegeometrycznymi wskaźnikami oceny funkcji RV i stanowią cenne uzupełnienie danych klinicznych i elektrokardiograficznych. U pacjentów z IMI zaburzenia czynności RV zależą od lokalizacji IRA. (TAM (16,9 &plusmn; 1,5 vs. 21,4 &plusmn; 1,8, p < 0,001) i MPIR (0,42 &plusmn; 0,05 vs. 0,29 &plusmn; 0,06, p < 0,0001). Wskaźniki TAM i MPIR istotnie różniły się między grupą kontrolną a grupami I i II (p < 0,01). Zarówno w grupie I, jak i w grupie II średnia wartość TAM była istotnie niższa, a MPIR wyższa w podgrupie A niż w podgrupie B. Wykazano, że MPIR &#8805; 0,36 i TAM &#8804; 19,5 mm wskazują na RVI. W grupie I przynajmniej jeden z wymienionych nieprawidłowych wyników rejestrowano u wszystkich chorych z RVI, a współistnienie obu istotnie częściej w grupie IA niż w grupie IB (91% vs. 73%, p < 0,05). Podobnie, w grupie chorych bez RVI (grupie II) nieprawidłowe wartości MPIR i TAM wiązały się z lokalizacją IRA w proksymalnym odcinku RCA. W modelu wieloczynnikowej regresji logistycznej stwierdzono, że MPIR i TAM w podobnym stopniu zwiększają prawdopodobieństwo rozpoznania RVI (odpowiednio 15,3- i 15,6-krotnie). Wnioski: U chorych z zawałem ściany dolnej MPIR i TAM są łatwymi do określenia, niegeometrycznymi wskaźnikami oceny funkcji RV i stanowią cenne uzupełnienie danych klinicznych i elektrokardiograficznych. U pacjentów z IMI zaburzenia czynności RV zależą od lokalizacji IRA