Preoperative chemotherapy in the colorectal cancer patients with synchronous metastases to the liver. A vote for YES

The increasing effectiveness of chemotherapy (cht) has led to a rise in interest in preoperative neoadjuvant treatment preceding resection of colorectal metastases. Preoperative chemotherapy is often undertaken as a method of natural evaluation of the progress of metastases before starting metastasectomy, in particular in patients with synchronous liver metastases. This method also has the potential of reducing potentially unresectable metastases and allowing for their safe resection. Optimal selection of patients, the choice of treatment regimen, and timing as well as the most beneficial method of integrating chemotherapy with the surgery has not been defined

Continuation of chemotherapy after progression of advanced breast cancer

Podstawowym celem leczenia przerzutowego raka piersi jest wydłużenie czasu przeżycia przy zapewnieniu dobrej jakości życia i ograniczeniu objawów niepożądanych związanych z leczeniem. Jednak optymalny czas trwania chemioterapii i wybór schematu leczenia, szczególnie I rzutu, pozostaje dyskusyjny. Nie ma również ostatecznych dowodów, że podtrzymująca chemioterapia wydłuża czas całkowitego przeżycia (OS). Wyniki metaanalizy badań, w których chore otrzymywały chemioterapię I rzutu o określonej wyjściowo liczbie kursów lub leczenie prowadzono do progresji, wykazały, że wydłużenie chemioterapii wiąże się ze zmniejszeniem o 36% ryzyka progresji w porównaniu z krótszą chemioterapią, ale wydłużenie OS było marginalne. Jedynym randomizowanym badaniem klinicznym, w którym udało się wykazać zysk w odniesieniu do wydłużenia mediany OS chorych otrzymujących leczenie podtrzymujące, było badanie koreańskie, budzące z kolei wątpliwości merytoryczne. W każdym przypadku chemioterapii podtrzymującej znacząco wzrastał odsetek objawów niepożądanych. Ze względu na brak jednoznacznych dowodów na skuteczność podtrzymującej, paliatywnej chemioterapii, prowadzonej do progresji, dobór chorych do tej formy terapii powinien być ostrożny i poprzedzony rzetelną informacją o możliwych korzyściach i spodziewanych skutkach leczenia.The main purpose of metastatic breast cancer treatment is to prolong survival and preserve quality of life with reduction of the side effects associated with treatment. However, the optimal duration of chemotherapy and the choice of treatment regimen, especially first-line, remains debatable. There is also no conclusive evidence that maintenance chemotherapy prolongs overall survival (OS). A meta-analysis of trials that compared different chemotherapy durations in first-line treatment showed that the maintenance chemotherapy was associated with significant 36% reduction in the hazard of progression as compared with shorter chemotherapy duration. At the same time, longer chemotherapy was associated with marginally longer OS. The only randomised clinical trial to show significant OS benefit with maintenance chemotherapy was conducted in Korea. However, this trial evokes substantive doubts. In each case, the maintenance chemotherapy significantly increased the percentage of side effects. Due to the lack of conclusive evidence on the effectiveness of the maintenance, palliative chemotherapy continuing until disease progression. Patient selection for this form of therapy should be preceded by careful and reliable information about the possible benefits and the expected effects of treatment

Przedoperacyjna chemioterapia u chorych na raka jelita grubego z synchronicznymi przerzutami do wątroby — stanowisko na TAK

Możliwości zastosowania coraz skuteczniejszej chemioterapii (cht) zwiększyły zainteresowanie przedoperacyjnym, neoadiuwantowym leczeniem poprzedzającym resekcję przerzutów raka jelita grubego. Przedoperacyjna cht jest często podejmowana jako metoda oceny naturalnego przebiegu choroby przerzutowej przed rozpoczęciem metastazektomii, szczególnie u chorych z synchronicznymi przerzutami do wątroby. Metoda ta ma również potencjalną możliwość zmniejszenia pierwotnie nieoperacyjnych przerzutów i umożliwienia bezpiecznego ich usunięcia. Optymalny dobór chorych, wybór schematu i czasu leczenia oraz najkorzystniejszego sposobu integracji z zabiegiem operacyjnym nie jest zdefiniowany

