Coronary artery fistula: Review of 54 cases from single center experience

Background: Demographic and clinical characteristics and angiographic findings of Turkish patients with coronary artery fistula have been investigated in this study and diagnostic tests and treatment methods used in these patients have also been evaluated in detail. Methods: We have examined the cardiac catheterization laboratory database retrospectively between March 2006 and July 2010. Among 49,567 patients, we have noted 60 patients diagnosed as coronary artery fistula. After coronary angiographic images were evaluated by two invasive cardiologists, 54 patients who had clear evidence of vessel of origin and drainage were included in the study. Results: A total of 54 (0.1%) patients with coronary artery fistula were noted. Mean age was 56.7 ± 10.7 years; 42 out of 54 patients had accompanying cardiac disorders. Patients’ complaints were directly associated with the presence of the fistula. Chest pain was the admission symptom in all of the patients with isolated coronary artery fistula. Six patients had coexistent congenital anomalies. Myocardial infarction with ST segment elevation occurred in 11 of the patients. In contrast to the previous reports, the most common artery of origin of the fistula was left anterior descending artery (50.8%) and pulmonary artery was found to be the most frequent region of the fistula drainage by 53.7%. Conclusions: Our findings suggest that large fistulas originating from the proximal segments of coronary arteries may increase the likelihood of atherosclerosis and myocardial infarction even in asymptomatic patients with no evidence of ischemia in noninvasive tests and no dilatation of cardiac chambers, and should therefore be closed

Fragmentacja zespołu QRS w 12-odprowadzeniowym EKG u chorych ze zwolnionym przepływem wieńcowym

Background: Coronary slow flow (CSF) is characterised by delayed opacification of coronary arteries in the absence of epicardial occlusive disease. It has been reported that CSF may cause angina, myocardial ischaemia, and infarction. Fragmentation of QRS complex (fQRS) is an easily evaluated non-invasive electrocardiographic parameter. It has been associated with alternation of myocardial activation due to myocardial scar and/or ischaemia. Whether CSF is associated with fQRS is unknown. The presence of fQRS on ECG may be an indicator of myocardial damage in patients with CSF.Aim: To investigate the presence of fQRS in patients with CSF.Methods: Sixty patients (mean age 55.5 ± 10.5 years) with CSF and 44 patients with normal coronary arteries without associated CSF (mean age 53 ± 8.4 years) were included in this study. The fQRS was defined as the presence of an additional R wave or notching of R or S wave or the presence of fragmentation in two contiguous leads corresponding to a major coronary artery territory.Results: The presence of fQRS was higher in the CSF group than in the controls (p = 0.005). Hypertension was significantly more common in the CSF group (p < 0.001). There was no significant association between the presence of fQRS and an increasing number of vessel involvements. Logistic regression analysis demonstrated that the presence of CSF was the independent determinant of fQRS (OR = 10.848; 95% CI 2.385–49.347; p = 0.002).Conclusions: Fragmented QRS, indicating increased risk for arrhythmias and cardiovascular mortality, was found to be significantly higher in patients with CSF. We have not found an association between the presence of fragmented QRS and the degreeof CSF. Further prospective studies are needed to establish the significance as a possible new risk factor in patients with CSF.Wstęp: Zwolniony przepływ wieńcowy (CSF) cechuje się opóźnieniem opacyfikacji tętnic wieńcowych przy braku zwężeń w tętnicach nasierdziowych. Istnieją doniesienia, że CSF może powodować dławicę, niedokrwienie mięśnia sercowego i zawał serca. Fragmentacja zespołu QRS (fQRS) jest nieinwazyjnym, łatwym do oceny parametrem elektrokardiograficznym. Uważa się, że fQRS stanowi następstwo zmian aktywności mięśnia sercowego spowodowanych przez blizny i/lub niedokrwienie. Nie wiadomo, czy CSF wiąże się z obecnością fQRS. Stwierdzenie fQRS w badaniu EKG może być wskaźnikiem uszkodzenia miokardium u chorych z CSF.Cel: Celem niniejszego badania była ocena występowania fQRS u chorych z CSF.Metody: Do badania włączono 66 pacjentów (średnia wieku 55,5 ± 10,5 roku) z CSF i 44 osób z prawidłowymi tętnicami wieńcowymi, u których nie występowało zwolnienie przepływu wieńcowego (średnia wieku 53 ± 8,4 roku). Defragmentację zespołu QRS definiowano jako obecność dodatkowego załamka R, zawęźlenie załamka R lub S bądź obecność fragmentacji w dwóch sąsiadujących odprowadzeniach odpowiadających obszarowi unaczynienia tętnicy wieńcowej.Wyniki: Obecność fQRS stwierdzano częściej w grupie chorych z CSF niż w grupie kontrolnej (p = 0,005). Nadciśnienie tętnicze występowało istotnie częściej u osób z CSF (p < 0,001). Nie wykazano istotnych zależności między obecnością fQRS a zwiększoną liczbą zajętych naczyń. Na podstawie analizy regresji logistycznej stwierdzono, że CSF była niezależnym czynnikiem determinującym występowanie fQRS (OR = 10,848; 95% CI 2,385–49,347; p = 0,002).Wnioski: Wykazano, ze fQRS, świadcząca o zwiększonym ryzyku zaburzeń rytmu i zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, występowała istotnie częściej u chorych z CSF. Autorzy nie stwierdzili zależności między występowaniem fQRS a zaawansowaniem CSF. Należy przeprowadzić dalsze prospektywne badania w celu określenia znaczenia fQRS jako potencjalnego nowego czynnika ryzyka u chorych z CSF

