Nabyty zespół von Willebranda

Acquired von Willebrand syndrome (AvWS) is a rare hemorrhagic diathesis with clinical symptoms similar to those associated with the inherited form of von Willebrand disease. This syndrome is characterized by the lack of previous bleeding symptoms, negative familial history, and occurrence in a relatively older age. Most commonly, AvWS develops in the course of other conditions such as lymphoproliferative, myeloproliferative, cardiovascular and autoimmune disorders; additionally it can be associated with some non-hematological malignancies and use of certain drugs. Pathogenesis of von Willebrand syndrome is complex and not fully understood. Deficiency or impaired activity of von Willebrand factor (vWF) can result from the presence of specific antibodies against this factor, its adsorption onto the surfaces of neoplastic cells, mechanic injury or proteolysis. Diagnosis is based on the measurements of plasma concentration and activity of vWF, and multimeric analysis. Management of AvWS includes the therapy of underlying disease and the control or prevention of bleeding. Hemostatic drugs that are most commonly prescribed in this syndrome include desmopressin, vWF concentrates, recombinant activated factor VII, intravenous immunoglobulin and adjunctive antifibrynolytic therapy. Additionally, plasmapheresis is required in some cases. Hematologia 2011; 2, 4: 318–325Nabyty zespół von Willebranda (AvWS) jest rzadką skazą krwotoczną o objawach klinicznych podobnych do występujących w postaci wrodzonej choroby von Willebranda. Zespół ten charakteryzuje się brakiem wcześniejszych objawów skazy, negatywnym wywiadem rodzinnym oraz występowaniem w późniejszym wieku. Najczęściej rozwija się w przebiegu innych schorzeń, takich jak choroby limfoproliferacyjne, mieloproliferacyjne, układu sercowo-naczyniowego, autoimmunologiczne, w niektórych nowotworach niehematologicznych oraz po zastosowaniu pewnych leków. Patogeneza tego zespołu jest złożona i nie została do końca poznana. Do niedoboru bądź zaburzeń aktywności czynnika von Willebranda (vWF) dochodzi wskutek obecności autoprzeciwciał skierowanych przeciwko vWF, adsorpcji czynnika na komórkach nowotworowych bądź w wyniku mechanicznego uszkodzenia lub proteolizy. Podstawą badań diagnostycznych są głównie pomiary stężenia i aktywności vWF w osoczu oraz analiza multimerów. Leczenie AvWS polega na terapii choroby współistniejącej oraz zapobieganiu krwawieniu lub jego zahamowaniu. Do najczęściej stosowanych w tym zespole leków hamujących krwawienie należą: desmopresyna, koncentraty zawierające vWF, rekombinowany aktywowany czynnik VII, dożylne immunoglobuliny oraz — wspomagająco — leki antyfibrynolityczne. W niektórych wskazaniach wykonuje się plazmaferezę. Hematologia 2011; 2, 4: 318–32

Haemate P − use in prophylaxis and treatment of von Willebrand disease and immune tolerance induction in haemophilia A complicated by an inhibitor

Haemate P is a plasma-derived concentrate used in the treatment of von Willebrand disease and haemophilia A. In comparison with other concentrates, this product is characterised by a high content of high-molecular-weight multimers. The ratio of von Willebrand factor (vWF:RCo) to factor VIII (FVIII) is 2.4:1. Haemate P is used with a high efficacy and safety when desmopressin (DDAVP) is ineffective or contraindicated, in all forms of von Willebrand disease (vWD), in the treatment of bleeding, in preparation for surgery and in prophylaxis in some patients, especially those with type 3 of the disease. The favourable vWF:RCo/FVIII ratio prevents accumulation of FVIII and related thromboembolic complications. Haemate P has been considered a gold standard in the treatment of von Willebrand disease for many years. This concentrate is used also in haemophilia A replacement therapy. One of the complications of haemophilia A treatment is the development of anti-FVIII antibodies called an inhibitor. The objective of the treatment of those patients is the elimination of the inhibitor, possibly through inducing immune tolerance (IT). The efficacy of Haemate P in immune tolerance induction both in the first and consecutive lines of treatment has been demonstrated by many reports. Replacement of highly-purified and recombinant FVIII concentrates in the case of failure to induce IT to concentrates with a high vWF:RCo content may be a beneficial treatment option in another attempt of inducing IT

