Analiza czynników wpływających na dyspersję QTc u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym leczonych za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej

Wstęp: Dyspersja QTc jako wskaźnik niejednorodnej repolaryzacji komór jest uznanym czynnikiem wystąpienia zagrażających życiu komorowych zaburzeń rytmu. W ostrym zespole wieńcowym zmiany dynamiki dyspersji QTc spowodowane są niedokrwieniem. Celem pracy było określenie czynników wiążących się z dynamiką dyspersji QTc u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym leczonych za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej (PTCA). Materiał i metody: Badaniem objęto 52 pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym, których poddano interwencyjnemu leczeniu reperfuzyjnemu za pomocą PTCA. Badanie EKG wykonywano przy przyjęciu (badanie wyjściowe) i po 12 godzinach po przeprowadzeniu zabiegu PTCA. Pomiarów dokonywały ręcznie dwie niezależne osoby; w przypadku niezgodności wyliczano średnią i taki wynik uznawano za ostateczny. W obu badaniach EKG obliczano QTc według wzoru Bezetta oraz dyspersję QTc jako różnicę miedzy maksymalną i minimalną wartością QTc w tej samej ewolucji serca. Ze względu na dynamikę dyspersji QTc pacjentów podzielono na dwie grupy: grupę A - ze skróceniem dyspersji QTc po interwencji i grupę B - z wydłużeniem dyspersji QTc po interwencji. Wyniki: Grupa A liczyła 27 pacjentów (19 mężczyzn i 8 kobiet), zaś grupa B - 25 osób (17 mężczyzn i 8 kobiet). W grupie A średnia wartość dyspersji QTc przed zabiegiem wyniosła 123,92 &plusmn; 33,78 ms, po zabiegu 85,73 &plusmn; 56,06 ms, w grupie B odpowiednio: 78,24 &plusmn; 60 ms oraz 119,53 &plusmn; 44,33. Ryzyko zwiększenia dyspersji QTc po angioplastyce wzrastało 5-krotnie, jeżeli doszło do niepełnej rewaskularyzacji (OR = 4,89; p < 0,03). Wnioski: Brak spadku dyspersji QTc po angioplastyce wieńcowej jest charakterystyczny dla pacjentów z chorobą wielonaczyniową. Skuteczne przywrócenie przepływu wieńcowego skraca dyspersję QTc w ostrej fazie zawału serca. (Folia Cardiol. 2004; 11: 513&#8211;519

Analiza czynników wpływających na dyspersję QTc u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym leczonych za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej

Wstęp: Dyspersja QTc jako wskaźnik niejednorodnej repolaryzacji komór jest uznanym czynnikiem wystąpienia zagrażających życiu komorowych zaburzeń rytmu. W ostrym zespole wieńcowym zmiany dynamiki dyspersji QTc spowodowane są niedokrwieniem. Celem pracy było określenie czynników wiążących się z dynamiką dyspersji QTc u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym leczonych za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej (PTCA). Materiał i metody: Badaniem objęto 52 pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym, których poddano interwencyjnemu leczeniu reperfuzyjnemu za pomocą PTCA. Badanie EKG wykonywano przy przyjęciu (badanie wyjściowe) i po 12 godzinach po przeprowadzeniu zabiegu PTCA. Pomiarów dokonywały ręcznie dwie niezależne osoby; w przypadku niezgodności wyliczano średnią i taki wynik uznawano za ostateczny. W obu badaniach EKG obliczano QTc według wzoru Bezetta oraz dyspersję QTc jako różnicę miedzy maksymalną i minimalną wartością QTc w tej samej ewolucji serca. Ze względu na dynamikę dyspersji QTc pacjentów podzielono na dwie grupy: grupę A - ze skróceniem dyspersji QTc po interwencji i grupę B - z wydłużeniem dyspersji QTc po interwencji. Wyniki: Grupa A liczyła 27 pacjentów (19 mężczyzn i 8 kobiet), zaś grupa B - 25 osób (17 mężczyzn i 8 kobiet). W grupie A średnia wartość dyspersji QTc przed zabiegiem wyniosła 123,92 &plusmn; 33,78 ms, po zabiegu 85,73 &plusmn; 56,06 ms, w grupie B odpowiednio: 78,24 &plusmn; 60 ms oraz 119,53 &plusmn; 44,33. Ryzyko zwiększenia dyspersji QTc po angioplastyce wzrastało 5-krotnie, jeżeli doszło do niepełnej rewaskularyzacji (OR = 4,89; p < 0,03). Wnioski: Brak spadku dyspersji QTc po angioplastyce wieńcowej jest charakterystyczny dla pacjentów z chorobą wielonaczyniową. Skuteczne przywrócenie przepływu wieńcowego skraca dyspersję QTc w ostrej fazie zawału serca. (Folia Cardiol. 2004; 11: 513&#8211;519