A study of CP violation in B-+/- -> DK +/- and B-+/- -> D pi(+/-) decays with D -> (KSK +/-)-K-0 pi(-/+) final states

A first study of CP violation in the decay modes $B^\pm\to [K^0_{\rm S} K^\pm \pi^\mp]_D h^\pm$ and $B^\pm\to [K^0_{\rm S} K^\mp \pi^\pm]_D h^\pm$, where $h$ labels a $K$ or $\pi$ meson and $D$ labels a $D^0$ or $\overline{D}^0$ meson, is performed. The analysis uses the LHCb data set collected in $pp$ collisions, corresponding to an integrated luminosity of 3 fb$^{-1}$. The analysis is sensitive to the CP-violating CKM phase $\gamma$ through seven observables: one charge asymmetry in each of the four modes and three ratios of the charge-integrated yields. The results are consistent with measurements of $\gamma$ using other decay modes

Measurement of Upsilon production in collisions at root s=2.76 TeV

The production of $\Upsilon(1S)$, $\Upsilon(2S)$ and $\Upsilon(3S)$ mesons decaying into the dimuon final state is studied with the LHCb detector using a data sample corresponding to an integrated luminosity of 3.3 $pb^{-1}$ collected in proton-proton collisions at a centre-of-mass energy of $\sqrt{s}=2.76$ TeV. The differential production cross-sections times dimuon branching fractions are measured as functions of the $\Upsilon$ transverse momentum and rapidity, over the ranges $p_{\rm T} Upsilon(1S) X) x B(Upsilon(1S) -> mu+mu-) = 1.111 +/- 0.043 +/- 0.044 nb, sigma(pp -> Upsilon(2S) X) x B(Upsilon(2S) -> mu+mu-) = 0.264 +/- 0.023 +/- 0.011 nb, sigma(pp -> Upsilon(3S) X) x B(Upsilon(3S) -> mu+mu-) = 0.159 +/- 0.020 +/- 0.007 nb, where the first uncertainty is statistical and the second systematic

Study of forward Z + jet production in pp collisions at √s=7 TeV

A measurement of the $Z(\rightarrow\mu^+\mu^-)$+jet production cross-section in $pp$ collisions at a centre-of-mass energy $\sqrt{s} = 7$ TeV is presented. The analysis is based on an integrated luminosity of $1.0\,\text{fb}^{-1}$ recorded by the LHCb experiment. Results are shown with two jet transverse momentum thresholds, 10 and 20 GeV, for both the overall cross-section within the fiducial volume, and for six differential cross-section measurements. The fiducial volume requires that both the jet and the muons from the Z boson decay are produced in the forward direction ($2.0<\eta<4.5$). The results show good agreement with theoretical predictions at the second-order expansion in the coupling of the strong interaction.A measurement of the $Z(\rightarrow\mu^+\mu^-)$+jet production cross-section in $pp$ collisions at a centre-of-mass energy $\sqrt{s} = 7$ TeV is presented. The analysis is based on an integrated luminosity of $1.0\,\text{fb}^{-1}$ recorded by the LHCb experiment. Results are shown with two jet transverse momentum thresholds, 10 and 20 GeV, for both the overall cross-section within the fiducial volume, and for six differential cross-section measurements. The fiducial volume requires that both the jet and the muons from the Z boson decay are produced in the forward direction ($2.0<\eta<4.5$). The results show good agreement with theoretical predictions at the second-order expansion in the coupling of the strong interaction

Omecamtiv mecarbil in chronic heart failure with reduced ejection fraction, GALACTIC‐HF: baseline characteristics and comparison with contemporary clinical trials

Aims: The safety and efficacy of the novel selective cardiac myosin activator, omecamtiv mecarbil, in patients with heart failure with reduced ejection fraction (HFrEF) is tested in the Global Approach to Lowering Adverse Cardiac outcomes Through Improving Contractility in Heart Failure (GALACTIC‐HF) trial. Here we describe the baseline characteristics of participants in GALACTIC‐HF and how these compare with other contemporary trials. Methods and Results: Adults with established HFrEF, New York Heart Association functional class (NYHA) ≥ II, EF ≤35%, elevated natriuretic peptides and either current hospitalization for HF or history of hospitalization/ emergency department visit for HF within a year were randomized to either placebo or omecamtiv mecarbil (pharmacokinetic‐guided dosing: 25, 37.5 or 50 mg bid). 8256 patients [male (79%), non‐white (22%), mean age 65 years] were enrolled with a mean EF 27%, ischemic etiology in 54%, NYHA II 53% and III/IV 47%, and median NT‐proBNP 1971 pg/mL. HF therapies at baseline were among the most effectively employed in contemporary HF trials. GALACTIC‐HF randomized patients representative of recent HF registries and trials with substantial numbers of patients also having characteristics understudied in previous trials including more from North America (n = 1386), enrolled as inpatients (n = 2084), systolic blood pressure &lt; 100 mmHg (n = 1127), estimated glomerular filtration rate &lt; 30 mL/min/1.73 m2 (n = 528), and treated with sacubitril‐valsartan at baseline (n = 1594). Conclusions: GALACTIC‐HF enrolled a well‐treated, high‐risk population from both inpatient and outpatient settings, which will provide a definitive evaluation of the efficacy and safety of this novel therapy, as well as informing its potential future implementation

