Relationship Between Apnea Hypopnea Index, Neutrophil Lymphocyte Ratio And Platelet Lymphocyte Ratio in Patients With Obstructive Sleep Apnea Syndrome

Amaç: Bu çalışmanın amacı, OUAS’lu hastalarda, cinsiyetlere göre AHİ ile NLO ve PLO arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi ve NLO ile PLO’ nun PSG öncesi hastalığın şiddeti ile ilgili bir belirteç olup olamayacağının incelenmesidir. Materyal ve Metot: Çalışmamız, retrospektif ve kesitsel bir çalışma olup, çalışmamızda Mart 2018- Nisan 2018 tarihleri arasında Adana Şehir Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kulak Burun Boğaz polikliniğine horlama ve uyku apnesi şikayeti ile başvurup PSG yapılan hasta kayıtları değerlendirildi. PSG yapılan hastalardan AHİ 0- 4,9 olan 1. Grup, AHİ 5-14,9 olan 2. Grup, 15-29,9 olan 3. grup ve AHİ >30 olan hasta 4. Grup olarak alındı. Çalışmaya dahil edilen hastalardan rutin olarak istenen kan sayımı sonuçlarından nötrofil, lenfosit ve platelet sonuçlarına bakıldı. Bulgular: Çalışmaya 138 hasta alındı. Çalışmaya dahil edilen hastaların 106’sı erkek, 32’si kadındı. Genel yaş ortalaması 45,3 (erkeklerde 43,3; kadınlarda 50,4), BMI ortalaması 30,1 (min: 19 – max: 51) bulundu. AHİ ortalaması 23,7 (min: 0, 3-max:103), PLO ortalaması 113,1 (erkeklerde 111,2; kadınlarda 119,5) ve NLO ortalaması 1,93 (erkeklerde 1,99; kadınlarda 1,72) olarak saptandı. Bizim çalışmamızda en yüksek PLO değeri grup 2 de , en yüksek NLO değeri grup 3 te saptandı. En düşük NLO ve PLO değeri diğer çalışmalardaki sonuçlardan farklı olarak grup 4 te saptandı. Fakat gruplar arası incelemede istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmadı. Sonuç: OUAS’da AHİ ile NLO ve PLO ilişkisini daha net anlayabilmek için daha kapsamlı ve çok merkezli çalışmalara ihtiyaç vardır.Aim: The aim of this study was to assess the association between apnea-hypopnea index (AHI) with neutrophil lymphocyte ratio (NLO) and platelet lymphocyte ratio (PLO) according to gender in patients with obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) and to investigate whether PLO and NLO can be a predictor of disease severity before polysomnography. Material and Method This study was designed as retrospective and cross-sectional, between March 2018 and April 2018, The patients who underwent PSG who were admitted to the Otorhinolaryngology outpatient clinic of Adana City Training and Research Hospital with the complaint of snoring and sleep apnea were evaluated. The study population was divided in to four groups: (i) first group described as; AHI 0-4.9 (ii) second group described as; 5-14.9 (iii) third group described as; AHI 15-29.9 and (iv) fourth group decribed as AHI ?30 according to polyspmnography (PSG). Neutrophil, lymphocyte and platelet results were evaluated routinely from the blood count results. Results: Of the patients included in the study, 106 were male and 32 were female. The mean age was 45.3 (43,3 for males and 50,4 for females), the mean body mass index (BMI) was 30.1 (min: 19 - max: 51), the mean AHI was 23.7 (min: 0,3 max: 103), the mean PLO was 113,1 (male:111.2 , female: 119.5) and the mean NLO was 1,93 (male:1.99, female:1.72 ) . In our study, the highest PLO value was found in group 2 and the highest NLO value was found in group 3. The lowest NLO and PLO values were found in group 4, unlike the results from other studies. However, no statistically significant difference was found between the groups. Conclusıons: In OSAS, there is a need for more comprehensive prospective and multi-centered study to better understand AHI and NLO, PLO relationship, Key words: Obstructive sleep apnea syndrome (OSAS), Polysomnography (PSG), neutrophil, lymphocyt

