Does mental health service integration affect compulsory admissions?

Background: Over recent years, the number of compulsory admissions in many countries has increased, probably as a result of the shift from inpatient to outpatient mental health care. This might be mitigated by formal or collaborative relationships between services. <br><br> Methods: In a retrospective record linkage study, we compared two neighboring districts, varying in level of service integration. Two periods were combined: 1991–1993 and 2001–2003. We included patients aged 18–60, who had a first emergency compulsory admission (n=830). Their psychiatric history was assessed, and service-use after admission was monitored over a 12-month follow-up. <br><br> Results: Over a 10-year period, compulsory admission rates increased by 47%. Difference in relative increase between the integrated and non-integrated services was 14%. Patient characteristics showed different profiles in the two districts. Length of stay was >10 days shorter in the integrated district, where the proportion of involuntary readmissions decreased more, and where aftercare was swift and provided to about 10% more patients than in the non-integrated district. <br><br> Conclusions: Services outcomes showed better results where mental healthcare was more integrated. However, limited effects were found and other factors than integration of services may be more important in preventing compulsory admissions

Time-place learning:Consequences of circadian system perturbations and aging

Net als mensen kunnen dieren onthouden wanneer en waar belangrijke gebeurtenissen hebben plaatsgevonden. Het type geheugen dat gebruikt wordt voor dit zo genoemde Tijd-Plaats Leren (TPL), lijkt erg op het menselijke episodisch (wat-waar-wanneer) geheugen. Dit geheugen is zeer gevoelig voor effecten van veroudering en neurodegeneratieve aandoeningen zoals de ziekte van Alzheimer. Het is aangetoond dat dieren een intern kloksysteem gebruiken voor TPL, echter er is weinig bekend over de specifieke rol van deze biologische klok bij geheugenvorming. Hier onderzochten we de rol van een aantal biologische klok componenten, en de effecten van veroudering op TPL. De resultaten toonden drie opvallende bevindingen: 1) In tegenstelling tot wat werd verwacht bleek een set klokgenen genaamd Per genen niet vereist voor TPL, terwijl een andere set klokgenen (Cry genen) wel vereist zijn. Deze opmerkelijke bevinding forceert het veld van de chronobiologie om de functionele rol van deze genen in TPL te herzien. 2) De belangrijkste klok in het brein, die bijna alle dagelijkse ritmes reguleert, bleek overbodig voor TPL. Een ander nog ongeïdentificeerd kloksysteem neemt dus de leiding in TPL. 3) Het kunnen aanleren van TPL gaat verloren bij veroudering. Oude individuen kunnen nog wel TPL laten zien als ze vanaf jonge leeftijd zijn getraind, maar ze lijken het vermogen verloren te hebben om te vergeten en het geheugen aan te passen. Samengenomen hebben de resultaten laten zien dat TPL een waardevol paradigma kan zijn om de rol van de biologische klok in geheugenprocessen te bestuderen, in het bijzonder bij veroudering

Israël in Romeinen 10 : intertextuele en theologische analyse van de oudtestamentische citaten in Romeinen 9:30-10:21

