Outcome prediction following transcatheter aortic valve implantation: Multiple risk scores comparison

Background: The aim of the study was to compare 7 available risk models in the prediction of 30-day mortality following transcatheter aortic valve implantation (TAVI). Heart team decision supported by different risk score calculations is advisable to estimate the individual procedural risk before TAVI. Methods: One hundred and fifty-six consecutive patients (n = 156, 48% female, mean age 80.03 ± 8.18 years) who underwent TAVI between March 2010 and October 2014 were in­cluded in the study. Thirty-day follow-up was performed and available in each patient. Base­line risk was calculated according to EuroSCORE I, EuroSCORE II, STS, ACEF, Ambler’s, OBSERVANT and SURTAVI scores. Results: In receiver operating characteristics analysis, neither of the investigated scales was able to distinguish between patients with or without an endpoint with areas under the curve (AUC) not exceeding 0.6, as follows: EuroSCORE I, AUC 0.55; 95% confidence intervals (CI) 0.47–0.63, p = 0.59; EuroSCORE II, AUC 0.59; 95% CI 0.51–0.67, p = 0.23; STS, AUC 0.55; 95% CI 0.47–0.63, p = 0.52; ACEF, AUC 0.54; 95% CI 0.46–0.62, p = 0.69; Ambler’s, AUC 0.54; 95% CI 0.46–0.62, p = 0.70; OBSERVANT, AUC 0.597; 95% CI 0.52–0.67, p = 0.21; SURTAVI, AUC 0.535; 95% CI 0.45–0.62, p = 0.65. SURTAVI model was calibrated best in high-risk patients showing coherence between expected and observed mortality (10.8% vs. 9.4%, p = 0.982). ACEF demonstrated best classification accuracy (17.5% vs. 6.9%, p = 0.053, observed mortality in high vs. non-high-risk cohort, respectively). Conclusions: None of the investigated risk scales proved to be optimal in predicting 30-day mortality in unselected, real-life population with aortic stenosis referred to TAVI. This data supports primary role of heart team in decision process of selecting patients for TAVI

Współczesne możliwości w diagnostyce chorób przedniego i tylnego odcinka oka przy użyciu OCT nowej generacji

Optical coherence tomography is a non-contact imaging method of the anterior and posterior segments of the eye that is based on laser scanning in spectral domain. This study presents diagnostic possibilities of the new generation Solix FullRange™ OCT&OCTA apparatus (Optovue) to examine meibomian glands, cornea, anterior chamber, as well iridocorneal angles and lens. In the posterior segment of the eye it allows for the precise evaluation of the vitreous body, choroid, retina, optic nerve and blood-flow measurements.Optyczna koherentna tomografia jest bezkontaktową metodą obrazowania przedniego i tylnego odcinka oka opartą na skaningu laserowym w domenie spektralnej. W niniejszej pracy przedstawiono możliwości diagnostyczne aparatu najnowszej generacji Solix FullRange™ OCT&OCTA (Optovue). Dzięki jego zastosowaniu jest możliwa ocena gruczołów Meiboma, rogówki, kątów przesączania, komory przedniej, a także soczewki. W obrazowaniu tylnego odcinka oka aparat umożliwia dokładne obrazowanie ciała szklistego, siatkówki, naczyniówki oraz nerwu wzrokowego, a także pomiary przepływu naczyniowego

Aktualna klasyfikacja neowaskularyzacji w plamce w przebiegu AMD w oparciu o Consensus Nomenclature for Reporting Neovascular Age-Related Macular Degeneration Data

Despite the improvement of diagnostic and therapeutic techniques age-related macular degeneration is still one of the main causes of central vision impairment. Throughout the years, the classification of subretinal neovascularization in the course of age-related macular degeneration has changed due to the advancement of diagnostic and therapeutic techniques. In 2020 an expert panel reached consensus on a new nomenclature for neovascularization in the course of age-related macular degeneration introducing the concept of macular neovascularization, which refers to each neovascularization in macula, regardless of the location.Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem (AMD, age-related macular degeneration), mimo postępu w diagnostyce i leczeniu tej choroby, stanowi jedną z najczęstszych przyczyn utraty widzenia centralnego. Na przestrzeni lat klasyfikacja neowaskularyzacji podsiatkówkowej w przebiegu AMD zmieniała się wraz z rozwojem technik diagnostycznych i terapeutycznych. W 2020 r. panel ekspertów opracował konsensus dotyczący nowego nazewnictwa neowaskularyzacji w przebiegu AMD, wprowadzając pojęcie neowaskularyzacji plamkowej, które dotyczy każdej neowaskularyzacji w plamce, niezależnie od jej lokalizacji