Clinical value of pre-operative polyvinyl alcohol embolization in juvenile nasopharyngeal angiofibroma

Jüvenil nazofarengeal anjiofibromun tedavisinde pre-operatif embolizasyonun yeri tartışmalıdır. Embolizasyonun klinik etkinliğini değerlendirmek amacıyla, kliniğimizde 1994-2000 yılları arasında histopatolojik tanısı Jüvenil nazofarengeal anjiofibrom gelen, embolizasyon uygulanan ve uygulanmayan on hasta retrospektif olarak analiz edilmiştir. Bu vakaların beşine polivinil alkol ile selektif embolizasyon uygulanmıştır. Sadece cerrahi tedavi uygulanan olgulardaki intra-operatif kanama miktarı ortalama 2530 cc, verilen transfüzyon ünitesi ortalama 4.4 unit olarak bulunmuştur. Cerrahi öncesi pre-operatif embolizasyon uygulanan olgularda ise intra-operatif kanama miktarı ortalama 1590 cc, verilen transfüzyon ünitesi ise ortalama 2 unittir. Sonuçlar, pre-operatif polivinil alkol ile embolizasyonun intra-operatif kanama miktarını, transfüzyon ihtiyacını ve operasyon süresini azaltmada güvenilir ve etkili bir yöntem olduğunu göstermiştir.Role of the pre-operative embolization in the treatment of Juvenile nasopharyngeal angiofibroma, is controversial. For the purpose of evaluating clinical effectiveness of embolization, ten patients who came to our clinic with histopathological diagnosis of Juvenile nasopharyngeal angiofibroma and who are and not administered embolization between 1994 and 2000, have been retrospectively analyzed. in five of the cases, selective embolization method has been administered with polyvinyl alcohol (PVA). in cases where only surgical treatment is administered, it is found that average intraoperative bleeding amount is 2530 cc and transfusion unit administered is 4.4 units, in the cases where preoperative embolization is administered, intraoperative bleeding amount is 1590 cc and number of transfusion units is 2. Results indicated that embolization with preoperative polyvinyl alcohol is a reliable and effective method in decreasing the amount of intraoperative bleeding, transfusion need and duration of the surgical operation

Effect of Septorhinoplasty on Olfactory Function: Assessment Using the Brief Smell Identification Test

Objective:Septorhinoplasty (SRP), one of the most commonly performed rhinologic surgery procedures, can affect olfactory function; however, the findings of studies investigating smell following SRP are controversial. We used a culturally adapted modified Brief Smell Identification Test (B-SIT) to investigate the long- and short-term effects of SRP on olfactory function.Methods:We enrolled 59 patients admitted to the Ear- Nose-Throat Clinic, who were complaining of external nasal deformity and nasal obstruction. Functional SRP was performed on all cases. The B-SIT was administered prior to surgery and at 4 and 12 weeks post-surgery. The smell identification score (SIS) reflected the number of correct answers. In addition, we investigated the effects of gender and smoking on olfactory function and whether the SRP procedure changed these associations.Results:The mean preoperative, 4-week, and 12-week postoperative SISs were 10.15±1.30, 10.21±1.52, and 10.92±0.95, respectively. The difference between the preoperative and 4-week postoperative SISs was not statistically significant; however, the 12-week postoperative score was significantly different from the preoperative and 4-week postoperative scores. Furthermore, the repeated measures analysis according to gender and smoking habit revealed a significant difference between the 4- and 12-week postoperative SISs. One patient developed postoperative anosmia; however, the patient recovered in the 12-week postoperative period.Conclusion:SRP surgery is a safe procedure in terms of olfactory function. In addition, olfactory function may increase following surgery as a result of improved nasal airflow

The association between bifid uvula and recurrent otitis media in preschool children

