Tikkun Olam. Judaistyczna wizja „naprawy świata” i jej ekologiczne eksplikacje

W żydowskiej teologii i filozofii problem natury wydaje się być ukryty, natura znajduje się niejako w cieniu człowieka. Jednak fakt degradacji środowiska naturalnego posiada niewątpliwie ogromny wpływ na ludzkość. Stąd zagadnienie ekologii i środowiska naturalnego są tematami coraz częściej pojawiającymi się również w myśli żydowskiej. Judaistyczna wizja ochrony środowiska bardzo często wiązana jest z konceptem Tikkun Olam co oznacza naprawę świata lub „odrestaurowanie” świata. Biblijne korzenie Tikkun Olam zachęcają nas do zbadania znaczenia środowiska naturalnego i człowieka w nim. Pojęcie Tikkun Olam zobowiązuje nas do nieustannej działalności wobec natury, którą powinniśmy poprawiać i otaczać ochroną. Przesłanie biblijne i jej transcendentne źródło mogą być znacznie silniejsze niż prawo ludzkie. Dlatego wizja judaistyczna ekologii może być również ciekawą propozycją w podejściu do opieki nad środowiskiem

Applying human mobility and water consumption data for short-term water demand forecasting using classical and machine learning models

Water demand forecasting is a crucial task in the efficient management of the water supply system. This paper compares classical and adapted machine learning algorithms used for water usage predictions including ARIMA, support vector regression, random forests and extremely randomized trees. These models were enriched with human mobility data to improve the predictive power of water demand forecasting. Furthermore, a framework for processing mobility data into time-series correlated with water usage data is proposed. This study uses 51 days of water consumption readings and over 7 million geolocated mobility records from urban areas. Results show that using human mobility data improves water demand prediction. The best forecasting algorithm employing a random forest method achieved 90.4% accuracy (measured by the mean absolute percentage error) and is better by 1% than the same algorithm using only water data, while classic ARIMA approach achieved 90.0%. The Blind (copying) prediction achieved 85.1% of accuracy

Urban Hourly Water Demand Prediction Using Human Mobility Data

The efficient management of a water supply system requires precise water demand forecasts as inputs. This paper compares existing prediction methods and improves their performance by integrating human-related factors with water consumption in an urban area. Furthermore, a framework for processing and transforming mobility data into time-series is presented. Results show that using human mobility data improves forecasting accuracy reaching 87.6%

Ocena bezpieczeństwa i efektywność jabłczanu sunitynibu w przerzutowych guzach neuroendokrynnych trzustki (NEN G1/G2) w zależności od liczby i rodzaju wcześniejszych linii terapeutycznych — doniesienie wstępne

