Transapical aortic valve implantation – a rescue procedure for patients with aortic stenosis and “porcelain aorta”

Surgical aortic valve replacement (AVR) still remains the treatment of choice in symptomatic significant aortic stenosis (AS). Due to technical problems, extensive calcification of the ascending aorta (“porcelain aorta”) is an additional risk factor for surgery and transapical aortic valve implantation (TAAVI) is likely to be the only rescue procedure for this group of patients. We describe the case of an 81-year-old woman with severe AS and “porcelain aorta”, in whom the only available life-saving intervention was TAAVI

Transcatheter aortic valve implantation in patients with bicuspid aortic valve: a series of cases

Wstęp: Obecność dwupłatkowej zastawki aortalnej (BAV) uważa się za względne przeciwwskazanie do zabiegu przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej (TAVI), a leczenie chirurgiczne pozostaje metodą z wyboru w przypadku jej ciasnego zwężenia. Procedura TAVI nie jest zalecana w tej grupie chorych m.in. ze względu na owalny kształt pierścienia zastawki dwupłatkowej w porównaniu z pierścieniem prawidłowej (trójpłatkowej) zastawki, co zwiększa ryzyko dysfunkcji i zniekształcenia protezy. Dwupłatkowa zastawka aortalna stanowiła kryterium wyłączenia w większości badań klinicznych dotyczących TAVI i brakuje dokładnych danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności takiego postępowania w tej grupie chorych. Cel: Celem pracy była ocena bezpieczeństwa i skuteczności TAVI u pacjentów z ciasnym zwężeniem BAV. Metody: Analizie poddano grupę 104 pacjentów przyjętych do Instytutu Kardiologii w celu wykonania TAVI w okresie od stycznia 2009 r. do maja 2012 r. W ramach kwalifikacji do zabiegu wykonano echokardiograficzne badania przezklatkowe i przezprzełykowe oraz tomografię komputerową serca, aorty i jej rozgałęzień. Odpowiednie pomiary i analiza danych z badań obrazowych umożliwiły wybór optymalnego dostępu przeznaczyniowego, dobranie protezy zastawkowej i właściwe zaplanowanie zabiegu. Dwupłatkową zastawkę aortalną zidentyfikowano u 7 pacjentów (6,7%; średni wiek 77,7 roku), których poddano bardziej szczegółowej analizie. Pacjenci ci mieli zdiagnozowaną ciasną objawową stenozę aortalną ze średnim polem powierzchni przekroju zastawki 0,55 cm2 (0,46–0,7 cm2). Wszyscy zostali zdyskwalifikowani z zabiegu chirurgicznej wymiany zastawki aortalnej ze względu na wysokie ryzyko operacyjne (uśredniony wynik logistic Euroscore 19,9%). Wykonano TAVI z wykorzystaniem systemow CoreValve (5 osób) lub Sapien (2 chorych). Następnie przeanalizowano prospektywne wyniki długoterminowej obserwacji klinicznej i echokardiograficznej w punktach czasowych: 30 dni, 6 miesięcy i 12 miesięcy po zabiegu. Wyniki: U 1 pacjenta w tomografii komputerowej zaobserwowano eliptyczne zniekształcenie implantowanej protezy, jednak bez istotnej klinicznie dysfunkcji zastawki. Jeden pacjent zmarł w ciągu 30 dni po TAVI z powodu infekcyjnego zapalenia wsierdzia. Pozostali, którzy przeżyli, charakteryzowali się małą do umiarkowanej niedomykalnością aortalną w punkcie czasowym wynoszącym 30 dni. W kolejnych punktach czasowych nie zaobserwowano progresji niedomykalności aortalnej. Po roku od zabiegu 6 spośród 7 pacjentów pozostawało przy życiu. Wszyscy oni osiągnęli istotną poprawę funkcjonalną ocenianą wg klasyfikacji New York Heart Association. Wnioski: Zabieg TAVI może stanowić alternatywną opcję terapeutyczną dla pacjentów z ciasną stenozą BAV. Według obserwacji autorów niniejszej pracy metoda ta cechuje się względnie niską śmiertelnością i dobrymi wynikami w obserwacji 30-dniowej, 6- oraz 12-miesięcznej.Background: Bicuspid aortic valve (BAV) has been considered a relative contraindication for transcatheter aortic valve implantation (TAVI). Due to more oval shape of the BAV annulus compared to tricuspid aortic valve, the procedure has been discouraged because of an increased risk of stent assembly displacement, uneven expansion, post-procedure paravalvular leakage, stent valve distortion, or other malfunction after implantation. For the same reasons patients with BAV have been excluded from the majority of clinical TAVI trials. Aim: To evaluate the efficacy and safety of TAVI in patients with BAV stenosis. Methods: We analysed a group of 104 patients admitted to our institution for TAVI between January 2009 and May 2012. During pre-procedure evaluation, transthoracic and transoesophageal (TEE) echocardiography as well as angio-computed tomography (CT) scan were performed to assess aortic valve anatomy and morphology. Appropriate measurements and detailed analyses of imaging data have been accomplished to select optimal access site, prosthesis size as well as to plan the procedure. BAVs were recorded in seven patients (6.7%; mean age 77.7 years). These patients presented with severe symptomatic aortic valve stenosis with a mean aortic valve area of 0.55 cm2 (0.46–0.7 cm2) as measured in TEE. All of the patients had been disqualified from surgical valve replacement due to high surgical risk with a mean logistic Euroscore of 19.9%. All of them successfully underwent TAVI using CoreValve (n = 5) or Sapien (n = 2) valves. Follow-up was completed at 30 days, and six and 12 months after the procedure. Results: During follow-up one patient developed an elliptic distortion of the aortic prosthesis in CT, although it did not result in significant malfunctioning of the implant. One patient died of infective endocarditis 30 days after the procedure. Survivors at 30-day follow-up had mild to moderate aortic insufficiency, and it did not deteriorate after six months. At one year follow-up six out of seven patients remained alive. They achieved significant functional improvement by New York Heart Association class compared to baseline. Conclusions: TAVI may constitute an alternative treatment option for high-risk patients with BAV, resulting in a low periprocedural mortality rate, and good 30-day, six-month, and one-year outcomes