Amaç: Okul öncesi çocuklarda bifid uvula varlığı ile rekürrent otitis media görülme sıklığı arasındaki ilişki değerlendirildi. Hastalar ve Yöntemler: Çalışmaya, akut otitis medianın en sık görüldüğü yaşlar olan 0-4 yaş grubunda yer alan, belirgin ya da submukozal yarık damak patolojisi olmaksızın izole bifid uvula belirlenen 36 çocuk alındı. Olgular akut otitis media ataklarının sıklığı açısından 12 ay süreyle izlendi. Kontrol grubu olarak da, çalışma grubu olgularıyla aynı yaş ve cinsiyette eşleştirilmiş 36 çocuk seçildi. Bulgular: Bir yıl içinde dört ile sekiz kez arasında akut otitis media atağı geçirme oranı bifid uvulalı grupta %30.6 (11 hasta), kontrol grubunda %13.9 bulundu (p0.05). Bir yıl içinde sekizin üzerinde atak geçirme oranı ise bifid uvulalı grupta %11.1, kontrol grubunda %2.8 idi. Sonuç: Bifid uvulalı çocukların, kontrol grubuna göre rekürrent otitis mediaya daha yatkın oldukları belirlendi. Muayene sırasında bifid uvulası fark edilen çocuklar, otolojik sorunların gelişmesini önlemek açısından yakından izlenmelidir.Objectives: We assessed the association between the presence of bifid uvula and the incidence of recurrent otitis media in preschool children. Patients and Methods: The study included 36 preschool children at ages 0 to 4 years, who were found to have isolated bifid uvula without any associated cleft palate or submucous cleft palate abnormalities. The frequency of acute otitis media attacks was noted in the patient group throughout a 12-month duration. The results were compared with those of an age- and sex-matched control group. Results: There was a significant difference between the patient (30.6%, n11) and control (13.9%, n5) groups with respect to the frequency of acute otitis media attacks, being in the range of four to eight times (p<0.05). In addition, 11.1% of patients experienced more than eight attacks, which was 2.8% in the controls. Conclusion: Our data show that children with bifid uvula are more susceptible to the development of recurrent otitis media and, in order to prevent impending otologic problems, a close surveillance is required starting from the time bifid uvula has been documented

The effect of suturing technique and nasal packing on oxidative stress in septoplasy operations

Amaç: Septoplasti sonrası burun tamponu konulması ya da septuma dikiş atılmasının oksidatif stres üzerine etkileri araştırıldı. Hastalar ve Yöntemler: Çalışmaya izole septum deviyasyonu nedeniyle septoplasti ameliyatı yapılan 37 hasta alındı. Ameliyat bitiminde, rastgele seçimle 18 hastanın (5 kadın, 13 erkek; ort. yaş 3010; dağılım 18-47) burnuna tampon konulurken, 19 hastanın (5 kadın 14 erkek; ort. yaş 3112; dağılım 18-54) septumuna dikiş atıldı. Tamponlar 48 saat sonra çıkarıldı. Hastalarda oksidatif stres göstergesi olarak malondialdehit (MDA), sülfidril (SH) ve nitrik oksit (NO) düzeyleri dört farklı zamanda ölçüldü. Bulgular: Grup içi karşılaştırmalarda ölçülen parametrelerin hiçbirinde zamana bağımlı önemli bir değişim gözlenmedi (p0.05). Tampon ve dikiş grupları arasında MDA ve NO değerlerinde dört farklı zamanda anlamlı farklılık görülmezken, ameliyat sonrası SH değerleri dikiş grubunda anlamlı derecede yüksek bulundu (p0.05). Sonuç: Dikiş grubunda gözlenen SH yüksekliği, oksidan-antioksidan sistemler açısından bu tekniğin tampon uygulamasına göre daha olumlu olduğunu düşündürmektedir.Objectives: We investigated the effect of nasal packing or suturing of the nasal septum after septoplasty on oxidative stress. Patients and Methods: The study included 37 patients who underwent septoplasty for isolated septal deviation. At the end of the operation, intranasal packing was used in 18 patients (5 women, 13 men; mean age 30±10 years; range 18 to 47 years), and nasal septal suturing was used in 19 patients (5 women, 14 men; mean age 31 ±12 years; range 18 to 54 years). Nasal packs were removed after 48 hours. Plasma levels of malondialdehyde (MDH), total sulphydryl content (SH), and nitric oxide (NO) were measured at four sequential times to evaluate oxidative stress. Results: There were no significant changes in plasma levels of MDH, SH, and NO in both treatment groups (p>0.05). Levels of MDH and NO did not differ significantly at four sequential times between the two treatment groups, whereas postoperative SH levels were always significantly higher following septal suturing (p<0.05). Conclusion: High levels of SH observed in the suturing group favor this technique over nasal packing application in terms of antioxidant systems and oxidative stress