Impact van intelligente technologie op onderwijs

Dit paper bespreekt de impact van intelligente technologie, in het bijzonder ChatGPT in het onderwijs. Wat is de rol van intelligente technologie in het onderwijs? Intelligentie technologie vindt in toenemende mate ingang in het onderwijs en in het dagelijks leven, waar leerlingen er gebruik van maken en docenten zich ertoe zullen moeten verhouden. Maar wat is de mogelijke impact van deze technologie op het onderwijs? En is deze anders dan wat we al kennen? Of het nu gaat om de rekenmachine, het internet of om het digibord, het onderwijs verandert immers steeds mee met of door technologische ontwikkelingen. In dit artikel plaatsen we de opkomst van intelligente technologie in een historisch perspectief en proberen vandaar uit de overeenkomsten, verschillen en impact van intelligente technologie op het onderwijs te duiden

Als de machine kiest: diversiteit en inclusie in kunstmatige intelligentie voor werving en selectie

In het werving- en selectieproces proberen organisaties in eerste instantie zoveel mogelijk geschikte kandidaten te laten solliciteren (een marketing/ branding probleem) om daaruit dan de meest geschikte kandidaat te kiezen (een selectieprobleem). Het is wettelijk verboden om bij het selecteren van kandidaten te discrimineren op kenmerken die niet relevant zijn voor de selectie (zoals huidskleur, geloof of leeftijd). Maar een eerlijk en rechtvaardig proces moet verder gaan dan de wet. Een ethische aanpak zorgt ervoor dat gelijk gesitueerde mensen gelijk behandeld worden, dat vooroordelen geen kans hebben, dat kandidaten met menswaardigheid en respect behandeld worden, dat de procedures en uitkomsten voor iedereen helder zijn, dat de kandidaat zinnige feedback krijg na het proces, en dat de voorspellingen over het toekomstige werksucces van een kandidaat daadwerkelijk kloppen. Voor elk van de fasen van werving- en selectie zijn er kunstmatige intelligentiesystemen op de markt die organisaties kunnen helpen bij het proces. Die technologieën hebben gevolgen voor wie er wel of niet worden geselecteerd en kunnen dus een impact hebben op de diversiteit van een organisatie. De diversiteit binnen een organisatie kan op drie manieren worden vergroot. Je kunt de bestaande bias uit het proces proberen te halen, je kunt barrières die ervoor zorgen dat alleen specifieke groepen kunnen of willen solliciteren wegnemen, en je kunt actief op zoek gaan naar kandidaten met een divers profiel. Technologie zou op drie manieren kunnen helpen bij het verminderen van bias binnen het proces. Irrelevante persoonskenmerken kunnen automatisch buiten beschouwing worden gelaten en je kunt een stuk makkelijker dan bij een menselijke recruiter meten op wat voor manier het systeem biased is. Ook zou technologie kunnen helpen bij het vinden van nieuwe groepen kandidaten die eerder nog niet in beeld waren. De voordelen van het gebruik van kunstmatige intelligentie hebben daarnaast vooral te maken met efficiëntie. Delen van het proces kunnen worden geautomatiseerd, en de werkwijze kan meer uniform gemaakt. Het zijn daarom vooral organisaties die grote aantal kandidaten werven die op dit moment gebruik maken van kunstmatige intelligentie. Er kleven ook grote risico’s aan het gebruik van kunstmatige intelligentie binnen werving- en selectieprocessen. Omdat veel van de technologie uitgaat van de huidige (succesvolle) werknemers is er de kans dat je de (weinige diverse) status quo juist handhaaft. Het is nooit uit te sluiten dat er hele specifieke vormen van bias met betrekking tot bepaalde groepen in het systeem blijven zitten, en dit soort systemen kunnen sowieso slecht omgaan met individuen die op een of andere manier afwijken van de norm. Die bias die – ook na een zorgvuldige implementatie – overblijft is dan wel meteen systematisch en schaalt mee met de inzet van de technologie. Verder blijft het moeilijk om te valideren of de kunstmatige intelligentie die je inzet wel goed werkt. Tot slot hebben dit soort systemen veel data nodig. Dit kan op het gebied van privacy en de vereiste dataminimalisatie problemen opleveren. Je hoort vaak dat we ons geen zorgen hoeven te maken over de inzet van kunstmatige intelligentie binnen werving- en selectie. Het is immers voorlopig nog steeds de mens die de uiteindelijke beslissing neemt. Dit klopt (vooralsnog) misschien nog wel voor het aannemen van de kandidaat, maar is allang niet meer het geval voor de kandidaten die worden afgewezen. Daar is het vaak al de machine die kiest, zonder enige menselijke tussenkomst. Als je er toch voor kiest om kunstmatige intelligentiesystemen binnen werving- en selectieprocessen te implementeren, dan moet je dat op een heel intentionele manier doen. En met een scherpe blik op de achterliggende waarden. Dit onderzoek heeft gereedschap opgeleverd dat daarbij kan helpen. Met de AI in Recruitment (AIR) Discussietool kun je aan de hand van de volgende vijf vragen (en de bijbehorende deelvragen) komen tot een zo verantwoord mogelijke implementatie: 1. Wat is voor jouw organisatie eerlijke en rechtvaardige werving en selectie? 2. Hoe zit het met de benodigde data? 3. Blijft de mens de baas over het proces? 4. Is jouw organisatie en is de technologie onbevooroordeeld? 5. Weet je zeker dat de technologie werkt en dat het blijft werken

