Reversibility of diabetic nephropathy

Obecnie główną przyczyną schyłkowej niewydolności nerek i konieczności leczenia nerkozastępczego jest nefropatia cukrzycowa. W wyniku przewlekłej hiperglikemii dochodzi do zmian czynnościowych i morfologicznych w nerkach, czemu towarzyszy stopniowe pogarszanie funkcji narządu. Wiąże się to ze wzrostem chorobowości i śmiertelności u chorych na cukrzycę. Wczesne rozpoznanie i leczenie nefropatii cukrzycowej pozwala na wdrożenie postępowania mającego nacelu odwrócenie lub spowolnienie postępu tej choroby. W niniejszej pracy przedstawiono możliwości odwrócenia zmian czynnościowych i morfologicznych w przebiegu nefropatii cukrzycowej u chorych na cukrzycę typu 1 i 2.Currently, diabetic nephropathy is the major cause ofend-stage renal disease and renal replacement therapy. Chronic hyperglycemia leads to functional and morphologic abnormalities and subsequent decline of kidney function. That is associated with increased morbidity and mortality. Early diagnosis of diabetic nephropathy allows to initiate treatment which can invert or inhibit progression of diabetic nephropathy. In this review we present methods that may lead to a reversion of functional and morphologic abnormalities in the course of diabetic nephropathy in patients with type 1 and type 2 diabetes

Novel therapeutic option in type 2 diabetes patients — practical experience with canagliflozin, SGLT2 inhibitor

Zalecenia Kliniczne Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego od 2014 roku uwzględniają możliwość zastosowania preparatu z grupy inhibitorów kotransportera sodowo-glukozowego 2 (SGLT2) w leczeniu skojarzonym z innymi lekami przeciwhiperglikemicznymi. Niniejsza praca stanowi prezentację dwóch przypadków klinicznych, w których do uprzednio stosowanej terapii dołączono inhibitor SGLT2 (kanagliflozynę). Pierwszy opis przypadku dotyczy chorego z niedostatecznie kontrolowaną cukrzycą typu 2 z towarzyszącymi: otyłością, nadciśnieniem oraz zaburzeniami lipidowymi. Ze względu na profil pacjenta zdecydowano o dołączeniu — do terapii insuliną i metforminą — kanagliflozyny, dzięki czemu uzyskano poprawę kontroli glikemii, redukcję masy ciała, a także, co istotne, zmniejszenie dawek insuliny. W przypadku drugiej chorej do monoterapii metforminą dołączono kanagliflozynę, uzyskując poprawę kontroli glikemii i redukcję masy ciała, co pozytywnie wpłynęło na jej motywację do dalszego leczenia. Dzięki mechanizmowi działania wykorzystującemu jako narząd docelowy nerkę, a nie trzustkę, możliwe jest kojarzenie inhibitorów SGLT2 z praktycznie wszystkimi dostępnymi obecnie terapiami przeciwhiperglikemicznymi u pacjentów na różnych etapach rozwoju cukrzycy typu 2.Sodium glucose co-transporter 2 inhibitors (SGLT2i) were introduced into Polish Diabetes Association Clinical Guidelines in 2014 in combination with other antihyperglycemic agents. In our paper we describe clinical cases of using SGLT2 inhibitor — canagliflozin as an add-on therapy in two different combinations. The first case refers to the patient with inadequately controlled type 2 diabetes, associated with obesity, hypertension and dyslipidemia. Due to the profile of the patient it was decided to add canagliflozin to insulin therapy and metformin, which resulted in improvements in glycemic control, body weight reduction, as well as reduction in insulin dose. In the second patient treated with metformin in monotherapy, addition of canagliflozin was associated with improved glycemic control and reduced body weight, which positively affected patient’s motivation to continue treatment. Through the mechanism of targeting kidney instead of pancreas it is possible to combine this group of drugs with virtually all currently available antihyperglycemic treatments and in patients at various stages of type 2 diabetes

Management of diabetes in patients after total pancreatectomy

Całkowita resekcja trzustki prowadzi do rozwoju cukrzycy wymagającej leczenia insuliną. Cukrzyca taka ma chwiejny przebieg i wiąże się z dużą częstością hipoglikemii. Podstawową metodą leczenia jest intensywna insulinoterapia. Obecnie, w "erze transplantacji", na uwagę zasługuje autotransplantacja wysp trzustkowych (zwłaszcza u osób z przewlekłym zapaleniem trzustki poddanych całkowitej pankreatektomii). W niniejszym artykule przedstawiono aktualne metody leczenia chorych po całkowitej resekcji trzustki.Total pancreatectomy results in diabetes needing insulin administration. The diabetes is rather brittle with high incidence of hypoglycaemia. The basal treatment is intensive insulin therapy. In the present "transplant era", there is the possibility of curing apancreatic diabetes using autologic islets transplantation, especially in patients operated for chronic pancreatitis. This article summarizes the current methods of treatment of patients after total pancreatectomy

Mobilizacja macierzystych komórek krwiotwórczych u chorych z niedawnorozpoznaną cukrzycą typu 1 przed przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych

BackgroundThe immunoablation with autologous hematopoietic stem cell transplantation is a new experimental treatment of early diabetes type 1. The treatment is based on destruction of immune system with cytotoxic drugs which leads to halt of immune reaction directed against beta cells of pancreas. During that treatment young patients with diabetes type 1 who are otherwise healthy undergo mobilization with cyclophosphamide (CY) and G-CSF. They are naïve to cytotoxic drugs and mobilization is their first contact with chemotherapy. We analyzed the efficiency of mobilization with cyclophosphamide and G-CSF in this population.MethodsWe analyzed the medical records of 25 patients with diabetes who underwent mobilization with cyclophosphamide and G-CSF.ResultsThe median white blood cell count on the first day of apheresis was 14.6×103/μL (range 1.5–33.3) in CY+G-CSF mobilized patients. Median absolute CD 34+ cell count in peripheral blood on the first apheresis day was 0.095 127×103/μL (range 0.026–0.477). The median total number of collected CD34+ cells during one or two (if needed) aphereses was 466×106 (range 204–816) or 7.24×106 CD34+ cells per kg of patient body weight (range 3.03–13.1). There were no poor mobilizers who were unable to collect sufficient cell numbers.ConclusionThe mobilization of hematopoietic stem cells with CY+G-CSF in patients with early diabetes type 1 is efficient and the underlying diabetes does not impair the efficiency of hematopoietic stem cell collection