Wartość prognostyczna stężenia rezystyny w surowicy u chorych z ostrym zawałem serca

Background: Resistin is a novel adipokine that is suggested to be involved in inflammatory conditions and atherosclerosis.Aim: To investigate the prognostic importance of resistin in acute myocardial infarction (AMI) patients.Methods: Resistin levels were measured in a population of 132 patients with AMI, of whom 72 (54%) had a diagnosis of ST elevation myocardial infarction (STEMI), and 60 (46%) had non-ST elevation myocardial infarction (NSTEMI). Thirty-three consecutive subjects who were referred to elective coronary angiography due to chest pain evaluation with normal coronary angiograms served as controls. All patients were followed-up for the occurrence of major adverse cardiac events (MACE).Results: There was a significant increase in serum resistin levels in patients with AMI compared to controls (3.71 ± 4.20 vs. 2.00 ± 1.05, p = 0.001, respectively). However, serum resistin levels were similar in patients with STEMI and NSTEMI. (4.26 ± 5.11 vs. 3.06 ± 2.64, p = 0.49, respectively). The patients with MACE had significantly higher levels of serum resistin levels compared to either the AMI or the control group (6.35 ± 5.47, p = 0.005, respectively). Logistic regression analysis revealed that resistin, left ventricular ejection fraction, and coronary artery bypass graft were independent predictors of MACE in AMI patients (OR = 1.11, 95% CI 1.01–1.22, p = 0.03 and OR = 3.84, 95% CI 1.26–11.71, p = 0.018, respectively).Conclusions: Serum resistin level was increased in patients with AMI and constituted a risk factor for MACE in this group.Wstęp: Rezystyna jest nową adipokiną, która prawdopodobnie uczestniczy w procesach zapalnych i rozwoju miażdżycy.Cel: Celem niniejszego badania była ocena wartości prognostycznej rezystyny u chorych z ostrym zawałem serca (AMI).Metody: Zmierzono stężenia rezystyny w populacji złożonej ze 132 chorych z AMI, spośród których u 72 (54%) osób rozpoznano zawał serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI), a u 60 (46%) — zawał serca bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI). Grupę kontrolną stanowiło 33 kolejnych pacjentów skierowanych na angiografię wieńcową w trybie planowym z powodu bólu w klatce piersiowej, u których wykazano prawidłowy obraz tętnic wieńcowych. Wszystkich chorych obserwowano pod kątem wystąpienia poważnych niepożądanych zdarzeń sercowych (MACE).Wyniki: U pacjentów z AMI stwierdzono istotne zwiększenie stężenia rezystyny w surowicy w porównaniu z osobami z grupykontrolnej (odpowiednio 3,71 ± 4,20 vs. 2,00 ± 1,05; p = 0,001). Jednak u chorych ze STEMI i NSTEMI stężenia rezystyny były podobne (odpowiednio 4,26 ± 5,11 vs. 3,06 ± 2,64; p = 0,49). U pacjentów z MACE stężenia rezystyny w surowicy (6,35 ± 5,47; p = 0,005) były istotnie wyższe niż u chorych z AMI i osób z grupy kontrolnej. W analizie regresji logistycznej wykazano, że stężenie rezystyny, frakcja wyrzutowa lewej komory i pomostowanie aortalno-wieńcowe były niezależnymi czynnikami predykcyjnymi MACE u chorych z AMI (odpowiednio: OR = 1,11; 95% CI 1,01–1,22; p = 0,03 i OR = 3,84; 95% CI 1,26–11,71; p = 0,018).Wnioski: Stężenie rezystyny w surowicy było zwiększone u chorych z AMI i stanowiło czynnik ryzyka MACE w tej grupie chorych

