Badanie elektrofizjologiczne gałki ocznej – elektroretinografia

Całopolowy elektroretinogram (ERG) stanowi zapis zsumowanej odpowiedzi elektrycznej z zewnętrznej warstwy siatkówki otrzymanej przy stymulacji bodźcem świetlnym typu flash. Elektroretinografia została odkryta w oczach zwierzęcych w połowie 1800 roku, natomiast u ludzi datuje się na 1920 rok. Kliniczne zastosowanie ERG rozpoczyna się w 1940 roku, natomiast w 1989 roku opracowano pierwsze kliniczne standardy przez ISCEV (International Society for Clinical Electrophysiology of Vision). Standardy te są sprawdzane i dostosowywane do wymagań rozwoju diagnostyki. Elektroretinografia stanowi niezwykle ważne i cenne badanie diagnostyczne u wielu pacjentów okulistycznych

Badanie elektrofizjologiczne gałki ocznej – elektrookulografia

W latach 20. XX wieku odkryto, że umieszczając elektrody na skórze w okolicy oczu, można rejestrować aktywność elektryczną, która zmienia się synchronicznie wraz z ruchami gałki ocznej. Początkowo sądzono, że potencjały te odzwierciedlają potencjał czynnościowy w mięśniach, które są odpowiedzialne za poruszanie gałką oczną. Jednak obecnie przyjmuje się, że te potencjały elektryczne są generowane przez stałą różnicę potencjałów, jaka istnieje między rogówką a tylną częścią oka. Na tej podstawie opracowano obiektywny test elektrofizjologiczny służący ocenie funkcji zewnętrznych warstw siatkówki i nabłonka barwnikowego (RPE) – badanie EOG, czyli elektrookulografia. Ze względu na właściwości badanych warstw siatkówki potencjał spoczynkowy oka zmienia się w zależności od oświetlenia, dlatego mierzony jest w warunkach adaptacji do ciemności i jasności [1-4]. Tak jak wszystkie badania elektrofizjologiczne, EOG wykonywane jest według standardów Międzynarodowego Towarzystwa Elektrofizjologii ISCEV (International Society for Clincal Electrophysiology of Vision). Obecnie stosowany protokół wydano w 2017 roku, który jest uaktualnieniem wersji z 2011 roku. Dokument ISCEV opisuje metody rejestrowania zapisu i szczegółowe wytyczne dotyczące wymagań technicznych tak, aby otrzymywany wynik w formie współczynnika Ardena pozyskiwany był w różnych ośrodkach w taki sam sposób

Badania elektrofizjologiczne narządu wzroku oczami elektroradiologa

Zawód elektroradiologa został wprowadzony w połowie lat sześćdziesiątych XX wieku. Początkowo domeną elektroradiologów była diagnostyka rentgenowska oraz elektromedycyna (EKG oraz EEG) [1]. Rok 2006 daje początek kształceniu w zakresie elektroradiologii na poziomie uniwersyteckim. W Poznaniu na Uniwersytecie Medycznym im. Karola Marcinkowskiego powstaje na Wydziale Nauk o Zdrowiu na kierunku Zdrowie Publiczne specjalność elektroradiologia, która w niedługim czasie zostaje przekształcona w kierunek o tej samej nazwie. Dało to początek rozwojowi kierunku elektroradiologia w całej Polsce. Kształcenie na poziomie uniwersyteckim pozwala lepiej zrozumieć aspekty fizyczne oraz techniczne nowych dziedzin medycyny, takich jak np. okulistyka, w których elektroradiolog odgrywa istotną rolę

Poprawa właściwości barierowych nanokompozytów polimerowych opartych na modyfikowanym poli(tereftalanie etylenu) z dodatkiem pochodnych grafenu

The development and further studies on several types of graphene nanoplatelets (GNP) have enabled manufacture of electrically conductive and reinforced polymer nanocomposites with enhanced gas barrier performance at extremely low loading. Herein, we present the synthesis process, morphology and gas barrier properties of the glycol modified poly(ethylene terephthalate) (PETG) based nanocomposites. For the first time, we compared how different types of GNPs, at the same nanofiller's content of 0.5 wt %, affect the properties of polymer matrix obtained by in situ polymerization.Opracowano nanokompozyty polimerowe (PETG) na bazie poli(tereftalanu etylenu) (PET) modyfikowanego glikolem cykloalifatycznym z niewielkim dodatkiem wybranych typów płytek grafenowych (GNP). Zbadano morfologię PETG oraz ich właściwości barierowe. Oceniono wpływ dodatku różnego typu nanopłytek grafenowych na właściwości osnowy polimerowej w nanokompozytach otrzymanych metodą polimeryzacji in situ. Stwierdzono, że otrzymane, wzmocnione nanocząstkami grafenu i elektrycznie przewodzące kompozyty PETG odznaczały się zwiększoną barierowością w stosunku do par i gazów

Improvement of barrier properties of glycol modified poly(ethylene terephthalate) based nanocomposites containing graphene derivatives forms

The development and further studies on several types of graphene nanoplatelets (GNP) have enabled manufacture of electrically conductive and reinforced polymer nanocomposites with enhanced gas barrier performance at extremely low loading. Herein, we present the synthesis process, morphology and gas barrier properties of the glycol modified poly(ethylene terephthalate) (PETG) based nanocomposites. For the first time, we compared how different types of GNPs, at the same nanofiller's content of 0.5 wt %, affect the properties of polymer matrix obtained by in situ polymerization.Opracowano nanokompozyty polimerowe (PETG) na bazie poli(tereftalanu etylenu) (PET) modyfikowanego glikolem cykloalifatycznym z niewielkim dodatkiem wybranych typów płytek grafenowych (GNP). Zbadano morfologię PETG oraz ich właściwości barierowe. Oceniono wpływ dodatku różnego typu nanopłytek grafenowych na właściwości osnowy polimerowej w nanokompozytach otrzymanych metodą polimeryzacji in situ. Stwierdzono, że otrzymane, wzmocnione nanocząstkami grafenu i elektrycznie przewodzące kompozyty PETG odznaczały się zwiększoną barierowością w stosunku do par i gazów