Unilateral Tamoxifen-Induced Retinopathy as a Consequence of Breast Cancer Treatment—Multimodal Imaging Value

Tamoxifen is a drug used in breast cancer therapy, which inhibits the division of neoplastic cells targeting estrogen receptors. The drug is generally well-tolerated and its use does not cause serious side-effects. The standard dose of the drug is 20 mg once a day for 3 to 5 years. Available epidemiological data have shown that the incidence of ocular toxicity of tamoxifen ranges between 0.9% and 12.0% and increases with higher tamoxifen dose. A rare known complication of tamoxifen use is the development of retinopathy. We present a case of 57-year-old woman presented to an ophthalmologist with decreased visual acuity in her right eye. She has been treated with tamoxifen 20 mg daily for 7 years for breast cancer. Clinical examination and multimodal imaging methods help confirm the diagnosis of unilateral tamoxifen associated retinopathy (TAR). Optical coherence tomography angiography (OCTA) was crucial in the diagnostic process and differential diagnosis, especially in differentiating it from type 2 macular telangiectasias. The correct diagnosis of TAR is very important in deciding the treatment option of tamoxifen. Based on our diagnosis, the oncologist recommended another course of treatment. Tamoxifen therapy was discontinued and switched to letrozole 2.5 mg once a day. The patient attends ophthalmological examination regularly. Visual acuity, OCT and OCTA results remain stable

Hyperreflective dots in optical coherence tomography

Optical coherence tomography is a non-invasive and repeatable imaging method of posterior segment of the eye used in medical practice. Hyperreflective dots visible in OCT scans have been reported in various retinal diseases such as age-related macular degeneration, diabetic macular edema, retinal vein occlusion and central serous chorioretinopathy. In the future, HRDs may become a useful biomarker in making treatment decision and monitoring ocular conditions among the patients with mentioned diseases

Wskaźnik zmienności objętości płytek krwi pozwala przewidzieć dysfunkcję lewej komory u pacjentów poddawanych przezskórnej interwencji wieńcowej

