Socijalnopedagoška obilježja učenika kojima treba dodatna pomoć u učenju i korekciji ponašanja: elementi školskoga preventivnog programa

The aim of this paper is to examine students’ sociodemographic, pedagogical, and behavioural characteristics and correlate them to the assessed need for additional help in learning and behaviour modification. There were 300 students from the first to the eighth grade of elementary school participating in the research. Form teachers voluntarily made assessments completing an anonymous questionnaire. Results indicated that those students who were older and unpopular, with poorer academic performance and lower socioeconomic status were in greater need of additional help in learning, regardless of students’ gender. Prosocial and cooperative behavioural patterns, which are present in students who do not need additional help in learning, have not been identified in these students. Moreover, the results suggested that students who needed additional help in behaviour modification regardless of their age and gender, were those with poorer academic performance, unpopular students, and those with a lower socioeconomic status. The behaviour of these students corresponds to aggressive and winning-seeking patterns, as opposed to their peers who do not need behaviour modification. There is a relatively larger quantity of students who need additional help in learning among those who need additional help in behaviour modification. Data gained from this research could be useful for planning elements of school-based preventive programs which have been recommended according to the obtained indicators.Cilj je rada ispitati neka sociodemografska, pedagoška i ponašajna obilježja učenika te ih dovesti u relaciju s procjenom potrebe za dodatnom pomoći u učenju i za korekcijom ponašanja. U istraživanju je sudjelovalo 300 učenika od prvog do osmog razreda osnovne škole iz Rijeke. Anonimne i dobrovoljne procjene davali su njihovi razrednici. Istraživanje je pokazalo da u većoj mjeri dodatnu pomoć u učenju trebaju stariji i nepopularniji učenici, učenici slabijega akademskog uspjeha, lošijega SES-a, pri čemu je zastupljenost oba spola podjednaka. Kod navedenih/spomenutih učenika ne uočava se obrazac prosocijalno-suradničkoga ponašanja koji je prisutan u ponašanju njihovih vršnjaka kojima nije potrebna pomoć u učenju. Rezultati su pokazali da dodatnu pomoć u korekciji ponašanja podjednako trebaju učenici svih dobi i oba spola, učenici slabijega uspjeha, nepopularniji i lošijeg SES-a. Ovi se učenici ponašaju prema pobjeđujuće-agresivnom obrascu za razliku od njihovih vršnjaka kojima ne treba korekcija u ponašanju. Razmjerno je više učenika kojima treba dodatna pomoć u učenju među onim učenicima kojima treba dodatna pomoć u korekciji ponašanja. Rezultati mogu biti korisni pri planiranju elemenata preventivnih školskih programa koji se preporučuju s obzirom na dobivene pokazatelj

GLI ATTEGGIAMENTI DEGLI ALUNNI E DEGLI INSEGNANTI SULL\u27EDUCAZIONE CIVICA ED I DIRITTI UMANI

In the work there are results of research of teachers’ attitudes towards children with hearing problems. An aim of the research was to examine whether those attitudes are positive or negative. A method of theoretical analysis and survey ( research method ) are used in the work, but regarding instruments there is a questionnaire made for the purpose of this research. There were approximately 100 teachers of class tuition question in Tuzla County. According to analysis it is concluded that teachers’ attitudes towards children with hearing problems are positive.Škola i obrazovanje predstavljaju jedan od najosjetljivijih i najvažnijih čimbenika u prenošenju znanja i razvoju stavova prema drugome i drugima te prema civilnome društvu, ljudskim pravima i životu uopće. Škola i obitelj povijesno su primjeri institucija koje promiču dominantne vrijednosti, vjerovanja i način života. Odgoj za građansko društvo i ljudska prava trebali bi biti sastavnim dijelom školskoga okruženja, a ne samo nastavnih programa. Odgoj i obrazovanje za građansko društvo i ljudska prava neizostavni su dio ne samo školskoga poučavanja već i cjeloživotnoga obrazovanja. Cilj je ovoga rada ispitati stavove i mišljenja učenika osnovne i srednje škole i njihovih učitelja o građanskome odgoju u školi, obiteljskome okruženju i lokalnoj zajednici. Uzorak istraživanja čini 208 učenika osnovnih škola, 106 učenika srednjih škola i 111 nastavnika. Vrijednosti kao što su prava, obveze, odgovornosti, demokracija, sloboda i mir ispitane su u odnosu na spol, godine i stupanj školovanja učenika (osnovna i srednja škola). Dobiveni rezultati pokazuju statistički značajnu razliku u donošenju odluka u lokalnoj zajednici između muških i ženskih ispitanika osnovne i srednje škole. S obzirom na stupanj školovanja postoji statistička značajna razlika između ispitanika osnovne i srednje škole. Učenici osnovne škole pokazuju veći stupanj u slobodi odlučivanja nego učenici srednje škole. Učitelji osnovne škole imaju pozitivnije stavove o uvođenju sadražaja o ljudskim pravima i građanskome odgoju u nastavne programe od nastavnika u srednjim školama. Statistički značajna razlika pokazala se i u iskazivanju stavova prema uvođenju ljudskih prava i građanskoga odgoja u nastavnome programu s obzirom na životnu dob nastavnika: mlađi nastavnici iskazuju pozitivnije stavove prema uvođenju tih sadržaja u nastavni program, za razliku od njihovih starijih kolega.La scuola e l\u27istruzione sono le istituzioni più sensibili e importanti nel trasmettere i saperi e gli atteggiamenti sia nei confronti degli altri e dei loro diritti umani, che verso la società e la vita in generale. Da sempre la famiglia e la scuola cercano di promuovere i valori, le credenze, le abitudini e gli stili di vita dominanti nella società. L\u27 educazione civica e il rispetto dei diritti umani dovrebbero costituire parte integrante della vita scolastica e non soltanto dei programmi d\u27insegnamento, come pure far parte obbligatoria dell\u27educazione permanente. L\u27obiettivo di questa ricerca era esaminare quali sono gli atteggiamenti e le opinioni degli alunni e dei loro insegnanti riguardo all\u27 educazione civica a scuola, in famiglia e nella comunità locale. Complessivamente sono stati intervistati 208 alunni delle scuole elementari, 106 alunni delle scuole medie superiori e 111 insegnanti. Sono stati presi in esame valori essenziali riguardanti i diritti, gli obblighi, le responsabilità, la democrazia, la libertà e la pace, in relazione al sesso, all\u27età e al livello di istruzione degli alunni (scuole primarie e secondarie). I risultati ottenuti indicano una differenza statisticamente significativa tra le decisioni prese dai soggetti femminili rispetto a quelle maschili sia della scuola elementare che della media superiore nell\u27ambito della comunità locale. Secondo il livello d\u27istruzione, si nota una differenza significativa tra gli alunni delle scuole elementari e quelli delle medie superiori. Gli alunni delle scuole elementari dimostrano maggiore livello di libertà nelle decisioni rispetto agli alunni delle scuole medie superiori. Gli insegnanti delle scuole elementari sono più propensi a introdurre nella programmazione contenuti sui diritti umani e sull\u27educazione civica, rispetto agli insegnanti delle scuole medie superiori. Inoltre, risulta esserci una differenza statisticamente significativa negli atteggiamenti verso l\u27introduzione dell\u27educazione civica e del rispetto per i diritti umani nei programmi scolastici, secondo l\u27età degli insegnanti: quelli più giovani gradiscono maggiormente l\u27introduzione di questi argomenti nei programmi d\u27insegnamento rispetto ai loro colleghi più anziani