The impact of introducing the recent DILO card scheme on the causes for admitting patients to the Wejherowo Cancer Clinic compared to previous conditions

Introduction. Patient waiting time for specialist consultations in oncology had ranged from a few to several weeks in 2013. This was due to there being insufficient physicians in oncology, an uneven distribution of cancer centres and that referrals were not necessarily required for attending cancer out-patient clinics. After introducing the ‘Diagnosis and Treatment of Cancer’ (DILO) card, reduced waiting times were intended. Materials and methods. A retrospective study was undertaken at the hospital workplace to analyse reasons for referral in 1124 patients registering for the first time at the Cancer Clinic in Wejherowo in 2015, where those with or without DILO cards were compared. In cases of referrals for which cancer was suspected, clinical and histopathological or cytological investigations were performed. Those qualifying for radical oncological treatment were also counted in. Results. For most cases the reasons for oncological referral using DILO cards were found to be pathologies detected by imaging tests, whereas few diagnoses were made that were based on either cytological or histopathological testing, or indeed by any abnormalities observed from physical examination. Conclusions. Based on the outcomes and experience of the authors, a practical set of guidelines has been proposed when making patient referrals to cancer out-patient clinics for consultation. Coupled with this, GPs’ increased knowledge on cancer may serve to lessen the number of referrals to cancer out-patient clinics. Thus, access to oncological consultations would become facilitated

Rak żołądka, nieoperacyjne metody leczenia

Mimo postępu dokonującego się w onkologii wyniki leczenia raka żołądka są niezadowalające. Nawet u chorych z ograniczoną postacią raka, piecioletnie przeżycia wahają się od 15% do 30%. Leczeniem zasadniczym jest zabieg chirurgiczny, ale ponad połowa chorych, ze względu na znaczne miejscowe zaawansowanie choroby lub obecność przerzutów odległych, nie kwalifikuje się do tej formy leczenia. W ostatnim czasie podjęto wiele badań klinicznych dotyczących leczenia przedoperacyjnego i uzupełniającego. Wyniki dwóch z nich (Intergroup 0116 i MAGIC), w których zastosowano leczenie skojarzone obejmujące pooperacyjną, uzupełniającą radiochemioterapię i okołooperacyjną chemioterapię, wykazały znamienne wydłużenie czasu przeżycia i czasu do progresji w grupach chorych leczonych metodą skojarzoną w porównaniu z pacjentami leczonymi wyłącznie chirurgicznie. Podobnie, wyniki niedawno opublikowanej metaanalizy potwierdziły, że również pooperacyjna chemioterapia znamiennie wydłuża czas przeżycia chorych w porównaniu z wyłącznym leczeniem chirurgicznym. Wyniki badań porównujących paliatywną chemioterapią z optymalnym leczeniem objawowym u chorych na zaawansowaną, nieoperacyjną lub przerzutową postać raka żołądka wskazują na poprawę przeżyć wśród chorych otrzymujących chemioterapię. W celu ustalenia optymalnych standardów postępowania u chorych na raka żołądka, konieczne są dalsze prospektywne badania kliniczne. Medycyna Paliatywna w Praktyce 2011; 5, 2: 45–5

Rak żołądka, nieoperacyjne metody leczenia

Mimo postępu dokonującego się w onkologii wyniki leczenia raka żołądka są niezadowalające. Nawet u chorych z ograniczoną postacią raka, piecioletnie przeżycia wahają się od 15% do 30%. Leczeniem zasadniczym jest zabieg chirurgiczny, ale ponad połowa chorych, ze względu na znaczne miejscowe zaawansowanie choroby lub obecność przerzutów odległych, nie kwalifikuje się do tej formy leczenia. W ostatnim czasie podjęto wiele badań klinicznych dotyczących leczenia przedoperacyjnego i uzupełniającego. Wyniki dwóch z nich (Intergroup 0116 i MAGIC), w których zastosowano leczenie skojarzone obejmujące pooperacyjną, uzupełniającą radiochemioterapię i okołooperacyjną chemioterapię, wykazały znamienne wydłużenie czasu przeżycia i czasu do progresji w grupach chorych leczonych metodą skojarzoną w porównaniu z pacjentami leczonymi wyłącznie chirurgicznie. Podobnie, wyniki niedawno opublikowanej metaanalizy potwierdziły, że również pooperacyjna chemioterapia znamiennie wydłuża czas przeżycia chorych w porównaniu z wyłącznym leczeniem chirurgicznym. Wyniki badań porównujących paliatywną chemioterapią z optymalnym leczeniem objawowym u chorych na zaawansowaną, nieoperacyjną lub przerzutową postać raka żołądka wskazują na poprawę przeżyć wśród chorych otrzymujących chemioterapię. W celu ustalenia optymalnych standardów postępowania u chorych na raka żołądka, konieczne są dalsze prospektywne badania kliniczne. Gastroenterologia Kliniczna 2011, tom 3, nr 1, 36–4