Algorithm curation and the emergence of filter bubbles: an agent-based modelling approach

Algorithmic curation is a helpful solution for the massive amount of content on the web. The term is used to describe how platforms automate the recommendation of content to users. News outlets, social networks and search engines widely use recommendation systems. Such automation has led to worries about selective exposure and its side effects. Echo chambers occur when we are over-exposed to the news we like or agree with, distorting our perception of reality (1). Filter bubbles arise where the information we dislike or disagree with is automatically filtered out – narrowing what we know (2). While the idea of Filter Bubbles makes logical sense, the magnitude of the "filter bubble effect", reducing diversity, has been questioned [3]. Most empirical studies indicate that algorithmic recommendations have not locked large audience segments into bubbles [4]. However, little attention has been paid to the interplay between technological, social, and cognitive filters. We proposed an Agent-based Modelling to simulate users' emergent behaviour and track their opinions when getting news from news outlets and social networks. The model aims to understand under which circumstances algorithmic filtering and social network dynamics affect users' innate opinions and which interventions can mitigate the effect. Agent-based models simulate the behaviour of multiple individual agents forming a larger society. The behaviour of the individual agents can be elementary, yet the population's behaviour can be much more than the sum of its parts. We have designed different scenarios to analyse the contributing factors to the emergence of filter bubbles. It includes different recommendation algorithms and social network dynamics. Cognitive filters are based on the Triple Filter Bubble model [5]. References 1.Richard Fletcher, 2020 2.Eli Pariser, 2012 3.Chitra & Musco, 2020 4. Möller et al., 2018 5. Daniel Geschke et al, 201

Algorithm curation and the emergence of filter bubbles: an ABM approach

Social networks and news outlets entrust content curation to specialised algorithms from the broad family of recommender systems. Companies attempt to increase engagement by connecting users with ideas they are more likely to agree with. Eli Pariser, the author of the term filter bubble, suggested that it might come as a price of narrowing users' outlook. Although empirical studies on algorithmic recommendation showed no reduction in diversity, these algorithms are still a source of concern due to the increased societal polarisation of opinions. Diversity has been widely discussed in the literature, but little attention has been paid to the dynamics of user opinions when influenced by algorithmic curation and social network interaction. This paper describes our empirical research using an Agent-based modelling (ABM) approach to simulate users' emergent behaviour and track their opinions when getting news from news outlets and social networks. We address under which circumstances algorithmic filtering and social network dynamics affect users' innate opinions and which interventions can mitigate the effect. The simulation confirmed that an environment curated by a recommender system did not reduce diversity. The same outcome was observed in a simple social network with items shared among users. However, opinions were less susceptible to change: The difference between users' current and innate opinions was lower than in an environment with users randomly selecting items. Finally, we propose a modification to the collaborative filtering algorithm by selecting items in the boundary of users' latitude of acceptance, increasing the chances to challenge users' opinions