Does contrast agent injection during trans-catheter aortic valve implantation negatively affect kidney function?

Wstęp: Zabieg przezcewnikowego wszczepienia zastawki aortalnej (TAVI) jest od niedawna stosowany w leczeniu części chorych z istotnym hemodynamicznie zwężeniem zastawki aortalnej i z wysokim ryzykiem leczenia operacyjnego. Pacjenci kwalifikowani do TAVI to zwykle osoby starsze, przeważnie powyżej 80 rż., często z upośledzoną funkcją nerek. Jednocześnie w trakcie zabiegu TAVI podaje się środek kontrastowy o działaniu nefrotoksycznym. Cel: Celem pracy była ocena funkcji nerek po TAVI oraz zbadanie, czy podanie kontrastu podczas tego zabiegu nie prowadzi do pogorszenia czynności nerek i rozwoju nefropatii pokontrastowej. Metody: W okresie od stycznia 2009 do września 2010 roku w Instytucie Kardiologii w Warszawie metodą przezcewnikową wszczepiono zastawkę aortalną u 39 pacjentów (26 kobiet i 13 mężczyzn) w średnim wieku 81,43 ± 7,39 roku. Podczas zabiegu stosowano środek kontrastowy w średniej objętości 187,95 ± 91,34 ml o potencjalnym działaniu nefrotoksycznym. U każdego chorego oznaczano stężenie kreatyniny i wartość przesączania kłębuszkowego wg wzoru MDRD przed TAVI oraz w 1., 2. i 5.-8. dobie po zabiegu. Wyniki: Dwie pacjentki zmarły w 1. dobie po zabiegu. U pozostałych chorych po TAVI nie obserwowano istotnego pogorszenia funkcji nerek. Wnioski: 1. Zabieg TAVI nie pogarsza istotnie funkcji nerek. 2. W przedstawionej grupie starszych pacjentów z ciężkim zwężeniem zastawki aortalnej, licznymi chorobami współtowarzyszącymi oraz wyjściowo upośledzoną funkcją nerek podanie kontrastu podczas zabiegu TAVI nie doprowadziło do rozwoju nefropatii pokontrastowej. Kardiol Pol 2011; 69, 3: 251-255Background: Trans-catheter aortic valve implantation (TAVI) has recently emerged as an alternative to conventional surgery in high-risk surgical patients with haemodynamically significant aortic valve stenosis. However, patients referred for TAVI are usually elderly individuals (> 80 years) who frequently also suffer from renal impairment. Trans-catheter valve therapies require extensive use of contrast injections with a risk of nephrotoxicity. Aim: To evaluate post-TAVI renal function and to determine whether the exposure to contrast injections might cause reduced kidney function and contrast-induced nephropathy. Methods: From January 2009 to September 2010, TAVI was performed in 39 patients (26 women and 13 men). The mean age of the patients was 81.43 ± 7.39 years, and the mean volume of contrast material administered was 187.95 ± 91.34 mL. Serum creatinine and glomerular filtration rate (GFR, acc. to the MDRD formula) were estimated in all patients prior to and 1, 2, and 5-8 days after TAVI. Results: Two female patients died on postoperative day 1. Other patients did not show clinically significant reduction in renal function following the procedure (mean creatinine concentration 104.46 vs 99.77 vs 94.56 vs 93.64 mmol/L, NS and mean GFR 52.37 vs 56.63 vs 60.18 vs 61.34 mL/min/1.73 m2, NS). Conclusions: 1. The TAVI procedure, which includes contrast injection does not seem to cause a clinically significant decrease of renal function. 2. None of our elderly patients with severe aortic valve stenosis, multiple co-morbidities, and pre- TAVI renal compromise developed contrast-induced nephropathy. Kardiol Pol 2011; 69, 3: 251-25

