Uitbreiding bevoegdheden ter handhaving van de openbare orde en veiligheid

De bevoegdheden van de burgemeester ter handhaving van de openbare orde en veiligheid zijn de laatste tijd fors uitgebreid en er is nog een aantal bevoegdheden in voorbereiding. Deze bevoegdheden moeten de burgemeester in staat stellen snel op te treden tegen ordeverstoringen en onveiligheid. Bijzonder is dat de burgemeester zijn nieuwe bevoegdheden, onder omstandigheden en voorwaarden, preventief kan gebruiken en toepassen op groepen ordeverstoorders. Ook kan hij de bewegingsvrijheid en privacy van betrokkenen flink inperken. Dit betekent dat hij terughoudend en zorgvuldig met die bevoegdheden moet omgaan. Als hij zich te veel profileert als crimefighter, verspeelt hij het vertrouwen als burgervader

Voorzorg en bestuurlijke handhaving

Inleiding In deze bijdrage belicht ik enkele bestuurlijke bevoegdheden ter handhaving van de openbare orde en veiligheid vanuit het perspectief van de voorzorgcultuur, zoals door Pieterman beschreven (Pieterman, 2008). Deze bevoegdheden, waaronder bestuurlijke ophouding, preventief fouilleren, cameratoezicht en gebieds-, samenscholings- en huisverboden, beantwoorden aan een sterke roep om orde en veiligheid in het publieke domein. Ze passen in zekere zin in het voorzorgdenken. Toepassing van deze bevoegdheden is effectief in relatie tot onzekere bedreigingen van de openbare orde en veiligheid. We betalen er wel een hoge prijs voor

Kroniek Openbare Orde 2010

Inleiding: In deze kroniek beschrijf ik in vogelvlucht een aantal ontwikkelingen dat zich in 2010 heeft voorgedaan op het gebied van het openbare orderecht. Allereerst behandel ik nieuwe en op stapel staande wetgeving. In het verlengde daarvan sta ik stil bij de gestage uitbreiding van de portefeuille van de burgemeester. Vervolgens behandel ik enkele relevante rechterlijke uitspraken. Tot besluit attendeer ik op interessante publicaties en websites

Evaluatie actieve openbaarmaking toezichtrapporten IGZ

Binnen de IGZ leefde de wens om beter inzicht te krijgen in de wijze waarop de openbaarmaking bijdraagt aan de naleving van de kwaliteit- en veiligheidseisen. Ook wilde men inzicht in de evenredigheid van de openbaarmaking in relatie tot de daarmee beoogde doelen. Vragen die in dit verband spelen zijn: hoe hebben betrokkenen de openbaarmaking ervaren (als afschrikwekkend of motiverend)? Welke gevolgen heeft dit heeft gehad voor hun reputatie en bedrijfsvoering (imagoschade, verlies van patiënten en cliënten)? Welk effect heeft de openbaarmaking op het nalevingsgedrag (positief of negatief)? Wat het betekent het openbaarmakingsbeleid voor het vertrouwen in de (kwaliteit van) zorg en het beeld van de IGZ? Het onderzoek is uitgevoerd door de Erasmus School of Law en het Verwey-Jonker Instituut in opdracht van de IGZ. Het onderzoek is uitgevoerd in de tweede helft van 2012 en begin 2013 aan de hand van literatuurstudie, vraaggesprekken en een enquête onder zorginstellingen en zorgverleners

De boete uit balans: Het gebruik van de bestuurlijke boete in de praktijk van het financieel toezicht

__Abstract__ De financiële toezichthouders AFM en DNB gebruiken de bestuurlijke boete voor zwaardere overtredingen dan bedoeld. De boete heeft zich daardoor ontwikkeld tot een gelijkwaardig alternatief voor het strafrecht, maar dat stelt hogere eisen aan het gebruik ervan. Dat stelt Arnt Mein in zijn proefschrift ‘De boete uit balans. Het gebruik van de bestuurlijke boete in de praktijk van het financieel toezicht’. Hij reconstrueerde de motieven en de kritiek over de bestuurlijke boete en zette de boetepraktijk daar tegen af. Mein verdedigt zijn proefschrift vrijdag 12 juni 2015 aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. In dit proefschrift onderzocht Mein hoe de Autoriteit Financiële Markten (AFM) en De Nederlandsche Bank (DNB) van hun bevoegdheid gebruik maken om een bestuurlijke boete op te leggen voor overtredingen van het financieel toezichtrecht. Hoe heeft dit uitgepakt in het licht van de discussie over de invoering destijds? De bestuurlijke boete werd namelijk ingevoerd om efficiënter te kunnen optreden tegen lichte en veelvoorkomende overtredingen van overheidsvoorschriften, die zo vaak bleven liggen dat er gesproken werd van een handhavingstekort. Punten van zorg waren dat het bestuur n