Ocena funkcji płytek krwi u pacjentów z endogenną hiperkortyzolemią

Introduction: It is commonly known that glucocorticoids exert a significant effect on haemostasis. Studies that have analysed the plasmatic coagulation system and fibrinolysis parameters in hypercortisolaemic patients are abundant. Platelet function, which plays a vital role in primary haemostasis, is much less clear in this context.We aimed at assessing platelet function in endogenous hypercortisolaemic patients.Material and methods: Twenty-five hypercortisolaemic patients were included in the study. Twelve of them were diagnosed with overt Cushing’s syndrome (OCS) and 13 had subclinical Cushing’s syndrome (SCS). Thirty healthy volunteers comprised the control group. In all subjects platelet function parameters were examined: ADP- and collagen-induced platelet aggregation (ADP-IPA and Col-IPA, respectively), IMPACT R (expressed as percentage of surface covered (SC) by platelets and average size (AS) of the adhering particles in μm2), as well as closure time (CT) after platelet activation with agonists: ADP and Col or Col and epinephrine (EPI). The statistical significance level was set at 0.05.Results: There was no significant difference in mean values of ADP-IPA, Col-IPA, Col/Epi CT, Col/ADP CT, SC, and AS between hypercortisolaemic subjects and controls. No statistically significant differences in means of examined parameters were found between overt and subclinical Cushing’s syndrome patients. Furthermore, no statistically significant relationships were found between these parameters and hormonal indicators of hypercortisolism: 24-hour urinary cortisol excretion, morning and evening serum cortisol level, and overnight-testcortisol concentration.Conclusions: In hypercortisolaemic patients no primary haemostasis disorders are present, as reflected by platelet adhesion and ADP- and collagen-induced aggregation measurements. (Endokrynol Pol 2015; 66 (3): 207–213)Wstęp: Powszechnie wiadomo, że glikokortykoidy to grupa hormonów wykazująca szczególny wpływ na układ hemostazy. Badania oceniające osoczowy układ krzepnięcia i fibrynolizy u pacjentów z hipekortyzolemią są dość liczne. Zdecydowanie więcej niejaności pozostawia wpływ hiperkortyzolemii na funkcję płytek krwi, odgrywających kluczową rolę w hemostazie pierwotnej. Celem pracy była ocena funkcji płytek krwi u pacjentów z endogenną hiperkortyzolemią.Materiał i metody: Badaniami objęto 25 chorych z endogenną hiperkoryzolemią. U 12 chorych rozpoznano pełnoobjawowy, a u 13 — subkliniczy zespół Cushinga. Trzydziestu zdrowych ochotników dobranych odpowiedno pod względem płci i wieku stanowiło grupę kontrolną. U wszystkich pacjentów oznaczono następujące parametry: agregację płytek krwi po stymulacji ADP i kolagenem (odpowiednio: ADP-IPA i Col-IPA), IMPACT R (wyrażony jako odsetek powierzchni płyty testowej pokryty płytkami krwi (SC) oraz średnia wielkość (AS) agregatów płytkowych w μm2 ), będący miarą adhezji płytek krwi; jak również czas okluzji (CT) po aktywacji płytek ADP i Col lub Col i epinefryną (EPI). Poziom istotności statystycznej wynosił 0,05Wyniki: Nie wykazano znamiennych różnic pomiędzy grupą osób z hiperkortyzolemią a grupą kontrolną w średnich wartościach ADP-IPA, Col-IPA, Col/Epi CT, Col/ADP CT, SC i AS. Nie stwierdzono również znamiennych różnic w badanych parametrach pomiędzy grupą pacjentów z pełnoobjawową hiperkortyzolemią a subklinicznym zespołem Cushinga. Co więcej nie stwierdzono znamiennych zależności pomiędzy badanymi parametrami a hormonalnymi wykładnikami stopnia nasilenia hiperkortyzolemii, takimi jak: dobowym wydalaniem kortyzolu z moczem, porannym i wieczornym stężeniem kortyzolu w surowicy oraz w teście „over night”.Wnioski: U pacjentów z endogenną hiperkortyzolemią nie stwierdza się zaburzeń hemostazy pierwotnej wyrażonej adhezją oraz agregagacją płytek krwi po ADP i kolagenie. (Endokrynol Pol 2015; 66 (3): 207–213