"In Romeinen 9-11 gaat het om de trouw van God aan zijn beloften aan Israël. Uit de literatuur over deze capita blijkt, dat veel exegeten een spanning zien tussen verschillende manieren waarop dit thema hier door Paulus aan de orde wordt gesteld. Vaak wordt Romeinen 11:25-27 als beslissende uitspraak gezien, van waaruit de drie capita verstaan en dienovereenkomstig ook uitgelegd dienen te worden. Het is de vraag of daarmee recht gedaan kan worden aan de verschillende gezichtspunten waaronder Paulus de verhouding tussen Gods verkiezend handelen en de verantwoordelijkheid van Israël hier aan de orde stelt. Het middelste deel van de drie capita gaat speciaal in op de menselijke verantwoordelijkheid in relatie tot Gods handelen met Israël. De sleutel tot het verstaan van Romeinen 9-11 is dan ook eerder in dit middendeel te zoeken, dan in het einde ervan. Daarom wordt in deze studie Romeinen 10 onder de loep genomen, als centrale en beslissende tekstom tot een goed begrip te komen van Paulus’ gedachtegang in Romeinen 9-11, met als belangrijkste vraag: of – en zo ja: hoe – een uitleg waarin systematisch aandacht gegeven wordt aan de context van de oudtestamentische citaten in Romeinen 10, nieuw licht kan werpen op de eenheid van Paulus’ gedachtegang in dit deel van zijn brief. De inleiding geheel opgebouwd vanuit citaten uit het Oude Testament, releveert de Stand der Forschung met betrekking tot Paulus’ schriftgebruik. Naast de verantwoording, probleemstelling en de opzet van de studie, wordt in de inleiding aandacht gegeven aan het nieuwere onderzoek met betrekking tot de plaats van de wet bij Paulus. Het tweede hoofdstuk biedt een onderzoek naar de citaten uit Leviticus 18:5 en Deuteronomium 30:12-14 in Romeinen 10. Dit onderzoek vangt aan met een blik op de context. Beide citaten lijken scherp tegenover elkaar te staan. Echter wanneer de context van de citaten in de uitleg betrokken wordt, blijkt er een grotere eenheid tussen beide teksten die Paulus aanhaalt te bestaan. Vanuit de context van de citaten wordt niet alleen duidelijk, dat Gods eigen handelen beslissend is voor de manier waarop zijn woord het hart en de mond van de mensen bereikt, zonder dat daarmee overigens de eigen verantwoordelijkheid van de ontvangers van dat woord terzijde geschoven wordt. Juist door de context en de oudtestamentische nawerking van de door Paulus aangehaalde woorden uit de Schrift mee te horen, wordt er tegelijk meer zichtbaar van de manier waarop God met zijn volk ongaat en van de manier waarop Gods volk hoop kan putten uit Gods woord. Het derde hoofdstuk bevat de exegese van het cluster citaten in Romeinen 10:11-21. De context van alle aangehaalde teksten wijst er telkens op, dat het totale menselijke handelen omsloten wordt door Gods verkiezende handelen. Een bijzonder aspect hiervan wordt zichtbaar, doordat de manier waarop de oudtestamentische context van de citaten deze verhouding belicht. Hierdoor wordt zichtbaar dat Gods omvattend handelen menselijke verantwoordelijkheid nergens terzijde schuift. Door te verwijzen naar de geschiedenis van God met zijn volk, maakt Paulus aanschouwelijk hoe God met mensen omgaat. Het laatste hoofstuk evalueert de intertextuele analyse als methode en verbindt de onderzoeksresultaten met de belangrijkste inhoudelijke kwesties die in de inleiding werden verkend, met name de verhouding tussen Gods predestinerend handelen en de menselijke verantwoordelijkheid. Bij wijze van epiloog wordt de uitleg van de woorden van Paulus in verbinding gebracht met het gesprek van de kerk met Israël vandaag. Hierin wordt gepleit de manier waarop Paulus naar de schriften geluisterd heeft een plaats te geven in de ontmoeting met Israël.

Breakdown of continuity in public mental healthcare in the Netherlands: a longitudinal case study

<strong>Introduction:</strong> Continuity of care for long-term service-dependent patients in the public mental health system requires intensive collaboration between all agencies involved. Understanding the ways in which various aspects of continuity of care interact may reveal help to find out more about how care de­livered over time improves outcomes. <strong>C</strong><strong>ase study:</strong> Based on medical records, an addicted couple was monitored for number and type of contacts with health and social services. Over the years, 81 social workers or nurses, spread over 25 health and social services, have been involved in the rehabilitation process. Breakdown of continuity of care is linked to lack of information, missing procedures and guidelines, fragile relationships with the patient, and a reluctant public health approach. <strong>Conclu</strong><strong>sion: </strong>Prominent among relevant factors is the absence of protocols governing the transfer of patients between the various links in the continuum of mental healthcare services. High-quality follow-up after admission is partly a matter of professional principle in ensuring that problems in the chain of services are discussed. Case presen­tation in psychiatric journals should give syste­matic at­ten­tion to sources of error in continuity of mental health­care

Pharmacokinetic Analysis of Gd-DTPA Enhancement in dynamic three-dimensional MRI of breast lesions

The purpose of this study was to demonstrate that dynamic MRI covering both breasts can provide sensitivity for tumor detection as well as specificity and sensitivity for differentiation of tumor malignancy. Three-dimensional gradient echo scans were used covering both breasts. Before Gd-DTPA bolus injection, two scans were obtained with different flip angles, and after injection, a dynamic series followed. Thirty-two patients were scanned according to this protocol. From these scans, in addition to enhancement, the value of T1 before injection was obtained. This was used to estimate the concentration of Gd-DTPA as well as the pharmacokinetic parameters governing its time course. Signal enhancement in three-dimensional dynamic scanning was shown to be a sensitive basis for detection of tumors. In our series, all but two mam-mographically suspicious lesions did enhance, and in three cases, additional enhancing lesions were found, two of which were in the contralateral breast. The parameter most suited for classification of breast lesions into benign or malignant was shown to be the pharmacokinetically defined permeability k31, which, for that test, gave a sensitivity of 92% and a specificity of 70%. Our three-dimensional dynamic MRI data are sensitive for detection of mammographically occult breast tumors and specific for classification of these as benign or malignant