Introduction: The objective of this paper was to assess the safety and efficacy of sunitinib malate in patients with well-differentiated metastatic pancreatic neuroendocrine neoplasms (PNENs) who relapsed on standard therapy.Material and methods: Overall, eight patients with well-differentiated pancreatic neuroendocrine tumours/neoplasm (NET/NEN G1/G2, Ki-67 < 20%), who had relapsed on a standard therapy approach, were treated. All had non-resectable, progressive disease. All received therapy using a standard dose of sunitinib malate. Adverse events were evaluated using NCI-CTC AE v. 3.0.Results: Of the eight patients, seven had non-secretor and single secretor tumour (gastrinoma). Partial remission (PR) was noted in three patients (one after a single therapeutic line, two after two lines), five patients had stabilisation (SD) — including three individuals after three lines, one patient after two lines and another after a single line. Haematological adverse events: leukopenia (25%) — occurred in one patient after three lines and in one patient after two lines; anaemia (25%) — in one patient after three lines and in one patient after one therapeutic line. Mucocutaneous lesions were noted in 37.5% of patients after 2–3 lines of treatment. All of them experienced fatigue syndrome irrespective of the number of therapies. The majority of the patients simultaneously received somatostatin analogues, which did not exacerbate the toxicity profile. The median progression-free survival time (PFS) was 11 months.Conclusions: Sunitinib may be considered as a fairly well-tolerated and effective therapeutic option in progressive non-resectable PNEN patients in the second and subsequent lines of treatment, irrespective of the types of treatment previously applied. (Endokrynol Pol 2014; 65 (6): 472–478)Wstęp: Celem pracy była ocena bezpieczeństwa oraz analiza skuteczności jabłczanu sunitynibu u chorych z przerzutowymi wysokozróżnicowanymi guzami neuroendokrynnymi trzustki (PNET) w drugiej i kolejnych liniach leczenia.Materiał i metody: Analizie poddano 8 pacjentów z wysoko zróżnicowanymi guzami neuroendokrynnymi trzustki (NEN G1/G2, Ki-67 < 20%), u których wystąpiła progresja choroby i otrzymali sunitynib. Wszyscy chorzy byli w stadium nieoperacyjnym. Sunitynib był podawany w standardowej dawce. Działania niepożądane oceniono na podstawie kryteriów NCI-CTC AE v. 3.0.Wyniki: Leczono 8 pacjentów; 7 guzów nieaktywnych hormonalnie i 1 o typie gastrinoma. Częściową remisję (PR) uzyskano u 3 chorych (1 po 1 linii terapeutycznej, 2 — po 2 liniach), 5 chorych miało stabilizację (SD) — w tym 3 było po 3 liniach, 1 po 2 liniach i 1 po 1 linii terapeutycznej. Powikłania hematologiczne: leukopenia (25%) — wystąpiły u 1 pacjenta po 3 liniach i u 1 pacjenta po 2 liniach; niedokrwistość (25%) — u 1 pacjenta po 3 liniach i u 1 pacjenta po 1 linii terapeutycznej. U 37,5% chorych wystąpiły zmiany skórno-śluzówkowe po 2–3 liniach leczenia. U 100% chorych obserwowano zespół zmęczenia niezależnie od liczby terapii. Większość chorych jednocześnie otrzymywała SSA, co nie pogorszyło profilu toksyczności. Mediana czasu wolnego od progresji PFS (progression free survival) – wyniosła 11 miesięcy.Wnioski: Sunitynib może być rozważany, jako dość dobrze tolerowana, skuteczna opcja terapeutyczna u chorych z nieresekcyjnymi PNET w drugiej oraz kolejnych liniach leczenia, niezależnie od rodzaju uprzednio zastosowanych metod. (Endokrynol Pol 2014; 65 (6): 472–478

Disseminated pulmonary actinomycosis — an unusual presentation

Promienica to rzadko występująca, przewlekła choroba infekcyjna wywołana przez bakterie beztlenowe Gram-dodatnie z rodzaju Actinomyces. Indukują one odczyn zapalny o charakterze ropnym w tkankach. Promieniowce są komensalami bytującymi w jamie ustnej, przewodzie pokarmowym i drogach rodnych, a infekcje mają charakter niemal wyłącznie endogenny. Ze względu na zmienny obraz kliniczny, przewlekły przebieg, częściej przypomina chorobę nowotworową niż zakaźną. Przedstawiamy przypadek 56-letniego mężczyzny z niezwykle rzadką płucną manifestacją promienicy w postaci obustronnych rozsianych guzków w miąższu płuc z objawami ogólnymi, po wstępnym leczeniu przeciwprątkowym. Rozpoznanie ostatecznie ustalono na podstawie badania histologicznego wycinków z płuc. Po 7 miesiącach leczenia przeciwbakteryjnego uzyskano poprawę kliniczną i radiologiczną.Actinomycosis is a rare, chronic infectious disease caused by anaerobic Gram-positive bacteria Actinomyces spp. They induces suppurative inflammation in tissues. They live as commensals in the oropharynx, interstitial tract and genital mucosa, causing almost exclusively endogenic infections. Beacause variable clinical course, its chronicity, quite often actinomycosis mimics rather neoplasmatic disease than infection. We present the case of 56-year old male with unusual pulmonary actinomycosis manifestation as bilateral disseminated lung nodules with systemic symptoms, after initial antitubercular treatment. Diagnosis definitely was made of histologic evaluation of lung specimen from surgical biopsy. After 7-month antibacterial treatment we have achived clinical and radiological improvement

Myogenic Differentiation of Mouse Embryonic Stem Cells That Lack a Functional Pax7 Gene

