Administration of low molecular weight and unfractionated heparin during percutaneous coronary intervention

AbstractThis systematic review with meta-analysis sought to determine the efficacy and safety of unfractionated heparin (UFH) and low molecular weight heparin (LMWH) on clinical outcomes following percutaneous coronary intervention. Medline, Embase, Elsevier, and web of knowledge as well as Google scholar literature were used for selecting appropriate studies with randomized controlled design. After screening 445 studies, a total of 23 trials (including a total of 43,912 patients) were identified that reported outcomes. Pooled analysis revealed that LMWH compared to UFH could significantly increase thrombolysis in myocardial infarction grade 3 flow (p<0.001), which was associated with similar target vessel revascularization (p=0.6), similar incidence of stroke (p=0.7), and significantly lower incidence of re-myocardial infarction (p<0.001), major bleeding (p=0.02) and mortality (p<0.001). Overall, LMWH was shown to be a useful type of heparin for patients with MI undergoing PCI, due to its higher efficacy and lower rate of complication compared to UFH. It is also associated with increased myocardial perfusion, decreased major hemorrhage, and mortality

Current Status of Sodium Bicarbonate in Coronary Angiography: An Updated Comprehensive Meta-Analysis and Systematic Review

This systematic review with meta-analysis sought to determine comparison of efficacy and safety of hydration with sodium bicarbonate versus sodium chloride on contrast induced nephropathy and clinical outcomes. We searched major electronic databases for studies in randomized controlled trials. A value of P<0.1 for Q test or I2>50% indicated significant heterogeneity between the studies. Literature search of all databases retrieved 650 studies. 29 studies enrolled in meta-analysis. Pooled analysis indicated about the incidence of CIN (OR of 0.718; 95% CI: 0.60 to 0.85; P=0.000), requirement of hemodialysis (OR of 1.00; 95% CI: 0.49 to 2.01; P=0.9), mean changes of serum creatinine (WMD of 2.321; 95% CI: 1.995 to 2.648; P=0.000), length of hospital stays (WMD of −0.774; 95% CI: −1.65 to 0.10; P=0.08), major adverse cardiovascular events (OR = 1.075, 95% CI: 0.59 to 1.95; P=0.8), and mortality (OR of 0.73; 95% CI: 0.42 to 1.26; P=0.2). Overall, hydration with sodium bicarbonate could significantly reduce CIN and the length of hospital stay compared to sodium chloride. In addition NAC added as a supplement to sodium bicarbonate could increase prophylactic effects against nephropathy

Ochronny wpływ stosowania antyoksydantów powodujący zmniejszenie częstości występowania nefropatii pokontrastowej: obszerny przegląd systematyczny z metaanalizą aktualnych badań