COVID-19 — Toward a comprehensive understanding of the disease

The evidence on the pathophysiology of the novel coronavirus SARS-CoV-2 infection is rapidly growing. Understanding why some patients suffering from COVID-19 are getting so sick, while others are not, has become an informal imperative for researchers and clinicians around the globe. The answer to this question would allow rationalizing the fear surrounding this pandemic. Understanding of the pathophysiology of COVID-19 relies on an understanding of interplaying mechanisms, including SARS-CoV-2 virulence, human immune response, and complex inflammatory reactions with coagulation playing a major role. An interplay with bacterial co-infections, as well as the vascular system and microcirculation affected throughout the body should also be examined. More importantly, a compre­hensive understanding of pathological mechanisms of COVID-19 will increase the efficacy of therapy and decrease mortality. Herewith, presented is the current state of knowledge on COVID-19: beginning from the virus, its transmission, and mechanisms of entry into the human body, through the pathological effects on the cellular level, up to immunological reaction, systemic and organ presentation. Last but not least, currently available and possible future therapeutic and diagnostic options are briefly commented on

Zawał serca z uniesieniem odcinka ST u młodej kobiety z trombofilią złożoną

A 31-year-old woman was admitted to the clinic due to severe chest pain. Based on the clinical status and additional tests results myocardial infarction with ST elevation was diagnosed. Urgent coronary angiography and occluded left anterior descending artery recanalization with drug eluting stent implantation were successfully performed and resulted in clinical improvement. Anamnesis revealed two prominent risk factors for atherosclerosis: hypertension and hypercholesterolemia. Laboratory blood test results revealed the presence of complex thrombophilia consisted of: hyperhomocysteinemia, MTHFR gene mutation, protein S deficiency and factor VIII excess. Due to the high risk of thromboembolic complications, rivaroxaban was added to the dual antiplatelet therapy. This case report demonstrates the importance of the determination of additional risk factors in secondary prevention of cardiovascular events in young patients.Chorą w wieku 31 lat przyjęto do kliniki z powodu silnego bólu w klatce piersiowej. Na podstawie obrazu klinicznego i wyników badań dodatkowych rozpoznano zawał serca z uniesieniem odcinka ST. W trybie pilnym wykonano koronarografię, a następnie rekanalizację zamkniętej gałęzi przedniej zstępującej z implantacją stentu uwalniającego zotarolimus, uzyskując poprawę kliniczną. Wśród czynników ryzyka miażdżycy stwierdzono nadciśnienie tętnicze i hipercholesterolemię. Ze względu na młody wiek chorej zlecono badania w kierunku trombofilii, w których potwierdzono hiperhomocysteinemię, mutację genu MTHFR, niedobór białka S i zwiększone stężenie czynnika VIII. W związku z podwyższonym ryzykiem nawrotu powikłań zakrzepowo-zatorowych do podwójnej terapii przeciwpłytkowej dołączono riwaroksaban. Poniższy przypadek skłania ku wnikliwemu poszukiwaniu dodatkowych czynników ryzyka u młodych chorych z zawałem serca w celu wdrożenia optymalnej prewencji wtórnej zdarzeń sercowo-naczyniowych

