Comparison of the effects of gonadotropin-releasing hormone and raloxifeneon the size of uterine leiomyoma

BACKGROUND: Uterine leiomyoma is a prevalent benign tumor. Several studies have shown the positive effects of raloxifene in the treatment of leiomyomas. Since raloxifene has fewer side effects than the gonadotropin-releasing hormone (GnRH) agonist, if proven effective, it can be applied easily. This study aimed to compare the medical effects of raloxifene and GnRH on uterine leiomyoma size. METHODS: This clinical trial included 53 women with uterine leiomyoma. Participants were randomly divided into 2 groups of raloxifene and GnRH. The GnRH group received 1 dose per month (intramuscular injection) and the raloxifene group received 60 mg raloxifene orally/day for 3 months. The size of the leiomyoma, prior and during the intervention, was determined by a sonographist. During the study, repeated measurement was used for comparing the trend of alterations in the tumor size. RESULTS: Analysis of changes in leiomyoma tumor size (log of tumor size) by repeated measurement showed that decrease in tumor size in the raloxifene group was significantly higher than GnRH group (P = 0.042). The trends of changes in endometrial thickness were different in the 2 groups and the reduction of thickness was more significant in the GnRH group (P = 0.026). CONCLUSION: This study showed that raloxifene is an appropriate medicine to reduce the size of uterine leiomyoma and is more effective than GnRH.

Comparison of the effects of gonadotropin-releasing hormone and raloxifeneon the size of uterine leiomyoma

BACKGROUND: Uterine leiomyoma is a prevalent benign tumor. Several studies have shown the positive effects of raloxifene in the treatment of leiomyomas. Since raloxifene has fewer side effects than the gonadotropin-releasing hormone (GnRH) agonist, if proven effective, it can be applied easily. This study aimed to compare the medical effects of raloxifene and GnRH on uterine leiomyoma size. METHODS: This clinical trial included 53 women with uterine leiomyoma. Participants were randomly divided into 2 groups of raloxifene and GnRH. The GnRH group received 1 dose per month (intramuscular injection) and the raloxifene group received 60 mg raloxifene orally/day for 3 months. The size of the leiomyoma, prior and during the intervention, was determined by a sonographist. During the study, repeated measurement was used for comparing the trend of alterations in the tumor size. RESULTS: Analysis of changes in leiomyoma tumor size (log of tumor size) by repeated measurement showed that decrease in tumor size in the raloxifene group was significantly higher than GnRH group (P = 0.042). The trends of changes in endometrial thickness were different in the 2 groups and the reduction of thickness was more significant in the GnRH group (P = 0.026). CONCLUSION: This study showed that raloxifene is an appropriate medicine to reduce the size of uterine leiomyoma and is more effective than GnRH

ارتباط سطح هموگلوبین مادری در سه ماهه ی اول بارداری با زایمان زودرس

چکیده: مقدمه: آنمی یا کم‌خونی شایع‌ترین کمبود تغذیه‌ای در جهان است که حدود 30% جمعیت عمومی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در زنان باردار شیوع بیشتری دارد. با توجه به اینکه عامل مرگ و میر نوزادان، زایمان زودرس می باشد مطالعه‌ی حاضر به منظور تعیین ارتباط بین سطح هموگلوبین مادری در سه ماهه‌ی اول بارداری با زایمان زودرس انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی - تحلیلی طی سال‌های 1392و1393 در استان قزوین انجام شد. 3000 زن باردار 18-40 ساله با سن بارداری کمتر از 12 هفته با نمونه‌گیری در دسترس از 5 مرک بهداشتی این استان انتخاب شدند که 248 نفر به علت IUFD، آنومالی جنین، سقط، عدم همکاری در ادامه طرح و انجام مراقبت بارداری در مراکزی غیر از مراکز بهداشتی درمانی توصیه‌شده، و انجام آزمایشات در مراکز دیگر از مطالعه خارج شدند. هموگلوبین سه ماهه‌ی اول بارداری در پرشسنامه ثبت گردید و نمونه‌ها تا پایان بارداری از نظر زایمان زودرس خود به‌ خودی (کمتر از 37هفته) بررسی شدند. تحلیل داده‌ها با آزمون‌های آماری کای اسکوئر، تی تست و رگرسیون لجستیک با نرم افزار SPSS16 انجام شد. یافته‌ها: مطالعه حاضرنشان داد که در جمعیت مورد مطالعه شیوع آنمی ‌2/22% و شیوع زایمان زودرس 9/19%(542 نفر) بود. متوسط سن حاملگی 56/3 ± 28/38 سال و میزان زایمان زودرس در گروه با هموگلوبین نرمال 3/19% و درگروه آنمی 9/21% بود که بین آنمی و زایمان زودرس ارتباط آماری معنی‌داری وجود داشت (008/0=p). همچنین میزان خطر نسبی بروز زایمان زودرس در افراد آنمیک 117/1 با فاصله‌ی اطمینان 95% (09/1-46/1) بود(046/0=p). نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که ارتباطی بین هموگلوبین سه ماهه‌ی اول بارداری با زایمان زودرس وجود دارد. بنابراین مشاوره قبل از بارداری و درمان کم‌خونی در همه خانم‌های سنین باروری توصیه می‌شود. کلیدواژه‌ها: زایمان زودرس ، هموگلوبین، آنمی ، بارداری وصول مقاله:22/10/94 اصلاحیه نهایی:4/5/95 پذیرش:30/5/95 واژه‌های کلیدی: زایمان زودرس، هموگلوبین، آنمی، باردار