Discussion on the use of bevacizumab as first line palliative therapy in patients with colorectal cancer with metastases limited to the liver

Rak jelita grubego jest trzecim najczęściej diagnozowanym rakiem na świecie (z wyłączeniem raków skóry). Na całym świecie rak jelita grubego odpowiada za ponad 600 tysięcy zgonów rocznie i pozostaje znaczącym problemem zdrowia publicznego. W ostatnich latach w nowotworze tym osiągnięto zmniejszenie umieralności, co przypisuje się wprowadzeniu badań przesiewowych i większej skuteczności leczenia. Współczesne schematy leczenia wykazują coraz większą efektywność i przyczyniają się do znaczącej poprawy przeżycia. Strategie leczenia raka jelita grubego są jednak różnorodne, często wykorzystują chemioterapię w połączeniu z terapiami celowanymi (biologicznymi). Bewacyzumab jest rekombinowanym humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym, które wiąże się selektywnie z ludzkim czynnikiem wzrostu śródbłonka naczyniowego. Wszystkie decyzje dotyczące leczenia przerzutów raka jelita grubego do wątroby należy podejmować na podstawie odpowiednich rozważań interdyscyplinarnych.Colorectal cancer (CRC) is the third most commonly diagnosed cancer in the world (excluding non-melanoma skin cancers). Worldwide, CRC is responsible for over 600,000 deaths annually and remains a significant public health concern. Because of therapeutic advancements over the past two decades, patients with metastatic CRC are living longer with an improved quality of life. Cytotoxic treatment regimens have demonstrated greater efficacy and contributed to a significant improvement in survival. Strategies for treating CRC are varied, but often use chemotherapy in combination with targeted therapies (biological). Bevacizumab is a recombinant humanized monoclonal antibody that selectively binds to human vascular endothelial growth factor. It is crucial that all treatment decisions for systemic colorectal liver metastases should derived based on appropriate multidisciplinary considerations

Analiza przyczyn zgłaszania się pacjentów do Poradni Onkologicznej w Wejherowie po wprowadzeniu Karty DILO (Diagnostyki i Leczenia Onkologicznego) na tle wyników podobnej analizy sprzed tego okresu

Wprowadzenie. W 2013 roku czas oczekiwania na specjalistyczną konsultację onkologiczną wynosił od kilku do kilkunastu tygodni. Wynikało to z niedostatecznej liczby lekarzy onkologów, nierównomiernego rozmieszczenia ośrodków onkologicznych oraz faktu, że do poradni onkologicznych nie jest wymagane skierowanie. Po wprowadzeniu Karty Diagnostyki i Leczenia Onkologicznego (DILO) czas ten miał ulec skróceniu. Materiał i metody. W pracy retrospektywnie przeanalizowano przyczynę zgłoszeń i skierowań 1124 chorych rejestrujących się po raz pierwszy do Poradni Onkologicznej w Wejherowie w roku 2015, oddzielnie dla pacjentów z Kartą DILO i bez niej. W przypadku skierowania chorych z podejrzeniem choroby nowotworowej dokonano oceny ostatecznego rozpoznania histopatologicznego lub cytologicznego oraz klinicznego. Dodatkowo oceniono liczbę chorych zakwalifikowanych do radykalnego leczenia onkologicznego. Wyniki. W większości przypadków powodem kierowania chorych do onkologa w ramach Karty DILO były patologie stwierdzane w badaniach obrazowych, rzadziej rozpoznana cytologicznie lub histopatologicznie choroba nowotworowa i w końcu obecność nieprawidłowości w badaniu fizykalnym. Wnioski. Na podstawie uzyskanych wyników oraz doświadczeń własnych autorzy opracowali propozycje praktycznych wytycznych dotyczących zasad kierowania na konsultacje onkologiczne do poradni onkologicznej. To z kolei, przy poprawie wiedzy dotyczącej chorób nowotworowych wśród lekarzy rodzinnych, mogłoby zmniejszyć liczbę osób kierowanych do poradni onkologicznych. Ułatwiłoby to dostęp do konsultacji onkologicznej