Transcatheter aortic valve implantation using transfemoral/transsubclavian or transapical approach: 30-day follow-up of the initial 30 patients

Background: Transcatheter aortic valve implantation (TAVI) is a new method for the treatment of aortic stenosis (AS). Aim: To evaluate early results of TAVI using transfemoral/transsubclavian approach (TFA/TSA) or transapical approach (TAA) in patients with severe AS and high risk for surgical aortic valve replacement. Methods: Between January 2009 and May 2010, 30 high-risk patients underwent TAVI. The primary treatment option was TFA, and TAA was used if contraindications to TFA were present; one patient underwent the procedure using TSA. Reasons for selecting TAA were as follows: small diameter (< 7 mm) and/or severe calcification of the iliofemoral arteries, peripheral atherosclerosis, "porcelain" aorta and a horizontal course of the ascending aorta. Edwards-Sapien or CoreValve devices were used in all cases, and procedures were performed without the use of cardiopulmonary bypass in a cardiac catheterisation laboratory. Results: Mean patient age was 82.46 &#177; 5.79 years, mean NYHA class was 3.23 &#177; 0.41, and predicted mean surgical mortality using logistic Euroscore was 29.18 &#177; 16.9% (22.72 &#177; 12.07% in the TFA/TSA group vs 34.6 &#177; 15.4% in the TAA group; p = 0.031). Eleven patients were treated using TAA. The valve was implanted successfully in 96% of patients. Inhospital mortality was 3.3%. Mean 30-day mortality was 6.6% in the entire cohort, 0% in the TFA/TSA group and 18% in the TAA group. There were no cases of periprocedural myocardial infarction (MI), cardiogenic shock, stroke/transient ischaemic attack, or need for cardiopulmonary resuscitation. One patient died suddenly three weeks after the procedure; except for this case, there were no major adverse cardiovascular events (MACCE: MI, cerebrovascular accident, re-do procedure) at 30-day follow-up. The TAVI was associated with a significant reduction in the mean maximal aortic gradient in both groups (from 99.6 &#177; 22.07 mm Hg to 21.83 &#177; 9.38 mm Hg post-procedure and to 23.25 &#177; 9.22 mm Hg at 30-day follow up), with no cases of severe aortic valve regurgitation. The NYHA class at 30 days improved from 3.23 &#177; 0.41 to 1.72 &#177; 0.52 (p = 0.03). Conclusions: Our results demonstrate lower 30-day complication rate and mortality in the TFA/TSA group. The availability of several techniques of valve implantation in the group of non-surgical patients with severe AS potentially broadens the patient population with indications for this treatment. Kardiol Pol 2011; 69, 2: 105-114Wstęp i cel: Celem niniejszej pracy jest porównanie wyników przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej (TAVI), z dostępu przeznaczyniowego [od tętnicy udowej (TFA) lub podobojczykowej (TSA)] i przezkoniuszkowego (TAA) u pacjentów z ciężkim zwężeniem zastawki aortalnej zdyskwalifikowanych z leczenia chirurgicznego w okresie bezpośrednio po zabiegu i w obserwacji 30-dniowej. Metody: Analizą objęto 30 kolejnych pacjentów poddanych zabiegowi TAVI z dostępu TFA (18 osób), TSA (1 chory) lub TAA (11 pacjentów). Wszystkie zabiegi wykonano w Samodzielnej Pracowni Hemodynamicznej IK w Warszawie między 8.01.2009 a 13.05.2010 r. Dostępem pierwszego wyboru był TFA, natomiast drugiego wyboru - TAA, przy przeciwwskazaniach do TFA. Przeciwwskazaniem do TFA były masywne zwapnienia, kręty przebieg lub mała średnica tętnic biodrowych lub udowych wspólnych (< 6,5 mm dla zastawek CoreValve i < 7 mm dla systemu Edwards-Sapien), tętniaki aorty brzusznej i/lub piersiowej, "porcelanowa" aorta wstępująca bądź wywiad wcześniejszych zabiegów chirurgicznych tych naczyń. We wszystkich przypadkach implantowano protezy Edwards-Sapien lub CoreValve. Zabiegi przeprowadzono bez krążenia pozaustrojowego. Wyniki: Średni wiek pacjentów wynosił 82,46 &#177; 5,79 roku, klasa NYHA przed zabiegiem 3,23 &#177; 0,41, a przewidywane średnie ryzyko zgonu operacyjnego obliczone z zastosowaniem skali logistic Euroscore 29,18 &#177; 16,9% (TAA 34,6 &#177; 15,4% v. TFA/TSA 22,72 &#177; 12,07%; p = 0,031). Skuteczną implantację protezy przeprowadzono u 96% chorych. Całkowita śmiertelność szpitalna wyniosła 3,3% (TAA 9% v. TFA 0%; p = 0,19). W obserwacji 30-dniowej śmiertelność w całej grupie wyniosła 6,6% (TAA 18% i TFA/TSA 0%; p = 0,05). W trakcie hospitalizacji nie odnotowano poważnych zdarzeń, takich jak zawał serca, wstrząs, przemijający atak niedokrwienny/udar mózgu, konieczność zastosowania resuscytacji krążeniowo-oddechowej czy krążenia pozaustrojowego. Jeden pacjent zmarł nagle 3 tygodnie po TAVI. W obserwacji 30-dniowej nie zanotowano innych poważnych zdarzeń kardiologicznych. Po TAVI stwierdzono znamienną redukcję gradientu w obu grupach (z 99,6 &#177; 22,07 mm Hg do 21,83 &#177; 9,38 mm Hg po zabiegu i do 23,25 &#177; 9,22 mm Hg w obserwacji 30-dniowej), nie zaobserwowano ciężkiej niedomykalności aortalnej. Klasa wg NYHA w obserwacji 30-dniowej zmniejszyła się z 3,23 &#177; 0,41 do 1,72 &#177; 0,52 (p = 0,03). Wnioski: Na podstawie doświadczeń autorów niniejszej pracy można sądzić, że zabiegi TAVI TFA/TSA wiążą się z mniejszym ryzykiem powikłań, w tym zgonu, w obserwacji 30-dniowej. Jednak możliwość zaproponowania chorym z ciężką AS, niekwalifikującym się do leczenia chirurgicznego, kilku alternatywnych sposobów implantacji zastawki, zwiększa grupę pacjentów mogących skorzystać z tej metody terapii. Kardiol Pol 2011; 69, 2: 105-11

