Hepatic encephalopathy

Encefalopatia wątrobowa (EW) jest zespołem zaburzeń neuropsychiatrycznych towarzyszącym ostrym oraz przewlekłym uszkodzeniom wątroby. Zaburzenie funkcji ośrodkowego układu nerwowego (OUN) jest zwykle wywołane neurotoksycznym działaniem amoniaku, który zaburza między innymi przewodnictwo nerwowe oraz powoduje obrzęk mózgu. Amoniak wytwarzany w nadmiarze przez patogenną florę jelitową dociera do krążenia ogólnego z pominięciem wątroby drogą między innymi krążenia obocznego. Inną przyczyną wysokiego stężenia amoniaku jest upośledzenie cyklu mocznikowego, w którym jest on utylizowany do nietoksycznego, rozpuszczalnego w wodzie i wydalanego przez nerki mocznika. Leczenie EW powinno być prowadzone wielokierunkowo: zmniejszenie wytwarzania amoniaku w jelitach, pobudzenie cyklu mocznikowego w wątrobie oraz cyklu glutaminowego w OUN, pobudzenie regeneracji wątroby, usunięcie czynników indukujących EW. Podstawową strategią terapii EW jest stosowanie niewchłaniających się z przewodu pokarmowego dwucukrów, hamowanie patogennej flory jelitowej przy użyciu rifaksyminy oraz obniżanie stężenia amoniaku poprzez aktywację wytwarzania mocznika za pomocą L-ornityny L-asparaginianu (LOLA) — Hepa-Merz. Chorzy z marskością wątroby wymagają stałego monitorowania objawów EW. Przy wystąpieniu jawnych objawów EW należy wdrożyć terapię objawową, przyczynową oraz rozważyć niezbędne kierunki profilaktyki.Hepatic encephalopathy (HE) is a neuropsychiatric disorder which accompanies acute or chronic liver damage. The central nervous system injury is usually induced by neurotoxic activity of ammonia which disturbs, among others the nervous conduction, and causes the brain oedema. Ammonia, produced in abundant amounts by pathogenic intestinal flora, gets to the systemic circulation, with the exclusion of the liver, due to the portal circulation. The urea cycle failure, in which the urea is utilized to non-toxic, soluble in water and excreted by the kidneys, is another cause of high ammonia concentration. Hepatic encephalopathy treatment should be multidirectional: decrease in ammonia production in the intestines, stimulation of the urea cycle in the liver and in the central nervous system, stimulation of the liver regeneration, the removal of factors inducing hepatic encephalopathy. The basic therapy is to introduce bisaccharides that are not absorbed from the gastroenteral tract, inhibition of pathogenic intestinal flora by using rifaximine a nd L-ornithine L-aspartate (LOLA) — Hepa-Merz that decrease ammonia concentration by activation of urea production. Patients with liver cirrhosis require constant monitoring of HE symptoms. When apparent symptoms occur, symptomatic and causative therapy should be introduced and necessary prophylaxis should be considered

Signal transduction pathways in liver and the influence of hepatitis C virus infection on their activities

In liver, the most intensively studied transmembrane and intracellular signal transduction pathways are the Janus kinase signal transduction pathway, the mitogen-activated protein kinases signal transduction pathway, the transforming growth factor β signal transduction pathway, the tumor necrosis factor α signal transduction pathway and the recently discovered sphingolipid signal transduction pathway. All of them are activated by many different cytokines and growth factors. They regulate specific cell mechanisms such as hepatocytes proliferation, growth, differentiation, adhesion, apoptosis, and synthesis and degradation of the extracellular matrix. The replication cycle of hepatitis C virus (HCV) is intracellular and requires signal transduction to the nucleus to regulate transcription of its genes. Moreover, HCV itself, by its structural and non-structural proteins, could influence the activity of the second signal messengers. Thus, the inhibition of the transmembrane and intracellular signal transduction pathways could be a new therapeutic target in chronic hepatitis C treatment