Analysis of patients’ referrals to the outpatient oncology clinic in Wejherowo

Wprowadzenie: Czas oczekiwania na specjalistyczną konsultację onkologiczną wynosi od kilku do kilkunastu tygodni. Wynika to z niedostatecznej liczby lekarzy onkologów, nierównomiernego rozmieszczenia ośrodków onkologicznych oraz faktu, że do Poradni Onkologicznych nie jest wymagane skierowanie.Materiał i metody: W pracy retrospektywnie przeanalizowano przyczynę zgłoszeń i skierowań 3648 chorych rejestrujących się po raz pierwszy do Poradni Onkologicznej w Wejherowie w latach 2010–2013. W przypadku skierowania chorych z powodu patologii w piersiach dokonano oceny ostatecznego rozpoznania klinicznego lub cytologicznego. Dodatkowo oceniono liczbę chorych, u których rozpoznano nowotwór, oraz częstość wizyt chorego w zależności od przyczyny skierowania i ustalonego rozpoznania.Wyniki: Większość kierowanych chorych stanowiły kobiety (2679; 73,4%). Najczęstszą przyczyną zgłoszeń i skierowań była patologia związana z gruczołem piersiowym, drugą w kolejności była rozpoznana cytologicznie lub histopatologicznie choroba nowotworowa, następnie obecność nieprawidłowości w badaniu obrazowym, guzek w tkance podskórnej lub powiększony klinicznie węzeł chłonny. U większości nasilenie stwierdzanych zaburzeń w gruczołach piersiowych było niewielkie i już na pierwszej wizycie praktycznie wykluczało obecność raka piersi.Podsumowanie: Na podstawie uzyskanych wyników oraz doświadczeń własnych autorzy opracowali propozycje praktycznych wytycznych dotyczących zasad kierowania na konsultacje onkologiczne do Poradni Onkologicznej. To z kolei, przy poprawie wiedzy dotyczącej chorób nowotworowych wśród lekarzy rodzinnych, mogłoby zmniejszyć liczbę osób kierowanych do Poradni Onkologicznych. Ułatwiłoby to dostęp do konsultacji onkologicznej przy utrzymaniu niezbędnego minimum zatrudnienia lekarzy onkologów klinicznych.Introduction: The waiting time for the specialist oncology consultation ranges from a few to several weeks. This is due to the insufficient number of oncologists, uneven distribution of the cancer centers and the fact that the referral to the Cancer Clinic is not required.Material and methods: For the purpose of the research the cause of notifications and referrals of 3648 patients, who registered for the first time in The Oncology Clinic of Wejherowo in years 2010–2013, was retrospectively analyzed. In the case of patients’ referrals due to a pathology in the chest, the assessment of the final clinical diagnosis or cytology has been made. Additionally, the researchers evaluated the number of patients diagnosed with cancer and the frequency of patient’s visits considering the reasons of referring for consultation and the established diagnosis.Results: Vast majority of the targeted patients were women (2679; 73.4%). The most common cause of referrals and visits was the pathology associated with mammary gland, the second frequently recognized reason wasa diagnosed cytologically or histologically malignant disease. The following was the presence of abnormalities in the pictorial study, lump in the subcutaneous tissue or clinically enlarged lymph node. The majority of the severity of disorders ascertained in the mammary glands were small and already on the first visit virtually ruled out the presence of breast cancer.Summary: Taking the research results and own experience into consideration, the authors have developed some proposals of practical guidelines on targeting consultation to the Oncology Clinic. The improvement of knowledge concerning cancer among general practitioners could reduce the number of people directed to the Cancer Clinic. This would facilitate an access to the oncology consultation while maintaining the necessary minimum of the clinical oncologists’ employment