Red cell antibody screening in pregnancy: a preliminary insight?

Aloimunisasi sel darah merah ditakrifkan sebagai pembentukan antibodi di dalam respons kepada antigen asing sel merah melalui proses transfusi atau mengandung. Di kalangan wanita hamil yang tidak mempunyai sejarah transfusi darah, mereka boleh mengalami aloimunisasi pada kehamilan yang lalu atau semasa disebabkan oleh kehadiran antigen sel merah bapa yang diwarisi kepada janin. Kajian ini bertujuan untuk menentukan prevalens aloimunisasi sel darah merah di kalangan wanita hamil tanpa sejarah transfusi darah di PPUKM dan juga untuk mengaitkan kelazimannya dengan nombor kehamilan dan sejarah komplikasi obstetrik. Ini adalah satu kajian keratan rentas di mana 150 wanita hamil telah dipilih secara rawak di klinik antenatal PPUKM. Sepuluh ml darah periferal telah diperolehi selepas persetujuan diambil dari setiap pesakit. Ujian yang dijalankan ke atas sampel-sampel darah tersebut termasuk ujian jenis kumpulan darah ABO dan Rh D dan saringan antibodi dengan menggunakan teknik ujian antiglobulin tidak langsung. Sampel positif terus dikenalpasti untuk pengkhususan antibodi. Dalam kajian kami, majoriti (37.3%) daripada wanita adalah primigravida. Aloantibodi sel darah merah telah dikesan pada dua daripada 150 (1.3%) pesakit yang kemudiannya dikenalpasti sebagai anti-C dan anti-D. Namun tiada seorang pun daripada primigravida yang mengalami aloimunisasi. Seorang wanita dari gravida 2 (2.9%) dan gravida 3 (3.6%) didapati positif bagi aloimunisasi. Salah seorang daripada mereka juga mempunyai sejarah obstetrik buruk. Kajian ini menunjukkan bahawa kelaziman aloimunisasi sel darah merah di kalangan wanita hamil adalah rendah di pusat ini. Walau bagaimanapun, ujian saringan bagi aloantibodi sel darah merah perlu disediakan untuk mengurangkan komplikasi kepada janin atau ibu yang mungkin timbul akibat aloimunisasi sel darah merah

‘Emergency chemotherapy’ for bleeding cervical cancer: case series

Fulminant haemorrhage in cervical cancer leads to severe anaemia and haemodynamic instability. Palliative management includes vaginal packing as temporary measure, radiotherapy and other invasive surgical procedures. High dose emergency chemotherapy is not commonly implemented particularly when complicated with anaemia and renal impairment. We discuss three case series on the usefulness of high dose chemotherapy to combat bleeding from cervical cancer as an emergency treatment. The first case was clinically staged as operable 2A disease with severe anaemia due to bleeding from the tumour mass. The haemoglobin was corrected by blood transfusion while the bleeding was being arrested by high dose chemotherapy. The second case was inoperable with invasion to the bladder mucosa. She had frank haematuria and bleeding from the tumour with severe anaemia. A course of chemotherapy and blood transfusion controlled the bleeding and anaemia was corrected. The third case presented late with obstructive uropathy and anaemia. She required dialysis, blood transfusion and high dose emergency chemotherapy to stop the bleeding before undergoing urinary diversion after an unsuccessful ureteric stenting. High dose chemotherapy consisting cisplatin, vincristine, bleomycin and mitomycin-C has a clinical value in arresting fulminant haemorrhage in cervical cancer