Acquired haemophilia associated with pulmonary tuberculosis — a case report

Nabyta hemofilia (NH) to rzadki rodzaj skazy osoczowej. Najczęściej rozpoznawaną jej postacią jest hemofilia A, która może mieć charakter pierwotny lub wtórny do innych chorób. Rozpoznanie wtórnej postaci zaburzeń krzepnięcia znacząco wpływa na możliwości terapeutyczne, gdyż leczenie współistniejącej choroby może doprowadzić do ustąpienia NH.Acquired hemophilia is rare type of coagulation disorder. The most common variety is acquired hemophilia A, which may be primary or secondary to other diseases. Recognition of the secondary type of coagulation disorder is very important and affects the therapeutic potential, because proper treatment of the primary disease may be essential also for regression of hemophilia symptoms

Ex vivo measurement of calpain activation in human peripheral blood lymphocytes by detection of immunoreactive products of calpastatin degradation.

Limited proteolysis of multiple intracellular proteins by endogenous Ca-dependent cysteine proteases--calpains--is an important regulatory mechanism for cell proliferation, apoptosis etc. Its importance for cellular functions is stressed by existence of endogenous calpain inhibitors--calpastatins. The calpain-calpastatin system within living cells is in a fragile balance, which depends on both partners. The interdependence of calpain--a protease--and calpastatin--an endogenous inhibitor and at the same time a substrate for this enzyme makes any assessment of actual activity of this enzyme in the cells very difficult. In this work we made an attempt to estimate and compare the activity of calpain in human peripheral blood lymphocytes by assessing the levels of limited proteolysis of calpastatin in these cells by western blot, while at the same time the levels of calpain protein inside these cells was measured by flow cytometry. Our results indicate that it is possible to compare (semi-quantitatively) the activities of calpain in peripheral blood CD4+ and CD19+ lymphocytes from various donors that way. Preliminary results showed that calpain activity is increased in the CD4+ T cells isolated from peripheral blood of rheumatoid arthritis patients as compared to control lymphocytes. Extremely high intrinsic activity of calpain was detected in chronic lymphocytic leukemia (CD19+) cells. All this confirms the detection of immunoreactive products of calpastatin as a good maker of endogenous calpain activity

Clinical characteristics of essential thrombocythemia patients depend on the mutation status

The impact of the mutation status on the clinical course and the outcome of essential thrombocythemia (ET) patients has not yet been completely established. A total of 171 patients with diagnosed ET were tested and subsequently grouped, according to their mutation status – Janus Kinase 2 () – 112 patients, calreticulin () – 36 patients, and thrombopoietin receptor () – 5 patients. Moreover, 18 individuals were triple-negative (with non-mutated , , and ). -mutated patients preferentially were male, with higher platelets (PLT) counts (mean PLT = 1 002.3) and lower hemoglobin and hematocrit levels at the diagnosis, compared to the (mean PLT = 933.6), (mean PLT = 940.8) and triple-negative patients (mean PLT = 822.6) ( = 0.0035). The patients with mutated, and the triple-negative ones had a lower risk of arterial and venous thrombosis (3% and 5.6% cases at the time of diagnosis, respectively) than the patients with mutation (7.2%) ( = 0.9210). The overall survival rate did not differ statistically between the groups

Acquired von Willebrand syndrome associated with indolent systemic mastocytosis

Hereby we present case report of acquired von Willebrand syndrome (AVWS) in patient with indolent systemic mastocytosis (ISM). Systemic mastocytosis may be considered as a model disease for development of AVWS. Thereinafter, pathophysiology of the disease as well as diagnostic and therapeutic approach were extensively discussed

Nabyty zespół von Willebranda współistniejący z łagodną postacią mastocytozy układowej

Przedstawiono opis przypadku nabytego zespołu von Willebranda współistniejącego z łagodną postacią mastocytozy układowej. Mastocytozę układową można uznać za chorobę modelową dla rozwoju nabytego zespołu von Willebranda. W pracy omówiono patofizjologię tej jednostki chorobowej oraz strategie postępowania diagnostyczno-terapeutycznego