The effect of packing and suture technique on systemic oxygen saturation and patient comfort after septoplasty

Amaç: Septoplasti sonrası konulan intranazal tampon veya tampon konulmaksızın sadece septuma dikiş atılmasının, sistemik oksijen satürasyonu ve hasta konforu üzerine olan etkileri araştırıldı. Hastalar ve Yöntemler: Çalışmaya, izole septum deviyasyonu tanısıyla septoplasti ameliyatı yapılan 37 hasta alındı. On sekiz hastaya (5 kadın, 13 erkek; ort. yaş 3010; dağılım 18-47) intranazal tampon konulurken, 19 hastada (5 kadın 14 erkek; ort. yaş 3112; dağılım 18-54) septuma dikiş atıldı. Sistemik oksijen satürasyonunu değerlendirmek için, ameliyat öncesi ve sonrası dönemlerde puls oksimetri cihazı ile parsiyel oksijen satürasyonu ölçüldü. İki yöntemin hasta konforuna etkisi, ameliyattan önce, 48 saat sonra, tampon alındıktan beş gün sonra ve ameliyattan 30 gün sonra görsel analog skala ile değerlendirildi. Bulgular: İstatistiksel olarak anlamlı olmasa da, sistemik oksijen satürasyonu dikiş grubunda tampon grubuna göre daha yüksek bulundu (p0.05). Tampon grubunda anlamlı derecede daha fazla burun tıkanıklığı izlendi (p0.05). Genel olarak, baş ağrısı ve fasiyal ağrı tampon grubunda daha fazla izlenirken, dikiş grubunda burunda kabuklanma, geniz akıntısı ve koku alma duyarlılığında azalma daha fazlaydı.(p0.05). Sonuç: Septoplasti ameliyatı sonrası kullanılan intranazal tamponun sistemik oksijen satürasyonunu anlamlı derecede olmasa da, dikiş kullanımından daha fazla düşürmesi ve hasta konforunu olumsuz etkilemesi nedeniyle, özellikle kronik sistemik rahatsızlıkları olan yaşlı hastalarda septuma dikiş atılması daha uygun olabilir.Objectives: We investigated the effect of intranasal packing placed after septoplasty or alternatively suturing the septum without inserting a packing on systemic oxygen saturation and patient comfort. Patients and Methods: The study involved 37 patients who underwent septoplasty for isolated septum deviation. Intranasal packing was used in 18 patients (5 women, 13 men; mean age 30±10 years; range 18 to 47 years), while 19 patients (5 women, 14 men; mean age 31 ±12 years; range 18 to 54 years) underwent nasal septal suturing. To evaluate systemic oxygen saturations, partial oxygen saturations were measured pre- and postoperatively by pulse oximetry. The effect of intranasal packing and suturing on patient comfort was assessed by a visual analog scale before and 48 hours after surgery, five days after removal of nasal packing, and 30 days after surgery. Results: Postoperative systemic oxygen saturations exhibited higher levels in the sutured group, but this did not reach significance (p>0.05). The incidence of nasal obstruction was significantly higher with nasal packing (p0.05). Conclusion: Considering that, albeit not significantly, intranasal packing used after septoplasty decreases systemic oxygen saturation more than suturing and thus, has more adverse effects on patient comfort, suturing the septum may be a better alternative, particularly in elderly patients with chronic systemic diseases

Yaşlı hastalardan elde edilen serümen tıkaçlarının çözünmesi üzerine serümenolitik solüsyonların etkilerinin invitro karşılaştırılması