Background: The role of platelets in the pathophysiology of acute coronary syndromes (ACS) is undeniable, but precise relationships between platelet activity and treatment outcomes are a matter of continuant investigation. Among platelet indices, mean platelet volume (MPV) has proven to be a valuable predicting factor in cardiac patients. However, platelet distribution width (PDW) is reported to be a more specific marker of platelet reactivity. Thus, application of PDW in risk stratification of ACS treatment is an up-to-date subject of research. PDW values in the assessment of left ventricular (LV) function have not been previously studied.   Aim: The aim of the study was to evaluate whether admission PDW can predict LV systolic function in patients with ACS treated with stent implantation.   Methods: On-admission PDW was measured in 278 consecutive patients with diagnosis of ACS, who underwent stent(s) implantation. Echocardiogram with LV ejection fraction (LVEF) estimation was performed within 24 h of percutaneous coronary intervention. Additionally, patients were under one-year follow-up, and one-year all-cause mortality was assessed.   Results: According to receiver-operating characteristics (ROC) analysis, a PDW value greater than 12.8 fL could predict LVEF ≤ 35% with sensitivity of 81% and specificity of 39% (AUC 0.614; p = 0.0177). Only a trend was noted in ROC for PDW and one-year mortality (AUC 0.608; p = 0.0815). Multivariate logistic regression analysis has shown that the PDW parameter correlates independently with both systolic heart failure with LVEF ≤ 35% (PDW cut-off: 12.8 fL, OR 2.8107, CI 1.1401–6.9293, p = 0.0248) and one-year mortality (PDW cut-off: 16 fL, OR 2.6750, CI 1.0190–7.0225, p = 0.0457).   Conclusions: Admission PDW may serve as a simple and widely available predictor of impaired LV function in patients with ACS. Association between PDW and mortality needs to be confirmed in larger studies.   Wstęp: Płytki krwi odgrywają istotną rolę w patofizjologii ostrego zespołu wieńcowego (ACS), dlatego też wiele badań poświęcono możliwości zastosowania wskaźników płytkowych w przewidywaniu wyników jego leczenia. Stwierdzono, że średnia objętość płytek krwi (MPV) jest niezależnym czynnikiem ryzyka zawału serca. Ponadto udowodniono, że wartości MPV mogą posłużyć do przewidywania niekorzystnych wyników przezskórnych interwencji wieńcowych (PCI), w tym upośledzonej reperfuzji miokardium. Wskaźnik zmienności objętości płytek krwi (PDW), podobnie jak MPV, odzwierciedla reaktywność płytek krwi. PDW jest jednak uważany za bardziej miarodajny parametr pozwalający na identyfikowanie frakcji płytkowych o większej objętości, które są aktywniejsze zarówno enzymatycznie, jak i metabolicznie. Dotychczasowe wyniki badań wykazały wartość prognostyczną PDW u pacjentów z zawałem serca oraz korelację ze stopniem zaawansowania choroby wieńcowej. Wskaźniki płytkowe okazują się więc być tanim i ogólnodostępnym narzędziem w stratyfikacji ryzyka u pacjentów z ACS. Jednak mimo dużego zainteresowania nimi użyteczność PDW w ocenie funkcji lewej komory (LV) dotychczas nie została zbadana.   Cel: Celem pracy było zbadanie, czy wartość PDW oznaczanego podczas przyjęcia do szpitala może zostać wykorzystana jako predyktor dysfunkcji skurczowej LV u pacjentów poddawanych implantacji stentu z powodu ACS.   Metody: Analizą retrospektywną objęto 278 pacjentów (214 mężczyzn, 64 kobiety) poddawanych wszczepieniu stentu (metalowego lub uwalniającego lek) z powodu ACS (STEMI u 156 osób). Średnia wieku wynosiła 65 ± 12 lat, zgon w ciągu jednego roku odnotowano w sumie u 24 (8,6%) osób. Badana grupa była również włączona w rejestr BleeMACS. Pacjentom pobierano krew żylną do probówki z kwasem wersenowym (EDTA) podczas przyjęcia do szpitala, a następnie w ciągu 30 min oznaczano wartości PDW przy użyciu systemu SYSMEX XN-2000. Echokardiogram z oceną frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF) wykonywał w ciągu 24 h od PCI doświadczony echokardiografista nieświadomy wartości PDW u badanego pacjenta. Na podstawie szpitalnej bazy danych oraz informacji uzyskanych drogą telefoniczną od pacjentów lub ich rodziny okres obserwacji wynosił 1 rok. Pierwszorzędowym punktem końcowym była wartość LVEF, w szczególności LVEF ≤ 35% rozumiana jako dysfunkcja skurczowa LV. Jednoroczna śmiertelność stanowiła drugorzędowy punkt końcowy. Zgon w okresie wewnątrzszpitalnym i trombocytopenia (liczba płytek we krwi < 100 000/μl) były kryteriami wykluczającymi.   Wyniki: Analiza krzywej ROC (receiver-operating characteristics) wykazała, że optymalny punkt odcięcia dla PDW wynoszący 12,8% charakteryzuje się 81% czułością i 39% specyficznością (pole pod krzywą 0,614; p = 0,0177) w prognozowaniu LVEF ≤ 35%. Analiza jednoczynnikowa dowiodła, że wartość PDW koreluje niezależnie z LVEF ≤ 35% i śmiertelnością jednoroczną. Wielomianowa regresja logistyczna potwierdziła hipotezę, że wartości PDW korelują niezależnie zarówno z upośledzeniem skurczowej funkcji serca wyrażonej wartością LVEF ≤ 35% (punkt odcięcia PDW: 12,8%; OR 2,8107; CI 1,1401–6,9293; p = 0,0248), jak i śmiertelnością jednoroczną (punkt odcięcia PDW: 16%; OR 2,6750; CI 1,0190–7,0225; p = 0,0457).   Wnioski: Wartość PDW mierzonego podczas przyjęcia do szpitala jest ogólnodostępnym i tanim współczynnikiem pozwalającym przewidzieć dysfunkcję skurczową LV w grupie pacjentów leczonych PCI z implantacją stentu z powodu ACS. Ponadto powyższa korelacja sugeruje niekorzystny wpływ zwiększonej aktywności płytek krwi na przebudowę mięśnia sercowego po przebytym zawale, który może wynikać z upośledzenia mikrokrążenia serca spowodowanego zakrzepami tworzonymi przez frakcje płytkowe o większej reaktywności. Zaobserwowany związek między wartością PDW a śmiertelnością wymaga potwierdzenia w badaniu obejmującym większą grupę pacjentów.