Aktywność paraoksonazy 1 w surowicy kobiet z zespołem metabolicznym

Background: Metabolic syndrome (MetS) is a leading risk factor for coronary artery disease (CAD) in women. Reduced paraoxonase 1 (PON1) activity may play a role in the pathogenesis of atherosclerosis through increased susceptibility to lipid peroxidation in patients with MetS. Aim: To examine whether there is a relationship between serum PON1 activity and MetS in women. Method: The study group consisted of 54 women with MetS. The NCEP ATP III guidelines were used to define MetS. The control group consisted of 65 women without MetS and CAD. All patients from the MetS group underwent coronary angiography. Results: The PON1 activity and salt-stimulated PON1 activity were not significantly altered in women with MetS when compared to controls (p = 0.902, p = 0.877, respectively). There was no significant difference in PON1 activity (p = 0.159), and salt-stimulated PON1 activity (p = 0.139) between diabetics and non-diabetics. In the MetS group, patients with CAD (n = 16) had significantly reduced PON1 activity and salt-stimulated PON1 activity compared to MetS patients without CAD (p = 0.008 and p = 0.004, respectively). Conclusions: Serum PON1 activity is significantly reduced in women with CAD and MetS. MetS per se does not alter serum PON1 activities. Kardiol Pol 2010; 68, 11: 1219-1224Wstęp: Zespół metaboliczny (MetS) jest najważniejszym czynnikiem ryzyka choroby wieńcowej (CAD) u kobiet. Zmniejszenie aktywności paraoksonazy 1 (PON1) może wpływać na rozwój miażdżycy u osób z MetS poprzez zwiększenie podatności na peroksydację lipidów. Cel: Celem badania było ustalenie, czy istnieje zależność między aktywnością PON1 w surowicy a występowaniem MetS u kobiet. Metody: Badana grupa składała się z 54 kobiet z MetS. Zespół metaboliczny rozpoznawano zgodnie z kryteriami NCEP ATP III. Grupę kontrolną stanowiło 65 kobiet, u których nie stwierdzono ani MetS, ani CAD. U wszystkich pacjentek z grupy MetS wykonano angiografię wieńcową. Wyniki: Aktywności PON1, zarówno podstawowa, jak i po stymulacji solą, nie różniły się istotnie między grupą kobiet z MetS i grupą kontrolną (odpowiednio p = 0,902; p = 0,877). Nie stwierdzono również istotnych różnic w podstawowej aktywności PON1 (p = 0,159) oraz aktywności PON1 po stymulacji solą (p = 0,139) między chorymi na cukrzycę i kobietami bez tego schorzenia. Wśród kobiet z MetS oraz z CAD (n = 16) stwierdzono istotnie zmniejszoną aktywność PON1 (podstawową i po stymulacji solą) w porównaniu z osobami bez CAD (odpowiednio p = 0,008; p = 0,004). Wnioski: U kobiet z CAD i MetS aktywność PON1 w surowicy jest istotnie zmniejszona. Zespół metaboliczny per se nie powoduje zmiany aktywności PON1. Kardiol Pol 2010; 68, 11: 1219-122