Amaç: İlerleyen yaşla birlikte serümen (buşon) birikimlerine sık rastlanmaktadır. Yaşlı hastalardan elde edilen serümen tıkaçlarının çözünmesinde Earex, Waxsol, Xerumenex, hidrojen peroksit’in gliserin içinde % 6’lık solüsyonu, % 10’luk sodyum bikarbonat solüsyonu ve distile suyun etkilerinin karşılaştırılması. Materyal ve Metod: Otuz iki yaşlı hastanın dış kulak yolundan taze buşon örnekleri alındı. Aynı buşon örneğinden 100 mg’lık eşit miktarlar ölçülerek çalışma ortamına yerleştirilerek üzerine serümenolitik solüsyonlar eklendi. Çözünme derecesi beş gün boyunca belli zaman aralıklarında değerlendirildi. Sonuçlar: Tam çözünme bir saat içinde sadece hidrojen Peroksit’in gliserin içinde % 6’lık solüsyonu ile meydana geldi. Waxsol ve % 10’luk sodyum bikarbonat solüsyonunun her ikisinde de kısmi çözünme izlendi. Earex ve Xerumenex solüsyonlarının ise buşon çözünmesinde hemen hemen hiç etkisinin olmadığı görüldü. Yorum: Beş serümenolitik solüsyonun kullanıldığı bu invitro çalışmada yaşlı hastalardan elde edilen serümen tıkaçların çözünmesinde hidrojen peroksit’in gliserin içinde % 6 'lık solüsyonunun en etkili serümenolitik olduğu belirlenmiştir.Background: Cerumen impactions are more common with advancing age. Objective: To compare the efficacy of Earex, Waxsol, Xerumenex, a 6% solution of hydrogen peroxide in glycerin, a 10% solution of aqueous sodium bicarbonate preparations and distilled water for producing disintegration of the cerumen plugs collected from elderly patients. Method: Fresh samples of cerumen were obtained from ear canals of 32 elderly patients. Equal parts of the same piece of the cerumen plug weighed 100 mg were placed into the preparations. The degree of disintegration was observed at specific time intervals for up to five days. Results: Complete disintegration only occurred with hydrogen peroxide 6% in glycerin within one hour. Cerumen plug in both Waxsol and aqueous sodium bicarbonate solution 10% were observed to be substantially disintegrated. We noticed that Earex and Xerumenex had almost no effect on cerumen plug disintegration. Conclusion: The 6% solution of hydrogen peroxide in glycerin appears to be the most effective ceruminolytic preparation for producing disintegration of the cerumen plugs collected from elderly patients among the five ceruminolytics used in this in vitro study

Revision endoscopic sinus surgery

Endoskopik sinüs cerrahisi (ESC), kronik sinüs hastalıklarının tedavisinde son 20 yıldır giderek artan bir popülariteyle kullanılmaktadır. Normal fizyolojik yapıyı korumaya en yakın teknik olarak kabul edildiği için fonksiyonel endoskopik sinüs cerrahisi de yaygın kullanılan bir tanımdır. Ancak ESC tüm kronik sinüzitli hastalarda ve özellikle nazal polipozis vakalarında her zaman istenilen fonksiyonelliğe ulaşamamaktadır. Ameliyat sonrası uygun medikal tedaviye rağmen şikayetleri süren hastalar revizyon ameliyatına aday olarak değerlendirilmelidir. Önceden geleneksel sinüs cerrahisi geçirmiş hastalar bir yana bırakılacak olursa nazal polipozisli hastalar, revizyon cerrahisine aday grubun başında gelmektedir. Orta konka laterallzasyonu ve adezyonlar ile polip gibi etmoidektomi kavitesini tıkayan patolojiler ventilasyon ve drenajın bozulmasına neden olan önemli revizyon nedenleridir. Bu çalışmada çeşitli nedenlerle ESC ameliyatı geçiren ve 12-20 ay takip edilen 50 hasta değerlendirilmiş, sonuçta 14 (% 28) hastaya revizyon cerrahisi endikasyonu konularak ameliyat edilmiştir. Takip süresi uzadıkça revizyon gerektiren hasta sayının arttığı dikkat çekmiştir. Makalede revizyon gerektiren vakaların genel analizi, revizyon kriterleri ve zamanlaması tartışılmıştır.Endoscopic sinus surgery for chronic sinus diseases, has been used with an increasing popularity in the last 20 years. As it is considered to be a technique which is most likely to preserve the normal physiology, the term 'functional endoscopie sinus sur-gery' is widely accepted. Yet, endoscopie sinus surgery can not achieve that goal in all patients with chronic sinusitis, particu-larly in nasal polyposis. Patients whose complaints persist despite maximal postoperative medical treatment, should be consi-dered as candidates for revision surgery. If the patients who had underwent traditional sinus surgery are excluded; patients with nasal polyposis constitute the main candidate group for revision surgery. Lateralisation of the middle turbinate, adhesions, and pathologies like polyps that obstruct of cavity ethmoidectomy disrupt ventilation and drainage of the paranasal sinuses and are the main reasons for revision surgery. In this study, fifty patients who had undergone endoscopie sinus surgery for various reasons and followed for 12 to 20 months were evaluated. Fourteen (%28) patients were selected for revision surgery. The fol-low- up duration correlated with the indication for revision surgery. In this paper the reasons for revision surgery and the timing of the surgery are discussed with general analysis of the cases

