Correlation between pre-therapeutic TPS and VEGF concentrations, in the serum of patients with cancer of the uterine cervix, and early effects of therapy

AimTo assess the relationship between pre-therapeutic serum TPS and VEGF levels and the results of treatment as measured immediately after completion of therapy.Materials/MethodsThe study included 146 women treated for cancer of the uterine cervix. Of these, 37 women were in stage I, 43 in stage II, 59 in stage III and 7 in stage IV of disease progression according to the FIGO classification. The ages of the patients ranged from 31 to 80 years. The dominant cancer observed was squamous cell carcinoma which accounted for more than 97% of cases. Samples were taken before commencement of treatment. Patients were treated by a combination of methods including radiochemotherapy, radical radiotherapy and palliative radiotherapy. The effects of therapy were graded after completion of irradiation according to generally accepted criteria. For tested criteria, ROC curves were drawn, determining cut-off points of 58 U/l for TPS and 500 pg/l for VEGF. For statistical calculations the U Mann-Whitney test was used.ResultsThe level of VEGF expression varied between groups of patients in certain stages of disease progression (stages 1 & 2 and stages 2 & 3). Statistically significant differences were found between group PR in stage 2 and a control group of healthy women. Entry levels of TPS rose with tumor advancement (in stages 2, 3 & 4) and were higher than in a group of healthy women. Detected differences were statistically significant.ConclusionsOnly pre-therapeutic TPS levels show definite differences between degrees of clinical advancement and also with early therapeutic effects. Comparatively higher levels of serum TPS were found in patients with the worst prognosis prior to treatment (group P) than in the control group. This difference is statistically significant. Pre-therapeutic VEGF levels showed statistically significant differences between early (I, II) and advanced (III) clinical stages of the tumor as well as some effects of therapy assessed immediately after completion of treatment (PR vs S)

Rumień guzowaty — kręta droga do rozpoznania przyczyny

Rumień guzowaty jest jednym z najczęstszych wariantów panniculitis. Objawia się w postaci małych guzków barwy początkowo czerwono-fioletowej i występuje głównie na przedniej powierzchni podudzi. Jego pojawienie się jest często objawem predykcyjnym w kierunku rozpoznania wielu różnych chorób, najczęściej o podłożu infekcyjnym lub autoimmunologicznym. Do najczęstszych przyczyn występowania rumienia guzowatego należy infekcja wywołana przez paciorkowca grupy A, infekcje wirusowe (głównie cytomegalowirus, Ebstain-Barr, WZW B i C) oraz sarkoidoza. Występowanie rumienia guzowatego niejednokrotnie wiąże się z przyjmowaniem różnego rodzaju leków, nawet tych wydawanych bez recepty, lecz najczęściej rumień guzowaty dotyczy niektórych antybiotyków (z grupy penicylin) oraz doustnych środków antykoncepcyjnych. Jednak w praktyce klinicznej występowanie rumienia guzowatego o etiologii idiopatycznej jest dość częstym zjawiskiem. Rumień guzowaty ze zdecydowaną częstością występuje u kobiet. U dzieci pojawia się z równą częstością u obu płci, choć znacznie rzadziej niż u dorosłych. Przeprowadzenie wnikliwej diagnostyki należy do obowiązkowych badań w przypadku pojawienia się rumienia guzowatego. Należą do nich przede wszystkim podstawowe badania laboratoryjne oraz obrazowe dostępne w gabinecie lekarza rodzinnego. W zależności od podejrzewanego czynnika etiologicznego diagnostykę należy poszerzyć o inne badania dodatkowe. W terapii najważniejsze jest leczenie choroby podstawowej

Rumień guzowaty — kręta droga do rozpoznania przyczyny

Erythema nodosum is the most frequent form of panniculitis. It appears as small and purplishred nodules at first, located most often on anterior surfaces of lower extremities. The skinlesions can be predictive sign for the diagnosis of many different disorders, especially of aninfectious or autoimmune background. Group A streptococcal infections, viruses infections(mainly Cytomegalovirus, Ebstein-Barr Virus, Hepatitis B and C Virus) and sarcoidosis are the most common causes of cutaneous reaction. Drug - induced erythema nodosum is verycommon and it may be an effect of using certain medications, such as antibiotics (from thepenicillin group), oral contraceptive pills, even non-prescript ion medicines. However, inclinical practice in many cases it is impossible to determine the etiologic factor. Erythemanodosum applies to women in the vast majority, the sex incidence before puberty is equal,but occurs less often than in the adult age group. It is necess ary to performed thoroughdiagnostics in every case of erythema nodosum, involving basic blood test, laboratory testand imaging examinations available in the family doctor ’s office. The diagnosis shouldbe extended to additional laboratory researches depending on the suspected etiologicalfactor. The most important approach in erythema nodosum therapy is treatment of underlyingdisease.Rumień guzowaty jest jednym z najczęstszych wariantów panniculitis. Objawia się w postaci małych guzków barwy początkowo czerwono-fioletowej i występuje głównie na przedniej powierzchni podudzi. Jego pojawienie się często jest objawem predykcyjnym w kierunku rozpoznania wielu różnych chorób, najczęściej o podłożu infekcyjnym lub autoimmunologicznym. Do najczęstszych przyczyn występowanie rumienia guzowatego należy infekcja wywołana przez paciorkowca grupy A, infekcje wirusowe (głównie Cytomegalowirus, Ebstain-Barr, WZW B i C) oraz sarkoidoza. Występowanie rumienia guzowatego niejednokrotnie wiąże się z przyjmowaniem różnego rodzaju leków, nawet tych wydawanych bez recepty, lecz najczęściej rumień guzowaty dotyczy niektórych antybiotyków (z grupy penicylin) oraz doustnych środków antykoncepcyjnych. Jednak w praktyce klinicznej występowanie rumienia guzowatego o etiologii idiopatycznej jest dość częstym zjawiskiem. Rumień guzowaty ze zdecydowaną częstością występuje u kobiet. U dzieci pojawia się z równą częstością u obu płci, choć znacznie rzadziej niż u dorosłych. Przeprowadzenie wnikliwej diagnostyki należy do obowiązkowych badań w przypadku pojawienia się rumienia guzowatego. Należą do nich przede wszystkim podstawowe badania laboratoryjne oraz obrazowe dostępne w gabinecie lekarza rodzinnego. W zależności od podejrzewanego czynnika etiologicznego diagnostykę należy poszerzyć o inne badania dodatkowe. W terapii najważniejsze jest leczenie choroby podstawowej