The transcription factor Pax7 plays a key role during embryonic myogenesis and sustains the proper function of satellite cells, which serve as adult skeletal muscle stem cells. Overexpression of Pax7 has been shown to promote the myogenic differentiation of pluripotent stem cells. However, the effects of the absence of functional Pax7 in differentiating embryonic stem cells (ESCs) have not yet been directly tested. Herein, we studied mouse stem cells that lacked a functional Pax7 gene and characterized the differentiation of these stem cells under conditions that promoted the derivation of myoblasts in vitro. We analyzed the expression of myogenic factors, such as myogenic regulatory factors and muscle-specific microRNAs, in wild-type and mutant cells. Finally, we compared the transcriptome of both types of cells and did not find substantial differences in the expression of genes related to the regulation of myogenesis. As a result, we showed that the absence of functional Pax7 does not prevent the in vitro myogenic differentiation of ESCs

Ratio of proliferation markers and HSP90 gene expression as a predictor of pathological complete response in breast cancer neoadjuvant chemotherapy

Introduction. Prediction of response to preoperative breast cancer chemotherapy may offer a substantial optimization of medical management of this disease. The most efficient prediction would be done a priori, before the start of chemotherapy and based on the biological features of patient and tumor. Numerous markers have been proposed but none of them has been applied as a routine. The role of MKI67 and HSP90 expression has been recently suggested to predict treatment sensitivity in HER2-positive breast cancer. The aim of this study was to validate the utility of proliferation based markers (MKI67 and CDK1) and heat shock proteins (namely HSP90) to predict response to chemotherapy in cohort of breast cancer patients treated preoperatively. Material and methods. Ninety-three patients with breast cancer, all females, mean age 42.2 years, among them 32% T1-T2 patients, 49% T3 patients and 13% with T4 tumor stage, 27% N0, 42% N1, 16% N2, 15% N3 were subjected to initial chemotherapy. The majority of patients (86%) received anthracycline and taxane chemotherapy. Among the patients there were 9 individuals with metastatic disease (M1) at initial presentation, and 11 patients were not treated surgically after initial chemotherapy (no sufficient disease response). From 82 patients operated on, 20 patients (24%) showed pathological complete response (pCR), while in 62 patients there was no pCR. 42% of patients were hormone-sensitive HER2-negative, 20% hormone-sensitive HER2-positive, 9% only HER-positive and 29% with triple negative breast cancer. Four gene transcripts (MKI67, cyclin-dependent kinase 1 [CDK1], heat shock proteins HSP90AA1 and HSP- 90AB1) were analyzed in total RNA isolated from single core obtained during preoperative core needle biopsy by quantitative real-time PCR with fluorescent probes (Universal Probe Library, Roche). Results were normalized to the panel of reference genes. Results. There were no statistically significant differences in MKI67 and CDK1 expression between pCR and no pCR groups (p = 0.099 and 0.35, respectively), although the median expression of both genes was slightly higher in pCR group. In contrast, both HSP90AA1 and HSP90AB1 transcripts showed decreased expression in pCR group (medians 0.77 and 0.55) when compared to no p CR group (median 0.86 and 0.73), statistically significant for HSP90AA1 (p = 0.031) and of borderline significance for HSP90AB1 (p = 0.054). The most significant predictor of pCR was the ratio of CDK1 transcript to HSP90AA transcript. This ratio was significantly higher in CR group (median 0.99) than in no CR group (median 0.68, p = 0.0023), and showed a potential diagnostic utility (area under receiver operating characteristic [ROC] curve 0.72). Conclusions. HSP90AA1 and AB1 genes exhibit low expression in breast cancers highly sensitive to chemotherapy and may indicate the patients with higher probability of pathological complete response. The ratio of HSP90AA1 to proliferation-related markers (CDK1 or MKI67) may be even better predictor of pCR chance, with higher expression of proliferation genes and lower stress response in patients sensitive to chemotherapy

Cytosolic aggregation of mitochondrial proteins disrupts cellular homeostasis by stimulating the aggregation of other proteins.

