Technological mediation and 3D visualizations in construction engineering practice

The generation and use of 3D images and visualizations through remote sensing, Building Information Modeling, and Augmented Reality technologies, have come to play a significant role in construction engineering practice. Although these technologies are promising, their potential can be misjudged when potential end-users are unaware of key assumptions that were made by developers. Realistic expectations require insights into the ways in which these technologies transform input collected into 3D visualizations and how these visualizations are possibly used on construction sites. This study’s objective is hence to explore the form of technological mediation that the generation and use of 3D images and visualizations provide between a human and objects, or aspects of these objects, that would otherwise be largely imperceptible to professionals in construction practice. We show that algorithms pre- and post-process data through their technological selectivities, which function as mediators. Double mediations of augmented and engaged relationships play a dominant role in the use of 3D images and visualizations and enhance the situational awareness of professionals in construction practice. This is the first study that applies this perspective to increase the understanding of the mediating role of 3D images and visualizations in construction practice.</p

Smart cities bouwen volgens de knieoperatiemetafoor:onderzoeksrichtingen binnen het domein van binnenstedelijke (infra)reconstructie

Het Smart cities-fenomeen is actueel en aantrekkelijk. Veel steden willen slimmer worden; sommige om technologische vernieuwing een kans te bieden, anderen, omdat ze niet achter willen lopen op steden die ‘het ook doen’. Hoewel over de definitie van ‘smart cities’ weinig consensus bestaat, gaan de meeste interpretaties er vanuit dat nieuwe infrastructuur (o.a. smart energy grids, WKO, glasvezel, ondergrondse afvalverwerking) gerealiseerd moet worden om steden slimmer te maken. Een onderbelicht uitgangspunt is hier dat nieuwe netwerken vaak ingepast moeten worden in een grond die al vol ligt met kabels, leidingen, bassins en boomwortels. Tevens wordt het aanleggen van nieuwe infrastructuur ingewikkelder, omdat autoriteiten strikte eisen stellen ten aanzien van bereikbaarheid en overlast. Aannemers zijn dus vaker genoodzaakt om straten bloot te leggen terwijl ‘de winkel gewoon open blijft.’ De realisatie van smart cities vergroot deze druk op binnenstedelijke infraprojecten en vraagt daarom om een minimaal-invasieve aanpak die ervoor zorgt dat projecten hindervrij, zorgvuldig en efficiënt verlopen. Dit artikel introduceert de knieoperatie als metafoor voor deze denkrichting. We leggen uit hoe onderwijs en onderzoek naar nieuwe technologieën bijdragen aan deze filosofie omtrent stroomlijning van binnenstedelijke bouwprocessen. We beschrijven een recentelijk afgerond onderzoek naar hoe 4D-bouwprocesvisualisaties de coördinatie van nutsprojecten ondersteunen. We bespreken tevens hoe ontwikkelingen aan bijvoorbeeld graaf- en inspectietechnieken, grondradar en 3D-geoinformatie binnenstedelijke projecten kunnen verbeteren en versnellen

Digitization for Integration:Fragmented realities in the utility sector

The construction industry and its reform agendas commonly assume that digitization of a construction asset's life cycle also integrates its stakeholders. Behind this lies the premise that stakeholders reduce ambiguity and create consistency by using software that operates on the basis of shared and uniform knowledge. To explore this premise, this study identified the knowledge bases - data standards and modelling protocols for engineering software - that distinctive underground infrastructure owner’s use. To this end, we analysed a utility engineering consultancy that registers and processes asset data of twelve major utility owners. We observed their utility information managers and studied their asset management guidelines. We used two utility taxonomies from literature to compare identified digital modelling standards. Subsequently, we used literature about modelling standards in digital practices to argue how selected examples of divergent digital models hamper uniformity. We conclude that digital reality models may also differ and thus confuse, fragment, and ultimately delimit collaborative digital practices. This insight stresses the relevance of defining shared domain understanding to facilitate the uptake of software for collaborative engineering practices. It stimulates construction improvement agents to consider this important notion of shared digital realities in their debates about achieving integration by ‘going digital'