The value of the cytocins and the solubility of theirs receptors in the serum of the patients with the cervical cancer

The study encompassed 146 women with recognized invasive cervical cancer in 4 clinical stages. Patients underwent therapy in Oncologic Gynaecology Department of Wrocław Medical University in 2001 and 2002 years. The correlation between pretreatment serum level of proangiogenic and inflammation factors – VEGF, sTNF-R1, IL-6 and clinical stage or early effects of therapy were observed. The strong and statistically significant relationship between pretreatment serum level of IL-6 and sTNF-R1 and clinical stage with early effect of treatment were found. The statistically significant correlation between serum level of all investigated parameters and clinical stage of cervix cancer was noticed. VEGF wasn’t an independent prognostic factor in the study, but the prognostic value of IL-6 was demonstrated

Erythema nodosum – one symptom, many causes?

Erythema nodosum is a skin lesion most often located on the anterior surface of the lower extremities. It initially appears as rounded nodules with a vivid red or purplish colour. Erythema nodosum may often be a predictive sign of systemic infectious or autoimmune diseases. Group A streptococcal infections, virological infections (cytomegalovirus and Epstein–Barr virus) and sarcoidosis are the most common aetiological factors of erythema nodosum. Certain drugs also may be the cause, whereas erythema nodosum is often idiopathic in clinical practice. It is more common in women. Erythema nodosum rarely affects children, but with equal prevalence in both sexes. It is important to note that basic diagnostic process should be performed in all cases of erythema nodosum. The diagnosis involves laboratory tests (complete blood count with differential, C-reactive protein levels, presence of rheumatoid factor, hepatic enzyme level) and medical imaging (chest radiograph, abdominal and thyroid ultrasound). Depending on the suspected etiological factor, the diagnostic process should be extended to include other, additional laboratory investigations. Erythema nodosum is caused by type IV delayed hypersensitivity reaction to a wide variety of possible stimuli. Additionally, circulating immune complexes cause complement activation in patients with erythema nodosum. The histopathological picture of skin lesions shows septal panniculitis (inflammation of subcutaneous fat tissue) with associated Miescher’s radial granulomas – aggregates of small histiocytes arranged around a central cleft. The most important therapeutic approach in erythema nodosum is the treatment of underlying disorders, if identified. If this is not possible, less potent topical corticosteroids and heparinoid ointments are used.Rumień guzowaty jest zmianą skórną występującą głównie na przedniej powierzchni podudzi w postaci małych guzków o barwie początkowo czerwonofioletowej. Jego pojawienie się jest często objawem predykcyjnym w kierunku rozpoznania wielu różnych chorób, najczęściej o podłożu infekcyjnym lub autoimmunologicznym. Do najczęstszych przyczyn występowania rumienia guzowatego należą infekcja paciorkowcowa typu A, infekcje wirusowe (cytomegalowirus i wirus Epsteina–Barr) oraz sarkoidoza. Wystąpienie rumienia guzowatego niejednokrotnie wiąże się także z przyjmowaniem różnych leków. Jednak w praktyce klinicznej występowanie rumienia guzowatego o nieustalonej etiologii nie należy do rzadkości. Zmiana ta zdecydowanie częściej występuje u kobiet. U dzieci pojawia się z równą częstością u obu płci, lecz znacznie rzadziej niż u dorosłych. W przypadku pojawienia się rumienia guzowatego obowiązkowo należy przeprowadzić podstawową diagnostykę, obejmującą badania laboratoryjne (morfologia z rozmazem ręcznym, pomiar stężenia białka ostrej fazy, czynnika reumatoidalnego, stężenia enzymów wątrobowych) oraz obrazowe (radiologiczne klatki piersiowej, ultrasonograficzne jamy brzusznej oraz gruczołu tarczowego). W zależności od podejrzewanego czynnika etiologicznego diagnostykę należy poszerzyć o badania dodatkowe. Rumień guzowaty powstaje w wyniku reakcji nadwrażliwości typu IV wg Coombsa, tj. komórkowej odpowiedzi na szeroki wachlarz antygenów. Dochodzi także do aktywacji układu dopełniacza przez krążące we krwi kompleksy immunologiczne. Badanie histopatologiczne zmian skórnych charakteryzuje się odczynem zapalnym przegród łącznotkankowych zrazików tłuszczowych w tkance podskórnej z występowaniem w ich centralnej części skupisk histiocytów, tzw. ziarniniaków Mieschera. W terapii najważniejsze jest leczenie choroby podstawowej. Jeżeli nie uda się znaleźć przyczyny pojawienia się rumienia guzowatego, stosuje się leczenie miejscowe przy użyciu glikokortykosteroidów o słabej sile działania oraz maści z heparynoidów