İnfektif endokarditin epidemiyolojik, klinik ve prognostik sonuçları: 90 atağın retrospektif kohortu

To evaluate the epidemiological, clinical, microbiological, and echocardiographic features, as well as the prognosis and long- term outcome of patients with infective endocarditis. Methods: The clinical records and follow-up data of 90 endocarditis episodes in 86 patients diagnosed with definite and possible infec- tive endocarditis according to the modified Duke criteria in a tertiary university hospital, between 1998 and 2016, were reviewed. Results: Fifty-six patients were male (65.1%), and the mean age was 49.9 ± 14.3. Native valve endocarditis constituted 62.2% of the cases, while the remaining patients had prosthetic valve endocarditis. The aortic (34.4%) and mitral (24.4%) valves were infected more frequently. Streptococci (27.7%) and staphylococci (24.4%) were the most frequently isolated microorganisms. Embolic complications (35.5%) were the leading cause of morbidity, followed by valve insufficiency (28.8%) and heart failure (21.1%). Valve replacement surgery was performed in 28 patients (31%). The in-hospital mortality rate was 15.1% (n = 13). Chronic renal failure (P = .042) and degenerative valves (P = .036) were significantly associated with mortality. Among 43 of the 73 cases available for telephonic survey, 36 (83.7%) patients were alive and without disease, with a median follow-up of 52.9 (4-163) months. Twenty-five (69.4%) of these patients were younger than 55 years, and 24 (66.6%) had native valve endocarditis. Conclusion: Underlying cardiac conditions and chronic renal failure increase mortality in infective endocarditis, regardless of the patho- gen. Long-term survival seems promising in cases with native valve endocarditis and in younger patients with low rates of comorbidities.İnfektif endokardit tanısıyla izlenen hastaların epidemiyolojik, klinik, mikrobiyolojik, ekokardiyografik özellikleri, prognozu ve uzun dönem sonuçlarını değerlendirmek. Yöntemler: 1998 ve 2016 yılları arasında bir üniversite hastanesinde modifiye Duke kriterlerine göre kesin ve olası infektif endokardit tanısı konan 86 hastanın 90 endokardit atağının klinik kayıtları ve takip verileri retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Çalışmamızda hastaların 56’sı (%65,1) erkek ve ortalama yaş 49,9 ± 14,3 idi. Doğal kapak endokarditi olguların %62,2’sini oluştururken, diğerlerinde protez kapak mevcuttu. En sık aort (%34,4) ve mitral (% 24,4) kapak tutulumu saptandı. Etken olarak strep- tokoklar (%27,7) ve stafilokoklar (%24,4) en sık izole edilen mikroorganizmalardı. Tüm komplikasyonlar içinde embolik komplikasyonlar (%35,5) ilk sırada yer almış, bunu kapak yetmezlikleri (%28,8) ve kalp yetmezliği (%21,1) izlemiştir. Hastaların 28’ine (%31) kapak replasman operasyonu yapılmış ve tüm hastalar içinde 13 hasta (%15,1) hastane takibinde kaybedilmiştir. Mortalite kronik böbrek yetmezliği (P = ,042) ve dejeneratif kapak hastalarında (P = ,036) istatistiksel olarak daha anlamlı bulundu. Taburculuk sonrası prognoz ve uzun dönem sonuçlar değerlendirildiğinde sağ kalan 73 hastanın 43’üne ulaşılabilmiş ve bu hastalardan 36’sının (%83,7) ortalama 52,9 ay (4-163) hayatta ve genel durumlarının iyi olduğu, 25 hastanın (%69,4) <55 yaş, 24’ünün (%66,6) doğal kapak endokarditi tanısıyla izlenmiş olduğu görülmüştür. Sonuç: İnfektif endokardit hastalarında altta yatan kalp hastalıkları ve kronik böbrek yetmezliği patojenden bağımsız olarak mortalit- eyi arttırmaktadır. Doğal kapak endokarditi ve komorbiditeleri daha az olan genç yaş hastalarda ise uzun dönem sağkalım umut verici görünmektedir