Częściowe usunięcie przytarczyc versus całkowite usunięcie przytarczyc z autoprzeszczepem we wtórnej nadczynności przytarczyc — jednoośrodkowe, prospektywne badanie w grupie 43 pacjentów

  Introduction: The need for parathyroidectomy remains high in the group of patients on long-term dialysis with medically refractory secondary hyperparathyroidism (sHPT). We aim to compare the results after subtotal parathyroidectomies (sPtx) and total parathyroidectomies with autotransplant (tPtx + AT) performed for sHPT at a single referral centre. Material and methods: This prospective study comparatively analysed sPtx and tPtx + AT performed in our department between February 2010 and December 2014. We followed-up both surgical techniques, with respect to the main clinical symptoms, laboratory data, mortality, and recurrent disease. Results: Forty-three patients on whom we performed 26 sPtx and 19 tPtx + AT were entered in the study. There were no statistically significant differences between groups as far as demographic and preoperative clinical data are concerned. We did not encounter postoperative mortality in either of the groups. The follow-up period was significantly longer for the sPtx group (p = 0.04). The immediate postoperative serum calcium levels were significantly lower in the tPtx + AT group (p = 0.009). Definitive hypoparathyroidism was encountered in two patients in the sPtx group (8.3%) and in one from the tPtx + AT group (5.26%). Four patients from the sPtx group (16.6%) and three from the tPtx + AT group (15.78%) died during the follow-up due to causes unrelated to parathyroidectomy. Overall we had two recurrences in the sPtx group and none in the tPtx + AT group (p = 0.57). Conclusions: In our opinion both techniques have comparable results concerning the clinical and laboratory outcomes and rates of postoperative hypoparathyroidism, at least in short- and medium-term follow-up. (Endokrynol Pol 2016; 67 (2): 202–209)    Wstęp: Potrzeba wykonywania zabiegu usunięcia przytarczyc pozostaje na wysokim poziomie wśród grupy pacjentów poddawanych długoterminowej dializie cierpiących na wtórną nadczynność przytarczyc (sHPT) oporną na leczenie. W niniejszym badaniu, autorzy porównują wyniki po częściowym usunięciu przytarczyc (sPtx) oraz całkowitym ich usunięciu z autoprzeszczepem (tPtx + AT) wykonanym dla sHPT w jednym ośrodku referencyjnym. Materiał i metody: Niniejsze prospektywne badanie dokonuje analizy porównawczej sPtx oraz tPtx + AT, wykonanych w miejscu pracy autorów w okresie od lutego 2010 do grudnia 2014 roku. Autorzy porównali obie techniki operacyjne w związku z głównymi objawami klinicznymi, badaniami laboratoryjnymi, śmiertelnością oraz nawrotowością choroby. Wyniki: W badaniu wzięło udział 43 pacjentów: 26 poddano sPtx, a 19 tPtx + AT. Pomiędzy grupami nie było znaczących różnic statystycznych, jeśli chodzi o dane demograficzne i przedoperacyjne dane kliniczne. Nie stwierdzono śmiertelności pooperacyjnej w żadnej z grup. Okres obserwacji trwał zdecydowanie dłużej w grupie sPtx (p = 0,04). Stężenie wapnia w osoczu mierzone zaraz po operacji było znacznie niższe w grupie tPtx + AT (p = 0,009). Całkowita niedoczynność przytarczyc zidentyfikowano u dwóch pacjentów w grupie sPtx (8,3%) oraz jednego z drugiej grupy (5,26%). Czterech pacjentów z grupy sPtx (16,6%) i trzech z grupy tPtx + AT (15,78%) zmarło podczas okresu obserwacji z powodów niezwiązanych z usunięciem przytarczyc. Ogółem zidentyfikowano dwa nawroty choroby w grupie sPtx i żadnego z drugiej grupie (p = 0,57). Wnioski: W opinii autorów, obie techniki dają porównywalne wyniki, biorąc pod uwagę wyniki laboratoryjne oraz kliniczne, a także wskaźniki pooperacyjnej niedoczynności przytarczyc, przynajmniej w krótko- i średnioterminowym okresie obserwacji. (Endokrynol Pol 2016; 67 (2): 202–209)

The Role of Genetic Polymorphisms in Differentiated Thyroid Cancer: A 2023 Update

Thyroid cancer is the most common endocrine malignancy, with an increasing trend in the past decades. It has a variety of different histological subtypes, the most frequent one being differentiated thyroid cancer, which refers to papillary carcinoma, the most common histological type, followed by follicular carcinoma. Associations between genetic polymorphisms and thyroid cancer have been investigated over the years and are an intriguing topic for the scientific world. To date, the results of associations of single nucleotide polymorphisms, the most common genetic variations in the genome, with thyroid cancer have been inconsistent, but many promising results could potentially influence future research toward developing new targeted therapies and new prognostic biomarkers, thus consolidating a more personalized management for these patients. This review focuses on emphasizing the existing literature data regarding genetic polymorphisms investigated for their potential association with differentiated thyroid cancer and highlights the opportunity of using genetic variations as biomarkers of diagnosis and prognosis for thyroid cancer patients

Successful Pregnancy in a Patient with Long-Standing Acromegaly – a Case Report

Introduction: Acromegaly is a rare endocrine disorder of the growth hormone (GH)-insulin-like growth factor 1 (IGF1) metabolism that can affect women of fertile age. Although uncommon, pregnancies in acromegalic women can occur, with data regarding the management of these cases being very limited, mostly consisting of case reports

Acute Drug-Induced Cholestatic Syndrome in Basedow Graves’ Disease

Introduction: Graves’ disease (GD), an autoimmune disorder caused by high levels of auto-antibodies against the thyroid-stimulating hormone receptor, is considered the most common cause of thyrotoxicosis, characterized by features such as goiter, ophthalmopathy and dermopathy. In our country, the administration of antithyroid drugs (ATD) is the first line of treatment in this disease. Side effects are rare but some of them, such as agranulocytosis or liver damage, may become serious