Boş zamanda sıkılma algısının yaşam doyumuna etkisinde mutluluğun aracılık rolü

Öğrencilerin boş zamanlarda algılayabildikleri sıkılma duygusunun onların genel yaşam memnuniyetlerine etki etmesi sonucu olumsuz birtakım yansımalarının olacağı söylenebilir. Buradan hareketle bu araştırmanın amacı, öğrencilerin boş zamanda sıkılma algılarının yaşam doyumuna etkisinde mutluluğun aracılık rolünü incelemektir. Araştırmada boş zamanda sıkılma algısı, yaşam doyumu ve mutluluk ölçeklerinin de yer aldığı ve öğrencilere yönelik betimsel soruların olduğu bir anket formu kullanılmıştır. Araştırmanın evreni Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Uludağ Üniversitesi ve Balıkesir Üniversitesi spor bilimleri fakültelerinde 2021-2022 eğitim ve öğretim döneminde öğrenciliği bulunan 2627 lisans öğrencisi oluştururken örneklemi ise bu evrenden belirlenen 612 öğrenci meydana getirmiştir. Araştırmanın veri analizleri SPSS ve AMOS programları üzerinden yapılmıştır. Aracı etkinin anlamlılığı Bootstrap yöntemi ile ortaya koyulmuştur. Analiz sonuçlarına göre, BZAnlamsızlık, yaşam doyumu ve mutluluğu istatistiksel olarak anlamlı ve negatif yönde etkilemektedir. BZBelirsizliğin yaşam doyumu ve mutluluğa negatif yönlü bir toplam etkiye sahip olduğu ancak bu etkinin istatistiksel olarak anlamlı olmadığı saptanmıştır. Öte yandan BZAnlamsızlığının yaşam doyumuna etkisinde mutluluğun tam aracılık rolüne sahip olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak, öğrencilerde boş zamanda sıkılma algısı arttıkça yaşam doyumu ve mutluluğun düştüğü anlaşılmıştır. Öte yandan boş zamanda sıkılma algısının yaşam doyumuna olan olumsuz etkisi mutluluk algısı tarafından ortadan kaldırılabilmektedir

Analysis on Loneliness Levels of Students in Summer School of Physical Education and Sports School

The purpose of this study is to analyze the loneliness levels of students studying in 2017-2018 summer school of Balıkesir University School of Physical Education and Sports by some demographic characteristics. This is a descriptive study. The research population is composed of 865 students studying in 2017-2018 summer school of Balıkesir University School of Physical Education and Sports and the sample is composed of randomly selected 348 students. “UCLA Loneliness Scale” adapted into Turkish by Demir (1989) was applied in the study. The overall reliability of the loneliness scale was found to be α = 0.74. Kolmogorov Smirnov test was evaluated for the conformity of UCLA Loneliness Scale to the normal distribution in data analysis. Since all data were observed not to be normally distributed, Mann Whitney U and Kruskal Wallis tests ranked among the non-parametric tests were performed to compare the loneliness levels. All analyses were performed with SPSS v17.0 (SPSS Science, Chicago, IL, USA). In conclusion, it has been determined that the loneliness levels of the participants are high (51.07%), there is no statistically significant difference by the variables of sex, age, adequate leisure time, recreation and the place of residence while significant differences have been observed by the variables of department, branch and grade