Background and aim: This systematic review with meta-analysis sought to determine the strength of evidence for effects of antioxidants (AO) such as N-acetyl cysteine (NAC), vitamin C, vitamin E, and alpha-lipoic acid on the incidence of contrast-in­duced nephropathy (CIN), requirement for haemodialysis, level of serum creatinine, and mortality after coronary angiography. Methods and results: After Medline, Embase, Elsevier, Sciences online database, and Google Scholar literature searches, studies with randomised controlled design were selected for the meta-analysis. The effect sizes measured were odds ratio (OR) for categorical variables and standard mean difference (SMD) with 95% confidence interval (CI) for calculating differences between mean changes of serum creatinine in intervention and control groups. A value of p &lt; 0.1 for Q test or I2 &gt; 50% indicated significant heterogeneity between the studies. Literature search of all major databases retrieved 2350 studies. After screening, a total of 49 trials were identified that reported outcomes. Pooled treatment effect analysis revealed that NAC (OR of 0.79; 95% CI 0.69–0.9; p = 0.000), vitamin C (0.63; 95% CI 0.45–0.89; p = 0.000), and vitamin E (OR of 0.5; 95% CI 0.27–0.92; p = 0.026) could significantly reduce the incidence of CIN. NAC (SMD of –0.119; 95% CI –0.191 – 0.046; p = 0.000), but not vitamin C (SMD of –0.08; 95% CI –0.22–0.04; p = 0.1) and vitamin E (–0.25; 95% CI –0.46–0.05; p = 0.1), could significantly reduce mean levels of serum creatinine. Nevertheless, AO could not reduce the incidence of mortality, with an OR of 0.94 (95% CI 0.69–1.28; p = 0.7). Conclusions: Overall, antioxidants such as NAC, vitamin C, and vitamin E can reduce the incidence of CIN, while only NAC might be able to significantly lower serum creatinine levels. There is no impact of AO supplementation on mortality.Wstęp i cel: Niniejszy przegląd systematyczny z metaanalizą ma na celu określenie siły dowodów potwierdzających wpływ antyoksydantów (AO), takich jak N-acetylocysteina (NAC), witamina C, witamina E i kwas alfa-liponowy na zapadalność na nefropatię pokontrastową (CIN), konieczność hemodializoterapii, stężenie kreatyniny w surowicy i śmiertelność po koronarografii. Materiały i wyniki: W wyniku wyszukiwania w bazach Medline, Embase, Elsevier, Sciences online database i Google Scholar wybrano badania z randomizacją i grupą kontrolną do metaanalizy. Miarą wielkości efektu w przypadku analizy danych kategorycznych był iloraz szans (OR), a w przypadku obliczania różnic między średnimi zmianami stężenia kreatyniny w su­rowicy w grupie interwencji i w grupie kontrolnej była standaryzowana średnia różnica (SMD) z 95-procentowym przedziałem ufności. Wartość p wynosząca &lt; 0,1 w teście Q lub współczynnik I2 wynoszący &gt; 50% wskazywały na istotne różnice między badaniami. Po wyszukiwaniu publikacji we wszystkich najważniejszych bazach danych uzyskano 2350 badań. Po selekcji wybrano łącznie 49 badań, w których dostępne były potrzebne dane. Łączna analiza efektu terapeutycznego wykazała, że NAC (OR 0,79; 95% CI: 0,69–0,9; p = 0,000), witamina C (OR 0,63; 95% CI: 0.45–0,89; p = 0,000) i witamina E (OR 0,5; 95% CI: 0,27–0,2; p = 0,026) mogły istotnie zmniejszyć zapadalność na CIN. W przeciwieństwie do NAC (SMD –0,119; 95% CI: –0,191 – –0,046; p = 0,000) witamina C (SMD –0,08; 95% CI: –0,22–0,04; p = 0,1) ani witamina E (–0,25; 95% CI: –0.46 –0,05; p = 0,1) nie powodowały istotnego zmniejszenia średniego stężenia kreatyniny w surowicy. Jednak stosowanie AO nie wiązało się z redukcją śmiertelności (OR 0,94; 95% CI: 0,69–1,28; p = 0,7). Wnioski: Podsumowując, antyoksydanty, takie jak NAC, witamina C i witamina E mogą zmniejszyć zapadalność na CIN, ale tylko NAC może spowodować istotne obniżenie stężenia kreatyniny w surowicy. Suplementacja AO nie wpływa na śmiertelność

Odpowiednia droga podania w bolusie inhibitorów glikoproteiny IIb/IIIa u chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi poddanych przezskórnej interwencji wieńcowej: dowieńcowo czy dożylnie? Metaanaliza i przegląd systematyczny dostępnych obecnie badań