Endoscopic management of subperiosteal orbital abscess as sinusitis complication; a case report

Amaç: Akut sinüzit komplikasyonu olarak gelişen subperiostal orbita apselerinin tanı ve tedavisinin vurgulanması amaçlanmıştır. Yöntem: 9 yaşında erkek hasta üç gündür olan sol gözde ağrı ve şişlik şikayetleri ile kliniğimize başvurdu. Muayenede proptozis, kemozis, kapaklarda ödem ve göz hareketlerinde kısıtlılık saptanması üzerine orbital selülit tanısıyla yapılan manyetik rezonans görüntülemede sol paranazal sinüzite ek olarak subperiostal orbita apsesi tespit edildi. Sonuç: Tıbbi tedaviye cevap alınamaması üzerine endoskopik sinüs cerrahisi ile birlikte uygulanan apse drenajı ile hasta başarıyla tedavi edildi. Tartışma: Cerrahinin endike olduğu subperiostal orbita apselerinde endoskopik yaklaşım ilk seçenek olarak değerlendirilmelidir.Purpose: We aimed to emphasize the diagnosis and treatment of subperiosteal orbital abscess secondary to acute sinusitis. Method: A 9-year-old patient referred to our clinic complaining pain and swelling in his left eye for three days. There were proptosis, chemosis, eyelid edema and ocular motility restriction on examination, therefore magnetic resonance imaging was performed with the diagnosis of orbital cellulites and left paranasal sinusitis and subperiosteal orbital abscess were reported. Result: As the medical management failed the patient was successfully treated with endoscopic sinus surgery and abscess drainage. Conclusion: Endoscopic approach should be considered as the first choice when surgery is indicated in the subperiosteal orbital abscess cases

The follow-up of endoscopic sinus surgery's results with computed tomography

Bu çalışmada; endoskopik sinüs cerrahisi (ESC) öncesi ve sonrası bilgisayarlı tomografi (BT) çekilerek cerrahi başarının objektif olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Kronik rinosinüzit nedeniyle 1998-2000 yılları arasında ESC yapılan 98 hastadan preoperatif ve postoperatif BT’si çekilebilen 52 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Maksiller ve etmoid hücre patolojilerinde %92 düzelme saptanırken, frontal sinüs patolojilerinde bu oran %27 olarak bulunmuştur. ESC yapılan hastaların postoperatif dönemdeki takiplerinde gerek ameliyatın başarısının değerlendirilmesi gerekse rekürrenslerin erken tanısı için klinik ve endoskopik muayenenin yanında BT kontrolünün de takipte yararlı olacağı kanısındayız.The aim of this study is to evaluate of surgery satisfaction, before and after endoscopic sinus surgery(ESS) with computed tomography(CT). 52 of 98 patients who had chronic rhinosinusitis, could be examined with preoperative and postoperative CT scan, have been added to this project. 92% cure of the pathologic maxiller and etmoid cell diseases was observed, but this ratio was 27% for frontal sinus pathologies. We consider that CT is also useful with clinical and endoscopic diagnosis for whether evaluation of surgery satisfaction or early diagnosis of recurrence in postoperative follow-up of patients with ESS