Mitochondria are organelles with their own genomes, but they rely on the import of nuclear-encoded proteins that are translated by cytosolic ribosomes. Therefore, it is important to understand whether failures in the mitochondrial uptake of these nuclear-encoded proteins can cause proteotoxic stress and identify response mechanisms that may counteract it. Here, we report that upon impairments in mitochondrial protein import, high-risk precursor and immature forms of mitochondrial proteins form aberrant deposits in the cytosol. These deposits then cause further cytosolic accumulation and consequently aggregation of other mitochondrial proteins and disease-related proteins, including α-synuclein and amyloid β. This aggregation triggers a cytosolic protein homeostasis imbalance that is accompanied by specific molecular chaperone responses at both the transcriptomic and protein levels. Altogether, our results provide evidence that mitochondrial dysfunction, specifically protein import defects, contributes to impairments in protein homeostasis, thus revealing a possible molecular mechanism by which mitochondria are involved in neurodegenerative diseases

Pneumatocele during long-lasting observation of hiper IgE patient

Zespół hiper IgE (zespół Hioba) jest rzadkim, wielonarządowym schorzeniem charakteryzującym się występowaniem triady objawów: podwyższone stężenie immunoglobulin IgE, nawracające infekcje układu oddechowego i zatok (najczęściej o etiologii gronkowcowej) oraz występowanie już od dzieciństwa zimnych ropni skóry. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 21-letniego chorego z zespołem hiper IgE, zdiagnozowanego w wieku 6 lat na podstawie występowania hiperimmunoglobulinemii E oraz nawrotnych infekcji płucnych oraz skórnych. Obecnie powodem przyjęcia do szpitala były powikłania zapalenia płuc pod postacią pneumatocele, które nie uległo regresji pomimo zastosowania dożylnej antybiotykoterapii. Konieczne okazało się wykonanie zabiegu chirurgicznego. Przebieg pooperacyjny był powikłany wystąpieniem posocznicy (Staphylococcus aureus).Hyper IgE syndrome (Job’s syndrome) is a rare multiorgan disease characterized by the triad: elevated serum IgE level, recurrent sinopulmonary infections, most often staphylococcal, and cutaneous cold abscesses starting in infancy. We report 21 years old patient with hyper IgE syndrome, diagnosed at age of 6 years on the basis of hyperimmunoglobulinaemia E and reccurent pulmonary and cutaneous infections. Now he was admitted because of pneumonia complicating with pneumatocele, which could not be resolved despite intravenous antibiotics. Surgical intervention was necessary. The postoperative period was complicated by Staphyloccocus aureus sepsis

Severe hypoxemic respiratory insufficiency in a patient with hepato-pulmonary syndrome coexisting with interstitial lung disease of unknown etiology

Hipoksemiczna niewydolność oddechowa u chorego z cechami choroby śródmiąższowej jest rzadko kojarzona z przyczyną pozapłucną. U chorych na marskość wątroby hipoksemia może być manifestacją zespołu wątrobowo-płucnego, jednak zmiany w badaniu radiologicznym klatki piersiowej stwierdzane w przebiegu tego zespołu mają zwykle charakter naczyniowy, a więc nie są zaliczane do typowych chorób śródmiąższowych. W pracy przedstawiono przypadek chorego z ciężką hipoksemiczną niewydolnością oddechową, u którego rozpoznano jednoczasowo zespół wątrobowo-płucny i chorobę śródmiąższową płuc o nieustalonej etiologii. W dyskusji omówiono mechanizmy hipoksemii w przebiegu niewydolności wątroby oraz spektrum chorób dotyczących płuc i wątroby przebiegających z hipoksemią.The coexistence of the interstitial lung disease and respiratory failure is rarely associated with extrapulmonary pathology. In patients with liver cirrhosis, hypoxemia may develop in the course of hepato-pulmonary syndrome (HPS), but radiological pathology seen in the course of HPS is of vascular origin, and thus typically not classified as interstitial lung disease. We present a patient with severe hypoxemic respiratory insufficiency in whom hepato-pulmonary syndrome coexisted with interstitial lung disease of unknown etiology. The mechanisms of hypoxemia in the course of hepatic diseases and reasons of possible coincidence of lung and hepatic pathology are discussed