Background and aim: This systematic review with meta-analysis sought to compare the efficacy and safety of intracoronary (IC) vs. intravenous (IV) administration of glycoprotein (GP) IIb/IIIa receptor inhibitors on clinical outcomes following per­cutaneous coronary intervention in patients with acute coronary syndromes (ST-segment elevation myocardial infarction or non-ST-segment-elevation acute coronary syndrome). Methods: Medline, Embase, Elsevier, and Sciences online databases as well as Google Scholar literature were used to select appropriate studies with randomised controlled design. The primary end-points were mortality and target vessel revascularisation (TVR), whereas the secondary end points were incidence of thrombolysis in myocardial infarction score 3 flow (TIMI 3 flow means complete perfusion in distal coronary artery bed), re-myocardial infarction (re-MI), major bleeding, stent thrombosis left ventricular ejection fraction (LVEF), and heart failure (HF). The literature search of all major databases retrieved 1006 stud­ies. After screening, a total of 18 trials (5812 patients) were identified with reported outcomes. Results: Pooled analysis showed IC administration of GP IIb/IIIa receptor inhibitors can significantly increase LVEF (WMD 4.97; 95% CI 3.34–6.60; p = 0.000) and the incidence of TIMI 3 flow (OR of 0.77; 95% CI 0.64–0.92; p = 0.005), and significantly decrease in incidence of HF (OR of 1.927; 95% CI 1.189–3.124; p = 0.008). Incidences of TVR, re-MI, major bleeding, stent thrombosis, and mortality showed no significant differences between the IC and IV groups. Conclusions: Overall, the most appropriate route of administration of GP IIb/IIIa inhibitors for patients with acute coronary syndromes appeared to be an IC injection that could increase LVEF and TIMI 3 flow and decrease the incidence of HF. Furthermore, the IC administration was not associated with increased adverse event rates when compared to IV injection.Wstęp i cel: W niniejszym przeglądzie systematycznym z metaanalizą autorzy porównali skuteczność i bezpieczeństwo dowieńcowego i dożylnego stosowania inhibitorów receptora glikoproteinowego (GP) IIb/IIIa, oceniając ich wpływ na efekty terapii po przezskórnej interwencji wieńcowej u chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi (zawał serca z uniesieniem odcinka ST lub ostry zespół wieńcowy bez uniesienia odcinka ST). Metody: Do wyszukania odpowiednich randomizowanych badań z grupą kontrolną wykorzystano internetowe bazy bibliograficzne Medline, Embase, Elsevier i Sciences oraz wyszukiwarkę Google Scholar. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były śmiertelność i rewaskularyzacja naczynia docelowego (TVR), natomiast drugorzędowe punkty końcowe obejmowały częstość trombolizy u osób z zawałem serca, u których przepływ oceniono na 3 w skali TIMI (TIMI 3 oznacza prawidłową perfuzję w dy­stalnych naczyniach wieńcowych), dorzut zawału serca (re-MI), poważne krwawienie, zakrzepicę w stencie, frakcję wyrzutową lewej komory (LVEF) i niewydolność serca (HF). Po przeszukaniu wszystkich najważniejszych baz literatury medycznej wytypowano 1006 badań. Ostatecznie wybrano 18 badań (5812 chorych), w których były opisane odpowiednie punkty końcowe. Wyniki: Łączna analiza danych wykazała, że dowieńcowe podawanie inhibitorów receptora GP IIb/IIIa może spowodować istotne zwiększenie LVEF (średnia ważona różnic 4,97; 95% CI 3,34–6,60; p = 0,000) oraz odsetka osób z oceną przepływu TIMI 3 (iloraz szans [OR] 0,77; 95% przedział ufności [CI] 0,64–0,92; p = 0,005) i istotne zmniejszenie zapadalności na HF (OR 1,927; 95% CI 1,189–3,124; p = 0,008). Nie zaobserwowano różnic między grupą otrzymującą lek dowieńcowo a grupą, której podawano lek dożylnie, pod względem liczby przypadków TVR, re-MI, poważnych krwawień, zakrzepicy w stencie i zgonów. Wnioski: Stwierdzono, że najwłaściwszą drogą podania inhibitorów receptora GP IIb/IIIa u chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi jest wstrzyknięcie dowieńcowe, co pozwoliło zwiększyć LVEF i odsetek chorych z przepływem TIMI 3 oraz zmniejszyć zapadalność na HF. Dowieńcowe podanie leków nie wiązało się ze zwiększeniem częstości zdarzeń niepożądanych w porównaniu ze wstrzyknięciem dożylnym