Selected methods of noise reduction included in evidential audio recordings

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie problematyki redukcji zakłóceń w nagraniach dźwiękowych z uwzględnieniem badań kryminalistycznych. Spisanie treści wypowiedzi z nagrań jest przedmiotem niemal każdej ekspertyzy fonoskopijnej. W dowodowych nagraniach dźwiękowych bardzo często występują liczne zakłócenia, charakteryzujące się dużą amplitudą oraz zakresem częstotliwościowym skutecznie maskującym sygnał mowy. Zakłócenia te mogą wynikać ze sposobu nagrywania, z warunków akustycznych podczas zdarzenia jak i użytej techniki rejestracji. Wiąże się to z koniecznością wykonywania korekcji nagrań w celu poprawy jakości sygnału mowy. W artykule opisano najważniejsze terminy odnoszące się do redukcji zakłóceń w nagraniach dźwiękowych oraz zastosowanie filtrów cyfrowych typu IIR, FIR oraz selektywnych peak i notch. Oprócz klasycznej filtracji sygnałów duże znaczenie w tej dziedzinie mają metody do adaptacyjnej redukcji zakłóceń. Praca przedstawia również właściwości filtrów adaptacyjnych LMS i RLS, algorytmu do estymacji amplitudy sygnału mowy w oparciu o estymator MMSE STSA, jak również metodę odejmowania widma. Oprócz technik wykorzystujących analizę częstotliwościową w artykule zaprezentowano sposoby redukcji zakłóceń w dziedzinie czasu. Wybrane metody zostały opisane teoretycznie. Artykuł zawiera także przykłady praktycznego zastosowania zaprezentowanych filtrów i algorytmów.The aim of the paper is to present the issue of noise reduction in audio recordings for forensic research. Speech to text transcription is a subject almost every forensic audio analysis. In evidence audio recordings very often there are numerous noises characterized by a high volume and frequency which effectively mask the speech signal. These noises may result from the way of the recording, acoustic conditions during the event and the technique of registration that was used. It is connected with necessity to make correction of the recordings to improve quality of speech signal. The paper describes the most important technical terms related to noise reduction in audio recordings and the use of digital filters like IIR, FIR, peak and notch. In addition to the classical signal filtering methods adaptive noise reduction algorithms play an important part in this case. The article presents some features of LMS and RLS adaptive filters, algorithm for speech amplitude estimation based on MMSE STSA estimator and spectral subtraction method as well. Apart from methods using frequency analysis the article contains some details of noise reduction in time domain. Selected methods were described theoretically. The article also contains examples of the practical application of the presented filters and algorithms

A G³-Continuous Extend Procedure for Path Planning of Mobile Robots with Limited Motion Curvature and State Constraints

Provably correct and computationally efficient path planning in the presence of various constraints is essential for autonomous driving and agile maneuvering of mobile robots. In this paper, we consider the planning of G 3-continuous planar paths with continuous and limited curvature in a motion environment that is bounded and contains obstacles modeled by a set of (non-convex) polygons. In practice, the curvature constraints often arise from mechanical limitations for the robot, such as limited steering and articulation angles in wheeled robots, or aerodynamic constraints in unmanned aerial vehicles. To solve the planning problem under those stringent constraints, we improve upon known path primitives, such as Reeds–Shepp (RS) and CC-steer (curvature-continuous) paths. Given the initial and final robot configuration, we developed extend-procedure computing paths that can approximate RS paths with arbitrary precision, but guaranteeing G 3-continuity. We show that satisfaction of all stated path constraints is guaranteed and, contrary to many other methods known from the literature, the method of checking for collisions between the planned path and obstacles is given by a closed-form analytic expression. Furthermore, we demonstrate that our approach is not conservative, i.e., it allows for precise maneuvers in tight environments under the assumption of a rectangular robot footprint. The presented extend procedure can be integrated into various motion-planning algorithms available in the literature. In particular, we utilized the Rapidly exploring Random Trees (RRT*) algorithm in conjunction with our extend procedure to demonstrate its feasibility in motion environments of nontrivial complexity and low computational cost in comparison to a G 3-continuous extend procedure based on η 3-splines

Screening for circulating miR-208a and -b in different cardiac arrhythmias of dogs

In recent years, the high sensitivity and specificity of novel miRNA biomarkers have been utilised for early diagnosis and treatment monitoring of various diseases. Previous reports showed that abnormal expression of miR-208 in mice resulted in the development of an aberrant cardiac conduction system and consecutive arrhythmias. On the other hand, a study on infarcted human heart tissue showed upregulation of miR-208a in subjects with ventricular tachyarrhythmias compared to healthy controls. We prospectively investigated the expression of miR-208a and -208b in the serum of dogs presenting different cardiac arrhythmias